موضوع: عهدشكني همسر

با سلام دوباره ملاحت عزیز: خوب اینطوری که من از میان حرفهاتون فهمیدم اینه که شما هنوزم دلتون برای این آقا میسوزه به چند علت:
۱-میگید خرج بچه ها رو نمیتونم ازش بگیرم چون ایشون یک کارمند ساده است.( پس چطوری دار خرج اون خانم رو میده؟) من منظورم از اینکه خرج بچه هارو نقاضا کنید از طریق قانونی بوده و شما باید بدانید با این کارتون نه تنها به خودتون و بچه ها اجحاف میشه بلکه اینطوری الگو سازی هم میکنید. پس اصلا دلتون نسوزه. شما خیلی خیلی با ارزش تر از اونی هستید که فکرشو بکنید پس باید مثل یک شیر زن عمل کنید تا بچه هاتون بهتون افتخار کنن.
۲- میگید شوهرتون گفته اگه به اون زن کمک نکنه زنه خراب میشه! این خراب میشه رو همسرتون گفته یا اون زن به شوهرتون یاد داده؟! به نظر خودتون خراب شدن یعنی چی؟ غیر از اینه که آدم زندگی دیگران رو بهم بریزه؟ و آیا این خانم مشکل جسمی داره؟ اگه بره خراب بشه یعنی همین الان هم هست وگرنه اگر کسی مشکل جسمی نداشته باشه میره کارگری مردمو میکنه . پس گول این حرف رو نخورید و دلتون برای همچین ادمی نسوزه.
واقعا به شما ربطی نداره که ایشون یک کارمند ساده هست. شما باید درخواست خرجی کنید حالا به هر صورتی. حیف شماست که بشینید و غصه بخورید بعد شوهر شما بیخیال زمانشو با کس دیگه ای پر کنه . میتونست توی اون زمانها بره یک کار دومی پیدا کنه که خرج زندگیرو بتونه بده. بعدش هم شما اگر دوباره مطرح شد که این خانم اگر ولش کنم خراب میشه بگید باشه شما یک کار دوم پیدا کن و هم خرج ایشونو بده هم خرج بچه هاتو. البته در تصمیم جدایی هم هنوز اون شرطهایی که قبلا گفتم مهم هست اما چی بگم وقتی حرفاتونو دوباره خوندم داشت موهام میریخت! براتون فقط میتونم دعا کنم. شما هم قدر خدتونو بدونید و به بچه هاتون مخصوصا دخترتون که اشک توی چشمشو تشریح کرده بود یه درس آزادگی و دلیری بدهید.

یک جا اشاره کرده بودید بدهی همسرتون رو دادید. کار خوبی نبوده. شاید اینکارو قبل هم کرده باشید. معلومه که باید بهتون راست نگه چون براش سود آور هست.

البته همه این موارد را باید با بزرگ منشی انجام بدید یعنی با آرامش کافی طوری که هیچ احساسی اعم از غم، و عصبانیت در گفتارتان مشهود نباشه باید خواسته هایتان را مطرح کنید و از کلمات سنجیده و تاثیر گذار استفاده کنید. از تنهایی هم نترسید که سه تا بچه نازو خوشگل دارید. به خود سازی هم بپردازید تا به امید خدا هیچ وقت کسی رو بر خودتون ارجح ندونید که بتونه شما را آزار بده. ما هم درکنار شما هستیم.

سلام ملاحت عزیز
جایی هم که انی عزیز و مدیریت محترم نظراتشون رو بیان کردن من جیزی برای گفتن ندارم
از خوندن پستت بسیار ناراحت شدم و خودم رو بهت نزدیک دیدم.(مثل شما دستی درون اتش دارم)..بسیار متاسف شدم اما تاسف بیشتر من از این باب بود که این مشاجرات به سمت بچه ها رفت و بچه ها متوجه این موضوع شدن
الان با تمام ایام و روزهای سختی که داری مسئولیت تون برای بودن کنار بچه ها و مادری سخت هست
جسارتا و دوستانه میگم بچه ها نباید وارد ماجرا میشدن
باید تا جایی که میشد باید با درایت، مخفی ازشون می بود تا همسرتون هم با جسارت و بی پروایی در حضور بچه ها اعتراف نمیکرد(بخاطر امنیت و ارامشی که از بچه ها از بین میره)
میدونی که درکت میکنم چقدر شرایط برات سختت و دردناک بوده اما باور کن هزار هزار برابر برای بچه ها سخت تر بوده که یکباره همه چی رو بر باد رفته ببینند
بهر روی
چند نکته به عقل خودم....ابتدا با تمام سختی ها ،همسرتون رو از خونه طرد نکنید...میتونید فضایی ایجاد کنید که ایشون بیان و به بچه ها تو خونه ی خودتون سر بزنند و دیدار داشته باشن(هیچ کجا برای بچه ی شما برای دیدار با پدرشون)بهتر و ارامبخش تر از خونه ی خودتون نیست)
بچه ها رو از قضاوت بین خودتون و همسرتون دور کنید این ظلم به بچه هاست(شرایط بسیار بسیار سختی ست اما موفقیت وقتی بدست میاد که شما مادری قوی باشین و منطقی)
تصورم اینه الان همسرتون بچند علت کمی لجباز و ستیزه جوتر شده...یکی اینکه دستش رو شده دوم اینکه از خونه طرد شده و از شما رونده شده و دیگر اینکه پیش بچه ها همه چی رو باخته
پس 1.سعی کنید برای دیداربا بچه ها خونه خودتون قرار بزاره 2.اجازه ندین بچه ها بین شما و ایشون داوری کنند 3.در عین سختی مادرانه خانه را برای بچه ها پر از ارامش و امنیت کنید....از همه مهمتر توکل و ایمانتون رو به خدا از دست ندین
ارزو دارم بزودی ارامش و نشاط مهمون خونه تون باشه
مراقب خودتون و بچه ها باشین

درسته که موضوع ایشون تکراریه ولی فکر میکنم شرایط و مسائل خاصی در تایپیک ایشون هست که با توجه به اونها نیاز به راهنمایی دارن..
بابا خوب اگه اینجوریه که هر تایپیکی یدونه موضوع شبیهش حتما" هست پس همه برن مال بقیه رو بخونن یا سرچ کنن مقاله در رابطه با مشکلشون پیدا کنن بخونن مشکلشونو حل کنن دیگه چه نیازی به مشاوره رفتن و مشاوره گفتن بود در اینصورت اخه؟؟؟؟؟
خواهش میکنم از کارشناسان محترم راهنمایی کنن ایشون رو با توجه به شرایط خاصشون ،مشخصه که در وضعیت خیلی بدی بسر میبرن
من منکر دلسوزیها و زحماتی که مسئولان این تالار بدون هیچ چشمداشتی میکشن نیستم اما با عرض پوزش فراواااااااااااااان فکر مینم حضور کارشناسان در چنین تایپیکایی خیلی ضروری تر از حضور فعالشون در تایپیکهای سرگرمی و فان باشه!

باسلام خدمت مديريت محترم سايت و همه عزيزان
وقتي پاسخ هاي شما را دريافت كردم خيلي اشك ريختم و خوشحالم كه به درد من توجه كرديد .ازهمه شما ممنونم خواهش مي كنم درخصوص مراجعه به مشاور خوب مرا راهنمايي كنيد .

عزیز دل اولین چیزی که به شما بگم اینکه این جمله ی : به خاطر کمبود محبت رفتم دیگه ی جمله ی کلیشه ای شده...هیچ کمبود محبتی درکار نیست و ابن فقط ی توجیه برای تنوع طلبی و هرزگی هست.و من واقعا متاثر می شم وقتی می شتوم که خانومی می گه فهمیدم شوهرم خیانت کرده و بهش کلی محبت کردم که دیگه خیانت نکنه که در 100 درصد این موارد باز هم تکرار می شه! آیا شما وقتی بچتون کار زشتی می کنه می گیرید ماچش می کنید یا یکی می زنید رو دستش؟؟؟!!!
گفتید ایشون رو 20 سال تکیه گاه خودتون می دونستید...خوب اشتباه می کردید ...ایشون تنها چیزش که نمی تونه برای شما باشه تکیه گاهه...شما قرار نیست به هر بهایی اسم این آقا رو یدک بکشید شما از لحاظ مالی مستقلید و به نظر من اگر زندگی رو با این آقا ادامه بدید بیشتر آسیب می بینید...ایشون ی زن دیگه گرفته با چتد نفر روابط نامشروع داشته...اگر ایشون زن بود حتما بهش لقب فاحشه رو نسبت میدادن و آیا اگر ما لغتی برای مردان بدکاره نداریم یعنی این کار عادی هست؟؟؟ بهترین راه مواجه با چنین آدماهایی اینه که با اونها ادامه ندیم وگرنه شخصیت ...غرور و عزت نفسمون رو زیر سوال می بریم