موضوع: * خواهر شوهر

نوشته اصلی توسط setareh

بهار عزیز ما باید همان گونه که هستیم ،خودمان و شرایط و حوادث پیرامونمان را بپذیریم .بعد به خودمان بگوییم حالا چه چیزی را با محبت و عشق می توانیم تغییر دهیم.؟یادمان نرود که .مهربانی کردن خیلی بهتر از داوری کردن است»به جای اینکه دنبال این بگردیم که حق با کیست؟ با سلاح عشق دیگران را با خود همرا ه کنیم می تونیم با تدبیری که می اندیشیم اجازه ندهیم اهداف قشنگی که در زندگی داریم قربانی افکار دیگران شود و طوری که نه سیخ بسوزد نه کباب به خواسته ها امیال و اهداف خود برسیم.شاید بگویی چه تدبیری ؟ خوب هرکسی خودش به این تدابیر بیشتر از هر کس دیگری دسترسی و اگاهی دارد. شرایط پیرامون – خصوصیات فردی هر کس – خواسته ها و علا قه مندی های هر فرد – احساسات و را ه برقراری ارتباط با هر فرد و....................
امیداوارم حالا که با مادر شوهر گلتون هم خونه اید توی خونه دل هم جا داشته باشیدو شاد باشید.

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

.
پنجم: به هر حال کاهش تنش بین این گونه ارتباط ها به 2 عامل مهم بستگی دارد.
الف) به کارگیری مهارتهای ارتباطی ( که خود بحث گسترده و عمیقی هست که به مرور ما در سایت همدردی به آن می پردازیم.
ب) گذشت زمان
یعنی با استفاده از مهارتهای زندگی و مهارتهای ارتباطی در بستر زمان می توانید ارتباط خودتون وخانواده همسرتان را بهبود بخشید.

psy133 نوشته :
دخترم...گلم...
اونقدر به کاری که در زندگی انجام میدی اعتماد داشته باش که اجازه ندی حتی کسی به غرض چیزی به شما گفت آزرده شی...در حالیکه دید خودتم باز نگر داری...و از قضایا جنبه منفی اونو در نظر نگیرید...مثلا گفتن این عبارت پدر شوهرتون که پیر شدی....شاید یه وسیله ارتباطیه....میخواد نظرشو بگه ....همین که بیتفاوت نبوده برات مهم باشه....اگه همینو پدر خودت میگفت چه برخوردی داشتی؟و چطور به قضیه نگاه میکردی؟305
سبک مدیریتی خانواده همسر شما مبتنی بر پذیرفتن پدر خانواده به عنوان مرکزیت قدرته....اعتماد به نفس ایشون و قدرت مدیریتی و احتمالا موفقییتهاشون در زمینه هایی باعث شده خانواده اعتماد زیادی به ایشون داشته باشن...شما هم اعتماد کنید...یقینا شما هم اگر در زندگی مشکلاتی براتون پیش بیاد ایشون اولین کسی خواهد بود که به یاری شما خواهد آمد..
من یقین دارم ایشون شما رو خیلی دوست داره چرا حقیقتا دوست داشتنی به نظر میرسید...من اصلا کارایی رو که به هر حال باعث کدورت بشه تایید نمیکنم...ولی میخوام وجود توی نازنین وزندگی قشنگت که با این زیبایی برای خودت درست کردی آسیبی نبینه...لذا دید خودتو کمی عوض کن به این ترتیب که من توانمند تر از اونی ام که گفته کسی لبخند روی لب منو بخشکونه...
در امورات مالی هرگز وارد بحث با همسرتون نشید...هرگز....نتیجه عکس میدهTongue گلم....از اینکه شما هم در زندگی تلاش میکنید خسته نشید به زودی آسایش این کارتو خواهی دید ولی مراقب باش زمانی که آسایش به سراغت میاد آرامش بیشترین داشته تو باشه....
سعی کن با خانواده شوهرت تعاملات خودتو بیشتر کنی....
ببین دخترم واقعیت اینه که دختران جوان سیاست ندارند ولی گذشت دارند...شما اولویت رو رو بر عکس کنی زودتر به هدفت میرسی(اول سیاست بعد جنبه های دیگر)...شما در هفته گاهی بدون همسرتون به منزل خانواده همسرتون برید...بیشتر جانب خانواده همسرتونو بگیرید تا خودت و رابطه دونفریتونو.....در بعضی موقعیت ها از پدر شوهرتون دفاع کنید....با این کار جایی برای هیچ خلاء عاطفی باقی نخواهد ماند....
دخترم...من میخوام تو زود به هدف برسی...راهش از این مجموعه که عرض کردم بیرون نیست.....
در رابطه با همسرتونم :مردان ایرانی قبل از ازدواج تصوراتی از ازدواج دارند مثلا ازدواج کنند با همسرشون خوشبخت شن و این خوشبختی رو به تمام اعضاء خانواده ابلاغ کنند .طبیعتا با این شرایط پیش اومده روحیه ایشون هم کسل شده ولی از فرط علاقه به شما با شوق داره هنوز تلاش میکنه.....
زرنگ باش و تیز بین...به همسرتون بگید مادر شما از چه عروسی خوشش میاد؟....لب به سخن خواهد گشود.....و بحثو شما با سوال کردن ادامه بده....بذار همسرت فقط صحبت کنه...این کار باعث رضایت ایشون میشه...بحث از خانوادش در ارتباط با شما....
چند نکته هم در ادامه مطالب خواهم آورد....43
موفق باشی دختر برون گرای و مهربان من 72 72

تازه همین پنج شنبه جمعه هم کوفتم شد به خاطر اینکه گفتم اگه اون خونتونه اونجا نمیام. شوهرم میگه نه خودت بهش چیزی بگو نه من میگم میترسم دعواتون بشه بزار حسودی کنه تو بی خیال باش.
همون طور که گفتید زمان عامل خیلی مهمیه ولی آخه فعلا من زمان ندارم و عروسی اونا سه روز دیگست.
بگین چی کار کنم اگه برم میدونم اونقد تو دلم میکنن که خدا میدونه شوهرمم که اخم خیالش نیست منم که زودرنجم. باید تو دلم بریزم و..... دیگه از درد رگهای عصبی گردنم کلافه شدم!!!!!!!! چی کار کنم؟؟؟؟؟

فکر کنم باید خیلی روی خودم کار کنم. نمیدونم میتونم انقد دریا دل و خوب باشم در مقابل بدیهای دیگران.
یعنی میشه آدما این طوری فکر کنند و جواب تمام بدیها رو با خوبی بدن؟
خداکنه انقد ایمانم قوی باشه که همه رفتارام به خاطر خدا باشه و از کسی توقع خوبی نداشته باشم. میشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام:

پوپک جان...همکار محترم...
ببخشید که دیر در تاپیکتون حاضر شدم..
هرچند من هم کاملا حرف برادر خوبم بی بی خان رو تایید می کنم..
ببین دوست من .من هم می دونم همه ما به خاطر سختی های زیادی که در شغل ما هست ..کشیک های پی در پی..درد و رنج و غصه خیلی حساس هستیم..و چون سنوات تحصیلیمون طوریه که جر درس هیچ کاری نمی کنیم مهارت های زندگی کردن ما خیلی کمه..عزیزم خود من هم پارسال که فارغ التحصیل شدم با این تالار آشنا شدم کلی از پارسال تا حالا تغییر کردم..شما هم می تونی ..بله که می تونی...
حرف خیلی باهات دارم پوپک جان فعلا چون قضیه اورژانسی هست منم معتقدم حتما حتما عروسی رو برو و بهانه دست نه خواهر شوهر و نه خانواده همسرت نده..به خصوص که تو مردم هست و همه می پرسند پس زن برادرش کجاست ؟مطمئن باش ایشان هم حضور شما برای افتحاری هست جلوی خانواده همسرش ...
پس نه تنها برو ..بلکه از همیشه خودت رو شادتر نشان بده..خودت زیبا کن..اصلا ناراحت نری یک گوشه بشینی ها..برقص ..بخند..شادی کن و یک گوشتو بکن در ..یکی دروازه...
هر اتفاقی افتاد هم کم نیار و اون شب رو برای همسرت هم خاطره انگیز کن..مطمئن باش اون هم خلی خوشحال میشه..
به همسرت هم هی نگی..من به خاطر تو میام..خواهرت فلان..خواهرت بهمان.اصلا..از همین حالا با خوشحالی مقدماتو آماده کن..به خانواده همسرت کمک کن..اتفاقا موقعیت خوبیه خودتو تو دل همسرت..مادر شوهرت..پدر شوهرت جا کنی...سیاست داشته باش...
برای همسرت یک شب زیبا بساز بذار بدونه زنش چقدر مهربونه....
بعدا میام و حسابی باهم صحبت می کنیم...
راستش!! از کشیک اومدی خسته نباشی..من مطمئنم خواهر شوهر شما از یک درمان خوب خودشو محروم کرده..شک ندارم...لبخند یادت نره ها...

ممنون بالهای صداقت عزیزم.
متاسفانه من اصلا آدم قوی نیستم . خیلی میترسم که واسه شغلمم در آینده این موضوع خطرساز بشه.

من امرزو تاپيك تورو ديدم دكتر جان...

خوش اومدي...

بر فرض محال كه خواهر شوهرت قصد بهم زدن ارامش زندگي شما رو داره...تو چرا بايد اين اجازه رو بهش بدي؟چرا بهم ميريزي وقتي نمياد پيش تو؟مگه عاشق چشم و ابروي خواهر شوهرتي كه از نديدنش ناراحت ميشي؟

بهانه گيري هاي تو كاسه ي صبر همسرت رو لبريز ميكنه و اون وقته كه ديگه تا بخواي حرف بزني ميگه واااااااااااااي تو از روز اول چشم ديدن خواهرم رو نداشتي اين كه چيز جديدي نيست!!!
اگه ميخواي اين جملات رو نشنوي انقدر مثل كلاس اولي ها خوب ها و بد ها رو از هم جدا نكن...

ببخشيد رك ميگم اما مشكل از خواهر شوهرت نيست...جاي ديگه دنبال راه حل مشكلت بگرد...

من در اولين پست تو اثار غرور (يه كوچولو)....حساسيت بي مورد (خيلي زياد)....علاقه به اينكه در كانون توجهات باشيد(يه ذره) اعتماد به نفس وابسته به ديگران(يه كوچولو) و ...و ....ميبينم...(مثل خود دكترا براتون نوشتم كه بهتر متوجه بشي عزيزم

sanaجون ممنونم ازت عزیزم. در اینکه من آدم حساسی هستم و خیلی نکته بین، دوست دارم در کانون توجهات باشم ،خیلی حرف و برداشت بقیه واسم مهمه هیچ شکی ندارم و حس روان شناختی شمارو هم تحسین می کنم.ام اجازه بین رک باشم.
اگه بیاد و یواشکی بره پیش همکار من اصلا ناراحت نمیشم،میدونم از من خیلی متنفره(چون معتقدم دل به دل راه داره) ولی میاد خودش پیش منشی معرفی میکنه و ....
یا اینکه من تحقیر میکنه و دخالتهای بیجا (غذای سنتی و پیتزا و موهای شبیه به گربه و خسیس بودن و...)
همه اینا به کنار من از شوهرم توقع دارم اینا رو ببینه و بهم حق بده حتی نمیخوام باهاش صحبت کنه فقط به من بگه حق با تویه عزیزم اون ادم نرمالی نیست منم دیگه هیچی نگم.
دیشب عروسیش بود منم رفتم،یه سکه هم بهش کادو دادم ولی هیچی به من نگفت مستقیم رفت با داداش روبوسی و تشکر کرد و شوهرمم هیچی بهش نگفت طبق معمول، داشتم منفجر میشدم اما به یاد حرفهای دوستای خوبم مثل شما و سارا جون تحمل کردم. تو سالنم که رفتیم فقط با فامیلاشون میرقصید.حتی من بایکی از فامیلاشون که اتفاقا همکارم هستیم گرم صحبت بودیم , میخندیدیم و خلاصه تو جمع بودیم که اومد و به من گفت واسه من فقط اومدن داداشم کافی بود کادو هم چون از طرف داداشم بود قبول کردم و رفت!!!!!!!!!!من پیش دوستم خودتون میدونید دیگه چه حسی...........یه کاسه آب خیلی خنک
پس خواهشا نگید اشکال جای دیگه است باشه؟ و اصلا فرض محال ندونید که میخواد ارامش من بهم بزنه بلکه اون فقط با بهم زدن زندگی من اروم میگیره. به نظر من اون داداششم دوست نداره وگرنه به خاطر داداششم که شده این طوری با من برخورد نمیکرد.هرچی باشه من شریک داداششم.
از اونجا اومدیم هیچی به شوهرم نگفتم چون فایده ای نداشت ام واقعا خستم خیلی خسته تر از اون چیزی که شما تصور کنید.هیچ کس تا حالا با من انقد بد نبوده و من تجربه کافی ندارم. انقد ناراحتم که فکرای احمقانه میکنم: کاش تک دختر نبودم کاش تجربه این اخلاقای گند داشتم کاش یه دختر لوس و کم تحمل نبودم کاش ساده و روراست نبودم کاش اصلا نمیدونستم صداقت یعنی چی !!!!!!!!!!!!!!!!!!ولی افسوس

میدونم یه ادم عاقل واسه این جور افراد تره هم ریز نمیکنه. دوست دارم بیخیال اون و حرفاش وکاراش باشم اما یه دفه میرم تو این فکر که آخه چرا باید با من ...من چه بدی بهش کردم.
تو عمل که میرسه نمیتونم بیخیال باشم .از حرف تا عمل خیلی راهه.
رفتار خانواده من با شوهرم تعریف الکی نباشه عالیه خیلی بهش احترام میذارن ولی فرض محال اگه این رفتارا مثلا از طرف داداش من با شوهرم بود قبل از همه داد من درمیومد و ازش خواهش میکردم که با شوهر من درست برخورد کن و اینه که باعث میشه منم از ایشون توقع رفتار مشابه داشته باشم و بیشتر از همه ناراحتم میکنه