موضوع: کارم درست بوده یا ....؟؟؟؟؟؟؟

سلام دوستان
یکشنبه شب پدرم واسه کسب اجازه جهت ملاقات من و شیوا یا بطور کلی خانواده ها ، با پدر شیوا خانم تماس گرفت و.........
خلاصه نتیجه این شد که عصر دوشنبه ( دیروز ) به اتفاق خانواده واسه خواستگاری و آشنایی بیشتر خانواده ها به منزلشون بریم و........
طی مراسم دیروز ( خواستگاری ) فرصتی داده شد تا نسبت به نظرات همدیگه ( من و شیوا )یه شناخت جزیی کسب کنیم و حدود 5/1 ساعت باهم در اتاقی مجزا بحث و گفتگو کردیم .و قراره انشاالله جلسات ادامه داشته باشه . البته اگه ترمزمون رو نکشیده بودن فکر کنم جلسمون حدود 4 – 5 ساعتی طول می کشید .( داداشم که تو خونمون بچه های خواهرامو نگه داشته بود تا اونا بتونن در مراسم خواستگاری شرکت داشته باشن ، اس ام اس زد که بابا زود باشین تموم کنین و برگردین که بچه ها پدرم و در آوردن و کلافم کردن و .......) من هم دقیقا جریان رو به شیوا خانم گفتم و سریع بحث رو جمع و جور کردیم و .......

سلام امروز پستتونو خوندم.واسم خیلی جالب بود چون دقیقا شرایط مشابه شما رو دارم تجربه میکنم.البته یه چند روزی از شما جلوترم چون هفته گذشته رفتیم آزمایش خون و جالبه بگم که چندشب پیش باهم یه مشاوره قبل ازدواجم رفتیم.فعلا باید تا آخر ماه صفر صبر کنیم و اگه خدا بخواد عقدمون واسه بعد ماه صفر شد.ولی خوب لحظه های قشنگی ر داریم میگذرونیم.به عبارتی دوران نامزدیه دیگه.........
منتظر ادامه ماجرا هستم..

پس شروع شد!!
الان این حس رو داری ! نه ؟ ؟
موفق باشی

نوشته اصلی توسط ستایش بارن

پس شروع شد!!
الان این حس رو داری ! نه ؟ ؟
موفق باشی

دقیقا همینطوره ولی از خودم قول گرفتم که احساساتم رو کاملا مهار کنم و ذره ای در این موضوع ( که سرنوشت سازه واسه هر دومون ) دخالت ندم .
طرف مقابلم هم کاملا منطقی و معقول با موضوع برخورد می کنه .
خانم پریماه واستون آرزوی خوشبختی می کنم .
ستایش گرامی از نتایج آزمون بانک چه خبر ؟ انشا الله خدا صلاح بدونه و همکار شیم .

یهترین تصمیم رو گرفتی
خوشحالم
نه هنوز نتیجه ش نیومده ، توی این حس و حال زیبات ،وقتی در کنار خدا هستی منو هم یاد کن
واقعا جای لیلی عزیز خالیه بیاد ببینه لارج گرامی به کجا رسیده
هر جا هست سبز باشه

سلام دوستان
راستی کسی از خانم لیلی گرامی خبری نداره ؟ دلمون واسش خیلی تنگ شده.
دوستان با علم به اینکه ، همه مان می دونیم که انسانها حتی در صورت زندگی مشترک به مدت نامحدود هم نمی تونن تمام ابعاد روحیات همدی گه رو بشناسن و شناخت 100 درصدی کسب کنن .
حال بنظر شما دوستان و از دید تخصصی ، بهترین بازه زمانی برای کسب شناخت دوطرفه جهت ازدواج چند ماه باشه بهتره ؟
در صورتی که از طرف دختر خانم ( از نظر موقعیت خانوادگی و فامیلیشون ) یه محدودیتهایی ( منطقی و موجه ) واسه برقراری ارتباطات حضوری و .... وجود داشته باشه ، سایر راهکارهای جایگزین چی می تونه باشه ؟( واسه کسب شناخت )
همونطوری که دوستان قبلا فرمودن صرف ارتباط تلفنی یا گفتگوی حضوری و ..... دقیقا نمی تونن منعکس کننده عمق روحیات فرد مقابل باشن و کسب شناخت نسبی دقیق ، ایجاد شرایطی مثل مراودات و افت و خیز مداوم رو می طلبه .
بنظرتون آیا راهکاری موازی و جایگزین برای کسب شناخت متقابل وجود داره ؟
اگه آره ، چه راهکار هایی ؟
ممنون از همه .

آقای LARG.62 براتون آرزوی موفقیت و خوشبختی میکنم

من تاپیک شما رو نخونده بودم اما حالا یه گریزی زدم و فهمیدم ماجرا چیه

سوالی که تو این پست آخر پرسیدید برای من هم سواله و دوست دارم دوستان عزیز و با تجربه جواب بدن تا من هم یاد بگیرم.

البته من فعلا در شرایط شما نیستم و هیچکی منو دوست نداره

اما دوست دارم بدونم واسه روز مبادا....ای شاید دری به تخته خورد من هم به راهنمایی در این زمینه نیاز پیدا کردم

دست گرامی خانم فرانک1389 گرامی:
ممنون از لطفتون ، متاسفانه شرایط فرهنگی جامعه ما به گونه ای هستش که بعضا خیلی از شایستگی ها و ویژگی های برجسته افراد جامعه ( بخصوص طبقه جوان جنس مونث ) دیده نمی شه و به چشم نمی آد و ......
انشاالله ، امید همه بندگان به لطف و کرم خدا هستش ، دوست عزیز ناامید نباشید ، شاید صلاح و قسمت همین بوده ، در همین تالار افرادی بودن که بالای 30 – 35 سالگی شون ازدواج کردن و زندگی ای خیلی خوشبخت تر و عاشقانه تر از جوانان خام و بی تجربه ای مثل بنده داشتن .
در ترکی یه مثلی هستش که میگه : نا امید شیطان است ( یعنی فقط شیطان هستش که ناامید میشه .) .
پس خواهشا توکل داشته باشین و امید ، حتما حتما حتما فرجی حاصل خواهد شد .
به امید روزی که خبرهای خوب خوب از شما و شرایط پیرامونی تون در همین تالار بشنویم .
به امید اونروز

نوشته اصلی توسط LARG.62

سلام دوستان
راستی کسی از خانم لیلی گرامی خبری نداره ؟ دلمون واسش خیلی تنگ شده.

**سلام :
خوشحالم که یاد دوستان قدمی هم هستید..من اخرین بار با پیام خصوصی با لیلی جان ارتباط داشتم ..ایشان هم خوب هستند وشدیدا در حال توسعه شغل و حرفه تخصصی خودشان هستند و قرار شد زود زود با خبرهای خوش پیشمون بیان شما هم برای موفقیتش هم در کار هم ازدواج دعا کنید که بسیار خانم شایسته ای بوده و هستند..

نوشته اصلی توسط LARG.62

دوستان با علم به اینکه ، همه مان می دونیم که انسانها حتی در صورت زندگی مشترک به مدت نامحدود هم نمی تونن تمام ابعاد روحیات همدی گه رو بشناسن و شناخت 100 درصدی کسب کنن .
حال بنظر شما دوستان و از دید تخصصی ، بهترین بازه زمانی برای کسب شناخت دوطرفه جهت ازدواج چند ماه باشه بهتره ؟

**

نوشته اصلی توسط [size=x-large

philosara[/size]]

خواستگاری یعنی "کلید خوردن" فاز آشنایی.
یک مسیری رو برای شناخت طرفت شروع می کنی که با منطق شروع می شه، و بعد از طی بیش از نیمی از مسیر شناخت، احساسات به تدریج محک خورده می شن. یعنی تو به تدریج و با گذر زمان، خودت رو می سنجی که آیا می تونی این شخص رو دوست داشته باشی یا نه.
<img src="http://www.hamdardi.net/imgup/17638/1253630450_17638_53dbe322ef.JPG" />

** توصیه میشه این فاصه 6 ماه طول بکشه ....که البته بسته به شرایط و توافق طرفین و سنت های خانوادگی متفاوت است...

نوشته اصلی توسط LARG.62

در صورتی که از طرف دختر خانم ( از نظر موقعیت خانوادگی و فامیلیشون ) یه محدودیتهایی ( منطقی و موجه ) واسه برقراری ارتباطات حضوری و .... وجود داشته باشه ، سایر راهکارهای جایگزین چی می تونه باشه ؟( واسه کسب شناخت )
همونطوری که دوستان قبلا فرمودن صرف ارتباط تلفنی یا گفتگوی حضوری و ..... دقیقا نمی تونن منعکس کننده عمق روحیات فرد مقابل باشن و کسب شناخت نسبی دقیق ، ایجاد شرایطی مثل مراودات و افت و خیز مداوم رو می طلبه .
بنظرتون آیا راهکاری موازی و جایگزین برای کسب شناخت متقابل وجود داره ؟
اگه آره ، چه راهکار هایی ؟
ممنون از همه .

در این مورد که مطرح کردید مشکلی در پاسخ دهی وجود داره و اون این هست که من هنوز متوجه نشدم شما برای شناخت دارید چکار می کنید..یعنی شما منزل ایشان به تنهایی میروید و می نشینید رسمی یا شیوا خانم صحبت می کنید؟
خب این مطمئنا فقط به شما یک سری تفکر کلامی رو نشان میده و نه ایشان نه شما نمی توانید در عمل همدیگه رو بسنجید..به نظر من حداقل اینه که سوالاتو عملی مطرح کنید نه به صورت ساده..یعنی همان طور که گفتم برای ایشان یک ماجرایی رو تصویر کنید و بگید نظرتون چیه ؟یا مثلا فلان دوستم سر فلان مورد این مشکلو داشتن از من راهنمایی خواستن نظر شما چیه؟
ولی در کنارش با خود دختر خانم صحبت کنید نظرشون در مورد یک یا دو بار حضور در خارج منزل دور از چشم سایرین و 100 البته با اجازه خانواده ایشون چی هست .ببینید تفکر ایشون در این مورد چیه و احداقل یک یا دو بار در تعامل عملی قرار بگیرید ..شما با درایت و تفکر خودتون می تونید در کنزل هم با برخورد های ایشان و خانواده وی در تعامل با وی قرار بگیرید..
راستی یک نصیحت ...زیاد وسواس نشان ندهید چون هیچکس کامل نیست...
موفق باشید..

با سلام خدمت کلیه دوستان و اعضاء و مدیران تالار؛ ولادت حضرت علی رو به همه تون تبریک میگم.
بنده از اعضاء قدیمی تالار هستم.خیلی وقت بود که نمی تونستم به تالار سر بزنم و در حد اطلاعات محدودی که دارم نظر بدم در مورد مشکلات دوستان محترم و سرگرم روزمرگی و گرفتاری های ریز و درشت زندگی شدم .
زیاد وقتتون رو نمی گیرم؛ عرض به حضورتون که: بنده پس از کش و قوس های فراوان بالاخره با کمک دوستان عزیزم در تالار با همون دختر مورد علاقم ازدواج کردم و الان حدود 9 ماهه که نامزدیم.
توصیه و خواهشم به همه کسایی که مشکلی دارن و به هر طریقی جهت حل مشکلشون به این تالار مراجعه می کنن اینه که همیشه و همیشه به نظرات تخصصی دوستان اهمیت بدین و بدونید که اکثریت راهنمایی ها بدون هیچ گونه قصد و غرض و با نهایت انصاف و اخلاص و احساس و در عین حال واقع بینی هستن. اونها رو بخونید و حتما حتما حتی اگه صد درصد هم بر خلاف میل باطنی تون بود بکار ببرید. اون منیت و من بودن رو در خودتون مهار و کنترل کنین و خودتونو منعطف و تاکتیک پذیر کنین.مطلب مهم اینه که : هر کسی و هر مراجعی که به این دانشگاه(تالار) مراجعه میکنه؛ اگه شاگرد خوبی برا تالار باشه و تجویزهای تخصصی رو بتونه مو به مو اجرا کنه و با شهامت هر چه تمام و مرد و مردانه بتونه با خودش و امیال و خواسته هایی که بنظر خودش منطقین مقابله کنه و در کنارش توکل مطلق به خدا داشته باشه حتما در بلند مدت پیروز و سربلند و موفق خواهد بود و انشاالله در آینده خواهد دید که انتخاب خوب و قابل قبولی داشته؛حقیقت اینه که این تالار مرجع و مرکز بسیار ارزشمند و با اتکایی برای حل مشکلات روانشناسی بخصوص ازدواج هستش.
ازهم اینجا سلام میکنم خدمت تمام دوستای عزیزم بخصوص خواهران و اساتید ارجمندم فرشته مهربان؛سارا بانو و سایر کسانی که قدم به قدم منو در سیر مراحلی که به انتخاب همسرم ختم می شد راهنمایی کردن و به سان برادر و خواهری همدرد و همراز و هم پرواز؛ تمام آنچه در توانشان بود رو در طبق اخلاص گذاشتن و برایم بنی آدم اعضای یکدیگرند * که در آفرینش زیک گوهرند رو معنی کردن.

با آرزوی خوشبختی و عاقبت به خیری تمام جوانان ایرانی؛ بخصوص اعضاء محترم تالار همدردی.