موضوع: مشاوره برای همه

( 11/6/1386)

بالارفتن سن در ازدواج

دوست عزیز، از دهه 30 سالگی کم کم عبور می کنی، جدی دنبال مسئله ازدواج خود باش. خود به خود سایر مسائل عاطفی که وجود دارد حل خواهد شد. یکی از عیب های دیر ازدواج کردن اینست که دیگر نمی توانیم احساسات و عاطفه های خود را دقیق مدیریت کنیم.
خواهش می کنم به عنوان یک فرد بالغ( کم کم باید بگویم میانسال)، این همه منفعل نباشید. شما آنقدر تحصیل کرده و فهمیده و توانا هستید که می توانید تصمیمات بسیار بزرگتری در راستای اهداف زندگیتون و موفقیت خود بگیرید. مشکل شما اینست که مرتب سعی می کنید خود را کمتر از آنی که هستید ارزیابی کنید.
وقت اون شده که تصمیم های عملی و جدی بگیری.
این که نمی تونم و یا اختیار ندارم یا دست خودم نیست،همه و همه بهانه است. به خاطر عادتهای منفعل گونه و لذت طلبانه است. وگرنه چرا ما در انتخاب لذتها و پیگیری آنها مختاریم.
باید اقدام عملی کنی. منتظر نباش تا چه پیش آید. شاید مراجع به یک مشاور حضوری بتواند برای شما مفید باشد. به این ترتیب که یک حل مسئله ای بکن و همسری که با معیارهایت تناسب داشته باشد انتخاب کن و ازدواج کن. و عادتهای منفعل گونه را رها کن.

(12/6/1386)

بهترین واکنش در هنگام مشاجره با همسرم چیست؟

دوست عزیز، شما نیاز هست که مهارتهای ارتباطی و مهارتهای زندگی را بیشتر به کار گیرید. یکی از این مهارتها، همدلی و هم حسی است. به این معنا که معمولا در گفتگو ها وقتی یه کمی کار بالا می گیره ، هریک از زوجین سعی می کنند به بحث منطقی رو بیاورند و با دلیل و برهان از خودشان و حق خود دفاع کنند و مسئله را برای طرف مقابل روشن کنند. اگر چه منطقی بودن در شرایط معمولی بسیار خوب است، اما در شرایطی که یکی از طرفین ، احساساتی شده است مثلا عصبانی، غمگین، دلگیر، یا خسته شده است، جای بحث منطقی نیست، اشتباهی که غالبا افراد در زندگی زناشویی می کنند، و سعی می کنند از حق خود دفاع کنند و به طرف بفهمانند که احساسش اشتباه است.
به جای این کار شما می بایست بر احساسات طرف مقابل صحه بگذارید و تائید کنید و با او همدلی و همدردی کنید. ( این به معنای این نست که علت احساسات او را تائید می کنید، بلکه به معنای این است که به او نشان می دهید که احساس او را می فهمید و در ناراحتی یا عصبانیت یا ... او شریک هستید.) البته بعد از مدتی که شرایط بهبود پیدا کرد و از آن موقعیت گذاشتید می تونید به او بگویید. « عزیزم همین طور که گفتم دیروز از رنجیده شدن شما من هم دلم گرفت. و فهمیدم چه حالی شدی، اما اینو بگم که من خیلی دوستت دارم و اصلا منظورم اون چیزی نبود که برداشت کردی، شاید من بد گفتم»
پس 2 فاز شد:
یکم :
فازی که در وضعیت احساسی ایجاد می شود، که شما نسبت به احساس همسرتون پذیرش نشون می دهید و صرف نظر از اینکه حق داشته یا نداشته، به او می فهمانید که احساس او را درک می کنید. و از اینکه او ناراحت است شما هم ناراحتید. و سعی خود را می کنید که تسکین دهید.( مسئله ای که اغلب آقایان در نظر نمی گیرند)

دوم:
در فازی که وضعیت احساسی به خوبی و خوشی پایان یافته و مدتی از آن می گذرد، ضمن تائید احساس قبلی همسرتون، او را از خطایی که در مورد شما کرده است در می آورید. به او می گویید که منظورتان را یا اشتباه برداشته کرده است، یا شما اشتباه بیان کرده اید.

این را فراموش نکنید که مهارتهای ارتباطی خیلی زیاد هستند و این هم حسی و همدلی یکی از این مهارتهاست.

(11/6/1386)

لزوم داشتن همسفر برای خوشبخت شدن

مراجع محترم، پاسخ سئوال شما مستلزم مضامین مهم و زیادی است که ناچارا از آنها می گذرم و نظر شما را صرفا به چند نکته جلب می کنم.

**&**
ما در مسیر زندگی خود با افراد مختلفی همراه می شویم، ابتدا مادر، بعد پدر ، خواهر، برادر ،همسایگان، دوستان، فامیل،معلمین، همکلاسها، همسر، فرزندان، نوه ها و ...، اینها همسفرهای ما هستند،فقط همین. و وجود ما به هیچکدام اینها گره نخورده است و تنها راه خوشبختی ما این نیست که همیشه همه اینها را در کنار خود داشته باشیم. بله اگر هر کدام از همسفران مشفق درکنارمان باشند کمکی در زندگی جهت پیمودن راه و رسیدن به هدف ، به ما می کنند. اما ما نباید خوشبختی خود را با هیچیک از همراهانمان گره بزنیم. و فکر کنیم بدون هر یک از آنها بدبختیم.

**&**
اگر خود را ناقص فرض کنیم که حتما باید با یکی دیگر کامل شویم. در واقع خوشبختی خود را مشروط کرده ایم و این همان چیزی است که شما را آزار می دهد. (البته راههای مختلفی نیز هست که چگونه همسر و همسفر خوبی برای خود بیابیم، که بحث مفصلی هست) اما مهم این است که صرفنظر از یافتن همسر، باید بدانیم که ما معیوب و ناقص نیستیم. ما در وجود خود کاملیم.
متاسفانه در فرهنگ ما چنین جا افتاده است که به هرقیمتی یک دختر برای اینکه از نقص و ترشیدگی خارج شود، می بایست به هر ترتیبی شده است ، خیلی سریع ازدواج کند و با هر کس که شد مسئله ای ندارد. گرچه ازدواج امر مهمی است اما باید صبر و تامل پیشه کرد و در کنار آن از روش های صحیح و با تلاش در مسیر هدف گام برداشت.

**&**
اتفاقا وقتی با آسودگی و خونسردی و در حالی که با صبوری زندگی روان و آرام خود را ادامه می دهیم، بهتر توجه دیگران را به عنوان یک فرد مناسب جهت ازدواج جلب می کنیم . در حالیکه اضطراب و تعجیل ها و تشویش ها ما را در هنگام تصمیم گیری با مشکل روبرو می کنند .
در مورد اینکه گزینه های خوبی داشته باشیم و این گزینه ها را پیدا کنیم و جذب کنیم به پارامترهای متفاوتی از جمله :
توانایی ها ،
استعدادها ،
زیبایی ها ( به جز زیبای ظاهری، زیبایی کلام، زیبایی اخلاقی، زیبایی در هنر ، زیبایی در معاشرت، زیبایی در محجوب بودن ، زیبایی در وقار ، و هزاران زیبایی که اکتسابی است) ،
و مهارتهای ارتباطی
نیاز داریم .

(23/6/1386)

ازدواج با شخصی که بیماری MS دارد

مراجع عزیز، توصیه جدی به شما دارم در مورد بیماری ام اس (MS) با یک متخصص روماتولوژی مشورت کنید و خیلی جدی به اون فکر کنید و تصمیم بگیرید. سایر شرایط ازدواج و معیارهای ازدواج برای شما در مرحله بعد قرار می گیرد. اگر با متخصصین روماتولوژی مشورت نمودید و بازهم این توان را در خود دیدید، نوبت به معیارهای دیگر می رسد که باید به کمک یک مشاور خانواده به صورت حضوری بررسی نمائید.

لذا اگر با برسی همه جانبه تصمیم گرفتید که از ازدواج با چنین شخصی صرفنظر کنید، از تصمیم که گرفته اید قاطعانه پیروی کنید .
اکنون که جدا شده اید ، دیگر نباید به این موضوع فکر کنید.
چون اگر بخواهید بدون اینکه فکر ازدواج کنید و با تردید و دودلی ، دوباره با او ارتباط بگیرید، ضربه روحی شدیدی به او وارد خواهید کرد.
به هر حال شما تصمیم خود را گرفته اید. و خیالبافی در مورد گذشته منشاء اثر نخواهد بود. بهتر اینست که تصمیم گیریهای خود را همه جانبه و با چشم باز انجام دهید.

شما اگر در تصمیم خود تغییر نداده اید و شرایط ازدواج شما با ایشون فراهم نبوده است و ایشان را ترک کرده اید، مسئله اینجا خاتمه یافته است و اکنون دیگر مسئولیتی را در قبال ایشان ندارید.

( 23/6/1386)

دیگه نمیتونم رفتار مادرم و تحمل کنم
می خوام خونه را ترک کنم و مستقل زندگی کنم

مراجع عزیز با توضیحی که داده اید مشخص می شود مادرتون مهارتهای لازم ارتباط با شما را ندارد و شیوه ارتباطی غیر صحیحی را دارند. اما از طرف دیگر شما به عنوان یک فرزند خانواده که تحصیلات عالی دارید، باید شیوه حل مسائل و برخورد با مشکلات را منطقی دنبال کنید نه احساسی.
این به ما کمک نمی کند که به خاطر اعتراض به دیگران زندگی خود را خراب کنیم.
از طرف دیگر در زندگی آینده شما ، و ازدواجی که انشاء الله صورت خواهید دید به زودی متوجه می شوید، که نحوه ارتباط شما با همسرتان ، تابع نحوه ارتباط شما با خانواده و والدین شما بوده است. و اگر اکنون نتوانید با ظرافت و هوشی که دارید رابطه خود و مادرتان را اصلاح کنید، در آینده چنین ارتباط های مشکل داری ، بین شما و همسرتان پیش خواهد آمد.
توصیه می کنم جهت مدیریت کردن ارتباطتون با مادرتون، و حل این مشکل که واقعا شما را در تنگنا قرار داده است به یک مشاور خانواده به صورت حضوری مراجعه کنید و شیوه های حل این مسئله را کم کم با کمک او تمرین و تجربه کیند. این را بهتر از آن است که از مشکل کوچکی به طرف مشکل بزرگتری ( ترک والدین)، حرکت کنید.

(32/6/1386)

ترس از صحبت کردن در جمع

مراجع گرامی سئوال شما بسیار کلی و جواب آن نیز چندین کتاب است، در سایت همدردی مقاله هایی در خصوص مهارتهای ارتباطی موجود می باشد، اما چند نکته:

یکم : به خودتون برچسب نزنید، و اسم روی خودتون نگذارید، شما صرفا نیاز به یک سری راهنمایی ها و مهارتهایی جهت انجام دارید.

دوم: مشکل صحبت کردن از جمع مثل ترس از تاریکی است. که علیرغم ترس و تشویش برای درمانش هیچ راهی نیست جز اینکه بتدریج به طرف آن حرکت کنی. با اینکه از صدای خودتون خوشتون نمی آید، سعی کنید در فاز اول چند جمله کوتاه در جمعهای صمیمی و نزدیک بگوئید، کم کم ترسهایتان طبیعی شده و از بین می رود. اما باید حتما شروع کنید و با وجود نگرانی از انجام آن دست نکشید.

سوم: از همسرتان کمک بگیرید. او را تائید کنید و بگوئیدکه به عنوان یک همسر و یک معلم و مربی دلسوز به شما یاد بدهد.

چهارم: مهارتهای ارتباط علاوه به خوب صحبت کردن و مهمتر از آن خوب گوش کردن است. سعی کنید مهارتهای گوش کردن خود را افزایش دهید. در این مورد می توانید کتابهای یا مقالات در اینترنت را جستجو کنید یا صبوری کنید تا ما در آینده روی سایت همدردی بگذاریم.

( 23/6/1386)

براردم اصلا به نصیحت ها گوش نمیده

مراجع گرامی، بیشتر از سئوالی که مطرح کردید ، این نکته مهم است که انسانها در مورد زندگی خود مختار هستند و در مورد دخالتهایی که در مورد زندگیشون می شود مقاومت می کنند( حتی اگر آن دخالتها مثبت باشند یا از طرف عزیزانشان باشد).
به هر حال برادر شما فردی بالغ است و اختیار زندگی خود را دارد حتی اگر به قیمت شکست او در زندگیش بشود. و هر چه دلسوزی و به تبع آن دخالت شما بیشتر باشد. مقاومت او در برابر شما بیشتر شده و فاصله عاطفی شما زیادتر می گردد. در مورد احساسات قوی اینچینی نباید خیلی مستقیم و سریع دخالت کرد. مرحله اول پذیرش است. شما باید احساس برادرتون ( حتی اگر قبول ندارید) بشنوید و حس کنید و مورد پذیرش قرار دهید. و برای او تعیین تکلیف نکنید. بگویید که در زندگیش آزاد است و شما حمایتش می کنید. بگذارید بیشتر خودش به نتیجه کارش برسد .

(23/6/1386)

باج دادن برای جلب محبت به علت زیباتر بودن همسر

مراجع عزیز، مشکل شما به خاطر زیبایی همسرت نیست. بلکه به خاطر اینست که مهارتهای ارتباطی شما ضعیف است. کادو گران قیمت و ...، همه بهانه ایست که همسری برای دریافت محبت از همسرش می آورد.
اگر مهارتهای ارتباطی شما قوی شود، همسر شما بدون اخذ کادو نیز می تواند از شما راضی باشد.

اما روش شما احتمالا یا بحث منطقی با ایشون است، یا تهدید، یا راهنمایی کردن ، یا بی تفاوتی یا ....، که تمام این راهها محکوم به شکست است.

به لحاظ اینکه مشکل شما علاج پذیر است و همچنین حاد، توصیه می کنم به یک مشاور خانواده به اتفاق هم ( یا حداقل به تنهایی) مراجعه کنید تا طی جلساتی روشهای حل این مشکل و ارتباط سازنده را با شما تمرین کنند

(23/6/1386)

آیا پدر و مادر واقعی ام مرا می پذیرند؟
اون وقت ،تکلیف ازدواجم چی میشه

مراجع عزیز در دوران کودکی و یا حتی نوجوانی تحت تاثیر بودن خانواده خیلی زیاد حس می شود. افراد به مرور که بزرگتر می شوند وابستگی به خانواده هایشان کمتر و استقلال آنها در زندگی جدیدشون بیشتر می شود. مسئله شما بیشتر از اینکه به ارتباط جدید شما با خانواده واقعی ات داشته باشد، به مشکلات زیادی دارد که شما اکنون با آنها دست و پنجه نرم می کنید. توصیه می شود به جای خیالبافی و اینکه آیا خانواده واقعی تو شما را می پذیرند یا نه ، دست به اقدام عملی بزنی. برای این کار باید واقع گرا باشی. و در ذهن انتظارات خیلی بالا از دیگران و خانواده ات نداشته باشی. برای جلوگیری از افسردگی احتمالی ، نیاز است شما به یک روانشناس بالینی مراجع نمائید.
شاید متاهل شدن بیشتر روی شما تاثیر مثبت داشته باشد تا خانواده ات. ولی به هر حال با فشاری که حس می کنی، مشاوره حضوری شما با یک روانشناس بالینی حتما دریچه امیدی را به روی شما خواهد گشود.

(25/6/1386)

در صورت برقراری رابطه قبل از ازدواج
از کجا بفهمم که یک آقا بعد از ازدواج وفادار به خانواده هست یا نه

مراجع گرامی،توجه شما را به چند نکته جلب می کنم.

یکم:
اگر شما دقت کنید و در سایت بخش مشاوره ازدواج مروری بکنید، مخصوصا مقالات:
« اگر چنین هستید صبر کنید ازدواج نکنید»
« تفاوت عشق و هوس»
به راحتی جواب خود را خواهید گرفت.

دوم:
یکی از محک های بسیار عالی برای ارزیابی یک آقا که وفادار به خانواده هست یا نه، و اینکه در آینده چه مشکلاتی ممکن است به وجود آید، مسئله درخواست ارتباط قبل از ازدواج است.

سوم:
بنده به عنوان مشاور هیچگونه خوش بینی نسبت به رابطه های قبل از ازدواج ندارم. حتی آن نقطه مثبت که شما می گویئد به او وابسته و چسبیده شده اید، یکی از بزرگترین نقاط ضعف در یک ازدواج است لطفا مقاله «روانشناسی عشق» را در بخش مشاوره ازدواج به دقت مطالعه کنید.

چهارم:
شاید باور نکنید با چنین احساس غیر قابل کنترلی، نه اینکه اکنون نباید به این آقا راه دهی و مورد بهره برداری ایشان قرار بگیری، حتی برای ازدواج باید درنگ کنید و افکار خود را بازسازی کنید.

پنجم:
ببخشید یه کمی تند و گزنده صحبت می کنم، می ترسم دیگه نتونم نکات مهم را بعدا براتون بگم.

ششم:
به نظرم شما هوش و دقت فراوانی داری، و به راحتی متوجه نیات این آقا شدی. اما مشکل اصلی تو احساس های کنترل نشده و انفجاری تو هستند که در برابر منطقت صف آرایی کرده اند و مانع تصمیم گیری صحیح شما می شوند.

هفتم:
اگر مورد مناسب در بین خواستگارانت داری به آنها توجه کن و مورد بررسی قرار بده و اگر شرایط مناسب بود ، پس از بازسازی افکار و احساست ، ازدواج با آنها را در اولویت قرار بده.

همچنین اگر مقاله ازدواج اینترنتی ، خانم اینترنتی را نیز مجددا و با دقت بخوانی، متوجه این هشدارهای بنده بیشتر خواهی شد.