موضوع: متاهل، ولی عاشق دیگری

المیرای عزیز از حرفایی که برام گفتی ازت ممنونم و از راهنمایی که کردی سپاسگزارم .من تو تاپیکم گفتم که عاشق فرید هستم و او هم همینطور .من بارها تو جوابم گفتم که اصلا به فکر جدایی از همسرم اونم فقط بخاطر آینده پسرم نیستم و نخواهم بود .من مشکلم با خودمه که نه میتونم نبودن فرید رو تو زندگیم تحمل کنم و نه داشتنش رو .از طرفی هم هر چی رو همسر خودم کار میکنم که همونی باشه که من میخوام یا حداقل کمی به من و احساسم اهمیت بده درست نمیشه .فرید 34 ساله شه و دو تا بچه ام داره من اینو میدونم که اگه بخوام از زندگی خودم جدا بشم و بخوام با اون ادامه زندگی بدم و اگه روزی زنش بفهمه مطمئنا میذاره میره و اونوقت من بجز آینده پسر خودم آینده بچه های اونم به خطر انداختم .من نمیتونم خودخواه باشم هر چند که خودم تو این زندگی واقعا دارم روزای جوونیم رو به هدر میدم .نمیدونم که میتونی زندگی بی عشق رو تصور کنی یا نه ؟
شما میگی از کارم استعفا بدم ولی باور کنید چندین بار اقدام کردم و به فرید گفتم که نمیتونم ادامه بدم و اون با گریه هاش و التماسش بازم منصرفم کرده .شما راست میگی اون منو خودخواهانه میخواد خودشم اینو میگه .میگه یا باید با من بمونی و یا اینکه نمیزارم برای شوهرت هم بمونی .از اینکه اون منو واقعا میخواد شکی ندارم چون به عشق خودمم ایمان دارم .میدونی المیرا جان من مشکلم با خودم.اگه اینجا مشکلم رو مطرح کردم واسه این بود که سبک شم و شاید کسی باشه که چیزی بگه و آرومم کنه .من با همه علاقه ای که به فرید دارم اصلا راضی نمیشم که نه اون و نه خودم بخوایم با آینده بچه هامون بازی کنیم وفرید به من میگه بزار با هم باشیم تا آخر عمرمون تا ببینیم خدا چی میخواد .میگه گذر زمان همه چی رو درست میکنه .اون میخواد به امید این بشینه که یا زن اون و یا همسر من بخواد به خواست خدا از زندگیمون برن بیرون .میگه این اتفاق بالاخره میفته که یکی از اونا دیگه نباشن .چه میدونم از این جور دلخوشی های الکی .بهر حال از همدری شما ممنونم .ازتون میخوام که تو این شبای احیا حتما برام دعا کنید که خدا یه راهی جلوی پای من و امثال من بزاره .

ممنونم آقای مدیر همدردی شما درست میگی منم درست مثال همون شخصی روکه گفتید دارم .شما درست میگی من همش دارم دنبال یه چیزی میگردم که خودمو توجیه کنم که رابطه ام رو با اون ادامه بدم .یا به قول گفتنی هم خدا رو میخوام هم خرما رو البته اگه درست گفته باشم .شما درست میگی آخرش اینه که بازم بعد اینکه بفهمن اخرش به جدایی ختم میشه و از دست دادن پسرم .از شما هم دلجوی دلتنگ سپاسگزارم فرمایش شما هم درسته من فکر همه رو میکنم الا خودم .فکر کنم آخرش به این نتیجه باید برسم که یا باید قید خودمو دلمبزنم یا اینکه قید زندگی مشترکمو .اینم که مثل روز روشنه که بخاطر پسرم موندن رو رفتن ترجیح میدم .خیلی برام سخته بخوام از دست دادن عشق رو تجربه کنم ولی با فرمایشات شما چاره ای جز این برام نمیمونه .برام دعا کنید بتونم اراده کنم و تصمیم عاقلانه بگیرم .ولیمشکلم اینجاست که چطور و دیگه چیکار باید کنم که همسرم رفتارش عوض بشه .باور کنید آقای مدیر زندگی بی عشق خیلی سخته .همسرم هر چی براش توضیح میدم هر چی ازش میخوام که بهم توجه کنه زیر بار نمیره .خیلی آدم خوبیه و خوش قلبه .دست بزن و بد دهنم نیست فقط کمی لجبازه .ولی همه ی این خصوصیات خوبش با یه بی توجه ای و رابطه سردش داره گند میزنه به این زندگی و روحیه من .امشب کلی رو خودم کار میکنم که فردا بخوام با فرید خیلی جدی در این مورد صحبت کنم و ازش بخوام که این رابطه تموم بشه .هر چند میدونم که خیلی برام سخته و از این میترسم که سر لجبازی به تهدیدی که کرده عمل کنه .شما هم برام دعا کنید

خود اونم براش ابروش مهمه مگه میشه مهم نباشه مگه اینکه مشکل روحی داشته باشه نگران نباش اگر خود اون براش مهمه که خاناومش نفهمه و رعایت می کنه پس خود اونم حفظ ابروش براش مهمه
یه چیزیم که علاوه بر صحبتای بقیه میگم اینه که زیاد از عشق اون اقا مطمئن نباش این سن برای مردا 34 تا حدود 37 38 سالگی سن بدیه خیلیا رو دیدم که تو این سن با وجود متاهل بودن به کسی علاقه مند بودن واقعا هم بودن نه اینکه بخوان الکی بگن اما بعد یه مدت همه چی براشون تموم شده اونوقت شما می مونی و یه زندگی که دیگه راه برگشتی نداری ضمن اینکه شما به خاطر حس پاکت دنبال این مسئله رفتی اما دید عمومی نسبت به این مسئله چیه و و جهه شما چه بلایی سرش میاد اگه از شوهرت ناراضی هستی این راهش نیست

نمیدونم شاید هم همینطور باشه شاید اونم بعد یه مدتی به این نتیجه برسه که راهی که داریم میریم اشتباهه .مشکل من با همسرم سر نارضایتی نیست سر بی علاقه ای به ایشون .مخصوصا وقتایی که بحثمون میشه یا یه کارای میکنه که بدم میاد بیشتر ازش متنفر میشم .انقدر که وقتی میبینم کاری ازم برنمیاد فکر خودکشی میزنه به سرم .نمیدونید تو این شرایط زندگی کردن چقدر سخته ولی مثل اینکه با نظرات بقیه دوستان چاره ای جز این ندارم که بمونم و بسازم .

نه تو جوونی هزار راه داری کسی نمیگه هر جوری هست تحمل کن ولی همه میگن مشکلت رو با اون آقا حل نکن چون اونم یه مشکل رو مشکلات قبلیته و حتی بدتر
چرا خودتو قوی نمی کنی باید هر جور می تونی خودتو بسازی و قوی کنی که بتونی رو پاهای خودت وایسی و نیاز مادیتو کامل خودت رفع کنی باید یه کاری رو خوب یاد بگیری که بتونی در امد داشته باشی اینجوری از سر ناچاری مجبور نیستی همه چیزو تحمل کنی تو خیلی جوونی و هزار راه داری اینجوری با این افکار منفی وقت و انرژیتو هدر نده

ممنونم از همدری شما ولی باور کنید که دیگه عقلمبه جایی قد نمیده .از طرفی دل کندن برام سخته از طرفی هم کارم برام مهمه .تازه یه چیزی دیگه ام بهتون بگم شاید خنده اتون بگیره شوهرم بیشتر از من نگران از دست دادن کارمه .شاید جالب باشه ولی باور کنید بارها بهش گفتم که دیگه نمیخوام با مهندس کار کنم میگه اگه کار نکنی من نمیتونم خرج ادامه تحصیلت رو بدم و باید درستو نخونی .اخه میدونید من به تشویق همون مهندس رفتم پیام نور و ثبت نام کردم که ادامه تحصیل بدم .حالا بازم موندم سر دو راهی

من همسرم نمیدونم چرا مثل مردای دیگه نیست اصلا هیچ حساسیتی به من نداره .حتی یه دفعه مهندس اومد خونمون گفتم شاید اگه ببینتش حساس بشه بگه جوونه و نمیخواد دیگه باهاش کار کنی و خیلی جالب بود که بعد رفتن مهندس کلی ازش تعریف کرد و بهم گفت هواست باشه کارتو از دست ندی .راستم میگفت فرید واقعا آدم مهربون و دلسوز و محترمیه چون اگه غیر از این بود نمیتونست انتخاب من باشه .ولی هر چند که این انتخاب تو این شرایط غلط تلقی میشه و منم انکارش نمیکنم .جدا شدن من از کارم به همین آسونی نیست .من تازه یکماه و نیم استخدام اون شرکت شدم و مهندسم کلی منو تو شرکت بخاطر خوب بود کارم مطرح کرده و از طرفی به قول اون اگه برم وجهی اون تو شرکت میره زیر سوال و از طرفی هم نیاز خودم به این کاره و از طرفی هم اصرار همسرم و اینکه چه توجیهی باید بهش بدم .از همه مهمتر اینکه با نبودن من فرید واقعا بهم میریزه همینطور خود من .وقتی به همه اینا فکر میکنم واقعا دلکندن برام سخت میشه .بعضی وقتا میگم به حرف اون گوش کنم و بزارم اوضاع همینطور که هست بمونه تا زمان همه چی رو معلوم کنه ولی باز نمیتونم .نمیتونم با احساس عذاب وجدان و ترسی که دارم کنار بیام .

ممنونم دلجوی همراه ولی آخه حل مشکلم که دست من نیست اون خودش نمیخواد که درست بشه .من هر چقدر احساسیم اون سرد .من هر چقدر شوخ و بذله گو ام اون فقط با دوستاش خوش .بخدا واسه به راه اوردنش خیلی کارا کردم ولی نمیدونم چرا با اینکه میدونم خیلی بهم وابسته است و دوستم داره اینطور رفتار میکنه .به فرید میگه شوهر تو میگه هر کاری میکنی بکن فقط با من باش .خب من زنم دوست دارم شوهرم بهم حساس باشه دوست دارم رو کارام کنترل داشته باشه ولی متاسفانه اصلا اینطور نیست .من بخاطر کارم مجبورم با فرید برم ماموریت.اولش که فرید رفتن ماموریت رو برام گفت گفتم نمیتونم و شوهرم نمیذاره ولی باور کنید همسرم اصلا با این قضیه هیچ مشکلی نداره و همین بی اهمیتی اون داره کار رو بدتر میکنه .منم اصلا دوست ندارم که از این شرایط سوء استفاده کنم .ولی بعضی چیزا واسه مردا ذاتیه کاریشم نمیشه کرد