موضوع: تنهاترين سكوت

سلام.
بذارين سوالم رو جامعتر و كاملتر بپرسم :
عذر ميخوام اگه سوالم تكراريه . ببخشيد.
پسري 24 ساله ام و دانشجوي جديدالورود !
مدتي ميشه با دختر خانمي 22 ساله از طريق چت آشنا شدم و به ايشون علاقه خاصي پيدا كردم. كه تحصيلات دانشگاهي رو تموم كرده. ما تو دو شهر نسبتا دور از هم هستيم (فاصله تقريبا 600 كيلومتر). ولي يه بار بخاطر ديدار حضوري به شهرشون رفتم. تموم معيارهايي كه قبلا براي انتخاب همسر داشتم تو وجود ايشون هست. ( از قبيل متانت ، وقار، حيا و معتقد به اصول و ارزشهاي اخلاقي و ديني) ؛ اما مشكل اصلي اينجاست كه خانواده ش بشدت با آشنايي اينترنتي مخالفن و اين دخترخانوم قبلا هم از اين طريق با فردي آشنا شده كه اون پسره بهش پيشنهاد ازدواج داده و اونم خانواده رو درجريان گذاشته كه در نهايت با مخالفت اونا روبرو شده. ضمنا از طرفي ما به همديگه بشدت علاقه داريم و از سويي ديگه بگفته خود ايشون خواست خانواده بر خواسته اون مقدم هستش.( بعبارت عام تر : حرفي رو حرف خانواده نميزنه) !!
هر دو مون از لحاظ سطح طبقاتي و معيشت (شغل پدر) شبيه هميم. - اينو هم ميدونم كه با دست خالي و جيب خالي هيچكاري نميشه كرد ولي خدا تو قرآن گفته كه هر كي تو راه ازدواج قدم برداره اگه فقيرم باشه روزي رو از خدا ميگيره - از قضاي روزگار خواهري هم ندارم كه با اون دراين مورد حرف بزنم كه شايد توسط خواهر نداشته م موضوع حل بشه.! به همين خاطر
از شما ميخوام كمكم كنين. تو اين شرايط وظيفه من و ايشون چيه؟

سلام
آشنایی در اینترنت هیچ فرقی با آشنایی های دیگه نداره و مدل و روش این آشنایی فرق داره ولی در کل اینترنت هم یه محل برا آشنایی آدما باهم هست .
فرض رو بر این میگیرم که شرایط ازدواج باهم رو دارید و همدیگه رو خیلی خوب میشناسید و از گذشته و خانواده و اخلاق و معیارها و . . . هم باخبر هستید .
در این شرایط هر دو باید از یه چیزایی بگذرید . مثلا طرف مقابل باید خانواده خودشو قانع کنه و شما هم باید به فکر درآمد و کار باشید .
از یه جایی باید شروع کنید و یبار تصمیم قاطع بگیرید و تمام تلاشتون رو برای به هم رسیدن انجام بدید .
ازدواج های اینترنتی و با فاصله مکانی موفق هم وجود داره و شدنی هست .
ولی درکل نظر من به ازدواج دو نفر از یه شهر و مکان و . . . و حتی یک محله هست . موفق باشید

ببینید به نظر من مساله مهمتر از اینکه بگید تو نت با اون خانم آشنا شدید ،شناخت شما دو نفر نسبت به هم است

شما فکر میکنید با یه بار دیدن اون خانم از همدیگه شناخت پیدا کردین؟ شناخت دنیای مجازی اصلا زمین تا اسمون

با شناخت تو واقعیت فرق داره ،بحث دوستی ساده یا رابطه کاری نیست(که حتی در این مورد هم باید شناخت

خوبی داشته باشیم ولی ازدواج خیلی حساس تره) بحث یه عمر زندگی هست ،شاید حتی اگر مشکلات زیادی

خدای نکرده تو زندگیتون بوجود اومد ،ممکنه نتونید طلاق بگیرین و مجبوذ بشید یه عمر بسوزید و بسازید ،پس باید

شناختتون انقد دقیق باشه که کار به اونجاها نکشه

دوست داشتن واژه زیبایی هست و شرط لازم ازدواج هست ولی هیچ وقت دوست داشتن خالی تضمین کننده یه زندگی عالی و موفق نیست

حالا شما وقتی اینارو مطمئن شدین ،جواب سوال بعدیتون هم داده خواهد شد

سلام دوست عزیز
شما با این خانوم به توافق رسیدید که با هم ازدواج کنید
این هم درست که اکثر خانواده ها با آشنایی در نت و ازدواج مخالفآ
ولی آیا شما میخواهید زندگی کنید یا خانواده
درسته که احترام بزرگتر واجبه
ولی هر کس در هر سن و هر مقامی که داره امروزه دارای شخصیت هست

سلام خدمت همه.
مي بخشين ، شما رو به خدا قسمتون ميدم يه راه منطقي بهم بگين. نميخوام ازش دل بكنم. خانواده ش اگه بدونن نتي بوديم محاله بذارن حتي برم شهرشون. اما خودش از هر لحاظ راضي شده !!!!!!! خيلي خانم با شخصيتيه. نميخوام از دستش بدم. اگه اون نباشه ديگه نميخوام نه ازدواج كنم و نه زنده بمونم......!!!!!!!!
خيلي حالم خرابه. شما رو به اين روزاي عزيز كمكم كنين.
بي صبرانه منتظر جوابتون هستم . فقط يك راه منطقي ميخوام واسه آشناييمون كه به خانواده ش بگه. ......................
توي شرايط خيلي خيلي سختي دارم روزامو شب ميكنم شبامو روز !!!!!!!!!!!

سلام
6 سال ازت بزرگترم...6ماه قبل با دختری توی یک سایت رسمی ازدواج تو اینترنت آشنا شدم...23 سالش بود...اونم از یک شهر دیگه..درست مثل تو!!!!
مهمترین مشکل ما،خانواده کاملا مذهبی ایشون بود،یادمه یبار بمن گفت که بمادرش گفته که با یک پسر(من) از طریق اینترنت آشنا شده ،ولی مادرش با وجود تمام منطقی بودنش،دعواش میکنه!بهش میگم که موضوع رو مخفی نگه داره تا یمدت از روش بگذره.بعد 2-3 ماه حرف زدنمون و رفتن من به شهر اونها و دیدارهامون،خیلی وابستش شدم،حتی تا جایی که قرار شد به خواستگاریش برم...اما...حالا باید به خانوادش چی بگم؟چطور همدیگه رو دیدیم؟چطور آشنا شدیم؟یعده چند روز،نهایتا به این نتیجه رسیدیم که دانشگاه شهر خانم رو بهونه آشناییمون کنیم.موعد خواستگاری باباش وسط مهمونی ازم پرسید که چچجوری با هم آشنا شدیم و من با توجه به اینکه اولین خواستگاریم بود و در ثانی وقتی که دروغ میگم یکم سرخ میشم ولی باز دروغ مصلحتی گفتم که تودانشگاه اشنا شدیم.
تو هم بگو که با دوستم اومده بودیم دانشگاه شهرتون...چند باری رفت آمد داشتم و تا اینکه دختر خانوم شمارو دیدم و یک دل نه صد دل عاشق شدم...
اینم بگم که همون باباش مانع ازدواجمون شد که دور از چشم من و در حالیکه خبر نداشتم از دختره،در عرض یک هفته نامزدش کرد و رفت...خدا خوشبختش کنه...:((سه هفته تو خماری عشق دختره بودم...سه هفته شبهام گریه شده بود...تا وقتی که یواش یواش دلم براش سرد شد...فراموشش نکردم...ولی دیگه براش گریه نمیکنم...
****امان از دست این دخترهای بی وفا****
سعی کن عاشق نشی...منطقی برو جلو.

سلام به دوستان عزيز
همه راههايي كه تا الان شما گفتين رو بررسي كرديم. خانواده ش قبول نمي كنن. يعني راه ديگه اي هم وجود داره؟ راهي كه عادي بودن شرايط آشناييمونو ثابت بكنه. !!!!!!!

مگه شرایط آشناییتون عادیه که می خوای عادی بودنشو ثابت کنی؟هیچی بالاتر از حقیقت نیست.راستشو بگو چطوری آشنا

شدید.یا قبول می کنن یا نمی کنن.زندگی نباید بر پایه ی دروغ شکل بگیره.

شما راستش و بگو و بعد تو خواستگاری و مراحل بعد و اثبات خوبی خودت ( من واقعیت نه ساختگی) اصرار داشته باش و پا فشاری کن تا به خواستت برسی تو این پا فشاریها با طرفت و خوانوادشم بیشتر اشنا می شی.
مرحله بعدی مهمتره تا مرحله اشنایی
موفق باشید

سلام.
شما ميگين راستشو بگو ، بعد تو مراحل بعدي خودتو ثابت كن.!!!!!!!!!!!!!
راستشو بگيم كه خانواده ش اصلا و ابدا راضي نميشن حتي پامو بذارم تو اُستانشون چه برسه به شهرشون. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!