موضوع: +احساس گناه

سلام عارف
راستش الن نمی خوام راجبش صحبت کنم.fnh هم ازم پرسیده بود ولی من یه سوال کلی میخواستم بپرسم که چطور با اشتباهاتم کنار بیام.اون موضوع اصلی رو دوست ندارم راجبش صحبت کنم

شما می گویید:
*می دونم که زیادی مته به خشخاش میذارم و خودم رو عذاب میدم ولی دست خودم نیست.همیشه آرزو می کنم ای کاش دوباره به اون زمان بر میگشتم و اشتباهی مرتکب نمی شدم.
البته میتونم تاحدی دلیل اشتباه خودم رو درک کنم و کمی به خودم حق بدم و لی اینا دلیل نمی شه که خودم رو ببخشم.*
خوب پریا خانم(چه نام زیبایی را برگزیده اید) باید خودتان بخواهید تا این کار انجام بشود.شما خود خودتان،بله خودتان دارید خودتان را محکوم می کنید.
به هر حال یک کار نادرستی را انجام داده اید،اما خوب نباید دیگر همواره خود را در جایگاه متهم قرار دهید.آن اتفاق به هر جال رخ داده است و مربوط به زمان گذشته است و همان طور که مادر مادر مادر بزرگتان دیگر در دنیا نیست،آن ماجرا هم تمام شده است.
بیاید یکبار هم شده از بیرون یا از بالا به آن اتفاق یا عمل بد خود بنگرید.خودتان را ببینید که در گدشته و نه حالا داشتید آن کار را می کردید و به آن بخندید و به نفس خود می خواهد دوباره شما را شماتت کند،بخندید و به او دستور دهید که هیچ کاری نکند و اندیشه تان را از آن مورد دور کنید.

ممنونم گردآفرید.دارم سعی می کنم با خودم کنار بیام....
paria انتخاب من نیست.انتخاب پدرو مادرم بوده!ولی هم نام گردآفرید و هم عکسی که گذاشتین خیلی آرامش بخشه

پريا تو هم سعي كن با بخشيدن خودت، به خودت آرامش ببخشي.

يكي از دلايل بزرگ افسردگي نبخشيدن است. (مخصوصا نبخشيدن خود)

خواهشا اگه اشتباه ميگم پيشكسوتها ضايم نكنن!!!

پیشکسوتا رو نمی دونم ولی من کاملا باهات موافقم.مخصوصا که خودم هم تجربه کردم

پریا خانم باهوش(چه نام زیبایی=مجدداً) عرض کنم که:مولوی که می دانید استاد استادان است یک بحثی دارد که همانند دیگر پندهایش آن را در چهارچوب داستان آورده است و در آن می گوید که صوفی(شما بخوانید هر کسی) باید **ابن الوقت** باشد . . . .
معنای ابن الوقتی نه به معنای ناپسند آن که همانا نان به نرخ روز خور است که در معنای **فرزند زمان حال** است؛یعنی آنکه آدمی باید در *حال* زندگی کند و همواره براستی *زندگی کند* و آفریننده،خلاق و لذت برنده از زیستش باشد.
یعنی در نه در گذشته ای که نیست، باشد و نه در اندیشه آینده که هنوز نیامده است.
**در آن و در لحظه و در ثانیه زندگی کند.**
همه آنچه را که تجربه است و ناشی از شکستهایش است را ببیند و پردازش کند و از آن درس بگیرد،نه آنکه در حسرت گذشته باشد یا *احساس گناه* داشته باشد و همچنین در اندوه آینده ای که نیامده است.نمی دانم ولی آیا به نظر شما اینکه انسان همواره احساس پشیمانی کند و در فکر پیش و پس خود و *نه در اندیشه اکنون خود*باشد،این از وساوس و کارهای جناب شیطان نیست؟؟؟
روشن تر بگویم هرچند که تلخ است اما من،شما و همه آنهایی که در گذشته یا آینده زندگی می کنند،در حقیقت مرده اند زیرا که گذشته وجود خارجی ندارد و آینده هم که اصلاً نیست و نیامده است؛پس بیایید که در حال و همین اکنون زندگی کنیم که خداوند اینهمه بر ما لطف کرده است و ما را جان داده،خرد داده،مهربانی داده،مهمتر از همه تندرستی داده است،بیاییم مردگی نکنیم و تنها و تنها ***زندگی*** کنیم.

سلام
من هم به نوبه خودم به دوست خوبمون پريا خانم تبريك خوش آمد عرض مي كنم .
پريا خانوم نكنه شما انتظار داريد مثل اسمتون پريا(فرشته) معصوم باشيد ، معصوم بودن فقط مخصوص به فرشتگان الهي پيامبران و ائمه است و ما انسانها نمي تونيم معصوم باشيم و ممكن الخطا هستيم ، بذاريد يه كم بيشتر توضيح بديم :
احساس گناه و رنجش حالت هايي رواني هستند كه عشق و محبت را تخريب كرده و درد و رنج به بار مي آورند. در ظاهر امر آنها توسط رخدادها ايجاد مي شوند ولي در واقع اينطور نيست. رنجش و گناه حاصل شيوه ارتباط شما با رخدادهاست (يعني چگونگي ارتباط دادن حوادث با خود).

خوشبختانه چون خودتان آنها را ايجاد كرده ايد، خودتان نيز قادر به ترك آنهاهستيد. اين نوشته به شما ياد مي دهد كه چگونه خود را از دست‌ آنها خلاص كنيد.
احساس گناه:

وقتي احساس گناه مي كنيد، در واقع تائيد نكردن خود را تقويت مي كنيد. شما اعتماد به نفس و احترام به خود را از دست مي دهيد. احساس ناشايستگي كرده و خود را گيرمي اندازيد.

نكته كليدي براي رهايي از احساس گناه، بازشناسي اين واقعيت است كه ما همه در زندگي مي كوشيم تا كارها را با بهترين وجه انجام دهيم، اما ممكن است در هر زمان آگاهي ها ي محدودي داشته باشيم.

متاسفانه، آگاهي هاي ما بندرت كافي است. در نتيجه ما اشتباه مي كنيم. بعضي مواقع ممكن است اشتباهات بزرگي داشته باشيم.

اشتباه كردن بخشي از ماهيت انسان است. اشتباه به ما مي آموزد كه چگونه (شيوه درست را) ياد بگيريم. هرگاه كه اشتباه مي كنيد، چيزي در مورد زندگي ياد مي گيريد. بنابراين با هر اشتباه عاقل تر و آگاه تر مي گرديد. پنج سال بعد نسبت به امروز داناتر خواهيد بود اما دانايي پنج سال بعد شما به درد امروزتان نمي خورد. زيرا همين الان شما آن را نداريد.

همين طور دانايي كه امروز از آن برخورداريد را نمي توانيد به گذشته، يعني زماني كه اشتباهي را انجام داده ايد ببريد. زيرا شما آنچه را كه امروز مي دانيد در آن زمان نمي دانستيد. شما در آن زمان فقط آنچه را كه مي دانستيد، از آن آگاه بوديد.

براي لمس اين واقعيت در زندگي خودتان، به زماني برگرديد كه در آن اشتباهي را مرتكب شده ايد. توجه كنيد كه در آن دوران شما حالت رواني خاصي داشته و به شيوه اي خاص به زندگي نگاه مي كرديد. توجه كنيد كه شما در آن لحظه متناسب با آنچه كه در آن قرار داشتيد عمل كرده ايد.

اگر شما از آنچه كه امروز مي دانيد با خبر بوديد، احتمالا به شيوه اي ديگرعمل مي كرديد، اما با خبر نبوديد. حتي اگر فكر مي كنيد كه بهتر مي دانستيد، باز هم قادر نبوديد به مانند امروز نتايج را پيش بيني كنيد.
بنابراين، در اينجا سؤالي بزرگ مطرح مي شود: آيا حاضريد خود را به خاطر آنچه كه نمي دانستيد، ببخشيد؟
آيا حاضريد خود را به خاطر اينكه داناتر و آگاه تر نبوديد ببخشيد؟
شما قادر به انجام اين كارهستيد. اگر دقت كنيد، ‌مي بينيد كه در هر لحظه از زمان و در هر جايي از مكان مي توانيد بهترين كار را انجام دهيد.

به خود اجازه انسان بودن بدهيد!

آقای مرادی لطفاً منبع مقاله ای را که در راهنمایی پریا خانم آورده اید،ذکر نمایید.

جناب گرد آفريد

با اندكي تلخيص و اضافه منبع اون يه نويسنده خارجي هست كه اسمش رو نمي دونم ولي ترجمه اش رو پيدا كردم : ترجمه توسط کارشناس دفتر مرکزی مشاوره وزارت علوم محمد عليلو

ممنون
احساس سبکی و آرامش میکنم...ورهایی...
باید این تاپیک و صحبتای شما دوستان رو یه جایی save کنم که هر موقع فراموش کردم و خواستم خودم رو به خاطر هر موضوعی سرزنش کنم اینا رو دوباره بخونم .
گردآفرید عزیز خیلی ممنون بابت تعریف از هوش من!!
منم موافقم که اسمم قشنگه!