موضوع: تلاش من برای حفظ زندگیم و تردید همسرم

خودش دو بار پیش مشاور رفته اما به من فقط گفت که بهم گفته تا ذهنت پاک نشده عروسی نگیر اما از راهکاری برای پاک شدن ذهن خبری نیست میگه ازدواج برای من زود بود میگه نمیخام تورو بدبخت کنم اما نه اقدامی برا جدایی میکنه نه تلاشی برا حل مشکل!!!

چرا هيچ كس كمكم نمي كنه بال هاي صداقت؟ ساينتيست؟ شكوفه؟ آني؟ گل رز؟ فرهنگ؟ و بقيه دوستان؟
من راهکار میخام نمی خوام بیشتر از این وقت تلف کنم.کمک.

چرا هيچ كس كمكم نمي كنه بال هاي صداقت؟ ساينتيست؟ شكوفه؟ آني؟ گل رز؟ فرهنگ؟ و بقيه دوستان؟
من راهکار میخام نمی خوام بیشتر از این وقت تلف کنم.کمک.

خیلی ممنون ستاره عزیز به حرفاتون فکر میکنم خیلی منطقی بود میدونم که مارپل بازیام کار غلطی بوده. حتما فکر میکنم. برام دعا
کنید.

سلام ستاره عزیز من تو این یک هفته خیلی به حرفاتون فکر کردم بیشتر از صد بار نوشته هاتونو خوندم خیلی بهم کمک کرد یعنی تونستم افکار به هم ریخته تو ذهنم رو دسته بندی کنم شما راست میگین من اول باید تکلیفم رو با خودم روشن کنم بعد تصمیمی قاطعانه یکبار برای همیشه بگیرم. من تصمیم گرفتم گذشته هارو فراموش کنم واقعا این تصمیم رو گرفتم میخوام آرامشمو درباره احیا کنم. من خودم آرامش رو از خودم گرفتم با تجسس هام. تمام هدفم الان ساخت دوباره زندگیم و جبران اشتباهمه .(چون میدونم مقصرم) من وقتی مچ همسرم رو میگرفتم تا یه هفته دعوای شدید و بعدم تا یک ماه بدخلقی میکردم عصبی میشدم و دست خودم نبود. من فقط دارم از موضع خودم جریان رو بررسی میکنم الان یه هفته است که به افکار منفی اجازه ورود ندادم ولی هنوز خیلی زمان نیازه تا خودمو اصلاح کنم بارها همسرم گوشیشو پیش من گذاشت و رفت اما اصلا بهش دست نزدم. البته باید بگم رفتار همسرم هم تغییراتی کرده. حالا میخوام بشینم رک و پوست کنده با همسرم صحبت کنم و بهش بگم که من چه تصمیمی دارم و بنای رابطه رو بذارم رو اعتماد صددرصد یک ماه هم از هم دور باشیم و فکر کنیم اما بعد از این یک ماه باید کاملا پاکسازی شده برگرده(همون چیزی که خودش از من میخواست،زمان برای پاکسازی) و زندگی جدیدی رو شروع کنیم. شاید اول یه مقدار رویایی به نظر برسه ولی من میخوام این آخرین کاررو هم واسه زندگیم بکنم همسرم به کمک من نیاز داره اون همیشه نیاز داره یکی هولش بده به جلو. البته باید بگم ترسی از اینکه یک ماه تنهاش بذارم ندارم و میدونم جای نگرانی نیست و میخام همسرم رو رها کنم این یک ماه به خودمم کمک میکنه تا هم بیشتر فکر کنم و هم خودمو تو تصمیمی که گرفتم یه محکی بزنم. نمیدونم آیا تصمیمم درسته؟ لطفا راهنماییم کنین.

سلام خیلی ممنونم که تاپیک منو دنبال میکنید. اتفاقا حدودا 20 روز پیش مشاوره حضوری داشتم و یکشنبه هم وقت دارم و همون روز هم خانم مشاور راجع به تجسس هام و اشتباهاتم و همچنین کمک به فراموشی و اصلاح رابطه ام با همسرم باهام صحبت کرد آما چون جلسه اول بود بیشتر من حرف زدم و راهکاری فعلا به طور واضح نگرفتم اما یکشنبه دوباره وقت مشاوره دارم اما کمی دودل بودم برای رفتن که با تاکید شما تصمیم گرفتم حتما ادامه بدم. راستش خودم هم هنوز از خودم مطمئن نیستم برای فراموشی و کنترل صحیح احساساتم اما اینو میدونم که رفتار همسرم بسیار مؤثره در آرامش من البته باید بگم این تصمیم یعنی از بین بردن بدبینی مو از 6 ماه پیش داشتم و تلاشهایی هم کردم اما تلاشم روند سینوسی داشت. به همین خاطر به نتیجه نرسیدم میدونم که اگر بخوام توانایی تغییر رو دارم البته با کمک همسرم.

کاملا به این موضوع واقفم و این تجربه تلخ رو یکبار داشتم و میدونم که نباید چشمم رو بر روی واقعیت ببندم.علائمی میبینم که فکر میکنم با تلاش خودم در کنار شناختی که از روحیه همسرم دارم و دیگه مثل گذشته خام نیستم و در کنار علاقه ای که همسرم به من پیدا کرده میشه موفق بود.

با همسرم از باب محبت و کاملا عاشقانه صحبت کردم نه با قهر و ناراحتی موضوع یک ماه فاصله برای راحت تر فکر کردن و تصمیم گرفتن رو مطرح کردم اما قبول نکرد و گفت طاقت دوری رو نداره. فعلا من هم سکوت کردم. هدف من از این فاصله رها کردنش نیست اتفاقا میخام که احساس آزادی داشته باشه و خودش دوباره به سمتم بیاد و دلیل دیگه اینه که فکر میکنم چون همیشه در کنارش بودم شاید نبودم برای مدتی ارزش حضورم رو براش روشن کنه... نمیدونم شاید کاملا در اشتباهم... باید بگم ما تو این یک ماه اخیر رابطه گرم و عشقولانه ای داشتیم فکر میکنم شاید به خاطر تغییر رفتار منه این اواخر بیشتر از قبل احساساتم رو باهاش در میون میذاشتم. وبهش بیشتر ابراز محبت میکردم و آرومتر بودم و کمتر باهاش تماس میگرفتم تا خودش باهام تماس بگیره.
همسرم حاضر نیست راجع به گذشته حرفی بزنه اصلا خوشش نمیاد راجع به این موضوع بی پرده باهام صحبت کنه و میدونم به هیچ وجه راجع به این موضوع با من حرف نمیزنه و قضیه اون دختر رو منتفی میدونه. مشکل دیگه ام اینکه با مشاور رفتن خیلی موافق نیست یعنی شاید بتونم راضیش کنم. اما پیگیری نداره.
منتظر راهنمایی های بعدیتون هستم. باز هن متشکرم.

سلام
آقای مدیر همدردی
ممنون از اینکه نظرتونو برام نوشتین حتما به هشدارتون فکر میکنم.
مبخوام کارایی که برای تغییر فکر ورفتار خودم رو در پیش گرفتم براتون بنویسم تا اگه اشتباهی هست یا پیشنهاد بهتری دارید برام بنویسید. اول اینکه دارم سعی میکنم جلوی ورود افکار منفی رو بگیرم مثلا وقتی زنگ میزنم شوهرم جواب نمیده یا خاموشه بلا فاصله این فکر میاد که کجاست؟ نکنه با کسی بیرونه؟ نکنه با کسی هست که نمیتونه با من حرف بزنه؟ و ..... حالم بد میشه خیلی بد شروع میکنم دوباره و دوباره و دوباره زنگ زدن هزارتا فکر ناجور میاد تو ذهنم. الان دارم سعی میکنم بی خیال میشم میرم سراغ یه کاری به خودم میگم بهم قول داده و قسم خورده پس بهم خیانت نمی کنه و یه نفس عمیق میکشم. بعدخودش میزنگه و میگه دستش بند بوده یا با کسی صحبت میکرده و میبینم که نگرانیم بیهوده بوده جدیدا سعی میکنم زیاد بهش زنگ نزنم قبلا بیشتر تماسهام حالت چک کردن داشت که ببینم کجاست؟ جواب میده یا نه؟ و... به خاطر همین چون کارشم آزاده و خیلی وقتام سرش شلوغه نمی تونست بهم جواب بده منم دیوونه میشدم الان که کمتر زنگ میزنم خودش باهام تماس میگیره و اینطوری حس بهتری دارم و میبینم که توجه اش بهم بیشتره. جدیدا بیشتر بهش اس میدم و از علاقه ام باهاش تو اس صحبت میکنم خیلی جواب اس نمیده اگه از بعضی از حرفاش ناراحت میشم تو اس خیلی احساسی بهش میگم. جدیدا هم معذرت خواهی میکنه کاری که قبلا کم میکرد. تازگی ها زنگ خور گوشیش کمه و این منو آرومتر میکنه قبلا خیلی رو گوشیش فوکوس بودم اس چند تا داشته؟ زنگ خور چند تا داره؟ زنگ میخوره جواب نمیده؟و.... اما حالا یه مقدار رفتار خودشم تغییر کرده اگه زنگ بخوره جواب نده میگه مثلا پسر داییم بود یا فلان دوستمه و... منم حرفشو باور میکنم واقعا باور میکنم در هر صورت رفتار شوهرم خیلی مؤثره. البته باید بگم هنوز یه ته مونده هایی از بدبینی توم هست بعد از چند وقت حل میشه؟ میترسم مثل حرف ستاره عزیز موقت باشه و دوباره بعدا بیان سراغم.
اما مشکلم اینه که الان اصلا فکر عروسی نیست البته من برای عروسی هیچ عجله ای ندارم می خوام اول مشکلمون حل بشه بعدا اما از این موضوع که خیلی بیخیاله ناراحتم میگه زوده میخواد همینطور نامزدی طی بشه از اون طرف هم منو تو فشار میذاره که مثلا شب بیا خونمون منم هم خودم خیلی خجالت میکشم چون دو تا برادر جوون تو خونه داره هم مامانم شدیدا مخالفه و سر همین موضوع دعوامون میشه میگه تو به حرف من اهمیت نمیدی منو دوست نداری و...
مشکل دیگه ای هم که منو خیلی ناراحت میکنه اینه که گاهی وقتا حرف جدایی میزنه میگه من فکر جدایی نیستم اما دچار تردیدم نمیدونم یعنی چی؟ من کیگم بیا جدا شیم هیچ اجباری نیست میگه نه نمیتونم اما خودش یه هفته بعد شوخی جدی حرف مهریه و جدایی رو میاره وسط بعدم میگه شوخی کردم!!!!!