موضوع: مشاوره خوب پيدا نمي كنم

در مورد مهريه من خيلي فكر كردم و مي خوام ازتون مشاوره بگيرم . من دقيقا موقعي كه گريه زاري هامو قطع كردم و يه كم منطقي تر شدم به نتايج بهتري رسيدم كه البته قبول دارم بازم خودم احساساتي شدم و درست رفتار نكردم .
اينبار مي خوام كه زود جو گير نشم و درست تصميم بگيرم . نمي دونم فكرم درسته يا نه . اگه مي شه راهنماييم كنين .
من هيچ علاقه اي به گرفتن مهريه ندارم و دوست دارم زندگيم بر پايه پول و اين چيزا ادامه پيدا نكنه . ولي نمي تونم حدس بزنم چي تو سر شوهرم مي گذره .
از حرفايي كه شوهرم زد فهميدم كه مي شه برگرديم و زندگي كنيم اون بنده خدا هم خيلي منطقي برخورد كرد . در مورد خانوادم و رفت و آمدمون درست گفت و حتي به من گفت تو رو هم مجبور نمي كنم كه با خانواده من رفت و آمد داشته باشي . اون آدم منطقي و خوبيه . همسرمو مي گم ولي من از يه طرف بين دو تا راه موندم . يكي اين كه نمي خوام جوگير بشم و احساساتي عمل كنم . به قول يكي از دوستام حرف قشنگي زد ديروز . گفت ببين ايندفعه تو اشتباه كردي و برگشتي سر زندگيت از كجا مي دوني دو سال ديگه شوهرت هميني باشه كه الان هست و از كجا مي دوني اون بعدا به تو خيانت نمي كنه و اشتباه نمي كنه . 14 تا سكه هم كه چيزي نيست آني مهرتو مي ده و تموم .
از يه طرف ديگه مي دونم شوهرم آدم بدي نيست و اهل زندگيه و آدم خيانت كاري هم نيستش . اون وكيله كه اون دفعه زنگ زده بود يه پيشنهاد خوب بهم داده بود نمي دونم خوبه كه عمليش كنم يا نه . گفت بهش بگو دويست تا از مهرتو الان مي بخشي بقيشم بعد از يكسال ببخش . اينطوري يه زماني دارين كه همديگرو امتحانم بكنين و اونم نامردي نكنه . البته شوهرمن اصلا آدم نامردي نيست . ولي فكر مي كنم اگه يدفعه انقدر كوتاه بيام خيلي شخصيت خودمو خورد مي كنم . از طرف ديگه هم نمي دونم اگه اين شرطو كه وكيله بهم ياد داده بهش بگم چه برخوردي مي كنه .
در مورد خانوادم هم قبول دارم كه اشتباه كردم كه اون حرفو زدم . البته يه صحبتي بينمون پيش اومد كه متاسفانه من نتونستم جلوي دهنمو بگيرم باز . يعني شوهرم يه بار ازم پرسيد چرا انقدر خودتو اذيت مي كني پس خواهرت و شوهر خواهرت كه انقدر مي گفتن حمايت ميكنن چي شدن خب برو خونه اونا با هم بريد بيرون . من احمقم برگشتم گفتم چرا اتفاقا خيلي دعوتم مي كنن برم مهمونياشون كه از اين فكرا در بيام ولي من خوشم نمي ياد تنهايي برم مهمونياي اونا خودت كه مي دوني مهمونياشون قاطيه و اگه هم قبلا چند بار رفتم به خاطر اين بوده كه تو پيشم بودي و با تو كه شوهرم بودي مي رفتم ولي الان نمي رم . ولي خب اصلا اين مسئله مهم نيست حتي بيچاره خودش گفت اگه مي خواي تو باهاشون رفت و آمد داشته باش ولي خودت شوهر خواهرتو مي شناسي كه چقدر دو رو حرف مي زنه و زندگي خراب كنه من صلاح نمي دونم با اونا رفت و آمد داشته باشي . اين مسئله رو به مرور زمان حلش مي كنم . ولي اين مسئله مهريه يه خورده اذيتم مي كنه .
من همونطور كه از اول گفتم هيچ نيازي به مهريه ندارم ولي مواقعي مثل اين مشكل ممكنه تو زندگي پيش بياد كه همين مهريه ممكنه باعث بشه يه خورده ما صبر كنيم و درست تصميم بگيريم و عجولانه تصميم نگيريم .
خودم هم هنوز خيلي به شوهرم علاقه دارم و وابسته هستم . و با اينكه زندگيمو دارم ادامه مي دم ولي همش آرزو مي كنم كه برگرده و دلم براش تنگ شده .
دلم مي خواد منطقي تصميم بگيرم تو اين مورد . ولي نمي تونم عكس العمل شوهرمو پيش بيني كنم .

نمي دونم زنگ بزنم و راجع به اين موضوع باهاش صحبت كنم يا نه صبر كنم تا ارديبهشت ماه .
الان كه فكر مي كنم مي بينم ديروز يه جوري حرف زدم كه انگار با شرايطش موافقم . و فكر مي كنم بهتره اگه در اين مورد مهريه نظرم عوض شد قبل از رفتن پيش مشاور منم شرطامو بهش بگم . شما چي فكر مي كنين فكر مي كنين فعلا حرفي نزنم يا اينكه منم نظرمو بهش بگم و بزارم اونم فكر كنه به اين مسئله ؟
از يه طرف فكر مي كنم اگه شرط اونو بدون چون و چرا قبول كنم اينطوري نشون مي دم كه آدم ضعيف و بي منطق و احساساتي هستم و نمي خوام ديگه بيشتر از اين شخصيتم خورد بشه . مي خوام يكمي محكم تر باشم ولي ته دلم نگرانم كه نكنه قبول نكنه . چون هنوز ترس از دست دادنش تو وجودم هست به شما كه نمي خوام دروغ بگم .

يه چيزه ديگه هم كه بايد بگم اينه كه پدر شوهرم خيلي هميشه به شوهرم و من اصرار مي كرد كه از خانواده من دورتر شيم و همش مستقيم و غير مستقيم مي گفت اينا تو زندگيتون مشكل ايجاد مي كنن . و واقعا هم يكي از مشكلات شوهرم خانوادم بودن چون برادرم خيلي بهش بي احترامي مي كرد و حتي چند بار باهاش گلاويز شد . و من خودم از اين موضوع شرمنده ام يا همين شوهر خواهرم بارها به جاي اينكه كمك كنه به درست شدن زندگيمون و ارتباطمون زير زيركي يه الم شنگه هايي راه انداخت كه نگو . خودمم راضيم كه يه كم دورتر باشم از خانوادم . و الان هم پدر شوهرم به شوهرم ياد داده كه بايد مهريه در حد توانت باشه تا اگه يه وقت اختلافي پيش اومد خانواده زنت نكننت تو زندان . و فكر مي كنم شوهرم خيلي تحت تاثير حرفاي پدرشه و دائما تو حرفاش مي گه بابام راست مي گه و منطقي حرف مي زنه اما خوب همش از جانب خودش و خانوادش اين قضيه رو مطرح مي كنه و نفع من رو نمي بينه .

سلام عزيزم
به نظر من اصلا بهش زنگ نزن اصلا ، در مورد مهريه ات ميدونم برات گرفتنش مهم نيست و چون زندگي و همسرت رو دوست داري حاضري هركاري انجام بدي ولي در اين مورد صبر كن با عجله تصميم نگير مهريه ات رو كم كن ولي نه ديگه يكدفعه 14 تاش كني ، همسر شما خوب و منطقي ولي عزيزم هيچكس از فرداي خودش خبر نداره و نميدونه قراره براش چي پيش بياد ، درسته شما به قول خودت همسرت رو خيلي اذيت كردي و ايشون هم به شما خيلي فرصتها داده براي تغيير رويه تون ولي به اين فكر كن كه همسرت الان خيلي حساستر از قبل شده و بخاطر اينكه واقعا بدونه شما نسبت به گذشته فرقي كردي يا نه ، خيلي بيشتر روي رفتار شما زوم ميكنه از حالا به بعد و اگه انشاءاله قرار باشه دوباره برگردين سر خونه و زندگيتون ، و ممكنه با هر تقي كه به توقي ميخوره بگه آهان ديدي تو هموني هستي كه بودي من نميتونم باهات زندگي كنم و از اين حرفا و وقتي مهرت رو هم 14 سكه كرده باشي ديگه براش كاري نداره انجام بقيه مراحل كاراش پس به نظرمن بهتره اينكارو نكني و اگه هم اين تصميم رو داري كم كن ولي نه ديگه 14 تا . نظر بقيه ي دوستاي عزيزم در اين مورد حتما از نظر من كاملتر خواهد بود و اميدوارم راهگشاي شما دوست خوبم باشه .

شما از دو ماه پیش تا حالا ده جور تصمیم مختلف واسه مهریه ات گرفتی.

لازم نیست زنگ بزنی و تصمیم امروزت را بگی. چون فردا عوض می شه و باز باید دوباره زنگ بزنی!!!!!!!!!

فعلا زنگ نزن.

خودمم فكر مي كنم بهتره صبر كنم ولي از يه طرف ديگه چون فكر مي كنم اون فكر مي كنه كه من موافقم مي خوام در اين مورد به يه نتيجه منطقي برسم و بهش خبر بدم كه اگه مي خواد اونم به شرايط من فكر كنه . ولي واقعيتش اينه كه نمي دونم كار عاقلانه كدومه . اونم با توجه به اين شرايط .
فرشته مهربون و ساير كارشناساي تالار اگه ممكنه راهنماييم كنين كه بتونم در مورد مهريه تصميم بهتري بگيرم .
فعلا صبر مي كنم . متاسفانه شماره اون وكيل رو هم گم كردم مي خواستم با اون هم مشورت كنم بالاخره اون چهار تا پيرهن بيشتر از من پاره كرده و از اونجا كه با شوهرم هم در ارتباط بوده مي تونه نظر خوبي بده .

بهشت جان ممنونم از نظرت
در مورد مهريه من از اول ورودم به تالارم همش مي گفتم كه اصلا علاقه اي به گرفتن مهريه ندارم . ولي خب تو اين شرايط متوجه اين مسئله شدم كه همين مهريه باعث شد كه يه مدت هم من هم شوهرم زمان داشته باشيم كه بيشتر فكر كنيم . و از اين نظر خوبه .
به خاطر همين مي خوام عاقلانه ترين كار رو انجام بدم .

ببخشيد بالهاي صداقت عزيز من يه كمي گيراييم كمه . يه كم كه چه عرض كنم
منظورتو از مقايسه كردن حرفاي من و مدير نفهميدم و ارتباطشون رو .
در مورد حرفاي مدير اين برداشت من بود ببين درست متوجه شدم يا نه اگه منظور ديگه اي داشتي بهم بگو .
منظورت از كسي كه بين 6 ماه تا يكسال بدون حساب و چشمداشت ارتباط برقرار كنه اينه كه بهتره من اينطوري باشم تو اين شرايط ؟ اگه منظورت اينه پس متوجه جمله اولت نشدم ( معمولا كمتر حساب كشی های درون خانواده جواب می دهد. ولی این به این معنی نیست كه یك نفر نقش قربانی به خود بگیرد )
اين شرايط پيش اومده و من بايد تصميم بگيرم نمي خوام عجله كنم و بگم زود مي خوام جواب بدم بهش نه . حالا كه قراره تا دو ماه ديگه صبر كنم برام چند ماه بعدشم فرقي نمي كنه اما نمي دونم بالاخره چشمداشتي به اين مهريه داشته باشم يا اين كه نداشته باشم .
اگه مي شه واضح تر راهنماييم كن .
معذرت مي خوام كه گيراييم انقدر كمه و شما به زحمت مي يوفتي .

شايدم منظورت اينه كه با اينكه من فكر مي كردم و مي كنم كه تلاشهاي يك نفره من جواب نمي ده ولي داره جواب مي ده ؟ ها ؟
درست مي گم ؟

آره خيلي عاشقشم و دوستش دارم و خيلي هم بهش اطمينان دارم كه آدم نامردي نيست كه اگه من مهريه رو به اسمش كنم فرداش بزاره بره . حتي از حرفاشم مي شه اينو فهميد كه در رابطه با ادامه زندگيمون حرف زد و از چيزايي كه هميشه نگرانش مي كرد مثل تاثير بد خانواده هامون حرف زد . اگه نمي خواست ادامه بده يا نامردي كنه اصلا اين بحثا رو پيش نمي كشيد . مي تونست فقط در مورد مهريه حرف بزنه پس اونم راضي شده كه از اين بلاتكليفي در بياد ولي مي خواد كه اشتباهاي گذشته رو تكرار نكنيم ولي خب اتفاقه ديگه ممكنه چند سال بعد اصلا همه چي عوض شه . البته بازم مي گم شايد شايد اگه چند سال بعدم پامون به دادگاه و طلاق و اين چيزا برسه بازم فكر مي كنم حرفم همونه و ازش مهريه نمي گيرم . چون وقتي خونه رو به اسم من كرديم پيش خودم قرار گذاشتم كه در عوضش مهريمو بهش ببخشم . چون خونه كه دارم و توانايي در آوردن خرج خودمم دارم . و نياز مالي ندارم ولي از اين لحاظ كه همين مهريه مثل اين شرايط باعث مي شه پروسه طلاق طولاني تر بشه و بيشتر به هم زمان بديم يه خورده فكرم مشغوله . ولي از يه طرف هم نمي دونم اگه بگم بهش كه با شرايطش موافق نيستم چه عكس العملي داره و وقتي خودمو مي ذارم جاي اون مي گم با اين رفتارايي كه از من ديده و بقول خودش خيانت هام . اگه بگم مهريمو نمي بخشم پيش خودش فكر مي كنه پس حتما بازم ممكنه اين خيانتها تكرار بشه و از طرفي هم خيلي خانوادش روش تاثير گذاشتن و مي ترسه . يه جورايي هم دارم از طرف اون فكر مي كنم .

مي ترسم فرشته مهربون كه بي خيالش بشم . كي مي تونه كه تضمين كنه كه همونجوري كه مشكل بالهاي صداقت حل شد مال منم حل بشه .اگه نشد چي اونوقت مي شينم حسرت مي خورم كه چرا وقتي كه شوهرم راضي شده بود برگرده دوباره با غرور خودم اونو روندم . البته از طرفي هم نمي خوام التماسش كنم . ولي فكر نمي كنين بهتر باشه كه حالا كه اون داره نرمش نشون مي ده منم مهربونتر باشم ؟
واقعا از يه نظر فكر مي كنم حرفاي شما درسته چون دقيقا وقتي كه ولش كردم و ديگه بهش زنگ نزدم بهم زنگ زد و گفت بريم پيش مشاوره ولي از طرف ديگه بعد از اون زنگ زدنش بهم گفت من مي خواستم بعد تعطيلات عيد برم دنبال دادگاه و اين بازيا . نمي دونم كدومشو باور كنم . دوست دارم باهاش زندگي كنم ولي بقول شما اين ترس همش باهامه كه اگه قرار باشه هر دو تامون غد بازي در بياريم كارا خرابتر بشه و ديگه يه ذره محبتي هم كه بينمون هست از بين بره . و اون هم خيلي لجبازه و كينه ايه . نمي دونم چي كار كنم ؟
اصلا نمي دونم چه جوابي در اين مورد بهش بدم . بي خيالش مي شم و باهاش تماس نمي گيرم تا خودش زنگ بزنه ولي واقعا نمي دونم راه درست كدومه ؟ از كجا معلوم اگه همون رفتار بالهاي صداقتو پيش بگيرم منم موفق مي شم . متاسفانه من همونطور كه گفتم فكر نكنم هيچوقت مثل بالهاي صداقت به اين نتيجه برسم كه بي خيالش شم و طلاق بگيرم به خاطر همين فكر نمي كنم نتيجه خوبي بگيرم . تازه توي مورد بالهاي صداقت مشكل اصلي شوهرشون بودن ولي تو مورد خانوادگي من مشكلات اصلي رو من بوجود آوردم و البته مي دونم كه تاوانشم دادم و زيادي هم دادم ولي خب فكر مي كنم شوهرمم يه كمي حق داشته باشه كه انتظار داره هنوز من كوتاه بيام .

از طرفي هم ديگه خودم از تنهايي خسته شدم . دفعه آخر وقتي ديدمش احساس كردم خيلي نسبت به هم غريبه تر شديم . حس زياد جالبي نداشتم احساس مي كردم از طرف اونم همش موج منفي طرفم مي ياد . به اين فكر مي كنم كه هر چقدر زمان مي گذره نسبت به هم بي تفاوت تر داريم مي شيم .
سعي مي كنم خودمو مشغول كنم و به اين چيزا فكر نكنم وصبر كنم ولي يه موقع هايي بهش فكر مي كنم و نگراني و ترس همه وجودمو مي گيره .
هر وقتم كه يادش نيستم اطرافيانم سوال پيچم مي كنن و يادم مي ندازن كه بسه ديگه يه كاري بكن يكي رو واسطه بفرست . همش مي گن واقعا 3 ماهه نيومده خونه . پس ديگه برنمي گرده و اين حرفا آرامشمو بهم مي زنه .

پيش خودم مي گم نكنه من دارم اشتباه مي كنم و به قول اونها اين دوري باعث بشه از ياد هم بريم و نسبت به هم بي تفاوت بشيم .

چجوري اين احساساتمو كنترل كنم ؟ چجوري بفهمم كي درست مي گه و كي غلط ؟ تا خداي نكرده اشتباه تصميم نگيرم .