موضوع: * پر از ابهام از رفتار یک مرد

با سلام
با تشکر از کارشناس افتخاری محترم طاهره خانم.....
حرف های شما کاملا علمی و جالب بود...
ممنون از راهنمایی شما.....
خدمت تمام دوستانم که جواب این تاپیک رو به عنوان همفکری برام گذاشتن ممنونم.....به هر حال در هر رابطه ای احتمال این اتفاقات هست ولی کارشناس محترم ایشان از من خواستگاری کرده و حتی مادرشون شیرینی فرستاده بودند و ما راجع به همه چیز با هم قطعی بودیم و فقط منتظر آمدن خانواده ایشان بودیم...حتی شماره منزل مارو هم گرفته بودن.....همه چیز به ظاهر عالی بود که یک دفعه تمام شد...اون معتقد بود من زود تصمیم می گیرم و عمل می کنم....روز آخر می گفت من خیلی دوستت دارم ولی این رفتارو نمی تونم تحمل کنم و رفت ....اگر سر قیافه یا هر چیز دیگه بود زودتر می گفت نه صبح تا شب بگه دوستت دارم...آدم فهمیده و بسیار با شخصیتی بود و ما کاملا شبیه هم بودیم....اهل دروغ هم نبود کاملا مطمئنم...
الانم پیامک می زنه ولی به نظرم بی فایده است.....
از راهنمایی شما ممنونم...حتما از مقالات استفتده می کنم....
فقط تعجبم آیا پسرها وقتی یکی رو آنقدر دوست دارن و هر روز می گن تو مال منی چطور به طرف مقابل فرصت جبران نمی دن و می رن؟حالا گیرم اون خانم یک اشتباهی هم کرد یعنی اگر بر عکس بود منم نباید بهش فرصت جبران می دادم؟این بی رحمیه؟با یک چیز که خلاف میل بود باید همه دوست داشتن ها فراموش بشه؟

سلام...
در مورد جواب سوالتان که گفته بودید(فقط تعجبم آیا پسرها وقتی یکی رو آنقدر دوست دارن و هر روز می گن تو مال منی چطور به طرف مقابل فرصت جبران نمی دن و می رن؟حالا گیرم اون خانم یک اشتباهی هم کرد یعنی اگر بر عکس بود منم نباید بهش فرصت جبران می دادم؟این بی رحمیه؟با یک چیز که خلاف میل بود باید همه دوست داشتن ها فراموش بشه؟ ) باید بگوییم:......اولا خواهش می کنم من زبانم مو در آورد تا به دختران این تالار بگوییم در نوشته های خود جمله (بعضی پسراها) را بکار ببرید همه را مانند هم ندانید....
دوما::بنده باز هم اعتقاد دارم آن اقا از ثبات شخصیتی برخوردار نیستند و توان تصمیم گیری را هم ندارند.....یا به قول طاهره گرامی ایشان دلیلی خوب تر از مسله ی (پرستار) برای بر هم خوردن ارتباط پیدا نکردند...
موفق باشید

بنده هم در جواب اين سوال ***(فقط تعجبم آیا پسرها وقتی یکی رو آنقدر دوست دارن و هر روز می گن تو مال منی چطور به طرف مقابل فرصت جبران نمی دن و می رن؟حالا گیرم اون خانم یک اشتباهی هم کرد یعنی اگر بر عکس بود منم نباید بهش فرصت جبران می دادم؟این بی رحمیه؟با یک چیز که خلاف میل بود باید همه دوست داشتن ها فراموش بشه؟ )

ضمن تاييد فرمايشات خانم طاهره و نقاب عزيز ، خدمت دوستمون خانم rsrs1380 عرض مي كنم صرفا با گفتن دوستت دارم و تو مال مني !!! وبيان حرفهاي عاشقانه نمي توان اكتفا كرد و عمق دوست داشتن رو متوجه شد!!! ما هيچگاه نمي تونيم اعمال و افكار فرد رو از روي زبان و رفتارهاي احساسي ظاهري اون بسنجيم و به عمق اون پي ببريم !!

سلام دوباره:
خدمت تمام دوستان عزیزم......با تشکر از مرجان عزیز و آرمان 26 و نقاب و فرشته مهربان که نظراتشون به من خیلی کمک کرده و الان خیلی راحت و شادم و به عبارتی راحت شدم.......
فرشته مهربان حرف شما کاملا صحیحه و من دارم تلاش می کنم این اشکال رو برطرف کنم......اونم اشتباهشو خودش باید اصلاح کنه.....امیدوارم هیچکس اشتباهی که من کردم رو تکرار نکنه.......
ولی لازم دونستم خدمت دوستانم بگم که:
ما حدودا 6 روز قبل به صورت اتفاقی دوباره صحبت کردیم و البته من اذعان کردم بهش که دیگه نیازی به شروع کردن دوباره نداریم و ایشون هم همین حرف فرشته خانم و قبلتر مرجان خانم رو به من گفتن :ترس از تصمیم عجولانه من.........
البته به قول کارشناس محترم راست و دروغش معلوم نیست.......
به هر حال منم به خاطر این رفتار خیلی جنتلمن معذرت خواستم و گفتم این کارام غلط بوده و گفتم اونم زود تصمیم گرفته.....
به هر حال الان 6 روزه گذشته و من ائنئ الان خوب تونستم فراموش کنم(تا حدی).....
به هر حال منطق اینو حکم می کنه....
اون معتقد بود که منو خیلی دوست داره ولی می ترسه این اخلاقو نتونه تحمل کنه و اونوقت پشیمون شیم.....
به هر حال راست یا دروغ من دیگه راحت شدم....چون غرورم و زیر پا گذاشتم و ازش معذرت خواستم....اون بازم حاضر به خداحافظی نشد.....
ولی زمان همه چیزو معلوم می کنه......
البته هنوز منتظر جواب روانشناسی آقای سنگتراشان عزیز هستم.......
با تشکر.....
هنوزم اگر کسی نظری داره با طیب خاطر می شنوم.....
(((در مشکلات باید گاهی سکوت کرد شاید خدا حرفی برای گفتن داشته باشد)))

سلام بر دوست عزیز و گرامی...عجب داستانی شد این تاپیک....
اما در مورد رفتار آن آقا و همچنین شناخت شما از ایشان ....باید بگوییم ما اصولا نمی توانیم رفتار یک فرد را کاملا تشخیص دهیم حتی روان شناسان هم بعد از کلی مشاوره فقط"""پیشبینی"" می کنند و اگر پیشبینی های آنان درست از آب در آمد آن وقت درمان را شروع می کنند.....
پس زیاد در پی شناخت او و پی بردن به رفتارش نباشید......ما فقط می توانیم از ظاهر و سخنان و حالت چهره فردی (که البته همه می تواند خودساخته و فریب دهنده باشد) تا حدی رفتارش را پیشبینی یا تشخیص دهیم...
پس ما ابتدا از ظاهر پی به رفتار می بریم چون ظاهر تنها شی دیده شده و قابل تشخیص است...و بعد از آن باید با آن فرد زندگی کنیم تا به خصوصیات او پی ببریم..

در ضمن برخلاف دوستان هرگز پیشنهاد نمی کنم رضایت او را بدست آورید و از او عذرخواهی نمایید....چون رفتار شما کاملا طیعی بود....
من پیشبینی کردم که آن آقا در تصمیم گیری دچار مشکل است و حالت عاطفی پایداری ندارد(فعلا) و همین بی ثباتی او باعث مبهم بودن رفتارش است......و این گونه هست که او یک روز اصرار بر ادامه رابطه دارد و روز دیگر شک در رابطه و روز دیگر قطع رابطه...

بازهم متذکر می شوم برقراری ارتباط با هر بهانه ای و فشاری از سوی شما ...عاقبت بدی خواهد داشت...
تنها کار.........""صبر"" است ولی صبری که بدون هیچ گونه امید و وابستگی باشد....حال می گویید خوب یکی از ویژگی های فرد صبر کننده داشتن "امید" است وگرنه صبر به چه دردی می خورد......اما صبر بدون امید هم وجود دارد و ان هم صبریست همراه با فراموشی....
سخت است....ولی زیبایی عشق...وقتی دوچندان می شود که طعم تلخ جدایی را کشیده باشی..
موفق باشید

سلام:
برادر خوبم نقاب Baby
ممنون از نظرتون و من اون تاپیک بخشش ارتباطی با این تاپیک نداره......
باید خدمت دوست و برادر خوبم نقاب بگم که من امروز به حرف ایشون رسیدم و فهمیدم که ترس ایشان حالا از هرچیزی موجب این حادثه شده و در حال حاضر دقیقا دارم همون کاری رو می کنم که برادرم نقاب گفتن...
به هر حال باید حقیقت رو بپذیرم......
باز ممنونم نقاب جان......

دوستان سلام دوباره:
خواستم یک سوال از تمام دوستان که این تاپیک رو خوندن بپرسم؟
(البته الان نقاب حتما میگه از دست این rsrs1380 !!!!!)
ولی فقط یک مورد مهم.....
من این فرد رو فراموش کردم و دیگه حدود 1 ماهه همو ندیدیم....از حال و روزش خبر دارم ولی برام مهم نیست........
الان یک موضوع هست ..من فارغ التحصیل شدم و به علت اینکه جز شاگردهای ممتاز بودم همیشه مسئولین و اساتیدم ازم می خواستن که اگه بخوام کار کنم برم بیمارستان اونا و اونا ساپورتم می کنن....الان من نظام پزشکی ام رو گرفتم.....یکی از پسرای هم کلاسیم هم توی 2 تا بیمارستان برای 2 تامون کار پیدا کرده و گفته بیا با هم بریم اونجا کار کنیم....ولی من دوست دارم یک بیمارستان دیگه که نزدیک خونمون هست برم کار کنم چون برای درس خوندنم هم بهتره چون می خوام امسال امتحان تخصص بدم..رئیس اون بیمارستان هم دیروز ازم دعوت کرده و گفته تو فقط موافقت کن رو چشم من جا داری !!!!
.....ولی یک مسئله مهمی هست.......
اون اینه که من باید همون جایی کار کنم که اون آقای دکتر (خواستگارم)هم هست و ما ازش کلی خاطره داریم...اونم هنوز هست نمی دونم صحیحه اونجا کار کنم؟
چون حتما دوباره همو می بینیم و همه پرسنل اونجا قضیه خواستگاری اون از منم می دونم؟
من خودم موردی ندارم ولی مامانم میگه که این طور 2تاتون اذیت می شید....من موردی ندارم با این موضوع و آنقدر بودن تو این بیمارستان برام مزایا داره که حد نداره ولی اونو چکار کنم؟
کدوم پیشنهادو قبول کنم....
(در ضمن ازون 2تا بیمارستانم که همکلاسیم کار پیدا کرده هم دوباره تو یکیش اینم هست....)
چی صحیحه؟
آیا باید به خاطر این قضیه از این موقعیت بگذرم؟