موضوع: خیلی داغونم - امشب بردمش واسه تست اعتیاد

فرانک ؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


حرف نزن . توضیح نده . ساکت باش . درک می کنیم . تو اولین فرد نیستی آخری هم نخواهی بود .

پنجره را قدری باز کن تا هوای تاز ه به صورتت بخوره
نفس های عمیق بکش . آرام نفس بگیر ریه هات را پرو خالی کن ...........ارام ارام
نوک انگشتهای دستانت را به هم بمال ( تواما با نفس گیری و دم و بازدم )



درکت می کنیم . آرام باش .


بعد از اینکه احساس کردی حالت قدری بهتر شده و آرام شده ای . یکبار با دقت پستهای آقای سنگ تراشان و من را بخوان و بعد هم لینکهایی که بهت دادم را با دقت مطالعه کن .



خواهش می کنم در نهایت آرامش . من درکت می کنم . همه درکت می کنیم . اما باید با دقت عمل کنی . خودت و احساساتت را کنترل کن . الان وقت احساسی بودن و ...............نیست . الان باید عاقل باشی ....تا بهترین راه را انتخاب کنی تا بتوانی به خودت و همسرت و زندگی خودت کمک کنی .

انی عزیزم ممنون از راهنماییت
یه سوال داشتم اینکه شیشه ترکش واقعا سخته شاید نشدنی باشه
درسته که این یه بیماریه قبول دارم اما ایا کسی که سرطان داره خودش نمی خواد که خوب شه ؟؟ چرا خیلی دوست داره که خوب شه دست به هر درمانی هم میزنه
ترک اعتیاد زمانی میشه که شخص خودش قبول کنه که بیماره و بخواد درمان شه نه اینکه باورش یه تفریح باشه
نمی دونم چی بگم

عزیزکم

همسرت یک شبه معتاد نشده که تو یک شبه می خواهی برایش راه حل ترک پیدا کنی و ....................
پس آرام باش
و سعی کن اطلاعاتت را در مورد این بیماری بدون اینکه حرف بزنی زیاد کنی و بعد نوع تفکر خودت در رابطه با این بیماری تغییر دهی .
نه الزاما هر کس فهمید بیماری داره نمی ره دنبال درمانش .......خیلی در انکار بیماری به سر می برند . این طبیعی است . منطقه عادت فرد است . خروج از منطقه عادت درد و ترس داره . خواهش می کنم متوجه ی این مسائل باش عزیزم . نازنینم . دخترم .

دخترم فقط ناممکن در این دنیا ناممکن است . فکرت را به شایدها ی بد نده . توکلت با خدا . امروزه اعتیاد درمان میشه . نگران نباش . اما باید صبور باشی . خیلی خیلی صبور


آن دو مطلب را بخوان

فعلا

ممنونم ازتون جناب همدردی
و همینطور آنی عزیزم

برای اینکه بهتر درک کنم یه سوال دیگه داشتم:
من الان توی دوران عقد به سر میبرم درسته که ایشون رو به سمت درمانی که همه ما میدانیم شاید مقطعی باشه ببرم ؟ و اینکه من توی زندگی خانواده خودم تا الان که 22 سالمه همیشه سختی کشیدم و فشار و تحمل کردم ام
ید داشتم که اینده خوشبخت میشم
اگه وارد این زندگی بشم تضمینی نیست که همه چیز درست شه ایا اگه صاحب فرزند بشم اونم مثل من دچار این کمبود ها نمیشه؟؟؟
درسته همسرم رو دوستش دارم اونم بهم وابسته است اما ایا توی فرازو نشیب های زندگی این عشق همینطور سوزناکه؟
واقعا بخاطر عشق این ریسک درمان رو انجام بدم ؟؟؟ الان احساسم میگه انجام بده اما عقلم باعث دودلیم شده
جدا شدن از همسرم بهم بیشتر ضربه میزنه؟ یا رفتن توی زندگی فقط با عشق؟
به خدا به دلم بود الان رویایی میشدم و می رفتم به سوی نجات دادنش
اما از اونجایی که زندگی های مختلفی رو دیدم که بخاطر اعتیاد از هم پاشیده می ترسم
من هیچ تکیه گاهی توی این زندگین ندارم می ترسن ازدواج کنم بعد چند سال همه چی بهم بریزه و نشه تحمل کرد من دیگه جای برگشت ندارم
تورو خدا باید چیکار کنم؟

چندتا سوال شد ببخشید ذهن پریشون منه دیگه
وقتیکه اروم تر شدم و خواستم باهاش صحبت کنم اگه هیج جوره زیر بار نرفت که بیاد واسه درمان چی بگم بهش؟
به زور که نمی تونم اگه همینطور به انکار هاش ادامه بده چی؟ چطور ببرمش کلینیک؟
بهتره اینطوری بگم: واسه اولین پله
چطور بهش بقبولونم که بیماره ؟ چون از نظر خودش که خیلی هم سالمه اخه اگه اینو نپذیره که پی درمان نمیاد

فرانک اینطور ادامه بدهی ذهنت مدام سئوال دیگری دارد ............الان سعی کن بخوابی .


یک موسیقی خوب و آرام بخش ترجیحا موسیقی طبیعت بگذار

لای پنجره را باز کن تا هوای تازه بیاد تو

حالا مثل دخترهای خوب برو زیر لحاف و چشمهات رو ببند .



فردا هم روز خداست . فعلا به ذهنت استراحت بده . جواب این سئوالت را بعدا که آرام گرفتی و خواب راحت کردی بهت می دم .


شبت بخیر عزیز

فردا روز دگری است . امید و توکلت به خدا باشه . اول از همه توکل و بعد هم صبوری

به مرور راهکار ها خودش میاد جلوی پات و تو انتخابشون می کنی و..............

همین متن بالا و صبر کردن برای جواب گرفتن و.............تمرین صبوری است که به آن احتیاج داری .ذهنت را الان رها کن . توقف فکر .