موضوع: نت برداری از همدردی (2)

استفاده عالی از تمثیل برای نشان دادن ضرورت رشد و تغییر روش و منش . همچنین ضرورت ارتقاء خویشتن در این مثال نهفته است.

نوشته اصلی توسط hamdardi1390

دوست خوبم. وقتی بچه بودیم به محض اینکه ماژیک به دستمون میافتاد، میوفتادیم به جون در و دیوار خونه و خط خطیش میکردیم. حال میکردیم واسه خودمون و کلی ذوق میکردیم واسه آثار هنریمون. ولی الان با وجود اینکه خونه داریم و ماژیک، ولی این کار رو نمی کنیم.
ما مریض شدیم؟ افسرده شدیم؟ خطری تهدیدمون میکنه؟ نکنه مردیم؟
نه! فقط و فقط رشد کردیم، بزرگ شدیم و نیازها و لذت هامون تغییر کرده.
عشق هم بزرگ میشه، بالنده میشه، بالغ میشه و پوست میندازه. اگه حرکات و احساسات من به تناسبش تغییر نکنه اون موقع باید شک کرد.
به زور کاری رو انجام نده، اون کاری رو که حست بهت میگه انجام بده. اگه بزور سعی کنی حال و هوای عشق رو توی دوران کودکیش نگه داری، آخرش کم میاری و سر خورده میشی. فکر کن، انگار یه مرد گنده برای اینکه بگه من هنوز شاد و خوشحالم ماژیک ورداره در و دیوار خونه اش رو هنری کنه :)

نوشته اصلی توسط بی دل

این تالار محل بسیار خوبی است برای آموختن و تمرین مهارت برای برخورد با اتفاقات و رفتارهایی که معادل و مشابه اش رو فت و فراوون بیرون میبینم. اگر نتوانیم در یک محیط از نوع مجازی در قبال چنین رفتارهایی احساساتمان را کنترل کنیم و با برخورد منطقی و سعه صدر و صبر و در نتیجه اینها، راه حل منطقی و خلاق برای رسیدن به خواسته های معقولمان پیدا کنیم، یا احیانا توان نه شنیدن نداشته باشیم، واااااااااااااااااااااای بحال دنیای حقیقی مان!

به شخصه یک جاهایی در همین همدردی مچ خودم را گرفتم و فهمیدم که بین دانستن و عمل کردن فرسنگها فاصله است. فهمیدم خیلی حرفهای قشنگی بلدیم، بصورت نظری خیلی چیزها را میدانیم و به دیگران توصیه میکنیم، اما پای آزمایش خودمون که میرسه، همه اون آموخته ها مییره به کناری و احساسات زمام امور رو بدست میگیره.

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

نوشته اصلی توسط hamed65

1- اینجا یک تالار مجازی هست. مراجعینی که به اینجا می آیند در قالب یک تاپیک مجازی اطلاعات محدودی از خود می نویسند و مشکل رو کمی شرح می دهند. خواننده مطلب رو می خواند، و نظر شخصی اش رو می نویسد. اگر ما به کسی (ناخواسته) راهنمایی اشتباه بکنیم و باعث بشویم که ضربه بخورد، تا چه حد مسئول هستیم؟

خیلی زیاد مسئول هستیم ، چون با قصه و داستان طرف نیستیم ، مساله زندگی انسانهاست ... به ندرت اتفاق افتاده پست های نادرست زده بشه و اعضاء دیگر آن را اصلاح نکنند .
>> به نظر من مدیریت قوی تالار و قوانینی که داره باعث میشه نظارت خوبی بر روی تاپیک ها اعمال بشه به همین خاطر اگر شخصی نظر اشتباه و راهنمایی غلط بده دیگرانی که پستش رو می خوانند عکس العمل نشون می دهند و گزارش می دهند

>>نکته دیگری که من مشاهده می کنم ، حضور مدیر همدردی هست ، اگر دقت کرده باشید ایشون حضورشون کیفی است نه کمی
اینجا فضایی است که علاوه بر مشاوره قسمت های تفریح و سرگرمی و بخش های تبادل نظر آزاد نیز داره اما بیشتر تمرکز در بخش های مشاوره ای است
در تالارهای اینچنینی دیگه که من مشاهده کرده ام با اینکه ادمین خیلی زیاد انلاین هست ، منتها اعضا در یک سمت و راستا نیستند و به قولی هرکس ساز خودش را می نزد ، و ادمین نظاره کرده ( نه نظارت)

>> افراد وقتی برای اولین بار وارد تالار می شوند با خوندن مطالبی که از نظر عقلی و منطقی براشون قابل قبول بوده ، عضو می شوند و لذا با توجه به روند تالار ، اگر کمی از قدرت تفکر خود کمک بگیرند در مسیر درست و اصلاح خودشون قرار می گیرند و افرادی که پتانسیل این چنینی ندارند اگر در جهت به انحراف کشیدن مسیر مشاوره ها به عمد تلاش کنند ،سریعا مسدود می شوند و اگر عمدی نباشه که در حاشیه قرار می گیرند

همه اینها رو گفتم که بگم ، علاوه بر اینکه من باید مواظب آنچه که می گویم باشم ، نظارت با کیفیت تالار درصد آسیب رسانی به مراجع را در کنترل دارد

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

لاینل واترمن داستان آهنگری را می‌گوید که پس از گذران جوانی پر شر و شور تصمیم گرفت روحش را وقف خدا کند. سال‌ها با علاقه کار کرد، به دیگران نیکی کرد، اما با تمام پرهیزگاری، در زندگی‌اش چیزی درست به نظر نمی‌آمد حتی مشکلاتش مدام بیشتر می‌شد.
یک روز عصر، دوستی که به دیدنش آمده بود و از وضعیت دشوارش مطلع شد، گفت : `واقعاً عجیب است. درست بعد از این که تصمیم گرفته‌ای مرد خدا ترسی بشوی، زندگی‌ات بدتر شده. نمی‌خواهم ایمانت را ضعیف کنم اما با وجود تمام تلاش‌هایت در مسیر روحانی، هیچ چیز بهتر نشده.`
آهنگر بلا فاصله پاسخ نداد. او هم بارها همین فکر را کرده بود و نمی فهمید چه بر سر زندگی‌‌اش آمده است. اما نمی‌خواست دوستش را بی‌پاسخ بگذارد، شروع کرد به حرف زدن و سرانجام پاسخی را که می‌خواست یافت. این پاسخ آهنگر بود:
- `در این کارگاه فولاد خام برایم می‌آورند و باید از آن شمشیر بسازم. می‌دانی چطور این کار را می‌کنم؟ اول تکه‌ی فولاد را به اندازه‌ی جهنم حرارت می دهم تا سرخ شود. بعد با بی رحمی، سنگین ترین پتک را بر می‌دارم و پشت سر هم به آن ضربه می‌زنم تا این که فولاد شکلی را بگیرد که می‌خواهم. بعد آن را در ظرف آب سرد فرو می‌کنم و تمام این کارگاه را بخار آب می‌گیرد. فولاد به خاطر این تغییر ناگهانی دما، ناله می‌کند و رنج می برد. باید این کار را آن قدر تکرار کنم تا به شمشیر مورد نظرم دست بیابم. یک بار کافی نیست.`
آهنگر مدتی سکوت کرد، سیگاری آتش روشن کرد و ادامه داد:
- گاهی فولادی که به دستم می رسد نمی‌تواند تاب این عملیات را بیاورد. حرارت، ضربات پتک و آب سرد تمامش را ترک می‌اندازد. می‌دانم که از این فولاد هرگز تیغه‌ی شمشیر مناسبی در نخواهد آمد.
باز مکث کرد و بعد ادامه داد:
- `می‌دانم که خدا دارد مرا در آتش رنج فرو می‌برد. ضربات پتکی را که بر زندگی من وارد کرده، پذیرفته‌ام و گاهی به شدت احساس سرما می‌کنم، انگار فولادی باشم که از آبدیده شدن رنج می‌برد. اما تنها چیزی که می‌خواهم این است: `خدای من، از کارت دست نکش، تا شکلی را که تو می‌خواهی، به خود بگیرم. با هر روشی که می‌پسندی، ادامه بده، هر مدت که لازم است، ادامه بده، اما هرگز مرا به کوه فولادهای بی‌فایده پرتاب نکن

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

.
کدامیک از مراجعان چند ده هزار نفری این تالار می توانند این جمله را در مورد خود و همسرانشان بگویند در حالیکه همسرشان یک زن دیگر را صیغه کرده!!!!؟


او می گوید«من و همسرم خیلی همدیگر را دوست داریم»، فعل داریم با فعل داشتیم متفاوت هست و اشاره به زبان حال می کند.

نتیجه:
اینکه بحث مناسب بودن این زن و شوهر ، صادق بودن این دو ، صمیمی بودن هر دونفر، درک متقابل و سایر شرایطی که آرزوی هر زن و مردی هست در زندگی این دو نفر جریان دارد.

یعنی اینکه سطح زندگی و رضایت مندی و بالندگی این خانواده مافوق تصور خیلی از افراد هست.
چنان که با این مشکل مهم، مراجع تمایل به حفظ این زندگی دارد و با درون ریزی حاضر هست خودش را داغون کند تا خدایی نکرده شوهرش مشوش و یا ناراحت نشود.
او از ترس شوهرش کوتاه نمی آید. او با عشقی که به شوهرش دارد حریم ها را حفظ کرده است.

.

چنان که با این مشکل مهم : (یعنی هر مشکلی در زندگی مثل : زن صیغه ای ، اعتیاد، مشروب،دست بزن،بد دهنی ، عدم درک، ...)
با درون ریزی حاضر هست : (یعنی اوج ایثار ، اوج گذشت ، اوج ازخودگذشتن برای ما شدن)
از ترس شوهر کوتاه نمی آید : ( یعنی از روی ترس ، انتظار جبران، چشم داشت ، مقابله به مثل و... عملی را انجام نمی دهد)
با عشقی که به شوهرش دارد:(یعنی : نهایت عشق ، یعنی وقتی شخصی را به عنوان همسر برگزیدی ، همون جوری که هست ، ازش حمایت کنی و بهش عشق بورزی، حتی در اوج سختی ها و ناراحتی ها ، در جایی که مدیر محترم گفتند در مواجهه با یک مشکل مهم ، باز هم در کنارش باشی )


با این تفاسیر
این جمله خیلی ، خیلی معنا دار می شود:

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

یعنی اینکه سطح زندگی و رضایت مندی و بالندگی این خانواده مافوق تصور خیلی از افراد هست.

من که عمیقا دلم می خواد و در صدد هستم این سطح زندگی ، این رضایت مندی و این بالندگی رو کسب کنم ، سطحی که مافوق تصور خیلی ها هست


.

نوشته اصلی توسط bahar.shadi

سلام دوستای خوب و گلم

نزدیک به 10 ماهه که توی این تالار عضو هستم و خدا رو شکر از خیلی از نوشته ها و حرف ها چیزهای

خوبی یاد گرفتم!

امروز داشتم تاپیک ها رو دونه به دونه بررسی می کردم و یک نکته خوب که توی تالار داره دوباره موج

میزنه این هست که چقدر بچه هایی که با من وارد تالار شدن و حتی زودتر از من رشد کردن و کاملتر

شدن!

سبکتکین دیگه اون دختر منفعل و افسرده نیست و نظراتش واقعا پخته و زیبا شده!

اقلیما که یک روز واقعا از زندگیش سیر شده بود چقدر عوض شده ، مثبت شده و سازنده!

لیلا موفق که روزی زندگیش پر از زخم بود چه زندگی زیبایی داره!

یک زن امیدوار چقدر روحیش عالی ، تلاشگر و سازنده شده و چقدر نظراتش متکاملتر و نگاهش به

مسائل زندگی عمیقتر همین طور آفتاب همدرد عزیز.

رایحه عشق چقدر پخته تر شده و ویدای عزیز چقدر نظراتش اثر بخش تر!

نازنین1 چقدر عوض شده و کاملتر شده و چشمک چقدر کاردان تر و لایق تر شده برای مدیریت زندگیش!

Azadeh_mm چقدر عوض شد روحیاتش و گل یاس یاد گرفت که چطور خوشبخت تر زندگی کنه!

و خیلی های دیگتون مثل جناب خارپشت و جناب فرهنگ که سعی کردن زیاد حساس نباشن و بهتر و

منطقی تر به زندگی نگاه کنن!

یا جناب hamed65 که چقدر نظراتش متکاملتر و عالیتر شده!

و خیلی های دیگتون مثل بهار66 و دختر مهربون ، ایوب ، جوانه ، blue sky ، نقاشی و ... که دنبال

شناخت بیشتر خودشون و زندگی بهتر هستن که واقعا عالی عمل کردن!

ازون ارزشمندتر اینکه شما عزیزان تجربیاتتون رو به دیگران هم منتقل می کنین و بسیار خدا رو شاکرم

که دوستانی چون شما دارم!

یک خدا قوت هم به مدیران خوب تالار ، مدیر عزیز همدردی ، فرشته مهربان ، آقا کیوان و آقا حامد که تالار

خوب همدردی رو با خلوص نیت می گردونن و با گردوندن این خونه پر مهر باب آشنایی من رو با شما

عزیزان باز کردن ..

راستی بچه ها یادم رفت بگم بهار شادی چقدر منطقی تر شده و چقدر داره سعی می کنه حساس و

هیجان محور و احساساتی نباشه و با تفکر کارهاش رو پیش ببره! یادمه اولین باری که جناب فرهنگ27

تو تاپیک "تاحالا دقت کردین" بهم گفت چقدر تغییراتت مثبت تر شده از وقتی که از "بهار غمگین" شدی

"بهار شادی" ، چقدر خوشحال شدم و این حرف برام از 100 ها رتبه با ارزش تر بود چون که یک چیز

جدید بهم اضافه شده بود! خوشحالم که در جمع شما هستم و دارم هر روز نکات جدید یاد می گیرم!

الهی که دلهاتون شاد باشه و لب هاتون همیشه خندون :)

نوشته اصلی توسط خارپشت

هیچوقت قدر اون چیزایی که داریم رو نمی دونیم، همیشه غصه نداشته هامون رو می خوریم
انگار خیلی برامون مهم نیست که از همون چیزی هم که داریم نهایت استفاده رو ببریم
حتی به این فکر نمی کنیم که شاید وجود خود ما هم مایه دلخوشی و ارامش دیگرانی باشه، که چون حس میکنیم بهمون نیازمندن نمی بینیمشون
یعنی بهشون احتیاجی نداریم!

جدیدالورود ها
تاپیک های بی سروصدا
سوالای مبهم و احساسی
کاربرای سردرگم و خسته
یا حتی اعضای قدیمی

به جای اینکه فقط نگران احساس خودمون نسبت به کسی که دیگه نیست باشیم، به این فکر کنیم که چطور میتونیم عادات خوب اون فرد رو در خودمون تقویت کنیم
به این فکر کنیم که چی باعث می شه که ادما خاطره انگیز بشن . . .

قال انی علیها السلام: :)

در زندگی فهمیده ام که ....

تفکرات من - احساسات من - اعمال من - صاحب انرژی هستند و صاحب کارما هستند .

مواظب کارماهایی که خودمان برای خود ایجاد می کنیم باشیم .
منبع

نوشته اصلی توسط bahar.shadi

دوستانی که هر روز به خدا گلایه می کنین! آیا هر روز برای اینکه سلامت هستین ازش تشکر می کنین؟
[/color][/b]