موضوع: عهدشكني همسر

سلام، البته من کارشناس نیستم اما بد نیست نظرب بدم: یکی از دوستان فرمودند شما توی سنی نیستید که طلاق بگیرید. اما باید خدمتتون عرض کنم به نظر من خیلی هم جوان هستید. خوب از این مطلب که بگذریم اگر فرزندانتان به سنی رسیده اند که تصمیم بگیرند پیش چه کسی بمانند ( و شما را انتخاب می کنند)و بودن پدرشان برایشان بدتر از نبودشان است.( الگوی بد، رفتار بد و...) بعلت اینکه رفتارهای همسرتان ( رفتارهای جنسی) خطرناک است ممکن است به شما آسیب بزند ( علاوه بر آسیب روحی روانی) بهتر است به فکر این باشید که جدا شوید. اما اگر حضور شوهرتان هر ازچند گاهی در محیط خانه و دیدن فرزندانتان مفید است و الگوی بدی ایجاد نمیشود( مخصوصا اگر بچه ها اصرار نداشته باشند که شما باید به پدرشان درسی بدهید.)آنوقت با توجه به اینکه با وجود سه فرزند بهتر است دوباره ازدواج نکنید و همینطور در اجتماع هم مورد آزار و اذیت اطرافیان قرار نگیرید بهتر است از طلاق منصرف شوید. به هر حال رفتار همسرتان واقعا دردآور است و برایتان آرزوی آرامش دارم. اینکه چه رفتاری انجام دهید که ایشان متوجه اشتباهشان شود آسان نیست. بعلت اینکه متاسفانه حریم بین شما شکسته و شوهرتان از چیزی خجالت نمیکشد و علاوه بر آن از طرف اجتماع هم پشتیبانی میشود. تنها کاری که میتوانید بکنید ای است که اگر مهریه دارید به اجرا بگذارید که بسته به خلق و خوی همسرتان باید اینکار را بکنید. ( یعنی اگر فکر میکنید اثری داشته باشد.) و همینطور درخواست نفقه و خرج بچه ها( چرا باید کوتاه بیایید. شاید همین حمایت ها ایشان را آسوده خاطر کرده و قدرت این را داده که با شما اینگونه رفتار کنند. به هیچ وجه نپذیرید که ایشان خرج کسی دیگر را بدهند و شما خرج خودتان و بچه هایتان.) برایتان آرزوی آرامش دارم

نوشته اصلی توسط 100maah

تنها کاری که میتوانید بکنید ای است که اگر مهریه دارید به اجرا بگذارید که بسته به خلق و خوی همسرتان باید اینکار را بکنید. ( یعنی اگر فکر میکنید اثری داشته باشد.) و همینطور درخواست نفقه و خرج بچه ها( چرا باید کوتاه بیایید. شاید همین حمایت ها ایشان را آسوده خاطر کرده و قدرت این را داده که با شما اینگونه رفتار کنند. به هیچ وجه نپذیرید که ایشان خرج کسی دیگر را بدهند و شما خرج خودتان و بچه هایتان.) برایتان آرزوی آرامش دارم

سلام
همسرتون از شما مطمئنه که خرج و مخارج بچه هاشو میدی و با این طرز فکرش سرش به سنگ نمیخوره و تازه احساس خشنودی هم میکنه
به پیشنهاد 100ماه فکر کن

سلام دوستان عزيز ازهمه ي دوستاني كه ازديروز بامن همدردي كردند متشكرم
من واقعا درمانده و مستاصل هستم ازطرفي ازشوهرم بيزارم از طرف گرفتار تنهايي و ازطرف ديگر چهره غمگين فرزندانم عذابم ميده من مشكلم را بااقوام مطرح نكرده ام فقط خواهرش ازموضوع خبردارد . وقتي يادم مياد كه شوهرم مستقيم توچشماي من و بچه ها نگاه كرد و گفت زني رو كه صيغه كردم دوست دارم و حاضر نيستم ولش كنم رنگ تو صورت دختر 16 ساله ام نبود حالا كه دو ماهه خانه را ترك كرده (البته با درخواست چون تحمل اين همه خفت را نداشتم ) هرازگاهي اس ام اس ميفرسته و منو نفرين مي كنه و ازبچه ها ميخواد كه اونارو ببينه و ميگه من كه گنام كبيره نكردم دزدي نكردم چرا جوابمو نميدين دوهفته پيش فرزندانم به اصرار خواهرش درمنزل آنها پدرشان را ديدند دختر كوچكم را دربغل گرفته و زارزار گريه كرده بود . شوهري كه سالها به من ابراز علاقه ميكرد درخانه ي خواهرش گفته بود كه دراين مدت زندگي فقط ازسر دلسوزي و ناچاري بامن زندگي ميكرده يعني شما فكر ميكنيد تمام اين مدت نقش بازي ميكرده آخه يه نفرچقدر ميتونه تظاهر به محبت كنه حالا مانده ام كه چه كنم آينده ام چه مي شود درضمن او فقط يك حقوق بگير ساده است و هيچ منبع درآمد ديگري ندارد و براي ان زن خانه اجاره كرده و آن زن هم درفقر مطلق بوده و فقط توانسته با زبان بازي و زيركي كامل اعتماد اورا جلب كند نميدونم با اين اعصاب داغون ميتونم دوام بياورم چون فكر خيانت او لحظه اي مرا رها نميكند .

سلام ملاحت جان
قبل از هر چیزی به خدا توکل کن و سعی کن آرامش خودت رو حفظ کنی من به تو حق میدم که آروم نباشی و اعصابت داغون باشه ولی اینطوری کاری از پیش نمی بری .
اولین کاری که باید بکنی اینه که شوهرت رو متوجه اشتباهش کنی و این هم مستلزم اینه که خودت اول قبول کنی اون اشتباه کرده نه گناه و برای این کار نباید اونو از خودت برونی این کار تو فقط باعث میشه که اون خانم بیشتر از قبل به همسر شما نزدیک بشه و شما دورتر .
نباید میدون رو برای اون زن خالی می کردید این اشتباه هستش .
دومین کاری که باید کنید اینه بگردید ببینید کجای کار شما اشتباه بوده ( منظور من این نیست که شما مقصر بودید نه ولی بالاخره یه جای کار می لنگیده که همسر شما همچین کاری کرده ) بعد سعی کنید اون اشتباهات رو جبران کنید .
سومین کار اینه از احساسش نسبت به فرزندانش به نفع خودتون سود ببرید .

شما خودتون اعتراف کردید که اون خانم با زبون بازی همسر شمارو خام کرده پس شما چرا این کار رو نمی کنید به خاطر بچه هاتون هم که شده برای زندگی تون بجنگید .

سيمان جون من همه ي راهها را امتحان كردم دنياي محبت رانثارش كردم او به قرآن قسم خورد كه آن زن از زندگيش خارج شده من هم قسمتي ازبدهيهاشو پرداختم و سعي كردم از نو شروع كنم تازه بهش گفتم من هم توي اين قضيه مقصر بودم و سعي مي كنم منبعد توجهم رو بيشتر كنم ولي بعد ازچهارماه به من گفت تمام رفتارهات بازي بوده و فقط تاكيد ميكنه كه من اگر اون زن و سه تا بچه اش را رها كنم اون زن خراب ميشه و من عذاب وجدان مي گيرم چون من 5 سال با اون خانم بودم و او دراين 5 سال ميتونست با كس ديگري ازدواج كنه ولي به پاي من نشسته و من نميتونم اون زن را رها كنم و ميگويد شما كه دراين پنج سال متوجه نشديد حالا هم به زندگيتون ادامه بدهيد تازه با كمال وقاحت به من ميگه اون زن حاضره بياد و دركارهاي منزل به شما كمك كنه .و حرف هيچكس را گوش نمي كنه پدري كه عاشق بچه هايش بود حالا هيچ سراغي از بچه هاش نمي گيره و فقط به اس ام اس اكتفا كرده و اونم پراز نفرين به من حالا من چجوري مي تونم براي حفظ اين زندگي تلاش كنم .

عزیزم امید وار باش همیشه یادت باشه روزنه های نور صبح خورشید بعد از تاریکترین لحظات شب هستش امیدت رو از دست نده مطمئن باش که هنوز یه راهی هستش که هنوز امتحان نکردی و اون راه حتما نتیجه میده

ملاحت جان عزیزم با خوندن تاپیکت خیلی ناراحت شدم سعی کن تا اونجایی که می تونی به خودت مسلط باشی بچه هات الان خیلی بهت احتیاج دارن من می دونم که تو دنیا هیچی سختتر از دیدن غم وناراحتی مادر نیست مخصوصا اینکه مقصر پدر خانواده باشه.عزیزم خودت منبع درآمدی داری؟

سعي كنيد بچه ها را آرام كنيد و به هيچ عنوان سعي نكنيد كه آنها را وسيله ي انتقام گيري خود قرار دهيد . رفتار نامناسب براي بچه ها مشكلات بزرگ ايجاد خواهد كرد كه بعدها نمي توانيد هيچ مدله جمعش كنيد .

اين پدر چه در كنار شما باشد و چه نباشد و چه يك زن داشته باشد چه چند زن ، تنها پدر بچه هاي شماست و بچه ها به هيچ عنوان نبايد در مسائل شما دخالت كنند .

ارتباط و نزديكي بچه ها به پدرشان براي همه ي شما بهتر خواهد بود .

اول عذرخواهی می کنم که بعد از این که بزرگان تالار صحبت کردند، من اظهار نظر می کنم.

فقط خواستم بگم به همسرتون هم بگید که اصلا بچه ها را توی این ماجرا وارد نکنند. کار اشتباهی کرده اند که دخترتان بغل کردند و گریه کردند.

یک جلسه با ایشون بگذارید و جایی بدون حضور بچه ها با هم صحبت کنید. محترمانه و منطقی. به هر حال شما جدا هم که بشید این ارتباط منطقی در حدی که برای بچه ها لازمه، باید باشه. البته قبلش خیلی باید فکر کنید و روی خودتون کار کنید که اصلا احساساتی نشید و از سر درماندگی و بیچارگی صحبت نکنید. کاملا منطقی و برای مشخص شدن وضعیت زندگی خودتون و بچه ها.

اگر خواستید جدا بشید، اصلا دلسوزی و ترحم نکنید. تمام حق و حقوقتان را بگیرید. از یک بزرگتر در فامیل خودتون ( عمو یا دایی خودتان ) کمک بگیرید.