موضوع: دیگه نمیتونم شوهرمو تحمل کنم.دوستش ندارم...

مهتاب جان مطلب بالا رو من عینا از روی اون کتاب نقل قول کردم.
اما بنظر خودم اعصاب خردی خوب رو بچه تاثیر می ذاره و باید کاری کرد که در معررض اعصاب خردی نباشیم. من برداشتم از این چند خط کتاب اینه که لگد زدن به جایی، گریه کردن، نوشتن و ... (بسته به عادت و روحیه فرد) باعث تخلیه فرد از احساسات منفی و در نتیجه رسیدن به حالت عادی و آرامشش میشه. پس بهتره اینکارها رو کرد تا اینکه آدم تو خودش بریزه.

اینکه شما بعد گریه حالت بد میشه، نمی دونم. خوب اگه واقعا گریه نکنی حالت بهتره، نکن. خودت بهتر می تونی تشخیص بدی.
سه ماهه اول بارداری خیلی حیاتیه و احتمال سقط جنین هم خیلی توش بالاست.
هم جسمی و هم روحی مراقب باش. اگه می تونی به بهانه اینکه حالت بده و ویارت زیاد شده و به بوی غذا حساس شدی و نمی تونی غذا درست کنی، یه مدت برو خونه پدرت ولی با حالت قهر نرو. برو اونجا تا هم ازت مراقبت بشه و هم یه مقداری از هم دور باشین تا بتونین خودتون رو پیدا کنین.

مهتاب جان! نبینم ناراحتیتو عزیز دلم مدتها بود ازت خبری نبود تا یکجا خوندم باردار شدی و یه خبر خوب دیگه هم شنیدم. گفتم خدا رو شکر پس دیگه زندگیت تو مسیر درستش افتاده. اما حالا با این تاپیک...!

اول از همه مامان شدنت رو تبریک میگم. ضمنا من اگه جای اون نی نی بودم همین الان حسابی با لگد پرونی بهت حالی میکردم که من مامان ضعیف و نق نقو و دعوایی نمیخوام

ببین عزیز! شما الان شرایطت با پارسال و حتی چند ماه پیش خیلی فرق میکنه. اینجور هیجانات قطعا نه برای خودت خوبه و نه برای بچه. عصبانیت و جر و بحث از قدیم گفتن خون رو کثیف میکنه (که واقعا هم میکنه) حالا یکسری هورمون توی خون میریزه که قطعا برای بجه بنده خدایی هم که از این خون تغذیه میکنه مشکلات بوجود میاره. از طرفی همسرت رو هم نباید تو حاشیه بذاری و یا فکر کنی چون حامله هستی اون صرفا دهنده باشه و شما صرفا گیرنده! حاملگی قطعا دوران راحتی نیست و یکسری توحه و مراقبتهای خاصی رو میخواد. پس سعی کن اول از همه خودت به شرایط خودت احترام بذاری و شرایط خاص خودت رو درک کنی. برای اینکه بچه ات توی بهترین شرایط در شکم ات رشد کنه، خودت رو از هر کینه ای و از هر خاطره بدی خالی کن. تا میتونی در خودت افکار مثبت رو پرورش بده و حتی کسانی را که ازشون رنجش داری ببخش و بهشون محبت کن. در این ایام قرائت قرآن و نماز و... را کمی بیشتر وقت بگذار. به غذاهایی که میخوری دقت کن و... کلی کارهای دیگه که یک مادر برای آنکه بچه سالم و صالحی به دنیا بیاره باید در برنامه اش داشته باشه.

حالا میرسیم به شوشوی محترم و البته کمی بدجنس حضرتعالی.
اون پستی رو که من پاش تشکر زدم رو طوری نوشته بودی که (در عین ناراحتی نتونستم جلوی خنده ام رو بگیرم) انکار دو تا بچه شیطون که احیانا خواهر و برادرند با هم دعواشون شده و برادره میخواد حرص خواهر کوجولوشو درآره اگر بنا بر پیشدستی در حرص درآوردن باشه که هزارتا راه وجود داره چطوری اشکشو دراری.
اما برای اینکه دلشو بدست بیاری و با خودت در زندگی همراهش کنی، فقط کافیه بی دریغ و بی توقع محبت کنی. منظورم اصلا این نیست که خودت رو به آب و اتیش بزنی تا توجهش رو جلب کنی، نه! بهش عشق بورز بدون توقع. بهش احساس مرد بودن بده. درکش کن. اما از طرفی خودت رو هم نادیده نگیر و برای دریافت نوازش و تامین نیازهای عاطفی و عیره ات فقط به کانال همسر متکی نباش. در غیر اینصورت بارها و بارها حس سرخوردگی برات بوجود میاد.

کسی رو میشناختم که شوهرش حتی جلوی دیگران زنش رو میزد و بعنوان خادم خانوادهاش به این زن نگاه میکرد. اما این زن با محبت (در طی چند سال) و مهارت و صبر الان چنان زندگیشو کن فیکون کرده که همه انگشت بدهن موندند. راجع به مهارتها این سایت بانک جامعی از مقالات و مشاوره ها رو داره.

اما راجع به شرایط فعلی، لزومی نداره قهر کنی و بری خونه پدرت. توی شرایط فعلی خودت رو الاخون والاخون نکن. کافیه کمی با همسرت سرسنگین بشی. قهر هم نکن باهاش. بچه را هم بیخودی وسط دعواهاتون نکش. تمام نیازهای همسرت را انجام بده. اگه قراره غذایی بپزی و یا کار خاصی را طبق برنامه هر روزه انجام بدی، انجام بده و باهاش حرف هم بزن. اما هیچ! دقت کن، هیچ اشاره ای به دعوای امروزتون نکن. فقط شوخی و خنده های معمول رو کمتر کن و کمی سرسنگین باش و در عین حال بی محلی هم بهش نکن. اگر ازت عذرخواهی کرد بدون اینکه دوباره بحث رو بکشی وسط، ببخشش اما دیگه اجازه نده شرایطی بوجود بیاد که کسی به خودش اجازه بده که روت دست بلند کنه.

راستی بعضی مردها خیلی دوست ندارند بغل دست بشینن و زنشون رانندگی کنه. اونوقت ممکنه به روی آدم نیارن ولی الکی به در و دیوار گیر بدن. اگه اینطوریه سعی کن رعایت کنی

در ضمن داروی اعصاب خوردن هم برای شرایط فعلی ات خوب نیست، امیدوارم که با عملی کردن آگاهیهایی که میدونم داری، دوران بارداری و زایمان شیرینی رو تجربه کنی.

التماس دعا

سلام
خوبی مهتاب؟؟؟؟؟
مهتاب جان رفتی و یهو با کلی خبر متحیر کننده برگشتی مادر؟؟؟؟؟؟
عزیزم اولا تبریک میگم...دوما یه سوال...همسرت با بچه دار شدنتون موافق بود؟
از نظر مالی و روحی برای داشتن بچه اماده بود؟

جدیدا مشکلی در محل کارش بوجود نیومده که بخاطرش عصبی باشه؟
چرا میذاری کار به جایی برسه که کتکت بزنه!!!!!!فکر نمیکنی کمی از سیاست های زنونه ات باید استفاده کنی؟

سلام دوستای گل من
چقدر خوشحالم دوستای قدیم اومدن.
واقعا ممنونم.خیلی دلم وا شد بخدا.
اسمان آبی ممنون از پیشنهادت
اما اونجا هم با این بهونه برم شوشو همش میاد ور دلم میشینه خب.
یکی دوتا کتاب باید بگیرم.البته دوتا دارماااااا

اما بی دل عزیزممممممم
عزیز کم پیدا شدی خواهررررررر
نه خانمم من انتظار ندارم فقط گیرنده باشم.اما دیگه اینقدر هم مورد بی مهری واقع نشم که ...
همونطوری که گفتی از همون دیروز تصمیم گرفتم تا جاییکه میتونم کم و کاستی نذارم براش.اما بقول شما کمی سرسنگین باشم.
معذرت که فعلا نخواسته.اما رفتارش معمولیه.
بابا خودش گفت بشین پشت فرمون.اما این شوشو به بوقققققق حساسه.منم بوق زدم کفری شد.
وای بی دل حرف کینه رو زدی.نمیتونم.من خیلی کینه ای هستم.همش هم شدتش زیاد میشه.واقعا اذیتم میکنه خاطرات بد از اطرافیان و کینه شون و حس تنفر...
کاش یه روزی خلاص بشم از این افکار.اگه میتونین در اینمورد هم کمکم کنین.اصلا نمیتونم ببخشم اونایی رو که دلخورم ازشون.

سلام غزاله گلم
همسرم دیگه این اواخر داشت جون میداد واسه بچه دار شدن.دیگه کم کم داشتیم مشکل پیدا میکردیم با مخالفتای من.اما الان که ببخشید دیگه خرش از پل گذشته الکی میگه من بچه تو رو نمیخوام و...کاریه که شده و...
هم از نظر مالی هم روحی اماده بود.
محل کارش هم مشکل خاصی نیست.
والا غزاله یهو بی هوا میزنه.
حالا اگه کار خاصی بکنم حرف خاصی بزنم کفری بشه اینقدر حرص نمیخورم میگم من تحریکش کردم.
یبار گفتم خونتون نمیام بدون هیچ حرف اضافی یا تحریک آمیزی.فقط سکوت کردم هرچی خواست گفت.دید روم اثر نمیذاره برخورد فیزیکی شروع شد.
یبار بهش به شوخی اصرار میکردم بریم پارک برگشت زد.
بار آخرم که سر بوق زدن من و رانندگی یه مشت یهو حواله م کرد.

اما دوستای گلم یه اعترافایی هم بکنم راهنمایی کنین چکار کنم
میخوام از ایرادای خودم بگم.
والا لحن من نسبتا خشنه.ژنتیکی اینجوریم.نمیتونم ناز و عشوه کنم.با ناز رفتار کنم و حرف بزنم.اصلا نمیتونم.
شوشو هم همش از این ایراد میگیره که ظرافت زنانه نداری.
در کل چندان ظریف نیستم و مظلومیت زنانه که یکی از سیاستاست ندارم.
اما برعکس ظاهرم روحیه م حساسه.خیلی زیاد.
ولی وقتی بزبون میارم همش زمخت و بی روحه حرفام همراه با عصبانیت و بیشتر باعث میشه شوهرم جبهه بگیره و حتی ناحق هم باشن طرفداری خانواده شو بکنه.با این رفتار خودم کمی بهش حق میدم جبهه بگیره خب.
اگه ممکنه دراینمورد هم راهنمایی کنین.
یوقت نگین مهتاب سعی کن ظریف باشیااااااا.والا نمیتونم.تو خونم نیست.مگه اینکه با راه و روش و آسته آسته یادم بدین.
ممنونممممممممم

مهتاب جان ترکیدم از خنده وقتی این پست اخرت رو خوندم....
خانمی اخه ناز و عشوه هم راه روش داره؟؟
یه حدسی میزنم...حدس میزنم که لحن خشنت و تریپ پسرونه ات بعد از ازدواج بیشتر شده...درسته؟اگه درست باه علتش اینه که مرد بودن همسرت رو جدی نمیگیری و خودت سعی میکنه به جای مرد ایده آلت رفتارت کنی و نقش حامی و ...داشته باشی...نمیدونم تونستم حرفم رو درست بگم یا نه....اما در کل حالات روحی زن و شوهر(البته از نظر من)مثل یه الاکلنگ هست وقتی تو همسرت رو جسور و محکم و...ندونی سعی میکنی خودت نقش اون رو بازی کنی...

مهتاب عزیزم بسیار متاثر شدم از اتفاق های پیش آمده ، ولی هر چیزی راه و چاهی داره ، قهر کردن و خونه بابا رفتن و دخالت والدین تو این ماجراها مشکلت رو حل نخواهد کرد

خب عزیز من وقتی تو مرد وجودت انقد قوی هست ، دیگه شوهرت دلیلی نمی بینه که ازت حمایت کنه ، چون تو خودت قوی هستی ، حتی شده در ظاهر ، شوهرت با یه زن ازدواج کرده ، اگر قرار بود تو هم در برخوردات باهاش مثل مرد باشی که مشخصا این ازدواج اونو ارضا نخواهد کرد ، اون به یه زن نیاز داره تا به آرامش برسه ، و اینطور که من برداشت کردم تو تا حالا این آرامش رو به شوهرت نداده ای

امیدوارم هر چه زود تر مشکلت حل بشه

راستی مامان شدنت مبارک عزیزم

دوست عزیزم
توی این دوران خیلی طبیعیه که عصبی و بی حوصله و زودرنج و حساس باشی .اینا تغییرات هورمونی بدنت هست .اما من یه تجربه ای رو که خودم داشتم خواستم بهت بگم.
منم دوران بارداریم خیلی با شوهرم درگیری و کشمکش داشتم .اون زمان منم خیلی جوون و بی تجربه تر از الان بودم و بارها کارمون با هم به درگیری و کتک کاری و قهر کشید.اونم تا قهر می کرد می رفت خونه مامانش چند شبی مهمونی منم به امر خطیر خانه داری مشغول بودم و سنگر خونه رو حفظ می کردم..یادمه یه بار با موهام منو بلند کرد کوبید روی شیشه میز وسط مبلامون و شیشه اش خرد شد ..اون زمان منم اصلا کوتاه نمی اومدم .هر چی می گفت منم جواب می دادم کفرش دربیاد
اما مساله ای که می خوام بهت بگم اینا نبود ..مساله این بود که این بچه با تمامی این کتک کاری ها موند .خدا رو صد هزار مرتبه شکر می کنم که سالم هم به دنیا اومد .بماند که الان تمام زندگی منه و احساس می کنم خدا خیلی بهم لطف داشته که منو مامان کرده اما زمانی که دنیا اومد تا هفت هشت ماه اول خیلی خیلی خیلی خیلی و به طرز وحشتناکی بچه نحس و بی قراری بود ..من هفت ماه یه شبم راحت نخوابیدم .تا صبح می ذاشتمش روی پام و تکونش می دادم و همونجور نشسته می خوابیدم ..اینجوری بهت بگم که زندگی رو به همه ما و خانواده من جهنم کرده بود ..از لحاظ جسمی هم سالم بود رشدش هم خیلی خوب بود ولی فقط نحس و بد اخلاق بود و اصلا خواب نداشت و تا صبح گریه می کرد ..اینقدر اذیت شدم که گاهی خودمم می نشستم پا به پاش گریه می کردم .
الان یادم میاد خودم خندم می گیره ..دیگه دکتراشم عاجز شده بودن ..خلاصه اینکه همه دکتراش می گفتن چون توی دوران بار داریت اینقدر تنش و استرس داشتی این به جنین منتقل شده .واقعا هم درست بود چون اگه دقت کنی می بینی که نوزادی خانواده های آروم خیلی آرومن ...پس بخاطر خودتم که شده از جو استرس تا جایی که در توانت هست دوری کن والا اون نوزاد بلایی سرت بیاره که شوهرت رو بذاری روی سرت حلوا حلوا کنی
امیدوارم که بارداری خوبی داشته باشی

سلام دوباره به دوستای گلم و مخصوصا جناب baby
متشکرم از همتون
غزاله جونم من از اول یعنی زمان مجردی هم اینطور بودم.الان باز خیلی بهترم.کلا روحیه م ظریفه اما لحنم خشنه.
نمیخوام کمبودی رو که شوهرم میذاره جبران کنم.ذاتا اینجوری هستم.البته در عمل که کارای مردونه نمیکنم چندان.بیشتر لحنم اینطوره.

گل مریم
میدونم که شوهرم به رفتارا و روحیات زنانه من نیاز داره.منم به روحیات مردانه اون.
اینم به دوستان بگم ما هردو قبل از ازدواج هم این روحیاتو داشتیم.یعنی ایشون هم قبل از ازدواج همینجوری ترسو و تو سری خور بوده.
همونقدری که اون به یه زن نیاز داره منم نیاز دارم وجود یه مردو حس کنم.مردی که بتونم بهش تکیه کنم.که واقعا از این بابت دچار کمبودم.

baby گرامی
ازتون میخوام قول بگیرم هروقت فرصت کردین مفصل راهنماییم کنین.
والا دیگه کلافه م.میدونم ناشکری میکنم.حتی داشت به سرم میزد برم بچه رو سقط کنم.ولی فعلا پشیمونم.
ببینین اونقدر تحقیرم کرده که دیگه غرورم له شده.روحم جریحه دار شده.دلم باهاش صاف نمیشه.
مردم زنشونو میذارن رو تخم چشمشون.شوهر من به من میگه تو رو به من انداختن.واقعا چی میتونم تو جوابش بگم؟؟
تا ته دلمو سوزونده.تو خونه ش کنارش احساس پوچی و بی ارزشی میکنم.دیگه جایگاهی ندارم.
امروز مادرم خیلی تحویلش نگرفت تازه آقا شاکی هم شده.میگم بجای خجالت کشیدنته؟؟
همش کارشه دست پیش میگیره پس نیفته.
یه چیزی هم بگم خیلی هم دروغگوئه.خیلی زیاد.خانوادگی پنهون کاری و دروغ گویی براشون طبیعیه.
اونروزی که بابام بهش تلفن زد گلگی کنه برای مظلوم نمایی برگشته به بابام گفته مهتاب به مامان من ....گفته به بابامم .....
باورتون نمیشه چه فحشای ناموسی بدی گفته.یعنی من گفتم.این مرد از آبروی مادرشم مایه میذاره.خجالت نکشیده بزبون آورده که مهتاب چنین گفت به مادرم.
داشتم شاخ در میاوردم.
بشدت فن بیان عالی داره.آدمو براحتی شستشوی مغزی میده.من کم میارم جلوش.یک کولی بازی میکنه برای مظلوم نشون دادن خودش.......


فائزه عزیزم ممنون خانمی
فائزه این قسمتو خوندی؟؟
شوهر منم کمی مثل مال شما خوب فیلم بازی میکنه و خودشو بین دیگرون محق جا انداخته.
خانواده خود منم منو مقصر میدونن گاهی.باورشون نمیشه چه جهنمی برام درست کرده.
من بیچاره هارت و پورتم زیاده پر سرو صدام فکر میکنن اون تو خونه هم همونطور مظلومه.
بیچاره من...