موضوع: تصمیم برای جدایی

خواهر خوبم روشا جان
عزیزم میدونم دلت خیلی گرفته
خیلی ناراحتی و مثل یه پرنده ای هستی که میخواهی از این قفس رها بشی و ازادانه پرواز کنی و لذت ببری اوج بگیری و شاد باشی
منهم یک زن هستم و درکت می کنم
اگر ذهنت پر از این شکایات و گله ها از همسرت هست به نظر من بهتره مدتی از هم جد ا زندگی کنید و به بیان دیگه جدایی رو به این شیوه تجربه کنی
ببینی چه اسییهایی به دخترت میخوره
خودت چطور؟ از ندیدن و نبودن همسرت چه حسی داری ؟ ایا خوشحالی ؟ غمگینی ؟ احساس رهایی داری ؟ یا باز هم ناراحتی و مضطرب
اگر بعد از این مدت کوتاه باز هم روی حرف خودت بودی اونوقت تصمیم بگیر
به نظر من چون همیشه فداکار بودی و همیشه همسرت رو به خودت ترجیح دادی خیالش از بابت شما راحت بوده و فکر می کرد شما رو بدست اورده و دیگه نیازی نداره کنارتون بشینه و ابزار عشق بکنه و ....
من نظرم اینه که موقتا از هم جدا زندگی کنید ( باز هم تاکید می کنم موقتا )
این دوری موقت شاید همسرتون رو به خودش بیاره و متوجه بشه که برای موندن شما هم باید تلاش کنه و عشق و محبت خودش رو نشونتون بده
البته من کارشناس نیستم و این نظر هم کارشناسانه نیست اما چون خودم این مسائل رو گذروندم و به نوعی تجربه کردم این پیشنهاد رو دادم

ممنون دوستان خوبم
اما انگار باز هم تنها هستم و باید خودم تصمیم بگیرم
رهایی جان خودم هم تصمیم داشتم برای یه مدت تنها زندگی کنیم اما مشاورم به شدت با این موضوع مخالفه و میگه نباید خونه رو ترک کنم.
نمیدونم...فعلا فکر میکنم تا بعد....باید یه تصمیم جدی و محکم بگیرم

نوشته اصلی توسط rosha2

من 8 سال از بهترین روزهای زندگیمو به پاش ریختم که با دنیایی پول بدست نمیاد...8 سال تموم چشمم رو بستم و نیازهامو نادیده گرفتم که به شوهرم سخت نگذره....شاید یکی از خوشبخترین انسانها شوهر من باشه که واقعا اون طور زندگی کرد که میخواست....تو هر زمینه ای که میرفت من پشتش بودم و پا به پاش میرفتم...

سلام خانمي

اين كارهايي كه ميگي وظيفه ي توئه. چرا فكر كردي چقدر در حقش لطف كردي و حالا بايد براي اينكارا كه همه ي زناي ديگه هم انجام ميدن منت بذاري؟
خانمي اگر زني پا به پاي همسرش نباشه كه ديگه اسمش همسر نيست اگر پشتش نباشي كه ديگه پس چه نيازي به زن داشته؟
كمال تو اين نيست! تو بزرگتر و برتر از ايني كه در پس محبتي كه ريشه در وجود پاك و الهيت داره به انتظار تلافي باشي و حتي با وجود اينكه شوهرت تلافي كرده باز هم محبتهاي خودت رو بالاتر و برتر ببيني.
شما موقعيت اجتماعي خوبي دارين شغل تحصيلات پول و ... خيلي عاليه. بهتر نيست به موازات اين موقعيت بالاي اجتماعي گذشت و بزرگواريتون هم همين طور بي نظير و بالا باشه؟ بهتر نيست اگر بي چشمداشت و تنها از سر عشق محبت كنيم؟ و يا به خاطر خدا؟

به قول فرشته ي مهربان اگر بدون هيچ انتظاري از ديگران محبت كنيم اگر آنها تلافي كردند چون انتظار نداشتيم بسيار خوشنود خواهيم شد. واگر تلافي نكردند هيچ اتفاق ناگواري نمي افتد چون از اول هم انتظاري نداشتيم. اما اگر انتظار داشته باشيم اگر برآورده شد هيچ اتفاقي نميافته و تنها انتظارمون برآورده ميشه و اگر برآورده نشد ضزبه ميخوريم.

شما اگر كلا انسان شادي هستين چرا انتظار دارين همسرتون شادي و خوشي رو به شما عرضه كنه چرا شما اول اين كارو نميكنيد؟ فكر ميكنيد همسرتون پس ميزنه؟ نه من فكر نميكنم.
راستي جدايي نادر از سيمينو ديدين؟ مرده تو فيلم به همسرش گفت من و تو مشكلاتي داريم اما تو هيچ وقت حلشون نكردي فقط ازشون فرار كردي تو ترسويي! حالا هم داري طلاق ميگيري چون باز هم داري فرار ميكني از مشكلات . با نظرش موافقي به نظرت طلاق حل كردن مشكله يا فرار از مشكلات؟!

من این حرف رو که در جایگاه واقعی خود نبودم رو قبول ندارم.
من تکیه گاه شوهرم نبودم....اون کار و فعالیت خودش رو داشت و منم به درس و کار خودم میپرداختم....قبول دارم که نقش زیادی در بهبود وضعیت مالی زندگیمون داشتم اما تکیه گاه نبودم....خوب وابستگی عاطفی شوهرم به من خیلی بیشتر از وابستگی عاطفی اون به منه که اینم تقصیر من نیست....اون نتونست منو به خودش نزدیک کنه
کاش پدر و مادرای ما کمی بیشتر به ما درس زندگی میدادن....کاش هر مادری به پسر و دخترش می آموخت که عزیزم با همسرت اینگونه رفتار کن....ولی افسوس و صد افسوس که در فرهنگ ما به زن به عنوان نیم من نگاه میکنن و مرد باید یه من باشد....
به خدا من منتی به شوهرم نذاشتم....چون اگه زحمتی کشیدم اما به اندازه کافی لذتشم بردم....من الان مشکلم اینه که دیگه دوستش ندارم...مهرش از دلم رفته بیرون....با اینکه اونالان خیلی خوب شده...یه مرد آروم و مطیع شده....اما من نمیتونم دوستش داشته باشم....کوچکترین اشتباهش که شاید بقیه از روش ساده بگذرن منو یاد گذشته میاندازه و باعث میشه برخورد تندی داشته باشم...دلم براش میسوزه...اونم حق داشتن یه زندگی خوب و پر از عشق رو داره....من دیگه براش همسر خوبی نیستم....شروع دوباره هم نمیتونم بکنم....چون قدرتشو ندارم....خسته ام و دلشکسته....هر ثانیه دارم فکر میکنم که چطور میتونم دوباره به زندگیم برگردم....اما باز هم کفه ترازو به سمت جدایی سنگینی میکنه....برام دعا کنید که بتونم تصمیم درست بگیرم.