موضوع: مشاوره برای همه

( 12/2/1386)

همسرم ، اون شخصی نیست که فکر می کردم

یکم: شما هنگام ازدواج با یک شخصیت ازدواج نمی کنید، در واقع با سه نوع شخصیت ازدواج می کنید:
- شخصیت و خصوصیاتی از فرد که در واقع وجود دارد
- شخصیت و خصوصیاتی که شما گمان می کنید، در فرد وجود دارد.
- شخصیت و خصوصیاتی که فرد به لحاظ ازدواج با شما در او پیدا می شود، یا رشد می کند و یا از بین می رود.

لذا شما به خاطر اینکه فقط بنددوم را در نظر گرفتید؛ ( گمانی که از شخصیت فرد داشتید) با او ازدواج کرده اید.
اکنون که بسئوال خود را در میان گذاشته اید در واقع به بند اول اشاره می کنید( شخصیت واقعی فرد).
ولی فراموش نفرمائید که اکنون نیز نسبت به بند سوم کم توجه هستید( شخصیتی که در ارتباط با شما می تواند پیدا کند).
لذا از آنجا که جدایی و طلاق به عنوان راه آخر همیشه وجود دارد، بهتر است با توجه به بند سوم کوشش هایی در جهت تغییر وی و خودتان انجام دهید.

دوم: به نظر می رسد شما فرد بسیار منطقی باشید، این فی نفسه بد نیست اما در زندگی گاهی یک بعدی بودن و رشد افکار به طوری که احساس ضعیف شود مشکل ایجاد می کند. همین طور به نظر می رسد که همسرتان بسیار احساس محور است و این دقیقا در تضاد با خلق و خوی شماست. شما نیاز به اجرای مهارتهای ارتباطی از جمله هم حسی، مهارتهای گوش دادن و همدلی از یک طرف و پرهیز از نصیحت و راهنمائی، انتقاد، سرزنش، طعنه، دستور، تهدید،از طرف دیگر دارید.
اگر چنانچه اشاره کردید ، همسرتون این همه دوستتون دارد، پس بدانید از سرمایه عظیمی جهت تغییر زندگی خود برخوردارید.

سوم: همه این مسائل که گفتم معطوف به نقش شما در زندگی بود، و این به معنای بی نقص بودن افکار، احساس و رفتار همسرتون نیست، او نیز دارای باورهای غیر منطقی، هوش هیجانی پائین و بی مسئولیتی می باشد.

چهارم: در خانواده کمتر به موردی بر می خوریم که فقط و فقط یکی از طرفین با مشکل روبرو باشد و دیگری صد درصد درست عمل کند( البته میزان و درصد سهم طرفین در مشکلات ، تفاوت دارد). با پذیرفتن این پیش فرض، هم شما از شدت احساسات منفی و نامطلوبتان کاسته می شود، و همه به لحاظ قبول این موضوع ، صحبت های شما بیشتر در همسرتون تاثیر می گذارد، چون از ردیف یک متهم و یک عنصر نامطلوب و یک بیمار، به شان واقعی خود به عنوان یک همسر و همسفر و همطراز ، تغییر جایگاه می دهد، و اگر همسرتون بخواهد تغییر یابد در این موقعیت واقعی خود می تواند تاثیر پذیر باشد نه در موقعیت متهم .

پنجم: پیشنهاد می گردد شما قبل از اقدام به طلاق، با همسرتون توافق کنید که هر دو سعی کنید با مراجعه به یک متخصص مشاور خانواده، سهم خود را در تغییر پذیرا باشید. و به جلسات مشاوره و تعهداتی که در قبال هم و مشاور در انجام تکالیف دارید، متعهد شوید.

اگر شما سر نیزه انتقاد را، از روی شقیقه همسرتون بردارید، او در پیگیری اصلاح زندگیتون، بیشتر همراهی خواهد کرد. شما به او بگوئید که خودتان نیز شخصا تقصیراتی داشته اید که خواهان تغییر هستید، و این مسئله ، او را احتمالا برمی انگیزد که بیشتر روی صحبت های شما تعمق کند و اقدام به دفاع های بی مورد از خودش نکند.

(12/2/1386)

چگونگی انتخاب و بررسی معیار برای ازدواج

در ازدواج معیارهای شما محور اصلی بررسی شرایط همسرتون می باشد و این هیچ شکی ندارد. دیگران صرفا در صورت تمایل شما ، می توانند به صورت مشورتی، نظرات خود را با دلیل قانع کننده به شما پیشهاد بدهند و قبول یا رد آنها باشماست( چرا که شما مسئول انتخاب خود و خوشبختی، یا خدایی نکرده بدبختی ناشی از تصمیم گیری خود می باشید). پس شک نکنید که مسئولیت انتخاب با شماست.

الف) معیارهاتون را جزئی کنید و با توجه به مصداقها و مثالهای کاملا روشن آن را عنوان نمائید.
به عنوان مثال به جای کلمه موسیقی یا حجاب آن را با جملات زیر جزئی و عملیاتی کنید:
- موسیقی پاپ یا سنتی؟ مجاز یا غیر مجاز؟ خواننده زن یا مرد؟ خارجی یا ایرانی، همراه فیلم یا ...، ماهواره ؟ آری یا خیر؟
چادر یا مانتو یا مقنعه ، روسری ؟ دست دادن با نا محرم آری یا نه ؟ مجالس مختلط آری یا نه؟ ارتباط با جنس مخالف آری یا نه؟ و .... ( تو خود حدیث مفصل به خوان از این مجمل)

ب ) برای بررسی همسر آینده خود، باید ابتدا پارامترهایی که تهیه کرده ای با ذکر مثال و مصداق ( که در بند الف) توضیح دادم در مورد خود ارزیابی دقیق کنید. مثل اینست که شما قبل از خرید کفش باید شماره پای خود را دقیق بدانید. لذا اول خود را بشناس تا بتوانی میزان تفاهم را با همسر آینده خود بسنجی

ج) ازدواج ؛ مدارهای الکترونی بر اساس صفر و یک ( همه یا هیچ) نیست. همه چیز نسبی است. یعنی در هیچ پارامتری شما نمی توانی فردی صفر یا یک بدهی. بلکه در هر معیار نمره خاصی به فرد تعلق می گیرد. و معدل کلی این نمره ارزش حیاتی دارد. یعنی در کل باید معدل فرد متناسب با معدل شما در آن ویژگی ها باشد به علاوه اینکه در هیچ معیار مهمی برای شما نامبرده نمره نزدیک به صفر نگیرد. مثال آن قبولی شما در یک ترم به دو چیز بستگی دارد:
1 – در هیچ درسی نمره زیر 10 نگیری
2 – معدل زیر 12 نداشته باشی( مشروط نشوی)

پس میعارهای غیر اساسی را حذف کن، معیارهای اساسی را ضریب دهی کن، نمره فرد را در هر معیار با توجه به ضریب آن محاسبه کن، نمره دهی را با دقت انجام بده یعنی به جزئیات و مصداقها توجه کن، اگر در کل معدل فرد پائین آمد یا در یک معیار اساسی شما فرد نزدیک به صفر بود که قابل اغماض نبود ، نامبرده رد می شود.

نکته اساسی اینست که در این نمره دهی باید گوشه چشمی به نمرات خود و توانمندیهای خود داشته باشید. اگر شما در همه معیارها نمره عالی دارید، پس مشکلی در انتخاب همسر متناسب خود پیدا نمی کنید و مقداری سخت گیری مشکلی ایجاد نمی کند، اما اگر شما هم در بعضی پارامترها نمره ای در حد میانه دارید، زیاد در جزئیات تردید نکنید. مواظب باشید دچار وسواس نشوید، و اگر دچار وسواس هستید باید قبل از ازدواج با مراجعه به یک روانشناس بالینی آنرا حل کنید.

چند ویژگی و معیار اساسی ازدواج که شما باید آن را ریز کنید و دقیقا با مثال و مصداق آنها را بررسی کنید عبارتند از :
1 – میزان مسئولیت پذیری و انتخاب
2 – میزان تعهد ( تدوام و استقامت ، وفاداری به عهد و ....)
3 – میزان وابستگی و استقلال
4 – میزان لذت و رفاه پرستی و روز مرگی در برابر نگاه به آینده و فراهم آوردن رشد و کمال)
5 - میزان تشابه در مسائل مذهبی
6 – میزان تشابه در مسائل اجتماعی، سیاسی ، مذهبی
7 – مسائل اقتصادی
8 – تقسیم بندی قدرت، وظایف و حیطه های مختلف زندگی
9 – نگاه مرد به به نقش زن و بر عکس
10 – میزان انعطاف پذیری
11 – تفریحات، میهمانی، سرگرمی و ...
12 – مرزهای خانواده و میزان تاثیر خانواده ها
13 – میزان خودآگاهی ، تحصیلات و ....
14 – موقعیت فیزیکی منزل، شغل و ....
15 – بررسی مسائل روانی و شخصیتی فرد( اضطراب، افسردگی، اعتیاد، اعتماد به نفس، خودشیفتگی و ....)

(12/2/1386)

از کجا بدانم دیگه مشکلی پیش نمیاد

یکم : برای اینکه ما بهتر زندگی کنیم ، نیاز است بعضی قوانین دنیا و طبیعت را هم خوب بدانیم و هم خوب بکار بگیریم. یکی از این قانون ها اینست که همه چیزهای دنیا در دست ما نیست و همه چیز به میل ما پیش نمی رود.
( نه فقط برای شما، بلکه برای من هم به عنوان مشاور، همه چیز در اختیارم نیست.)
زندگی از یک دیدگاه ؛ یعنی حل هوشمندانه مسائل، نه اینکه مسئله ای پیش نیاید.
وقتی شما انتظار دارید همه چیز درست و سرجایش باشد؛ وقتی بر خلاف انتظار شما، اتفاقی می افتد، مضطرب و نگران می شوید. پس هم اکنونی روی افکار غیر منطقی خود متمرکز شوید و به خود بگوئید: « مشکل بعدی کدامست تا با روش صحیح خود حل کنم» البته برای هر مشکل راه حل خودش نیاز است

دوم : نباید زیاد در مورد هر اتفاقی خود را مسئول بینید، لذا بهتر است به جای اینکه به مسائل ، صرفا به صورت عاطفی و هیجانی نگاه کنید، به دید منطقی سهم خود را در زندگی خود و دیگران بررسی کنید. و نخواهید که دنیا بر محور خواست شما بگردد و خود را نیز به جهت اینکه نمی توانید همه چیز را به دلخواه خود تغییر دهید، سرزنش نکنید.

سوم : این شعار را به خاطر بسپار: « اینجا و اکنون را دریاب» یعنی شما اختیار همین ثانیه را در اینجا داری و می توانی هر تصمیم و تلاشی را داشته باشی.
فکر گذشته به جهت عدم امکان تغییر آن ، محکوم به افسردگی است و فکر به آینده به جهت عدم آگاهی به آن، محکوم به اضطراب است. شما چون از یک طرف گذشته را به خاطر می آوری افسرده می شوی و چون آینده را می نگری مضطرب و پریشان می گردی.
بنابراین با توجه به معیارها، افکار و شخصیت خود ، تصمیم اخذ شده صحیح بوده است و نباید زیاد تحت تاثیر حرفهای دیگران قرار بگیرید و مردد شوید.

چهارم : در تصمیم گیرهای تازه خود می توانید علاوه بر مطالعه، بررسی و دقت ؛ با مشاوره نیز مشورت کنی و با آگاهی بیشتر کارهایت را دنبال نمائی تا بعدا با حرف دیگران دچار تردیدنشوید.

(12/2/1386)

ترس از بر ملا شدن رابطه دوستانه با یکی از اقوام

یکم: اگرچه نامبرده فامیل شماست و مدتی نیز تلفنی با او ارتباط داشته اید، اما این شناخت ها برای ازدواج کافی نیست، در مسئله ازدواج نیاز به شناخت لایه های عمیق تری مثل ، خصوصیات روانی، مسائل احساسی، طرز فکر و نگرش، و همچنین رفتار و گفتار فرد در مراحل بعدی می باشد، آنهم با ذکر جزئیات و مصداقها. لذا پیشنهاد می کنم با رسمیت بخشیدن به ارتباط خود، به اتفاق خانواده و به صورت حضوری جهت بررسی میزان تناسبی که نسبت به هم دارید، اقدام فرمائید.

دوم: به نظر می رسد چنانچه یکی از طرفین ، ترس داشته باشد در روابط خانواده هایتان مشکلی ایجاد شود،بدین معنی است که ایشان، شما را جهت ازدواج انتخاب نکرده اند( حداقل در این یک مورد، متاسفانه توافق ندارید)
یعنی از تصمیم قطعی خود نسبت به شما ( که احتمال قوی منفی است) ، آگاه هست، و گمان می برد که با حضور شما و شنیدن جواب نه، به ارتباط خانواده هایتان خدشه وارد شود.

سوم: دوست داشتن برای ازدواج بسیار لازم است، اما کافی نیست. با دوست داشتن فرایند انتخاب همسر و ازدواج آغاز می گردد ، اما تمام نمی شود. لذا برای اینکه این فرایند را دنبال کنید، حداقل به بهانه میهمانی و دید و بازدید ، به اتفاق خانواده اتان به دیدارشان بروید و از خانواده خود بخواهید که تلویحا مسئله را عنوان کنند، و خودتان نیز با او به صورت جدی مسئله خواستگاری را مطرح کنید( نه مسئله ازدواج قطعی را ). چون ممکن است شناخت بیشتر شما نسبت به او ، منتهی به جواب منفی یکی از شما دو نفر شود. لذا راه بازگشت را برروی خودتان و ایشان نبندید.

چهارم: توصیه اکید می کنم ، به جای اینکه طوری صحبت کنید یا رفتار کنید که او را به جواب مثبت ، مجاب کنید. سعی کنید که خودتان را همانطور که هستید، ( با نقاط ضعف و قوت) جهت شناخت به او عرضه کنید. و از او هم بخواهید در مورد خود چنین کند و نظرش را صریحا بگوید( که به نظرم قبلا به شما گفته است). اما این مسائل به اتفاق خانواده هایتان و به صورت حضوری مطرح شود.( شما با خانواده خود نیز در میان بگذارید که در صورت عدم تفاهم ازدواج صورت نمی گیرد، تا با دید واقع گرایانه ای مشارکت کنند و با شنیدن جواب منفی، دچار احساسات نامطلوب نگردند.)

( 12/2/1386)

ازدواج با زن مطلقه ، بیوه

دوست عزیز؛ روی چند نکته اساسی که به آن اشاره می کنم ، خیلی تعمق کن:
یکم: شما با هر فردی که ازدواج کنید ( مجرد ، بیوه ، مطلقه ) می بایست ، ابتدا او را از نظر معیارهای ازدواج و تناسبی که با شما دارند بررسی کنید.

دوم: در مورد ازدواج با فرد مطلقه یا بیوه اضافه بر بند یکم باید به این نکته مهم توجه فرمائید، که در دیدگاه شما ، و خانواده اتان آیا فرد بیوه یا مطلقه امتیازی نسبت به فرد مجرد کمتر دارد. اگر چنین دیدی دارید، ممکن است سایه آن بر زندگی شما سنگینی کند، و این باعث شود که به اشتباه تصور کنید به او ترحم کرده اید، و اشتباه تر از آن ، اینکه تصور کنید او باید قدردان این ایثار و فداکاری شما باشد.
شما باید بدانید که وقتی چنین ازدواجی می کنید، یعنی اینکه او را مانند فردی مجرد در نظر گرفته اید و برای خود امتیاز بالاتری متصور نیستید، لذا بعدا نمی توانید بابت این ازدواج از او توقع قدرشناسی داشته باشید.

سوم: مسئله دیگر اینکه آیا شما قبلا ازدواج کرده اید یا نه هم مهم است. چون در صورتی که وی سن کمتری از شما داشته باشد و شما هم طلاق گرفته یا ...، بیشتر احساس هم طراز بودن خواهید کرد.

چهارم: باید بدانید که با چه بخشی از وجودتان تصمیم می گیرید، احساس ، افکار یا هر دو.
اگر اوج احساسی و دلسوزی شما منجر شود که به مسئله ازدواج فقط از یک جنبه بنگرید، بعدا با فروکش کردن احساس و با فکر به بعضی مشکلات و مقایسه ها، ممکن است ، دستاویز و بهانه ای برای پایمال کردن احساسات ایشان پیدا کنید.

پنجم: وجود فرزندان این شخص هم، به صبر و تحمل مضاعفی نیاز دارد. اگر هدف زندگی شما رفاه و لذت و زندگی مانند دیگران نباشد، و اهداف رشدی و کمال شما را بر انگیزاند و فردی متمایز از خانواده و جامعه باشید ، یعنی اینکه همنوا نباشید ( فردی نباشید که بخواهد مانند جماعت رفتار کند و از این بابت هم احساس ضعف و سرافکندی ندارید)، در این صورت می توانید با فرزندان ایشون هم کنار بیایید.
( البته سن ایشان و سن فرزندان هم پارامتر مهمی است)

ششم: اگر مسئله عشقی در میان است ، بدون اینکه بخواهم توضیحاتی بدهم به عشقی اشاره می کنم که توضیح آن را در پاسخ سایر مراجعان و همچنین در بخش مشاوره ازدواج به تفصیل داده ام.( منظورم عشقی با چشمان باز و با دید منطقی و همه جانبه نیست)

هفتم: به هر حال به خاطر اهمیت خاص انتخاب شما، و بسیار از جنبه های ناپیدای آن بهتر است با دید باز تصمیم گیری کنید، لذا توصیه
می کنم که حتما به یک مشاور خانواده مراجعه نمائید و جزئیات مسائل خود را جهت تصمیم گیری با او در میان بگذارید.

( 12/2/1386)

مشاورم نمی فهمه من چی می گم

دوست گرامی؛
یکم: شما هم فوق تخصص پزشکی دارید، هم دکترای روانشناسی دارید، هم استادی مشاوره دارید. از همه مهمتر علم غیب هم که داری.
فوق تخصص پزشکی دارید؛ چون می توانید با دیدن چند علامت، روی خود تشخیص یک بیماری پیچیده بگذارید.
دکترای روانشناسی دارید. چون تشخیص خود بیمار انگاری را در مورد خود مطرح می کنید.
استادی مشاوره دارید، چون به مشاوری که انتخاب کرده اید می گوئید که :« چه چیزی را از شما بخواهد و چه چیزی را از شما نخواهد.»
و علم غیب دارید، چون تمام متخصصین برای تشخیص خود نیاز به آزمایشات پاراکینکی دارند، اما شما بدون هیچ آزمایشی روی خود تشخیص می گذارید و حاضر هم به آزمایش نیستید.

دوم: حالا شما فکر می کنید که بنده حقیر و ضعیف و دور از شما با علم مختصرم چگونه می توانم به شما که چند تا فوق تخصص دارید و علم غیب را در سینه خود حمل می کنید ، کمکی کنم!؟
من که چنین جسارتی ندارم!؟

سوم: امیدوارم که شوخی های گستاخانه مرا در گفتن طعنه های تلخ و گزنده ، درک کنی. بعضی وقتها برای بعضی مشکلات داروهای تلخ و گزنده نیاز است.
مشکل شما دقیقا به همین علت است که بر فکر و روش اشتباه خود به غلط اصرار می کنی و انتظار داری مشاورت نیز تسلیم تو شود. و اگر من هم تسلیم تو شوم، باید در درد و رنجت با تو همراه شوم و دستان خود را هم عقب بگیرم و هیچ کمکی نکنم. شما مانند کسی هستید که در حال غرق شدن هستید و از غریق نجات خود می خواهید که دستش را عقب بکشد.

چهارم: از شوخی گذشته چون شما هیچکدام از تخصصهای فوق را ندارید و خوشبختانه علم غیب شما هم غلط است. نیاز دارید از همه این متخصصین کمک بگیرید
پس وقتی به مشاور مراجعه می کنید؛ بهتر است کمی متواضع تر باشی و اجازه دهی که یک مشاور با تجربه با توجه به تخصصش و اطلاعات صحیحی که بهش می دهید نظر بدهد. سپس توصیه ها و راهکارهای تجویز شده را بکارببندی.
( فراموش نکن وقتی تن به دستورات مشاور خود دهی، این افکار اشتباه را ترک کنی و به توصیه ها عمل کنی مشکل خود را حل شده خواهی یافت. )

---- لطفا به مشاور خود دستور نده که چه راه حلی را برایت توصیه کنه و یا چه راهکاری را ارائه نده ، ممکنه اون مثل من خودشو نگه نداره ، و یه چیزی بهت بگه!؟

و در خاتمه پس از اینکه به خوبی و خوشی توسط مشاور راههاي تغيير و حل مشكل با كمك خودت روشن شد ؛ نوبت خودت هست که دست به کار شوی و هر گونه تغيير و حل مشكل را به عهده بگیری.
سپس بهتر است با آرامشی که به دست آورده ای ، ایمیلی به من بزنی و بابت حرفهای ناراحت کننده ای که بهت زدم ، تشکر کنی.

( 12/2/1386)

اون کسی رو که واسه ازدواج می خواهم پیدا نمیشه

دوست عزیز؛ اینکه ما با ایده آل نگری و با کمالگرایی به دنبال خوب مطلق باشیم و فقط نمره 20 را به رسمیت بشناسیم، در زندگی واقعی ما را دچار مشکل می کند. در واقع همیشه مقداری منفی و مثبت در هم عجین شده اند. و سیاه و سفید دیدن، یک خطای شناختی است. لذا همیشه این معدل فرد است که باید پایه تصمیم گیری شما باشد.
همچنین شما احتمالا شخصیت وسواسی دارید یعنی به جزئیات زیاد اهمیت می دهید و مقداری اضطراب دارید، شما مسائل را یا سیاه می بینید یا سفید می بینید.
نیاز هست سطح ایده آلهای خود را کاهش دهید. کسی که قرار هست همسر شما شود ،مثل خود شما یک انسان است که اشتباه می کند، بعضی وقتها ممکن است ظلم بکند، بعضی و قتها ممکن است....، ولی مهم اینست که معدل او در خصوصیات و شخصیتی که دارد چیست، اگه در کل معدل خصوصیات و شخصیتش مثبت است، نیاز است با تاکید و پافشاری روی نقاط مثبت او ، برای او کرامت نفسی ایجاد کنید که کمتر دور صفات منفی بگردد، نه اینکه مته به خشخاش بگذارید و مثل باستان شناسان یک قطعه را از درون خاک درآورید و هر روز او را در معرض دید خودت و دیگران بگذاری.

همچنین به این چند نکته توجه کنید:

*> به جای اینکه دنبال فرد کامل باشید، بهتر است اولویت های محدود و خطوط قرمز مختصر ولی اساسی را برای خود و همسرتون در نظر بگیرید و به آنها بسنده کنید و در پی سازگاری با بقیه نقاط منفی باشید.( نه سازشکاری)

*> میزان استقلال شخصیت او را بسنجید، تا چه میزان از نظر منطقی یا مهمتر از لحاظ عاطفی و احساسی وابسته هست. چرا که شما احتمالا قادر نیستید در آینده همه چیز را بر وفق مراد خود کنید ، و فقط می توانید یک تعادلی برقرار نمائید.

*> باید قبل از ازدواج هم به خودآگاهی در مورد این نقطه ضعف خود برسید و هم آن را کنترل کنید، در غیر این صورت ممکن است در ازدواج آینده منجر به این شود که همسرتون ، به مرور از شما دور شود. میزان تاثیر احساسی و عاطفی شما هم در اینجا مهم است، چون اگر کشش احساس و هیجانی شما بالا باشد ، به اندازه ای این شخص جذب شما می شود و تاثیرپذیریش از دیگران به صفر میل کند.

( 18/2/1386)

آیا تعصبم روی همسرم بی مورد هست؟

1- هدف ما از توصیف تعصب های بی مورد،کسانی هستند که تحت عنوان غیرت یا مسلمانی، رفتار محدود کننده ای را در مورد خانمشان اجرا می کنند که به هیچ وجه نه در فرهنگ کشورمان و نه در متون اسلامی چنین چیزی را نمی بینیم. فردی که حتی اسم خانمش را غیرت ورزی کرده و نام پسر صدا می کند، در جایی از دین نمی بینیم. مگر حضرت علی(ع)، به هنگام صدا کردن نام پرافتخار حضرت فاطمه(س)، نام پسر صدا می کرد. مگر حضرت فاطمه (س)، خطبه نخواند، و نام پرآوازه ایشان زبانزد امت اسلامی نیست. لذا ما در افراط های غیر منطقی که جزء اختلالات شخصیتی افراد است و به نام دین ، فرهنگ و علم خود را نشان می دهد ، اشاره می کنیم. مثلا کسی که وسواس نجاست و پاکی دارد، ممکن است اختلالی را که دارد در قالب احکام اسلام بیان کند یا بحث از رعایت بهداشت کند. کسی که شخصیت پارانویا و سوء ظنی دارد ، مطالب خود را در چارچوب رعایت امنیت، احتیاط و مسائل اسلامی بیان می کند.
در واقع رعایت مسائل اسلامی توصیه ای هست که هم به مرد و هم به زن می شود، معمولا یکی از نشانه های تعصب بی مورد اینست که آقایی خود را ملزم به رعایت حریم ها نمی کند ولی به طور افراطی از زن خود توقع دارد.

2– مشاروان و روانشناسان، مخصوصا کسانی که پیرو نظریه رواندرمانی ساختاری هستند، معتقدند، مشکلات خانواده، یک مقصر ندارد، لذا همیشه یک رفتار غلط موجب تحریک شده و رفتار اشتباه فرد دیگر را در پی دارد و مسئله دیگر اینست که افراد خانواده هر یک سهمی در پدید آمدن مشکلات خانواده دارند. و فقط زمانی مسائل خانواده حل می شود، که هر کسی سهم خود را در مشکل شناسایی کرده و به حل آن بپردازد ، تا وقتی که زن و شوهر دنبال انداختن تقصیر به گردن دیگری هست، این درگیری و بگو مگوها اجتناب ناپذیر است، در غیر اینصورت هر کسی برای راه غلط و اشتباه خود می تواند بدنبال بهانه تراشی باشد. و این مسائل خانواده را حل نمی کند.( لذا زن و شوهر هر کدام باید به سهم خود گام بلندی جهت تغییر بردارند تا مسائلی که قبل از این موجب ناراحتی آنها شده ، به تدریج حل گردد).

(26/2/1386)

چگونه از بروز مشکل جلوگیری کنیم

یکم: معمولا هر مشکلی در یک لحظه بوجود نمی آید و در همان لحظه رشد کند و در همان لحظه شدت یابد و در همان لحظه زندگی انسان را ناآرام سازد. اگرچه اولین بار برای یک لحظه مانند بذری در وجودتان جوانه زده ولی به مرور شما چون باغبان ناآشنایی که علف هرزه را از گل نمی شناسد، به مرور زمان به اشتباه خودت موجب آبیاری آن ، و رسیدگی به آن شدی و اکنون دستخوش ناملایمات آن هستی.

دوم: برای اینکه به خودتون کمک کنید، ابتدا باید بدانید که شما اختیار دارید و مسئول انتخابهای خودتان هستید. تا وقتی انسان به اشتباه تصور می کند که در هیچ زمینه ای اختیار ندارد، هیچ فعالیت سازنده ای هم در راستای حل مشکلش نمی کند.

سوم: مشکلی که در انسان شروع می شود به وسیله یک تقویت هایی رشد می کند. مثلا با خیالبافی ها، انرژی گذاشتن، وقت گذاشتن،فیلم دیدن، سایت دیدن، پیگیری و سایر نیازمندیهای مرتبط، باعث می شود که روز به روز ضعف انسان شدت یابد. یک قانون ساده روانشناسی به اسم «خاموشی»، به ما می گوید که با قطع این موارد تقویت کننده ، رفتار نامطلوب خاموش می شود. لذا یک راه اینست که شما تمام موارد زمینه ساز را حذف کنید.( توجه کنید موارد زمینه ساز که در بالا به بعضی موارد آن اشاره کردم باید حذف کنید، نه اینکه زمینه اختلال را فراهم کنید و در لحظات آخر به فکر کنار گذاشتن اختلال نمایئد)

چهارم: راه دیگر که به صورت همزمان باید استفاده کنید، اینست که در کنار عدم توجه به زمینه های اختلال، برنامه جامعی از موارد مثبت که به آنها علاقمندید فراهم کنید، لیست طولانی از علائق خود مثل: شنا، سینما، ورزش، مطالعه، میهمانی، دیدار دوستانی، بعضی فعالیتهای مذهبی و ...، را فراهم نمائید و اینها را جایگزین رفتار نامطلوب بنمائید.

پنجم: به هر حال این ضرب المثل که می گوید هرکس خربزه می خورد پای لرزش هم می نشیند در موردهمه ما صدق می کند، یعنی اینکه ما باید مسئول رفتار خود باشیم. لذا اگر لذت ناشی از رفتار نامطلوب را هدف بگیریم به آن می رسیم ولی باید جوابگوی هزینه ها و خسارات ناشی از آن هم باشیم. مانند فرد معتادی که در قبال لذت کوتاه مدت ، یک عمر زندگی را تباه می کند.

ششم: زندگی را باید پر کیفیت سازید
خلاء معنا در زندگی، روزمرگی، و فرار از مشکلات به طرف هر اعتیادی، مشکلی را بر مشکلات قبلی می افزاید. راستی شما چگونه هر ثانیه ات را با کیفیت می سازی؟( برای پاسخ کافی است به هر رفتاری که انجام داده ای توجه کنی و سود و منفعت های آن را مقایسه کنی، اگر راضی نیستی ، لیستی از رفتار مطلوب و با کیفیت را تهیه کن، و آنها را جایگزین رفتار نامطلوب کن)

هفتم: به هر حال اگر راهت را تغییر ندهی، نمی توانی به هدف دیگری دست پیدا کنی، روی راهت متمرکز شو.

هشتم: الگوی همه مواردی، که لذتی را هدف قرار می دهند، یکسان است. ( فراموش نکنید همه انسانها اگر مسیر منتهی به شکست را شروع کنند، نتیجه ای جز شکست برایشان نیست.)