موج عزیزم سلام
راستش من فکر میکنم شما و آن آقا دارین از دریچه احساس تصمیم میگیرین...راستش با تجربه ای که خودم کسب کردم این پیشنهاد را بهت میدم که اگه جدا بهم علاقهمندید و واقعا قبول داری که آن آقا به طور حقیقی دوستت داره و برای رسیدن بهت هر کاری که درست در تلاش انجام آن بر میاد.. و اینکه مطمئنی از خودت که همه جوره آن آقا را قبول داری و در آینده مسئله سن یا تحصیلات یا هر چیز دیگر دلایلی برای گرفتن بهانه برایت نخواهند شد پس بهش فرصت بده..امممممممممممممممممممم ا رابطه ی عاشقانه را بیش از این جلو نبر و سعی کن که رابطت را با ایشان کمتر کنی.
عزیزم سعی کن بیشتر به خودت و علایقت فکر کنی و در کنارش به خودت و ایشان این فرصت را بده که اقلا با گذشت زمان دوست داشتن طرفین را به هم اثبات کنین..
ببین اگه تو این آقا را دوست داری و بهش اینقدر اطمینان داری..پس سعی کن از شدت این رابطه بکاهی..مطمئن باش که بعد گذشت زمان پشیمان نخواهی شد..چرا که اگه واقعا قسمت هم بودین و ازدواج صورت بگیره بدان از رو دوست داشتن واقعی بوده نه از رو اجبار یا وابستگی که بینتان ایجاد شده...و اگه هم قسمت هم نبودین ووووو اقلا خودت پیش وجدان خودت سربلندی که حداقلش نگذاشتی که بازیچه دست کسیقرار بگیری که به مدت چند سال از اعتمادی که بهش داشتی سوئ استفاده کنه و .....
تو با کمتر کردن این رابطه در هر دو مورد به نفع خود کار میکنی و میدانم یکجورایی اولش سخت اما بعدها خودت از خودت راضی خواهی بود و از اینکه توانستی تصمیمی درست را در اوج احساسات بگیری به خودت خواهی بالید...
علاقه مندی ها (Bookmarks)