موضوع: خانم 11 سال بزرگتر با یک بار سابقه ازدواج

دوست عزیز مرد در 40 سالگی اوج پختگیش هست و جذاب ولی زن زیبایش رو از دست میده و رو به پیری میره.
شما مرد 45 ساله رو با زن 45 ساله مقایسه کن زمین تا آسمون فرق داره.
به هر حال مطمئن باشید این ازدواج پشتوانه های محکمی میخواد که شما نداری یکیش مادرتون که به حق راضی نیستند.
وقتی میگید ترحم رو ضعیف کردید یعنی بزرگ بوده و بعد از طی شدن دوران عاشقی اولیه دوباره امکان شعله ور شدنش هست.
اگر فرض ترحم رو بگیریم دارید یعنی شما دارید به اون خانم خیانت می کنید

نکته:این نظر کارشناسی نبوده و صرفا نظر شخصی است

چرا خیانته؟

چون احساس شما دوست داشتن نیست عشق نیست.واای به روزی که دیگه ترحمی در کار نباشه واویلا میشه.
این رو هم بدونید مطمئن باشید سختی جدایی برای شما و اون نهایتا 2-3 ماه هست و باید بکشید.
بگذارید 3 ماه زجر بکشه ولی اسیر زندگی نشه که با ترحم شروع میشه

اخه همش داره زیاد میشه.
چطوری رابطمو باهاش کم کنم بدون اینکه حتی یه ذره ناراحت شه. و این فکر رو بکنه که من چون لابد ازش بهتر بودم کنار کشیدم.من نمی تونم تحمل کنم که اوون این فکر رو راجع به من کنه.
اخه ما یه جورایی با هم باید از نظر کاری در ارتباط باشیم و این همش باعث می شه ما دوباره به هم نزدیک شیم.

فرق عشق با ترحم چیه؟

دوست عزیز شما باز دارید اشتباه میرید.
شما میخواهید برای اون نقش یه آرزوی از دست رفته رو بازی کنید.
دوست عزیز نکنید این کار رو.
خیلی راحت برید و بهش بگید مشکل ما اینه.مشکلات خودتون رو بگید بزارید بفهمه که این ازدواج عاقبت خوبی نداره به احتمال زیاد.
رابطه به هم بخوره چی میشه؟
اگه واقعا اون خانم براتون مهمه در صورت امکان تغییر شغل بدید.اگر نمیشه تغییر جا بدید و برید به یه سمت دیگه.

اگه کاری کنید که اون فکر کنه چون شما خودتون رو پایین تر از اون میدونید دارید کنار میکشید از خودگذشتگیش شروع به کار می کنه.
خیلی منطقی برید و حرفها رو بزنید.بگید که خود شما توانایی این زندگی سخت رو ندارید.

نکته: این نظر کارشناسی نبوده و صرفا نظر سخصی است

همه این حرف ها زده شده.
اتفاقا اوون هم قبول داره.
من مشکلم الان دل خودم هست که نمی تونم خودمو راضی کنم.
راستش نمی دونم این چیزی که توی دل منه عشقه یا ترحم اما هر چی هست نمی تونم فکرشو نکنم.امروز جمعه از صبح تاحالا فقط نیم ساعت به فکرش نبودم.تمام روز رو توی فکرش بودم.
هی به خودم میگم بهش فکر نکن.اما خود بخود دوباره میاد تو ذهنم

دوست عزیز جاذبه بین مرد و زن رو خدا گذاشته توی وجود انسان. شما به یه قندون 10 روز با محبت نگاه کن و حرف بزن توی دلت احساسی به وجود میاد چه برسه به یک زن که خدا این جاذبه رو گذاشته.
به شما قول میدم اگر تحت نظر یک مشاور یا نه حتی تنها پروسه اتمام این رابطه رو شروع کنید نهایتا 1-2 ماه دیگه به این روزهاتون میخندید.
بله سخته. گریه می کنید ، از کارتون شاید بیفتید برای مدتی. عصبی میشید. به هر حال شما یک کاری کردید که به نظر اشتباه میاد و باید تاوان بدید.
بزرگیتون رو به خانواده و همگان نشون بدید. به خودتون فرصت بدید.
برگردید به قبل به زمانیکه این خانم نبودند آیا دختر !!!! نه زن که در زهن داشتید همچین ویژگی هایی داشت؟
دوست عزیز احساس شما عشق نیست.حداقل میتونم بگم عشق خالص نیست.

تا حالا فکر کردید اگر بچه دار بشید و اگر بچه شما ازتون بپرسه بابا چرا مامان اینقدر از شما پیره چی باید بهش بگید؟؟؟

نکته: این نظر کارشناسی نبوده و صرفا نظر سخصی است

شرایط اقتصادیتون؟شغل خودت و پدرت؟شرایط مالی خانم؟

دوست محترم

شما هر انتخابی که داشته باشید قطعا باید بهای انتخاب خودتان را نیز پرداخت کنید .
حال یا این انتخاب را به بهای واقعی می خرید یا بهای تجربه ی شما برایتان گران تمام می شود و حکم هزینه پیدا می کند .

کسی نمی تواند به شما بگوید این کار را بکنید یا نکنید . شما باید به خودتان و انگیزه هایتان و خواستها و تمایلاتتان نگاه کنید . ببینید چه به دست می آورید و چه از دست می دهید و نسبت به این تجربه حاضرید چه بهایی پرداخت کنید .

همه ی اینها را مکتوب کنید و بنویسید و بررسی کنید .
ضمن اینکه شما می خواهید این وسط نه مادر ناراحت شود و به خواست شما تن در دهد و هم این خانم ناراحت نشود . این که نشد ! هر کس باید به سهم خود بهایی که باید را بپردازد .

اما از دید من زمانی که شما فرق بین عشق و ترحم را نمی دانید هنوز وقت ازدواجتان نیست چه با این خانم و چه به خانم دیگر .


بهتر است به خودتان فرصت مطالعه و شناخت و آگاهی بدهید . سپس برای چنین مسئله ی مهمی تصمیم بگیرید . ضمن اینکه این خانم بی تجربه نیست و مطمئن باشید خیلی بهتر از شما با این مسئله کنار می آید . شما نگران ایشان نباشید .

دوست گرامی،

این ازدواج به احتمال خیلی زیاد اشتباه است و تنها بازنده این بازی شما نیستید. برای اون خانم هم اشتباه بزرگی است. شما شوهر مناسبی براش نیستید. بیخود از روی دلسوزی کاری را نکنید که فردا یک دردسر و مشکل جدید برای اون خانم درست کنید.

شاید الان افسرده است دنبال کسی می گرده که باهاش حرف بزنه، از تنهایی درش بیاره، شاید کسی را لازم داره که نیازهای مادیش را برآورده کنه، شاید ... و شما دارید این کارها را می کنید. اما هیچکدوم از این ها برای شوهر مناسب بودن کافی نیست. شما شوهر مناسب اون خانم نیستید حتی اگر خودش الان متوجه نباشه.

شما در سی سالگی به راحتی می تونید با یک دختر 4- 23 ساله ازدواج کنید. این خانم در اون زمان 41 ساله است. یعنی در حد مادر اون دختر. در حد مادر زنی که می تونه همسر شما باشه.

مشکل شما 11 سال نیست. چون حتی اگر همسن هم بودید باز جای تامل داشت. بهتر هست که خانم چند سالی از آقا کوچکتر باشند. پس مشکل شما 11+ چند سال است. منظورم این است که این خانم 16-15 سال از سن خانم مناسب برای شما بزرگتر هستند.

اگه واقعا دلتون می سوزه بکشید کنار و یک کاری نکنید که این خانم برای بار دوم مطلقه بشن.