موضوع: احساس پيري ميكنم

بهار عزيز كارهايي كه گفتي حتما انجام ميدم اما راستش از نوشتن هم ميترسم چون همه چيو يادم مياره

عزیزم ما هیچوقت هیچ اتفاقی رو فراموش نمیکنیم..همشون تو ذهنمون هستن فقط بعضیاشون چون با خودشون احساس مثبت یا منفی دارن ما رو خوشحال یا ناراحت میکنن.ما وقتی میتونیم با خاطرات کنار بیایم که دیگه بهشون احساس منفی نداشته باشیم.راهش هم همونه که برات نوشتم...عزیزم اولش که داری مینویسی ممکنه حالت بد بشه..اونا تموم انرژی و احساس منفی هست که تو خودت قایمشون کردی...مهم نیست چیکار میکنی اون احساس همیشه اونجاست و ازبین نمیره..چون قانون کائنات اینه که انرژی نه بوجود میاد نه ازبین میره فقط ازشکلی به شکل دیگه تبدیل میشه...

موقعیکه مینویسی کامل گریه کن یا داد بزن یا محکم به یه بالشتی چیزی بزن یا هر کاری که تخلیه ات میکنه..رودروایسی نکن...راحت باش

بعد از اینکه کارایی که گفتم رو انجام دادی دیگه به اون خاطرات فکر نکن..میدونم ناخوداگاه تو ذهنت میاد اما بدون سرزنش خودت ذهنت رو ازشون منحرف کن.

اگه اینکارو انجام دادی بعنوان جایزه یه کاری برای خودت انجام بده..مثلا یه نوشیدنی مورد علاقه یا موسیقی مورد علاقه.

ناهید جان ازت میخوام یه دفترچه یادداشت کوچیک تهیه کنی..مهم نیست گرونه یا نه..میخری یا خودت درست میکنی مهم اینه که توش سلیقه به خرج بدی و این یه دفترچه یادداشت اختصاصی برای توئه که فقط خودت ازش خبر داری.بعد میگم به چه کارت میاد.

فعلا کارایی که تو این پست و پست قبلیت گفتم روانجام بده..

وقتی انجام دادی بیا اینجا بگو..زود باش عزیزم..منتظرم

موفق باشی

آره عزیزم بهتره نذاری زیاد طول بکشه چون بعدا اثرش توی فکر و دلت میمونه. اگه تونستی و حس کردی شدیده ناراحتیت از روانشناس و روانپزشک خوب هم کمک بگیر. منتها یه کمی خوب پیدا کردنشون سخته و پول هم که زیاد می گیرن.
یه کارای کوچولوی دیگه هم می تونی بکنی. استفاده از رنگ و موسیقی. از ترکیب رنگ های درخشان و شاد استفاده کن. برای لباس برای روی تختت و حتی برای پنجره اتاقت. از موسیقی هایی که بهت ارامش می ده در عین شادی استفاده کن. فکر می کنم موسیقی های کلاسیک بدون کلام مناسب تر باشن یا موسیقی های قدیمی ایرانی خودمون. ولی بازم به خودت بستگی داره و سلیقه خودت.
مداوم به خودت برس و پیگیر روحیاتت باش. اصلا خودتو رها نکن. مسواکتو حتما بزن. لباسای خوب بپوش غذا خوب بخور به پوستت برس، هر روز یه مقدار ورزش پیاده روی شنا یا دویدن داشته باش و ... اینا رو بکنی و کلا هرچی بیشتر به خودت توجه مثبت کنی خودت می فهمه که برات مهمه و باهات زودتر و بهتر راه میاد!
موفق باشی.

همين الان ميخوام برم و شروع كنم

فكر كنم يكي دوساعتي طول بكشه

تو راست ميگي بايد يكبار براي هميشه با اين خاطرات كنار بيام,همه رو مينويسم و بعد خط ميزنم و ميسوزونم و ميريزم توي اب
تصميم گرفتم يه تكوني به خودم بدم چون حالم داره از خودم به هم ميخوره

بعدميام و همه چيو مينويسم

خانم ناهید از اینکه می بینم اینگونه اید متاثر شدم .
من کارم در ارتباط با ورزش حرفه ای هست .به صراحت و با اطمینان کامل به شما بگم که هیچ چیزی مثل ورزش به شما و موقعیت شما کمک نمی کند .امتحان کنید مسلما ضرر نمی کنید .در یک باشگاه ورزشی ثبت نام کنید .رفتن به باشگاه مصادف است با پیدا کردن دوستان جدید و آشنایی با محیط و حال و هوای کاملا متفاوت .اوایلش براتون سخته چون شما باید به زور خودتون رو بکشونید اما فقط چند روز اول هست بعدش خودتون بهش خیلی علاقه مند می شید.ضمن اینکه برنامه ورزش مرتب روزانه وضعیت خواب شما رو کاملا تنظیم می کنه و از اضافه وزنتون هم جلوگیری می کنه و پس از چند ماه افسردگی رو بطور کامل درمان می کنه .از همین فردا اقدام کنید .اگه از لحاظ مالی مشکل دارید می تونید به ورزشهای مجانی رو بیارید .مثل کوه نوردی و دو و طناب زنی و کمترین حالتش پیاده روی های روزانه طولانی .ولی اگه بتونید باشگاه برید بهترین حالتش هست.
نگران نباشید خانم گرامی همه انسانها در زندگی شخصی دچار بحران های کوتاه مدت میشن .چند سال دیگه یه روز میاد به همین روزهاتون می خندین و خودتون رو سرزنش می کنید که چرا خودتون رو برای این روزها اینقدر آزار دادین .به قول قدیمی تر ها (( این نیز بگذرد.............))
اصلا وقت رو از دست ندین .وقت طلاست .یه مدت که بگذره و وضعیت روحی و جسمیتون بهتر بشه خیلی بهتر می تونید برای خودتون و زندگیتون و شرایطتون تصمیم بگیرید .

الان داشتم یه چیز دیگه رو سرچ می کردم اینو پیدا کردم:
http://www.tebyan.net/Nutrition_Health/Spiritual_MentalHealth/Depression_MentalProblems/2004/6/9/6963.html
خوبه و علایمو کامل نوشته.
البته باید بگم در صورتی ممکنه به امروزتون در اینده بخندید که هرچه زودتر دست به کار شین. اگه ول کنین این وضعتونو چند سال ممکنه طول بکشه و اثرش می مونه. من خودم 18 19 سالگی این وضعو داشتم خوب سنم زیاد نبود و درست هم نمی فهمیدم که چمه تا پیگیر شم. کسی هم در اطرافم نبود که به اندازه ی کافی بهم توجه کنه و کمک و راهنمایی کنه. هر کی کار خودشو می کرد. منم مجبور بودم ظاهرا همه چی رو درست پیش ببرم. درس رو تا حدی بخونم و کلاسامو برمو بعدم بیام بخوابم. به هر حال من که اصلا به اون روزام نمی خندم. اثرشم توی دلم مونده.

بهار جان كاري كه گفتي انجام دادم و زودتر از اوني كه فكرشو ميكردم تموم شد,نوشتم با بغض و حرص و همه رو خط زدم ازته دل بخشيدم,سوزوندم و ريختم توي اب

خيلي حالمو بهتر كرد انگار از اول اين مشكلات نبودن

اما ليست مشكلاتم:اول از دست دادن شغلم كه فشار مالي بهم اورده و بخاطر شكاكيت همسرم بود,تا به حال به خاطر همسرم چند ميليون ضرر كردم و بهم بس نداده ,از نظر جسمي بهش وابسته بودم كه به كمك بچه ها ريشه مشكلموپيدا كردم كه ترس از اينده و كمبود اعتماد به نفسمه

حالا استقلالم كامل از بين رفته,شديدا احتياج دارم از همسرم جدا بشم چون مشكل روحي پيدا كردم اما اون ميگه بايد همه حق و حقوقتو ببخشي و اگه بگيرم طلاق نميده,من بخاطرش خيلي ضرر كردم و الان روحيم ضعيف شده

كاري كه به نظرم ميرسه اول روحيمو قوي كنم بعد برم دنبال كار

با مشكلات مادرم ميسازم چون دوستش دارم و جزيي از زندگيمه

مشكل جسميم خيلي ازارم ميده چون دختر زيباي ديروز تبديل شده به يه دختر زشت خسته بيروح و ميخوام درستش كنم

مي نوش شما راست ميگي به كارهايي كه دوست دارم ميرسم,حمام كردن,مسواك زدن و ورزش
خواهر زاده ام هم يه مدت ميارم پيش خودم

اقاي مهدي راهنمايياتون خيلي كمكم كرده بود
شما راست ميگي من قبلا اسكيت ميكردم وشنا اما الان نه
دوست دارم دوباره برم شنا و تا حرفه اي هم پيش برم چون عاشق ابم اما فعلا شرايطش نيست

دوست ندارم باري روي دوش پدرم باشم چون هميشه مستقل بودم

مشكل بد خوابيم هم ازارم ميده و روال زندكيمو بهم ريخته

تصميم جدي دارم از نو شروع به بازسازي خودم بكنم

اينا چيزايي بود كه به ذهنم رسيد

چقد زود!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

خوب عزیزم به خودت جایزه دادی؟؟؟

دفترچه رو تهیه کردی؟

لیستت هم مثه اونی که گفتم نیست..با دقت و با جزییات همشو بنویس..مرتب جدول بکش و همه قسمتهاشو کامل کن.

ازقبل یه مقدارو نوشته بودم
مجبور شدم توی حمام بسوزونمش!
دفتر هم دارم همه رو کامل توش نوشتم اما واسه تایپ یه کم مشکل دارم چون کیبوردم فارسی روش ننوشته

جایزه هم یه لیوان شربت خوردم با لذت تمام

روزیکه تو بدترین شرایط روحی این سایتو دیدم مثل تشنه ای که آب رو پیداکرده پربودم از امید

و واقعا هم در تاپیک قبلم خصوصا خانم انی باعث شدن به ترسهام فکر. کنم و کمی باهاشون کنار بیام

فکر میکنم کسیکه میاد اینجا وکمک میخواد حتما حس نیازش به مشورت بسیار زیاد بوده ومثل من هر پستی که زده میشه جرقه ای از امید تو دلش روشن میشه

امروز همچنان خسته ام ودلتنگ خودم که تو هزارتوی خودم گمش کردم

اینجا هم مثل دنیای حقیقی ادمها به اسامی نگاه میکنند نه به دردهای هم

خوشحالم که با اینجا اشنا شدم اما دردی از دردهای من کم نکرد همدردی
میبینم از. بیدردی تاپیکهایی باز میشه و به ساعتی نرسیده نتیجه میگیره بخاطر اسمهای اشنا
ومنی که اینجا امیدم بود میمانم و. هزار دلهره چه کنم

اینجا هم پر از تفاوت است
ممنون از. همدردی تان و ممنون از همدلی نگردنتان!

ناهيد جان شرايطتو درك ميكنم اما در حال حاضر راههايي كه بچه ها بهت پيشنهاد دادن بهترينه

خدارو شكركه خودت تصميم گرفتي خودتو ازين وضعيت نجات بدي

شروع به پياده روي كن,سعي كن با گذشته كنار بياي و خودتو فراموش نكن و به وجود خودت احترام بزار

كارهايي كه واسه سلامتيت لازمه حتما انجام بده و هر جا به مشكلي برخوردي بيا و بگو تا بچه ها راهنماييت كنن

اين احساسو كسي جز خودت نميتونه بندازه دور