موضوع: آیا حق با من است؟

نوشته اصلی توسط natalie

شوهر من خیلی زود عصبانی میشه و اگه معمولا تو عصبانیتش چیزی بهش نگی خیلی زود هم آرام میشه و معذرت خواهی میکنه. ولی من دیگه دوست ندارم کوتاه بیایم و وقتی عصبانی میشه منم دعوا می کنم که معمولا خوب دعوا شدیدتر میشه. نمیدانم کار درستیه یا نه ولی اینطوری آرامش بیشتری دارم تا اینکه فقط نگاه کنم.
مخصوصا که همیشه فقط از روی عقل و منطق تصمیم می گیرم و به احساسات زیاد کاری ندارم.

این دو قسمت حرفهای شما متناقض هست.اگر همیشه از روی عقل و منطق تصمیم میگیرید نباید در برابر عصبانیتهای همسرتون دعوا کنید.
به نظرم در اکثر موارد پشت عصبانیتهای مداوم یک فرد یک دلیل پنهان نهفته است.شاید شما بهتر باشه به جای دعوا با همسرتون به اون دلیل پی ببرید.شایدم خودتون تا الان حدس میزنید که دلیلش چی باشه.
تجربه ی شخصی به من ثابت کرده دعوا هیچ وقت مشکلاتو حل نمیکنه حتی اگر 100% هم حق با شما باشه باید با روش دیگه ای به جز دعوا همسرتونو متوجه اشتباهاتش کنید.
باور کنید دعواهای مداوم سلامت روانی شما و همسرتونو تخریب میکنه و اگر بچه هم داشته باشین لطمات زیادی بهش وارد میکنه.

امیدوار عزیز مرسی از پاسخت. می دانم که دعواهای مدام مضر است ولی ما مثلا 2 ماه با هم هیچ مشکلی نداریم ولی یکدفعه سر موضوعی دعوایمان می شود و با اینکه زود آشتی می کنیم ولی نمیدانم چرا حتی یک دعوا چنان اپر بدی روی من میگذاره که مثلا تا یک هفته احساس بیماری دارم و روحیه ام خراب است در حالی که شوهرم کلا قضیه را فراموش کرده و خیلی هم به من محبت می کند. همیشه در دعواها احساس می کنم من مقصر نبوده ام و اینکه چرا کوتاه امدم. حتی وقتی با هم نزدیکی داریم رفتار شوهرم را در سرم مرور می کنم. احساسم اینه که مثلا دارم خودم را نادیده می گیرم. در موارد بسیار کمی خودم را مقصر می دانم. دعواهای ما سر مسائل مختلف است که بعضی وقتها واقعا مسائل بی اهمیتی است اما دعوای ناجوری می شود. البته من به شوهرم میگم من قبول دارم مثلا فلان جا اشتباه کردم اما تو نباید همچین رفتار بدی از خودت نشان بدی (مثلا چند روز پیش مادرم خانه ما بود و مهمان قرار بود بیاید. مقداری لباس روی مبل بود که شوهرم با لحنی دستوری جلوی مادرم به من گفت اینها را بردار و من هم با خودم گفتم چرا این مادر منو می بینه اینطوری صحبت می کنه . خلاصه گفتم باشه و رفتم برنج دم کردم. دوباره ایندفعه بلند تر گفت اینها رو بردار و من برداشتم. قرار بود مادر و خواهرهاش بیان خانه ما. رفتم بهش گفتم ببین این لباسها تا قبل از امدن مهمانها اینجا نمی ماند ولی تو نمی دانم چرا مامان منو میبینی یا خانواده ات می خوان بیان اینطوری میشی که حسابی دعوامون شد. ) شوهر من میگه تو منو آتیشی می کنی و میری عقب. بعد من عصبانی میشم و داد و بیداد می کنم (البته خیلی بد و تند) و مقصر میشم و باید بیام بگم ببخشید. منم بهش میگم آره کنترل رفتارت رو داشته باش این حرفها که عصبانیت نداشت . حالا برای همینه که میگم خوب چرا من تو دعواها هیچی نگم و اجازه بدم اون هر کاری دوست داره بکنه منم مثل خودش رفتار می کنم. لطفا راهنمائی کنید.

نوشته اصلی توسط natalie

(مثلا چند روز پیش مادرم خانه ما بود و مهمان قرار بود بیاید. مقداری لباس روی مبل بود که شوهرم با لحنی دستوری جلوی مادرم به من گفت اینها را بردار و من هم با خودم گفتم چرا این مادر منو می بینه اینطوری صحبت می کنه .
یکی از مسایلی که من در این تالار یاد گرفتم این بود: قضاوت ممنوع! شما پیش خودتون قضاوت میکنید که چون همسرتون مادرتونو دیده این کارها رو از قصد میکنه و همین باعث میشه که ناخود آگاه در برابرش موضع بگیرین.

خلاصه گفتم باشه و رفتم برنج دم کردم. دوباره ایندفعه بلند تر گفت اینها رو بردار و من برداشتم.

شاید بهتر بود به جای باشه که به ذهن مخاطب عکس العمل فوری رو میرسونه به همسرتون میگفتین چشم اما اول بزار برم برنج رو دم کنم چون مثلا برنجم خمیر میشه بعد میام بر میدارم.

قرار بود مادر و خواهرهاش بیان خانه ما. رفتم بهش گفتم ببین این لباسها تا قبل از امدن مهمانها اینجا نمی ماند ولی تو نمی دانم چرا مامان منو میبینی یا خانواده ات می خوان بیان اینطوری میشی که حسابی دعوامون شد. )

خوب معلومه حسابی دعواتون میشه چون شما نه تنها خودتون قضاوت میکنید بلکه اعمال حکمم میکنید.یعنی مطمینی که به خاطر این که مادر شما اونجاست یا مادر و خواهر همسرتون میخان بیان رفتار همسرت این شکلی شده.

شوهر من میگه تو منو آتیشی می کنی و میری عقب.
به نظرم تا حدودی راست میگه

عد من عصبانی میشم و داد و بیداد می کنم (البته خیلی بد و تند) و مقصر میشم و باید بیام بگم ببخشید. منم بهش میگم آره کنترل رفتارت رو داشته باش این حرفها که عصبانیت نداشت . حالا برای همینه که میگم خوب چرا من تو دعواها هیچی نگم و اجازه بدم اون هر کاری دوست داره بکنه منم مثل خودش رفتار می کنم. لطفا راهنمائی کنید.

خیلی بد و تند؟عکس العمل شما بیش از خطایی هست که از شوهرتون سر زده.آیا شما فقط به خاطر این که مثلا بچه تون یک لیوانو شکسته به سختی کتکش میزنید؟ همسرم شما فقط با لحن دستوری به قول خودتون گفته بیا لباسها رو بردار و این شما بودین که به این نتیجه رسیدین چون مادر یا خواهرش میخان بیان این طوری رفتار میکنه و در نهایت هم خیلی بد و تند باهاش رفتار کردین!

البته الان فکر نکنید من طرف همسرتونو گرفتم .مسلما رفتار ایشون هم درست نیست اما بالاخره یک نفر در یک رابطه باید ابتکار عمل رو به دست بگیره و چرا این یک نفر شما نباشین؟

ناتالی عزیز شما آیا می خواهید رابطه تان با همسرتان خوب تر شود یا می خواهید تو مشاجراتی که با همسرتان دارید کم نیارید؟ کدامیک؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

امیدوار عزیز مرسی از راهنمائیت البته رفتار بد و تند از شوهرم بوده نه از من که در بالا هم نوشتم شوهر من میگه : تو منو آتیشی می کنی و میری عقب. بعد من (یعنی شوهرم) عصبانی میشم و داد و بیداد می کنم (البته خیلی بد و تند) و مقصر میشم ...........
من خودم هیچوقت داد و بیداد نمی کنم و یا مثلا تند حرف نمی زنم برای همینه که از اون خیلی ناراحت میشم ولی در کل با حرفهایی که زدی موافقم اما میگم چرا شوهر من سر یک حرکت من باید اینقدر عصبانی بشه که کار به دعوا بکشه ؟

اما گل مریم عزیز چون می خوام مشکلم حل بشه نمی خوام دروغ بگم" من هم می خوام رابطه ام خوب باشه و هم نمی خوام کم بیارم." چون من همیشه تو دعواها چیزی نمی گفتم تا شوهرم عصبانی نشه و صبر می کردم تا اون آروم شه و بعد حرف می زدم. اما با اینکه حرفامو میزدم تا مدتها قضیه دعوا و هر چی که شوهرم بهم گفته بود در ذهنم می ماند. اما وقتی تصمیم گرفتم من هم در دعواها کوتاه نیایم و جواب شوهرمو بدم احساس بهتری دارم. من فکر میکنم وقتی جواب نمیدم تحقیر میشم و اون فکر می کنه من ازش می ترسم و اینکارو بازم ادامه میده ولی وقتی جوابشو میدم می فهمه که ترسی در میان نیست و خودم هم احساس تحقیر شدن نمی کنم.
نی دانم کدام راه رو باید انتخاب کنم. احساس آدمهای مریض را پیدا کردم.
جدیدا به شوهرم گفتم اگه فکر کردی من جلوی تو کوتاه میام اشتباه کردی و سعی کن کنترل رفتارت رو داشته باشی و احترام من را نگهداری وگرنه منم احترام تو را نگه نمیدارم. (من در سالهای اول ازدواج خیلی به شوهرم گفتم که آرامش خودش رو حفظ کنه ولی احساس می کنه وقتی می بینه من ساکتم و نگاش می کنم دوست داره بیشتر اذیت کنه. )

خوب دوستان عزیز همانطور که در پستهای قبلی گفتم الان ما آشتی کردیم و اوضاع کاملا خوبه.مطمئنم که شوهرم هم کوپکترین ناراحتی در ذهنش ندارد.
حالا به من کمک کنید: من با اینکه آشتی کردم ولی از صبح که از خواب بلند میشم کلی فکر بد تو سرمه چرا این جوری گفت؟ چرا این جوری کرد؟ اصلا یعنی چی که ما دعوا کنیم و اون هر چی می خواد به من بگه و من باهاش آشتی کنم؟ چرا با من دعوا میکنه و بعد منو می بوسه؟ این افکارم باعث شده همیشه فقط به خودم فکر کنم و البته که دلیل همه این مسائل را هم فقط شوهرم میدونم. یعنی مقصر همه چی اون رو می دونم. لطفا بگید من چکار کنم
بااینکه سعی می کنم این افکار را از ذهنم بیرون کنم نمی تونم.

سلام
کثرت سکوت موجب ابهت و بزرگی است( امام علی علیه السلام)
این در جواب این که فکر میکنی اگه سکوت کنی تحقیر میشی[/color]
بهترین یاران کسی است که ناسازگاریش اندک باشد و سازگاریش بسیار(رسول خدا صلی الله علیه و آله)
بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد.( امام حسین علیه السلام )
این در جواب اینکه بدونی حق چیه
زبان، حیوان درنده است، اگر رها شود می گزد. (امام علی علیه السلام)
و این هم دلیل شدید شدن دعواتون
در مقام ادب همین بس که آنچه برای دیگران نمی پسندی، خود از آن دوری کنی (امام حسن عسکری (ع)
به خشم درآوردن و شرمنده ساختن دوست، مقدمه جدایی از اوست.(امام علی علیه السلام )
[color=#FF4500]واینکه بدونی چرا باید گذشت داشته باشی اگه زندگیت و دوست داری و میخوای حفظش کنی [/[color=#000000]color]
بزرکترین عیب آن است که آنچه را که مانند آن در خود توست عیب بشماری.(امام علی علیه السلام )
و اگه با همسرت مثل خودشرفتار کنی پس عیب خودتم هست فقط از اون خورده نگیر

. هنديها معتقدند كه هر گزينش و انتخاب تازه اي كه مي كنيد همانند دانه ي گياهي است كه مي كاريد ، گزينش شما رشد مي كند و به بار مي نشيند. اگر احساس " كم ارزشي " ، مي كنيد ، بهتره به جاي اين كه وسوسه شيد به خريد بريد و به آنچه كه " داريد " بيفزاييد ، پياده روي كنيد ، يا با يك دوست خوب به گفت و گو بنشينيد .

با توكل به آفريننده جهان ، آرامش پيدا كنيد .

همواره به ياد داشته باشيد كه : " ياد خدا آرامش بخش دلهاست ".

مثبت فكر كنيد .
مثبت فكر كردن، كليدي است كه مي تواند جهاني از تغييرات را شكل بدهد.
از وسواس بيش ازحد دوري كنيد .
يك فعاليت تازه را شروع كنيد .
در فعاليتي كه حتي ممكن است نتونيد آن را به خوبي انجام بديد، به طور منظم و با برنامه ريزي شركت كنيد. دراين صورت آنچه به دست مي آوريد مهارت تازه ، اعتماد به نفس بيشتر و سرگرمي است .
خودتون و روابطتون و را از طريق " شايدها" و " ممكن ها"و اما و اگرها ارزيابي نكنيد
سعي كنيد كه به ارزش ها (اینکه شما فردی هستید که توانایی اداره و داشتن زندگی شادی و دارید) توجه بيشتري کنید
نعمت هايي را كه خداوند به شما عطا فرموده، بشماريد .

حق شناسي و قدرداني لازمه خوشبختيه. پس بهتره كه هر روز براي كمترين چيزي كه در اختيار داريد، سپاسگزار باشيد. به افکار و تون بها ندید اینا همش وهم و گمان ارزش زندگی بیشتر از این افکار سعی کنید رو اعتماد به نفستونم کار کنید

دوستان سلام. کماکان در جریان زندگی من هستید الان سی سالمه و بیشتر از 4 ساله که ازدواج کردم. همه به من میگن وقتشه باردار بشم. زندگیم خوبه ولی من واقعا نمی دانم مشکلم چیه. هیچوقت خوشحال نیستم. با اینکه شوهرم خوبه ولی اصلا راضی نیستم. احساس خوشبختی نمیکنم. حالا نمی دانم سراغ بچه دار شدن بروم یا نه؟ میترسم اوضاعم خرابتر بشه. هنوز بچه دار نشده به این فکر می کنم اگه خانواده شوهرم بگن چرا لاغره؟چرا چاقه؟ چرا گریه میکنه؟چرا سپردی به مادرت؟ عادت دارند فقط ایراد بگیرند و من واقعاحوصله ندارم. به نظر شما چکار کنم؟

natalie عزیزم سلام.
من کوچکتر و بی تجربه تر از اونم که راهنمایی کنم عزیزم اما نظرم رومیگم.
دوست گلم من کاملا درکت میکنم. میدونم دعوای همیشگی چیکار میکنه با آدم. میدمنم که الان خسته و نا امیدی و بی انگیزه.
من اگه جای تو بودم اول تکلیفم رو تو این رابطه مشخص میکردم. چه جوری؟
اینجوری:
یه کاغذ بر دار از تمام ناراحتی هات بنویس.ریز و درشت.
حتی اگه چندروز طول بکشه.
بعد بشین با همسرصحبت کن و البته قبلش ازش بخواه اونم این کار رو بکنه.
تو این جلسه یقینا 50% مشکلات حل میشه.میدونب چرا؟ چون خیلیاش حق با طرف مقابل بوده و اون یکی بیخود ناراحت بوده.
بعدش یه فرصت بهم بدید واسه تنهایی و برگردوندن اون انگیزه.
پیش هم نباشید.مثلا به سفر برید.
از 1 ماه بشتر نشه این تنهایی و تو سفر مدام به خودتون و این رابطه فکر کنین. اینه چقدر هم رو دوست دارید و دلتنگ همین.
همه سعی و کوشش خودتون هم بذارید واسه اینکه تا از هم ناراحت شدید قبل از هرچیزی با شریکتون در میون بذارین و به هم قول بدید که همه سعیتون رو میکنید که همدیگه رو ناراحت ننین و اگه ناراحتی پیش اومد طرف مقابل بدونه که از قصد نبوده چون همدیگه رو دوست دارید و صرفا خطاهای انسانی و ندونستن ها باعثش شده
ایشالا که شاد ببینمت.

وضمنا عزیزم تا احساس خوشبختی نکردی بچه ای رو وارد این زندگی نکن چون تمام احساس تو به جنینت منتقل میشه