موضوع: خاطرات قشنگ و عاشقانه من و همسرم (2)

وقتي من و مهدي جونم نامزد بوديم هميشه موقع خداحافظي مي رفتم تا دم در تا بدرقه اش كنم. اونم مثل بچه بغلم مي كرد، بلندم مي كرد. و دلداري ام مي داد كه دلتنگي نكنم و دوباره مي آيد.

يك شب كه طبق معمول رفته بودم تا بدرقه اش كنم. بهش گفتم: من دلم برات تنگ مي شه، مي شه نري؟ گفت برو لباست را بپوش و بيا با هم بريم يك دوري بزنيم. منم با اين خيال كه قراره فقط تو ماشين باشيم و يك دور كوچيك بزنيم. با دامن ماكسي زرد و دمپايي هاي قرمز و پاي بي جوراب، فقط يك چادر سرم كردم و رفتم توي ماشين نشستم.

مهدي جونم هم من را برداشت و برد دربند كوهنوردي. خلاصه چشمتون روز بد نبينه ساعت 11 مارفتيم و ساعت 2 نصف شب با دامن و پاهاي گلي و تاول زده از كوه برگشتيم. بعدش هم دعواهاي مامان و بابام كه تو چرا اينقدر بي فكري دختر. نمي گي ما نگران مي شيم و ............

القصه اينم يك سورپرايز مردونه مردونه مردونه از مهدي جونم.

راستي منم نام كاربري قديمي ام را خيلي دوست دارم. كاش حامد عزيز اون را به من برگردونه.

يه بار بحث شديدي با نامزدم كردم و اون اومد دنبالم كه بريم با هم صحبت كنيم توي پارك دست گذاشتم روي نقطه ضعفش حرفهاي بدي بهش زدم... از چهرش فهميدم كه خيلي ناراحت شده اصلا جوابمو نداد خيلي ترسيدم پيش خودم گفتم از دستش دادم و ديگه نگاهمم نمي كنه .... گفت پاشو بريم وقتي نشستيم تو ماشين فقط گفت حرفهاي امروزتو نشنيده ميگيرم تا امروزم كه يكسال ميشه اصلا به روم نياورده ... عزيز دلم ازين گذشتها زياد كرده كه اشتباهات منو نديد ميگيره دوست داشتنو با رفتار ثابت كرده

نامزدم دانشجو و منم توقع مالي ازش ندارم ولي عشقم كم برام نميذاره... براي عيد توقع عيدي و اينا نداشتم و هرچي بهم گفت با بريم براي مادر و خواهرات عيدي بخريم قبول نكردم گفتم دليلي نداره... يه روز قبل عيد اومد خونمون يه گردني برليان براي من گرفته بود و با كادو براي مادر و خواهرام در حاليكه خريد لپ تاپ براي خوش واجب تره

روز جمعه شوشو واسه كاري تهران بود ولي من نرفته بودم چون تا اونجا رفتن خسته م مي كرد...بهم زنگ زد و گفت واي فرشته تو يه پاساژم كه مانتو هاش تخفيف خورده ن از 65 شدن 38 مي خواي واست بگيرم...گفتم اگر توشون قشنگ ديدي واسم بگير...10 بار زنگ زد ...واسه رنگش طرحش اندازه ش....دو تاشو واسم ورداشت يه صورتي يه سورمه اي...نيم ساعت بعد دوباره زنگ زد و گفت از اون شلوار كتون رنگي ها هم داره دوست داري واست بگيرم(بعد از خريد مانتو ها 75 تومن بيشتر نداشت ميذاشتيش تا ريال اخرشو واسم لباس مي خريد)گفتم نه عزيزم اونجا بي پول گير ميوفتي...همين مانتو ها كافيه...نيم ساعت بعد دوباره زنگ زد گفت كفش نمي خواي

قرار بود اگر زيرپوش ديد واسه خودش بخره...بميرم اخرشم زيرپوش نخريد چون پولش كم اومد...

امروز مصاحبه زبان داشتم
واییییییییییییییی از دیشب خواب به چشمم نیومد از طرفی استرس امتحان از یه طرف دیگه یک کم ناخوش احوال بودم
محسنم دیشب اومد دنبالم رفتیم پارک با اینکه اصلا توان راه رفتن نداشتم اما خیلی خوب بود اخرش دردم شدید شد اونم منو برد خونه دلش میخواست بیاد پیشم باشه اما گفتم نه نمیخواستم تو اون حال ببینتم و بیشتر اذیت شه.
اونم طفلی رفت خونه هر نیم ساعت زنگ میزد حالمو میپرسید.
صبح رفتم اموزشگاه هنوز نوبت مصاحبم نشده بود دیدم محسن رسید اونجا انگار دنیارو بهم دادن دیگه نگران هیچی نبودم تو اون 2 ساعت اینقد باهم شوخی کرد و دلداری داد که اصلا دیگه استرس نداشتم نوبتم شدو با سرفرازی جواب قبولیمو بهش دادم
واقعا اگه نبود اصلا موفق نمیشدم اخه هر ترم به خاطر استرس نمیتونم نمره خوبی بیارم اما اینبار با حضور اون همه چی عالی بود
خدایا ممنون که محسن و به من هدیه دادی کاش لایق مهربونیاش باشم ممنون خدا ممنون محسنم

[size=medium]جمعه گذشته امتحان دکتری داشتیم و محل برگزاری هم در شهر دیگری بود و می بایست رنج مسافرت پیش و پس از امتحان را برای شرکت کردن، به جان بخریم. ساعت امتحان 8 صبح بود و فاصله زمانی جایی که زندگی می کنیم تا محل امتحان، چیزی حدود 4 ساعت! ... پس دو راه بیشتر نداشتیم : یا روز قبل راه بیفتیم و در خانه خواهر شوهرم بیتوته کنیم تا صبح ... و یا کمی بعد از نیمه شب بزنیم به جاده تا حوالی صبح برسیم به شهر محل امتحان و راه به راه با خستگی هر چه تمام تر برویم استنطاق شویم!! ...
مهربان می داند که من چقدر احساس عذاب وجدان می گیرم وقتی شب را خانه کسی می گذرانیم و آن خانواده به خاطر ما به سختی می افتند. مثلا خانه خواهر شوهر رفتن مساوی است با اشغال اتاق شخصی دختر نوجوان آن خانواده. آخر آنقدر لطف دارند که هر چه اصرار کنیم ما توی هال بخوابیم، قبول نمی کنند و این می شود که ما می شویم اشغالگر! ...
دردسرتان ندهم از یک هفته مانده به امتحان کلی با او بالا پایین کردیم که کی برویم و چگونه، که هم به امتحان برسیم و هم به کسی درد سر ندهیم ...
روز قبل از رفتن، مهربان کمی دلخور شده بود از این که من اینقدر اصرار می کنم شب را خانه خواهرش نمانیم ... عصر بیرون بودیم و تصمیم داشتیم برگردیم خانه خودمان، که دیدم سر ماشین را کج کرد به سمت خارج شهر ... هر چه گفتم" کجا می رویم؟"، پاسخ روشنی نداد... هزار تا فکر توی سرم چرخید .. آخرش وقتی جلوی یک مغازه چادر فروشی ایستاد، دوزاریم افتاد. آهاااااا! همسرم می خواست یک چادر مسافرتی بخرد فقط برای اینکه من احساس راحتی بیشتری بکنم! ...
به همه گفتیم جمعه، صبح زود راه می افتیم... اما حدود 10 شب بعد از اینکه با همه خداحافظی کردیم، زدیم به راه و حوالی 2.5 رسیدیم. بعدش هم ،در آن سکوت شب هنگام، چادرمان را توی یک پارک برپا کردیم و خوابیدیم تا خستگی راه، از تنمان در برود و کسی نمی دانست ...

بماند که تا خود صبح خوابمان نبرد و کلی سرما لرزاندمان، اما ...
این که مهربان با دل من راه آمد و سختی را برای راحتی بیشتر من به جان خرید ...
این که کوچکترین شکایتی حتی نکرد ....
این که حاضر شد برای راحتی من، از خواسته بر حق خودش بگذره ...
این که ....
مهربان است دیگر! .... بهترین همسر دنیا ...
البته که رفتیم ... خانه خواهر شوهر هم رفتیم... این بار هر دو راضی از ته دل ...

[/size]

راستش منم حس خوبی نداشتم از خوندن این ماجرا:( این طرفداری از تو نبوده بی احترامی به پدرش بوده.اگر فردا حرفی شنیدی نباید معترض شی

نوشته اصلی توسط fa mo

نوشته اصلی توسط Firebrand

سلام من مدت هاست كه نوشته هاي اين سايتو مي خونم بالاخره امروز عضو شدم وقتي نوشته هاي اين سايتو راجع به مشكلات زناشويي مي خوندم هي مي ترسىدم كه نكنه زندگي رويايي معركه ي من هم اين شكلى شه ولي وقتي اين تاپيكو خوندم خيلي خوشحال شدم سال اول ازدواج هر. بار كه يه روز خوب و عاشقانه داشتم يه چيزي نوشته اى توي صندوقچه ميذاشتم اما حالا تنبل شدم. يكي از خاطرات عاشقانه ي من شب قبل از ازدواجم بود عروسي ما تو شهر خانواده ي شوهرم بود و قرار بود فرداش ما برگرديم تهران خونمون شب قبل عروسي پدر شوهرم اومد كه با ماها صحبت كنه شروع كرد صحبت اولش خوب بود و بعدش شروع كرد به گير دادن به من كه چرا امروز به مادر من سلام ندادي و تو بايد وظيفتو در قبال خانواده ي ما انجام بدي و من گفتم هيچ وظيفه اي در قبال خانواده شما ندارم و اونم گفت يعني چي و اينا دعوا شد اين موقع بود كه شوهر من كه تاحالا نازك تر از گل به پدرش نگفته بود جلوش درومد اين وسط مامان بابام ساكت بودن به جاي دفاع٠ شوهرم گفت زن منه حق ندارى نازك تر از گل بهش بگي و حالا گفتي يا مغذرت مي خواي يا ديگه پدر من نيستي باباش كه طي اين ١٨ سال عمر پسرش بهش اجازه نداده بود بهش بگه بالاي چشش ابرو ه رسما حساب كار دستش اومد اين در حاليه كه اغلب زندگي ها تا سال ها عروس از دست خانواده ي شوهر ميكشه اون شب فهميدم كه چقدر دوسم داره شرمنده طولاني شد

فکر نمیکنم جای این ارسال تو تاپیک قشنگ و عاشقانه باشه!!! چون من با خوندنش هیچ حس خوبی بم دست نداد

من فکر میکنم کارت غلط بود که توروی پدر شوهر وایستادی
و شوهرتم که دل پدرشو شکوند...
خیلی جسارت به خرج داده!

مردی که اینطوری دل باباشو بشکنه در مقابل رفتار محترمانه و دلسوزانه پدرش اینطور رفتار کنه .... امیدوارم زندگی خوبی در انتظارش باشه

راجع به نظراتتون باىد بگم كه رنجيدم البته منطقي بود اونطور جواب جهت اطلاع بگم لياقت پدر شوهر من همون بود كسي كه ٢١ سال به خاطر هر موضوع كوچيكي همسر ناشنواشو به باد كتك ميگيره و جز سالي يكبار نمگذاره خانوادشو ببينه و به خواهر و مادر خودش اجازه ميده هر كاري بكنن حتي بيرون ريختن تك تك وسايل شخصي همسرش و كتك زدن اون لياقتش همون رفتاره راجع rude boy هم بايد بگم ١/٥ سال گذشته و خدا رو شكر روز به روز بيشتر عاشق هم ميشيم و اون اتفاق هم قرار نيست بىوفته

قبول دارم اين ظاهر رمانتيكي نداشت ولي خب خيلي خاطرات قشنگ داشتم كه مي خواستم طي روز هاي آينده اينجا بذارم ولي بدجور ذوقمو تو اولين بستم كور كرديد فكر نكنم ديگه چيزي بذارم