موضوع: آقايون و خانمها آيا ميتوانند باهم "فقط دوست" باشند؟

همیشه صحبتی را نمیشود با احتمال صدردصد اشتباه زد. این موضوع را جا انداختم که بگویم بدون تعصب میشود هر چیزی را تا اندازه ای پذیرفت اما موضوع شکل انجام آن است ...و حدو مرز آن .
یکی از اشکال مثبت ارتباط دوستانه دو جنس مرد و زن در این سایت صورت میگیرد و به نظر من رضایت بخش و امیدوار کنند و بسیار سالم است ...از حد و مرز دیگر ارتباطها اطلاعی ندارم باید بررسی شود مثلا ارتباط دانشجویان با استاد هم یک ارتباط خوب و سازنده است . ارتباط کارمندان یا کارگران یک بخش تولیدی یا خدماتی نیز در حد و اندازه خود خوب و سازنده است .
بهر حال اگر به مرزهای ارتباطی واقف باشیم میتوانیم از آن سود لازم را ببریم بدون ایجاد نگرانی و ناراحتی برای کسان دیگر .
اگر از کلی گویی هم پرهیز کنیم شاید به نتیجه ای برسیم ولی کی این کار را خواهد کرد خدا میداند !
ضمنن مطالب خود را جایی کپی کنید که اگه سایت پرید دوباره ازش استفاده کنیم

سلام

همين طور كه در يادداشت اول هم گفته شد : آقايان و خانم ها در روابط ( در جامعه خودمان ) بيشتر به افراط و تفريط كشيده ميشوند.

دوست خوبمون اشاره كردند مثل رابطه دو همكار در شركت و ... اكثرا دچار اين اشكال هست .
يا خانم يا آقا اينقدر خشك هستند كه اصلا نميشه به گاردشون رو شكست و يا اينقدر راحت هستند كه با پخ گفتند از خنده قش ميكنند .

در اين كه روابط در جهان بايد نوعي كنترل شده و باعقل باشه هيچ شكي نيست و اين كه ميتونه حس زن يا مرد خانواده رو تحريك كنه و با بد بيني و .. همراه باشه شكي نيست امـــــا چه رابطه اي ؟

تا به حال به مكان هاي اداري و ... رفته ايد ؟
حتما اشخاصي ( زن يا مرد ) كه خيلي محترمانه به سوالات همديگر ( همكاران خود ) جواب ميدند ؟؟ !!

حتما اشخاصي رو هم ديديد كه ديگه از همكار بودن گذشته .......

پس اين ما هستيم كه حد و مرز رو براي خودمون و ديگران مشخص ميكنيم .
يادمه يه پست جالب ميخوندم تو همين تالار كه خانمي ميگفت : ( اگر درست خاطرم باشه ) يا دوست نميشم يا اگر ميشم زود باهام پسرخاله ميشند !!!
خوب اين همون نمونه از مشخص كردن حد و مرز بين آدماست .
اين كه ارتباط اگر از يه حدي بگذره گناه و ... هيچ شكي نسيت و ممكن حس اطرافيان رو برانگيخته كنه .
امــا منظور از اين بحث اينه كه حد و مرز كجاست ؟ آيا همه حد و مرز رو ميشناسند !
آيا روابط و ارتباط برقرار كردن صحيح رو لمس كردند ؟
و....

به نظر من اینکه این کار شدنی هست یا نه یک طرف قضیه است و اینکه چقدر ضروریه یک مساله دیگه .همونطور که دوستان گفتند امکان وجود چنین دوستی در عمل خیلی کمه اما اینکه آیا این امر توصیه میشه یا نه باید دید چقدر ضروری است و قراره این تجویز چه مشکلی را برطرف کنه اگر قراره که مشکل عدم صمیمیت همسران یا والدین و فرزندان با این راه حل بشه باید گفت صمیمیت گمشده را باید توی خانواده پیدا کرد نه بیرون از اون(حکایت کسی که انگشترش رو توی خانه گم کرده بود و بیرون از خانه دنبالش می گشت)
به نظر من همه این راه حل ها برای اینه که ما از کارکرد واقعی خانواده غفلت کردیم ما مثل آدمهایی شدیم که از خوردن انواع خوراکی های مفید دوری می کنند اونوقت دنبال شربت و آمپول تقویتی می گردند و احیانا بدون نسخه مصرف می کنندو دچار آفات افراط و تفریط میشن!
اگر زن و شوهر هاسنگ صبور هم باشند و اگر پدر و مادر ها بچه هاشو نو درک کنند دیگه حرف ناگفته و نیاز برطرف شده ای نیست که بیرون از خانواده دنبال برطرف کردنش بگردیم. شاید بگین این اگر ها توی واقعیت جامعه ما وجود نداره و فقط آرمان گراییه اما من میگم حالا که مشکل وجود داره چرا دنبال راه حل منطقی اون نباشیم.

فکر کنم ما اعضا بعضی وقتها بر اساس پیش شناختی که از همدیگه تو ذهنمون داریم درباره نظرات همدیگه قضاوت می کنیم.این خوب نیست.

هر کس حرف من رو قبول نداره و به خودش ایمان داره می تونه امتحان کنه و با جنس مخالف خودش دوست بشه - آیا بعد از مدتی و ابستگی روحی بوجود نمیاد - آیا بعد از مدتی با هم صمیمی نمی شن - آیا توقعشون از همدیگه بالا نمی ره - آیا همدیگه رو وکیل و صی همدیگه نمی دونن و .......
پس هر زمانی که تونستیم جلوی همه اینها رو بگیرم اونوقت می تونیم بگیم که روابطمون سالم هست .

قبول دارم
اگه خانم و آقایی برای هم اینقدر جذاب باشند که بخواهند دوست نزدیک باشند و درددل کنند و ... پس طبیعتا احساسات دیگه ای هم در اونها به تدریج شکل می گیره.بخصوص اگه مجرد باشند.نمی دونم اگه دو طرف متاهل و از زندگی زناشویی شون راضی و عاشق همسر و خانواده شون باشند آیا باز هم تمایل به داشتن دوست صمیمی از جنس مخالف دارند؟اینو نمی دونم ولی فکر می کنم که ندارند.
عزیزان منظورشون احیانا این نیست که تو کشورهای اروپایی(که بعضی ها براشون مدینه فاضله و سرزمین رویاهاست)مردم از نظر جنسی مشکل دارند؟عشق،جاذبه بین دو جنس مخالف،لذت یا کسب آرامش از مصاحبت غیر همجنس تو ذات انسانها و متاثر از غرایز اونهاست.
یه بار یه بنده خدای اروپایی به من گفت که وقتی با خانمش نشسته یه جایی اگه یه خانم خوشگلی رد شه و اون بهش نگاه کنه خانمش عصبانی می شه و با سقلمه بهش می گه نگاه نکن.زنان اروپایی هم به ارتباطات همسرشون با خانمهای دیگه حساسند.اون رابطه آزادی که ما تو فیلما یا از تو رسانه ها می بینیم برای خانواده های موفق و مستحکم خارجی وجود نداره.اونا هم وقتی عاشق همسر و زندگی خانوادگیشون هستند روابط محدودی با افراد غیر همجنس دارند.و البته کم نیستند زوجهایی که هر دو ارتباطات غیر رسمی با جنس مخالف دارند و در عین حال با هم زندگی مشترک هم دارند.خب فکر می کنم درباره وضعیت بنیان خانواده تو اون کشورها خوب می دونید.
از نظر من خانمها و آقایون نمی تونند با هم رابطه صمیمی طولانی مدت و افلاطونی داشته باشند.اگه هم پیش بیاد 2 درصد ارتباطاته،که اونم باید ریشه یابی بشه که چی شده که این اتفاق طبیعی نیافتاده(شاید پر کردن خلاء وجود جنس مخالف در زندگی دو طرف بدون وجود جذابیت بین اونا،رابطه معیوب).

من این تجربه را داشته ام.
به نظر من می شود زیرا زن و مرد جدای جنسیتشان انسان هستند.

اما سالم بودن و صحیح بودن این رابطه بستگی به شخصیت و کمال دو طرف دارد. اگر زن و مرد کمبودهای عاطفی و عشقی یا عقده های جنسیتی نداشته باشند و برای انسانیت طرف مقابل ارزش و احترام قایل باشند، می توانند این رابطه دوستی را داشته باشند.
و حتی یکدیگر را خیلی دوست داشته باشند.
حالا چه در ایران باشه چه در اروپا چه در افغانستان یا افریقا.