موضوع: تاوان چی رو پس میدیم؟

اول طاهره جونی بگم منتظر راهنمایی های ارزنده شما هستم و در پست قبلی یادم رفت اینارو تقدیمتون کنم، مهربون

سورنا جان هیچکدام مشکل ندارند، اتفاقا به شما به عنوان یک پسر صاحب فکر و ایده خیلی خیلی ربط دارد. و شخصا از بسیاری بیانات شمای بزرگوار استفاده می برم سورنا جان من و بسیاری نمی خواهیم فقط حرف خود را زده باشیم، بلکه خیلی دوست داریم نتیجه کاربردی از این بحث ها بیرون آید، تا اگر ممکن شود تغییری در اوضاع بوجود آوریم...
.................................................. .................................................. ..........
دوستان عزیزم مدتی پیش همایشی بود با عنوان ارتباط دختر و پسر، یکی از روانشناسان صاحب نام ایرانی که بسیار در برنامه های صدا و سیما هم می آیند...سخنران بودن، ایشون در پاسخ به سوالاتی در خصوص خواستگاری دختر از پسر که بسیاری پرسیده بودند. گفتند نه فرزندان من هنوز هیچ جای دنیا این رسم نشده که دختران به خواستگاری پسران بروند (فقط در یکی از قبایل هندی آن هم به دلیل کم بودن دختران و زیاد بودن پسران) مرسوم می باشد. و من با خواندن مقالات زیاد و رفتن به بسیاری از کشورهای پیشرفته و در حال توسعه به شما اطمینان می دهم چنین چیزی نیست، دختران عزیزم شما شخصیتتون اگه بوسیله پسری شکست هرگز قابل ترمیم نیست این در آینده شما اثر گذار است. قدر خودتان را بدانید...(دقیقا جملات ایشان را گفتم)

ما(دختر ها وپسرها) از خودمون باید شروع کنیم ،اول افکارخودمونو عوض کنیم (چه در مورد پرتوقع بودن دخترها چه در مورد ظاهر بینی اقا پسرها(مثال زدم)) ببینیم کجای کار ایراد داره؟
سنت ها؟ خانواده؟ جامعه؟ دو لت؟
بعد فرهنگ های جدید که ما رو از این سنت های ازاردهنده نجات بده جای گزین کنیم
اول برای تغییر باید از خانواده شروع کرد

سلام
منم با استار موافقم بهتره که ما شرایط کنونی جامعه مان را در نظر بگیریم و بعد سخن در این زمینه ها به میان بیاوریم
اما اینکه گفته میشود که فرهنگ ما مشکل دارد این درست فرهنگ ما تو خیلی از زمینه ها مشکل دارد اما در همه جای دنیا پیشنهاد ازدواج از طرف مرد داده میشود و زن میپذیرد یا نه
اما بنده یه سوال دارم
مشکل ایا فقط در خواستگاری نکردن دختر است ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ببینین اگه دختری در جامعه حضوری فعال داشته باشه
رفتار درستی داشته باشه
خلاصه شناخته شده باشه
و با رفتارش به پسری نشون بده که حالا اگه چنین پیشنهادی بشه بدش نمیاد
ایا در این حالات اگر پسری پیشنهاد ندهد نمیتوان به این حساب گذاشت که پسر مایل به ازوداج نیست؟؟؟با توجه به علاقه مندی کم اقایون نسبت به گذشته به ازدوج؟
[b]پس اگر که دختری شانس این رو داشت که در جامعه حضور داشت هباشه و افکار خودش رو نشون بده اونوقت دیگه به عقیده من نیمی از مسئله حل شده
چون اکثر اقایون از این گله دارن که چنین دختراین رو نمشناسن
و اگه بشناسن خودشون اقدام خواهند کرد
اگر شناخت حتی محدودی باشه خیلی چیزا حل میشه
اما مشکل این هست که این شناخت محدود هم حتی وجود ندارد نیست
که این مشکل با خواستگاری کردن یه دختر هم حل نخواهد شد[/b]

خواستگاری زمانی میتونه انجام بشه چه از جانب دختر چه از جانب پسر که به یه شناخت حداقل رسیده باشیم و نهایتا احساس کنیم فرد مقابل تا حدودی به فرد ایده آل ما نزدیکه ولی وقتی هیچکدوم از اطرافیان چه تو دانشگاه چه تو محل کار و ... به نظر ایده آل نمی آیند باید چی کار کرد؟ دامنه شناخت تا کجا باید ادامه پیدا کنه تو چه محدوده زمانی و مکانی ؟
این وسط یه حلقه گمشده وجود داره چون همه افراد با طرز فکر مشابه تو یه اداره یه دانشگاه یا یه فامیل جمع نمیشن
یه کسی یا یه جایی تو جامعه ما باید نقش حلقه گمشده رو بازی کنه
حلقه ای که موقعیت آشنایی و شروع شناخت افراد با عقاید مشابه رو فراهم کنه
این که ما باید از خودمون شروع کنیم درسته ولی یه فرد دیگه مگه چقدر میتونه تو جامعه باشه و تعاملاتش رو دیگه چقدر باید بالا ببره ؟

معلومه که یافتن ایده ال واسه آقایون با شرایط کنونی و فرهنگ ما آسونتره
یه پسر وقتی واقعا بخواد ازدواج کنه زمین و زمان رو میتونه بسیج کنه واسش دنبال دختر موردنظرش بگردن ولی آیا یه دختر هم میتونه ؟
واقعا میتونه هر روز مامانش رو بفرسته یه جا واسه خواستگاری؟
فعلا در حال حاضر فقط میتونه به محیط پیرامون خودش بسنده کنه وشناخت و انتخاب از بین اونا
غیر از اینه؟