موضوع: واقعيت هاي سخت زندگي

سلام .
امیدوارم این شعر زیبا از استاد ایرج جنتی عطایی مرهمی باشه به قلب های هممون که هر کدوممون به نوعی داغدار عروج عزیزی هستیم که برامون حکم یاور همیشه مومن رو داره .
^^^^^^^^^

ای به داد من رسیده تو روزای خود شکستن
ای چراغ مهربونی تو شبای وحشت من
ای تبلور حقیقت توی لحظه های تردید
تو شبو از من گرفتی تو منو دادی به خورشید
اگه باشی یا نباشی برای من تکیه گاهی
برای من که غریبم تو رفیقی جون پناهی
یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری
برای من شده عادت
ناجی عاطفه ی من شعرم از تو جون گرفته
رگ خشک بودن من از تن تو خون گرفته
اگه مدیون تو باشم اگه از تو باشه جونم
قدر اون لحظه نداره که منو دادی نشونم
وقتی شب شب سفر بود توی کوچه های وحشت
وقتی هر سایه کسی بود واسه بردنم به ظلمت
وقتی هر ثانیه ی شب تپش حراس من بود
وقتی زخم خنجر دوست بهترین لباس من بود
تو با دست مهربونی به تنم مرحم کشیدی
برام از روشنی گفتی پرده ی شبو دریدی
یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دور ی
برای من شده عادت
ای طلوع اولین دوست ای رفیق آخر من
بسلامت سفرت خوش ای یگانه یاور من
مقصدت هرجا که باشه هر جای دنیا که باشی
اونور مرز شقایق پشت لحظه ها که باشی
خاطرت باشه که قلبت سپر بلای من بود
تنها دست تو رفیق دست بی ریای من بود
یاور همیشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور که دوری
برای من شده عادت

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

موفق و پاینده باشید و در پناه حق .
www.a-sepehri.blogfa.com
یا علی مدد .

بادرود به تو نگار خوشنگار و تو طاهره پاکیزه خوی؛وجودم برایتان بغض کرد اما چه باک از پستی روزگار که نزدیکید به پروردگار و او شما را میبیند دوست دارد در آغوشتان گرفته حس نمی کنید نیرو داده که اندوهتان را بگویید شکیبایی داده که زندگی کنید درد داده که با او معاشقه کنید راز و نیاز کنید خاک بر سر منی که مادر و برادر دارم و نعمت بودنشان را درک نمیکنم وای بر منی خدا ندایم میدهد و نمی فهمم شاد باشید که خویشان من و شما امانتند و میروند ولی شما دو محبوب الله محک می خورید و سود معنوی میبرید.در ظاهر غم دارید درد دارید ولی می دانید که آموزگار روزگار شما شاگرد اولاشو سخت تر امتحان میکنه..

خیلی متاسف شدم از خوندن این مطلب...
امیدوارم خدا صبرتون رو زیاد کنه.
هرچند از ته دل ایمان دارم به این جمله که:
لا یکلف الله نفسا" الا وسعها...
خدا روی دوش هیچ کس باری رو نمی ذاره که طاقت کشیدنش رو نداشته باشه.
اگه خدا مصیبتی رو به آدم میده ، مطمئن باشید قبلش ظرفیت و صبر اون رو هم داده .
از ته دل برای داداشتون و خودتون دعا می کنم.
شما هم من و مامانم رو از دعای خیرتون بی بهره نذارید...

سلام .
کاش من هم میتونستم مثل نیما واقعیت های سخت زندگی رو بیان کنم :

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^6

آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند

در چه هنگامی بگویم من
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان
آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون گاه سر گه پا
آی آدم ها که روی ساحل آرام ، در کار تماشائید !
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده ، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید :
" آی آدم ها .. "

و صدای باد هر دم دلگزاتر
در صدای باد بانگ او رساتر
از میان آبهای دور یا نزدیک
باز در گوش این نداها
" آی آدم ها...
^^^^^^^^^^^^^^^^^
دوستان عزیزم عید بزرگ فطر رو به همتون تبریک میگم . من دارم دعاتون میکنم شما هم فراموشم نکنید .
^^^^^^^^^^^^^^^^^

از بيست روز پيش كه بابايم را بعد از فقط يك ماه بيماري ازدستم دادم...از خودم متنفر شدم ....از اينكه من را حت مي خورم و مي خوابم ولي بابايم در خاك است از خودم بدم مي آيد ...بارها از خودم پرسيده ام چرا ايستادم و تماشا كردم تا بابايم را در خاك بگذارند.....اين سرطان لعنتي از كجا آمد كه به اين زودي بابايم را از ما گرفت؟
نمي توانم يك دل سير گريه كنم ...فقط عصباني هستم از خودم از همه حتي گاهي از خدا....
از اينكه مي بينم ديگران بابا دارند و من ندارم عصباني هستم....احساس مي كنم پشتم خالي است...ديگر حامي ندارم........
از تمام كساني كه در زمان زنده بودن بابايم ، رفتار بدي با او داشته اند از جمله پدر شوهرم متنفرم و نمي توانم تحملش كنم.........

سلام سارا جان .
متاسفم و برای پدرت طلب آمرزش از درگاه مهربان پروردگار محبت و عشق آرزو میکنم .
یادت باشه همین مهری که تو نسبت به پدرت داری رو چه کسی در وجودت نهاده .
در هر حال مرگ شتریه که در خونه ی هممون یه روز می خوابه . خدا کنه بعد از مرگمون یادگاریه خوبی توی این دنیا کشیده باشیم .
راستی پست های بالا درین موضوع رو بخون مطالب جالبی هستند .

سلام نگارجان
من دركت مي كنم 7 سال انتظار سخته
من بابايم فقط يك ماه بيماربود .حالش خوب بود سركار مي رفت ....دكترها گفتند يك ماه زنده مي ماند.. ….روزهاي سختي بودخيلي سخت .......عزيزترين فرد زندگيت بيمار است و نمي تواني كاري برايش كني ناتوان و ناتوان.....در عرض يك ماه سي سال پير شد .........ولي من اميدم را ازدست ندادم شب و روز دعا كردم قرآن خواندم......حتي شبي كه در حال احتضار بود نماز استغاثه به حضرت زهرا(ع) راخواندم.......اگرچه با خاموش شدن بابايم، اميدم نااميد شد................ولي تا وقتي اميد هست دعا كن صدقه بده (هر صبح وشام)........اميدوارم برادرت زودتر از خواب هفت ساله اش برخيزد.......

چون تو با نهایت وجود دوستش داری

توی یكی از این هزار شب وقتی سرت رو بلند میكنی می بینی بین میلیونها ستاره ، یكی از اون ستاره های خیلی قشنگ و فروزان نظرت رو به خودش جلب می كنه.

بعد از اون شب هر شب سرت رو بلند می كنی و اون ستاره رو اونقدر تماشا
می كنی تا بالاخره به خواب می ری.
اما یك شب كه سرت رو رو به آسمون بلند میكنی دیگه هیچ اثری از اون ستاره نیست.

و اون موقعی است كه تموم غمای دنیا هری میریزه تو دلت.
بعد از اون شب تا مدتها دیگه سرت رو رو به آسمون بلند نمی كنی. تا بالاخره بعد از مدتها می فهمی با رفتن اون ستاره باز هم زنده ای..
باز هم زندگی می كنی..نفس می كشی و دنیای پیرامونت هنوز وجود داره.
پس دلیلی نداره كه نخوای به اون میلیونها میلیون ستاره دیگه نگاه نكنی.

بعد از اون تصمیم هر شب میری و یكی از اون ستاره های خیلی قشنگ رو تماشا میكنی و باز هم یه شب می ری و ..... می بینی اثری از اون ستاره نیست.
اما دیگه مثل دفعه قبل نا امید نمی شی و باز می ری سراغ یه ستاره زیبای دیگه.
......
همشون می رن تا اینكه نوبت می رسه به آخرین ستاره ای كه توی آسمون وجود داره.

اما آخرین ستاره هرگز از بین نمی ره...چون تو با نهایت وجود دوستش داری.

سلام .
کشاورزي الاغ پيري داشت که يه روز اتفاقي ميفته تو ي يک چاه بدون آب . کشاورز هر چه سعي کرد نتونست الاغ رو از تو چاه بيرون بياره . براي اينکه حيون بيچاره زياد زجر نکشه کشاورز و مردم روستا تصميم گرفتن چاه رو با خاک پر کنن تا الاغ زود تر بميره و زياد زجر نکشه .
مردم با سطل روي سر الاغ خاک مي ريختند اما الاغ هر بار خاکهاي روي بدنش رو مي تکوند و زير پاش مي ريخت و وقتي خاک زير پاش بالا مي آمد سعي ميکرد بره روي خاک ها .
روستايي ها همينطور به زنده به گور کردن الاغ بيچاره ادامه دادند و الاغ هم همينطور به بالا اومدن ادامه داد تا اينکه به لبه ي چاه رسيد و بيرون اومد .
مشکلات زندگي مثل تلي از خاک بر سر ما ميريزند و ما مثل هميشه دو انتخاب داريم . اول اينکه اجازه بديم مشکلات ما رو زنده به گور کنن و دوم اينکه از مشکلات سکويي بسازيم براي صعود .