موضوع: مشکلات من و همسرم (درخواست راهنمایی و کمک )

[size=large]از اینکه شنیدم تا اون مرحله پیش رفتید خیلی ناراحت شدم. می شه لطفا بگید این اتفاق چند وقت پیش افتاد و کدومتون اقدام کردید؟
اگر ممکنه بگید مشاور چه تشخیصی دادن و مشکل شما رو چی دونستن و راه حلی که به شما پیشنهاد دادن چی بوده؟

اوایل زندگیمون من هم فقط به جدایی فکر می کردم ولی همسرم خیلی صبور بود و هیچ وقت زیر بار نمی رفت اگر هم ظاهرا موافقت می کرد ولی در عمل انقدر سنگ جلوی پام مینداخت که نتونم اقدامی بکنم. رفتار ایشون بعد از دو سال نتیجه داده و باعث شده من احساس کنم که اون از ته دل و عمیقا من رو دوست داره و یه احترام خاصی توی دلم براش داشته باشم. شما هم می تونید هر وقت با همسرتون یاد گذشته ها می افتید از این اتفاق به عنوان بزرگ ترین اشتباه زندگیتون که نمی خواید هیچ وقت دوباره پیش بیاد صحبت کنید بگذارید جدایی براتون به عنوان یک امر غیر ممکن باشه و به عنوان "یک راه" یا حتی "آخرین راه" نباشه. وقتی فکر جدایی کاملا از سر هر دوتون بیرون بیاد اون وقت با سعی و تلاش بیشتری به ساختن زندگیتون می پردازید ولی تا زمانی که این موضوع به عنوان یک "راه حل یا راه فرار" توی ذهنتون هست نمی تونید با جدیت لازم روی ساختن زندگیتون تمرکز کنید.

در مورد اون سوال ها نظر من اینه که اگر شما چنین سوال هایی توی ذهنتون پیش میاد نشون می ده که دیدتون نسبت به زندگی مشترک و شریک زندگی اشتباه هست، این دیدگاه اشتباه ممکنه از کارتون ها و افسانه هایی که توی دوران کودکی دیدید و شنیدید نشات گرفته باشه و یا از فیلم هایی که می بینید و یا اطرافیانتون که این افکار رو به شما القا کردند. در هر صورت بدون اینکه این سوالات رو به زبون بیارید همسرتون قطعا اونها رو احساس می کنه و باعث دلشکستگی و سرخوردگیشون می شه.
به نظر من این سوالات در ذهن شما معادل اینه که همسرتون شما رو با بهترین مردهای دنیا مقایسه کنه و مثلا وقتی در ماشین شما رو باز می کنه توی ذهن اش با لیموزین پولدارترین مردها مقایسه اش کنه و یا وقتی توی آغوش شما هستش به مانکن ها و مردهای ورزشکار و خوش تیپ فکر کنه یا اینکه چون شما تجربتون توی لباس و آرایش خانم ها کمه هیچ وقت در مورد لباس و آرایش نظر شما رو قبول نداشته باشه یا چون مهریه عندالمطالبه هست مهریه اش رو بذاره اجرا یا رانندگی شما رو قبول نداشته باشه و از دست فرمون دیگران خوشش بیاد یا از شغل شما راضی نباشه و شما رو با تجار بزرگ مقایسه کنه و غیره...
حتی اگر همسر شما هیچ یک از این موارد رو به زبون نیارن ولی وجود این سوالات چه احساسی رو در شما بوجود میارن؟

ببینید با اینطور فکر کردن موافقید:

من نظر خودم رو می دم و نظر همسرم رو هم می پرسم تصمیم آخر رو با هم می گیریم درست مثل تصمیماتی که در یک هیئت مدیره در شرکت گرفته می شه

به مهارت همسرم در بعضی از زمینه ها ایمان دارم و به او بخاطر این مهارت افتخار می کنم

همونطور که یه نقاش حرفه ای خیلی بهتر از فرزندتون نقاشی می کشه ولی شما از نقاشی فرزندتون لذت می برید، سعی کنید در مورد کارهای همسرتون هم همین حس رو در خودتون ایجاد کنید.

موفقیت های همسرتون رو در ذهن خودتون مرور کنید و وقتی به او نگاه می کنید به موفقیت هایش فکر کنید.

وقتی به غذای همسرتون نگاه می کنید به این فکر کنید که چندین بار در هفته غذا مخصوص شما و با عشق پخته شده، از همسرتون ممنون باشید چون هیچ کس دیگه ای حاضر نیست که این کار رو به این صورت برای شما انجام بده

چه چیزی باعث می شه از دیدن ماشین خودتون هزار بار بیشتر لذت ببرید تا از دیدن ماشین های مدل بالا که از جلوی شما عبور می کنن؟

خیلی طولانی شد ببخشید امیدوارم تونسته باشم کمک کنم[/size]

سلام ممنون از راهنمایی همه مخصوصا خانم نگار عزیز
مطالبتون رو خوندم و بی تعارف بگم خیلی برام جالب و آموزنده بود . در مورد اینکه فرموده بودین جریان تلاق به چه زمانی بر میگرده باید بگم بار اول حدود دو سال بود که از ازدواج ما می گذشت و بار دوم حدود 5 سال پیش بود . بار اول بیشتر به یه بازی بچه گانه شبیه بود یعنی اینکه من پیشنهاد دادم ایشون هم پذیرفت و دوتایی رفتیم دادگاه بعداً که ازش پرسیدم حالا من گفتم چرا تو قبول کردی گفت میخواستم کم نیارم؟؟!!! بار دوم هم ایشون قهر کردند و از خونه رفتند که دو ماهی طول گشید بطور اتفاقی هر دومون رفتیم یه مرکز مشاوره بدون اینکه بدونیم دیگری هم اونجاست . نظر مشاور در مورد خودم این بود که خیلی کمال گرا هستین .تا حالا هم از خانمم نپرسیدم که مشاور به شما چی گفته . اوایل سعی میکردیم که نظرات مشاور رو مو به مو اجرا کنیم واقعا کار سختی بود و بعد از یه مدت هم بطور کلی کنار گذاشته شد البته از هر دو طرف .
من واقعا بعد از اتفاق دوم سعی کردم که دیگه رفتار گذشتمو ادامه ندم و یه جورایی تعدیل کردم رفتارمو . یه موضوعی خیلی برام آزار دهندست و اونم اینه که خانمم نمیتونه گذشته رو فراموش کنه و مرتب یادآوری میکنه با اینکه خودش هم اعتراف میکنه که من خیلی با گذشته فرق کردم ولی مرتبا گذشته رو مرور می کنه و به زبون میاره من در این مورد چیزی نمیگم ولی شنیدنش آزارم میده .ایشون هنوز اتفاقات 10 سال پیش براش مثل دیروزه و به هیچوجه تا این لحظه هم نخواسته که به مسائلی که براش اتفاق افتاده به دید یک تجربه تلخ نگاه کنه و به قول شما ازش درس عبرت بگیره موضوعات مختلفی که ما قبلا به خاطرش دعوا و مرافه داشتیم بارها و بارها و بارها اتفاق افتاد به همون سبک و شیوه قبل و ...
نمیدونم چیکار کنم مثلا یه مورد رو بگم : قبلا ایشون ابراز میکرد که تو به احساسات من توجهی نداری مثلا اگه دلم درد میگیره و به تو میگم انگار برات مهم نیست حالا(منظورم از 5 سال پیش تا حالا ) سعی میکنم که وقتی ایشون موضوعی رو بیان می کنن احساس خودمو بروز بدم مثلا میگم آخی چرا چی شده به نظرت اگه قرص بخوری خوب میشی یا پاشو بریم دکتر و از این قبیل حرفا ولی در جواب ایشون یاد گذشته میوفتن و میگن دیگه هرکاریم بکنی فایده نداره.واقعا دل سرد میشم دیشب همین موضوع اتفاق افتاد و من وقتی داشتم ابراز احساسات میکردم براش هیچی نمیگفت منم به غرورم بر خورد و گفتم اصلا به من چه که همین موضوع باعث بحث شد و بقیه ماجرا...
نمیدونم میشه این چینی شکسته شده ای که الان دیگه تیکه هاشم به هم نمیخوره رو بند زد یا نه

[size=large]اِ اِ اِ اِ اِ

خیلی خیلی عجیبه...........

ما هم همین مشکل رو داریم. یعنی اوایل برام خیلی مهم بود همسرم احساس اش رو ابراز کنه. وقتی از آرایشگاه می اومدم انتظار داشتم همسرم از خودش احساسات نشون بده ولی چند بار اول که خیلی سرد برخورد کرد و دلم رو شکست کلی گریه کردم ولی الان دیگه نظرش برام مهم نیست و اتفاقا الان که از آرایشگاه میام و اون ابراز احساسات می کنه بهش می گم نظرت اصلا برام مهم نیست........

شنیدن این حرف از شما باعث شد عمیق تر به این موضوع فکر کنم. در حقیقت من می دونم با گفتن این حرف دل همسرم رو می شکنم ولی عمدا این کار رو می کنم چون هم احساس می کنم دلم شکسته و می خوام تلافی کنم، هم می ترسم اگه دوباره در دلم رو براش باز کنم و به اصطلاح سپر دفاعیم رو پایین بیارم دوباره دلم رو بشکنه، هم وقتی احساس اش رو می گه باورش نمی کنم و به نظرم داره فیلم بازی می کنه. الان که اینها رو می نویسم و یاد اون لحظه ها می افتم اشک تو چشام جمع می شه. در حقیقت من ته دلم هنوز نتونستم اونو ببخشم و هر چقدر که فکر می کنم علی رغم اینکه خیلی دلم می خواد ببخشمش هیچ کاری نیست که بتونه انجام بده تا من ببخشمش... من بازم روی این موضوع فکر می کنم و نظرم رو می نویسم.

[/size]

کاش یکی از کارشناس ها روی این احساس نظر میداد

آره واقعا کاش یکی از کارشناس ها نظر میداد . خانم نگار عزیز واقعا از شما ممنونم
اگه واقعا این چیزی که گفتین دیگه راهی یا کاری نیست که شما بتونین همسرتون رو ببخشین در مورد همسر من هم صدق کنه که با شرحی که دادین فکر میکنم اینجوری باشه ، چه کار باید کرد؟؟؟؟؟
اعتراف می کنم که شناخت خوبی از جنس مخالف ندارم و طی این مدت هم تلاش زیادی برای یافتن این موضوع کردم خوب به نکات خوبی برخوردم یه موضوعی همیشه ذهن منو درگیر میکنه که شاید همین یه عاملی باشه برای اینکه مانع شناخت دقیقتر و بهتر من بشه و اونم اینه که توی تمام مطالب همیشه این مردها هستن که باید در شناخت پیش قدم باشن ، مردها هستن که باید فعلی رو انجام بدن تا به خواستشون برسن ، مردها هستن که باید بیشتر بشناسن و ... مسائلی از این دست.
فکر میکنم حس نیاز زن و مرد نداره .مردها هم احساس دارن . در مورد خودم احساس می کنم که هیچوقت دیده نشده شاید این موضوع یه شکایت معمول و رایج آقایون هم باشه .
به هر حال الان مسئله ای که بهش فکر میکنم نجات زندگیم از این وضعیت کسل کننده و یکنواخت هست .
اینم بگم زندگی من سرشار از انتقام گیریهاست هم از طرف من و هم از طرف همسرم

دوست خوبم sci عزیز سلام
خیلی خیلی از شما ممنونم که به نوشته های من توجه کردین
عرضم به حضور شما من زمانی با خانمم اشنا شدم که اصلا به مقوله ای به اسم ازدواج فکر نمیکردم . بهتر بگم خودمو نشناخته بودم اون موقع بنظرم اومد که همسرم خیلی خونگرم و اجتماعیه خوشم اومد و با هم صحبت کردیم و شرایط اون زمان همدیگه رو قبول کردیم و با هم ازدواج کردیم .نکات مثبت زیادی دارن ایشون که مثلا میشه بعنوان مثال به مهربونی ، کم توقعی ، حس همکاری و احساس مسئولیت در قبال امور جاری زندگی اشاره کرد . در حال حاضر از من انتظار دارن که کاری به کارشون نداشته باشم بزارم هر جور که دوست دارن باشن و توی مسائل مربوط به ایشون دخالتی نکنم.
نمیدونم دیگه چی باید بگم ولی هر سئوالی داشته باشین در خدمتم ممنون میشم که از راهنماییتون بهره مند بشم

دوست عزیزم sci
ممنون از راهنمایی و همدلی شما چشم حتما این مواردی رو که گفتین انجام میدم و نتیجش رو اطلاع میدم. یه موضوعی هست که میخوام بگم و اونم اینه که چند وقتیه که شروع کردم تقریبا همین موارد رو میگم ازش تعریف می کنم و ... ولی ایشون هیچ توجهی نداره و فکر میکنه همه ی اینا رو من دارم ظاهری میکنم و نمیدونم چرا فکر میکنه که از سر اجبار دارم می کنم !!!!
ولی به هر حال دستورات شما رو از همین امروز مو به مو انجام میدم
بازم ممنون

معمولا افراد کمال گرا به خصوص اگر هم زن و هم مرد کمال گرا باشند

هرگز هیچ چیز تو زندگی خوشحالشون نمیکنه

همیشه ناراضی هستند

اگر تو گوگل سرچ کنید در مورد کمال گرایی و از بین بردن آن مقالات بسیار زیادی هست