موضوع: مرز بین منطق و احساس

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام بی دل
حکم آن بود که تو فرمایی ....

نوشته اصلی توسط بی دل

خواهشا دوستان به بنده هم فوری لینک چند تا مقاله حاوی همون حرفهای کلیشه ای غیر موثر را ارائه ندهند.....

درسته قربان!
اما قرار شد از همیشه و هرگز و ... هم بپرهیزیم دیگر! و این یعنی اینکه هر چیزی استثنائاتی هم دارد. اگر شمای روانشناس یک جمله بی دل برایتان بشود سند! پس بی دل فلک زده هم چند تا حادثه عجق وجق برایش میشوند سند!
تازه بی دل که مرد! نیست که حرفش یکی باشد!
یکروز از یک بنده خدایی ( در راس امور!) شنیدم که در سخنانش در مورد رعایت قوانین به شخص (البته مهم!) دیگری در حضور بنده میگفت: ببنید همینطوری که نمیشه! بالاخره ما هم قوانینی داریم و خارج از چارچوب اون قوانین هم اشکالی ندارد!
نمیدانم منظور اون بنده خدا از اون حرف چی بود اما فقط مجسم کنید که بی دل! اینرا شنید و ...دیگر حالا هی ماست مالی کردن آن بنده خدا یکطرف! زیر بار نرفتن بی دل و همه جا جار زدن این مطلب که : برای قوانینمان چارچوبی داریم که خارج از آنهم هیچ اشکالی ندارد! طرف دیگر!

فیلو سارای عزیز
خیلی ممنونم
کاملا حالت هایی که دارم رو ارزیابی کردی
شرایط سخته چون نمی دونی با کی باید دیگه بیرون بری ، برای کی باید نگران باشی ، اینکه بدونی دیگه اونی که قبلا برات نگران بوده الان نیست ، چیزهایی که قبلا مهم بوده دیگه الان نیست ، دقیقا احساس کردی کسی بعدا باید حکم همسرت باشه حست نسبت بهش خیلی فذق میکنه خیلی موقع ها زندگیتو در آینده در کنار اون تجسم کردی خیلی چیزها رو به سلیقه ی اون برای زندگی آینده ات خریدی ، خیلی چیزها رو باهم آرزو کردین که داشته باشین بای بدست آوردن خیلی چیزها با هم تلاش کردین و بهش رسیدین
خیلی جاها از خواسته هات گذشتی واسه ی اون خیلی جاها از خیلی چیزها گذشتی که زندگیتو با اون درآینده بهتر بسازی و کمتر سختی ببینی
یه چیزه دیگه ای هم هست به نام حس مالکیت
شما یه مدت طولانی نسبت به یکی حس مالکیت داشتی و اونو مال خودت میدونستی و نسبت به همه چیزش نظر میدادی و توی خیلی چیزها این اجازه داشتی که دخالت کنی حالا فکرشو بکنین دیگه باید به خودت بقبولونی که اون دیگه واست یه غریبه است و نباید یه همچین حسی نسبت بهش داشته باشی نباید در موردش کنجکاوی کنی اون دیگه مال تو نیست به تو چه که کجاست و چیکار میکنه و اصلا برای چی نگرانشی؟؟؟؟؟؟
حالا اینجا بازم پای احساس و منطقت میآد وسط
احساست بهت میگه بعد از این مدت تو حق داری که نسبت بهش همچین حسی داشته باشی ولی منطقت میزنه تو دهنت و میگه تو هیچ حقی نداری اون دیگه مال تو نیست
احساست می گه تو این همه انرژی صرف کردی پس حق اینو داری که کنجکاو باشی در موردش یا حسادت کنی یا ناراحت بشی ولی منطقت میگه
همه چیز تموم شده این حرفا رو بریز دور


برای برطرف کردن هر کدوم از این کمبودهایی که گفتم (اگه وجودشون رو تایید می کنی) چه برنامه ای داری؟
سعی کردم اگه دوستانم خواستن بیرون برن منم باهاشون برم حتی اگه واقعا حوصله شو نداشته باشم سعی میکنم برم و تو جمعشون باشم حتی اگه اصلا خوشحال نبودم ولی بازم میرفتم و تو جمعشون شرکت میکردم
در مورد حس مالکیتم دارم با احساسم میجنگم که تو مالک کسی نیستی و نسبت به هیچ کس نباید حس مالکیت کنی اون هیچ وقت همسرت نبوده پس نباید نسبت بهش همچین حسی داشته باشی
بیشتر دارم با خودم کلنجار میرم برای همینه میگم احساس و منطقم دارن با هم میجنگن چون از نظر احساسی فکر میکنم بعضی کارا رو حق دارم که انجام بدم ولی از نظر منطقی نه

2:: کجاها بلوم رفتاری داشته که باعث شده شخصیتش رو محکم و زیبا ببینی. ( من چند مورد رو در پیام خصوصیت تشخیص دادم، و دلم می خواد بدونم کدوم ها توجه خودت رو جلب کردن و باعث می شن بابتشون به خودت افتخار می کنی؟)
من به این که صادقانه دوست داشتم و عاشق بودم و هیچ گاه به چیزی تظاهر نکردم واقعا افتخار میکنم
در مورد اینکه کی محکم و ریبا برخورد کردم فکر می کنم زمانی بود که احساس کردم آرش داره زجر میکشه و نمی دونه باید چیکار کنه اون موقع بود که حس کردم وجودم توی زندگیش دیگه مایه آرامش نیست و داره خسته کننده وو دردآور میشه و به خودم فهموندم که باید کنار بکشم

جناب مدیر لینکی رو که گفته بودین من خوندم و خیلی هم برام مفید بود ممنون
اما من ایده آل فکر نمی کنم و انتظارات بیهوده و غیر قابل تصوری از طرف مقابل یا اطرافیان و یا جامعه ندارم
و حتی قبل از این اتفاق خیلی معقولانه فکر میکردم و همانطورکه گفتم احساس و منطقم هم جهت بودن بهتره بگم منطقم حرف احساسم رو گوش میکرد و قبولش داشت ولی الان منطقم نه تنها حرف احساسم رو قبول نداره بلکه سرکوبشم میکنه و خیلی وقتها سرزنشش میکنه
برای همین گفتم که احساس و منطقم هردکدو ساز خودشونو میزنن
احساسم می گه راهم درست بوده ولی منطقم میگه اشتباه کردی اشتباه و همش درحال سرزنش کردنه
این چیزیه که داره منو داغون میکنه یعنی این دو از درونم باهم میجنگن و هر کدوم دنبال دلیلی برای اثبات رسوندن خودشونم
احساسم حاضر نیست قبول کنه که همه ی راه رو اشتباه میکرده و منطقم دیگه حرف احساسم رو قبول نمی کنه و بهش اعتماد نداره

شاد عزیزم
خیلی خیلی خوشحال شدم که اومدی به این تاپیک یار قدیمی
ممنون از حرفای قشنگت که پر از امیدن
می خوام که نو بشم ولی اول باید بتونم که کهنه ها رو جا بزارم و یا اینکه بزارمشون کنار
نمی دونم چرا این حس دارم ولی تا میخوام یکم دلمو نو کنم احساسم میگه دیگه برای این کار خیلی دیر شده
اینم باز یکی از همون حسایی که باید باهاش کنار بیام تا بتونم قدم بزارم تو اون دنیای نویی که میگی

سلام بلوم عزيز !
اميدوارمبهتر باشي!منم مثل فيلو ساراي عزيز چيزي از متن زندگيت نمي دونم ولي چون شرايط مشابهي رو هم گذروندم(اونجا دنبالش نگردين چون هنوز ننوشتم!)تا حدودي دركت ميكنم.نمي دونم چي باعث شد اين تصميم عاقلانه رو بگيري يا مجبورت كنن بپذيريش ولي :
زمان زيادي گذشته و تو هنوزم درگيري .نمي دونم اين از اثر احساست شديدته يا راهت براي فراموشي!(البته همه چيزي ممكنه اتفاق بيفته به آينده اميدوار باش!)ولي اينكه تا به حال اين روشها رو موثر نديدي شايد دليلش اينكه بايد يه راه جديدي رو شروع كني.ميگم يه راه يعني يه مسيري كه دوست داشته باشي و براي يه مدت بخصوص مشغوليت مفيد بهت ببخشه.بر عكس بقيه من اصلا بهت توصيه نمي كنم با دوستاي قديميت باشي برعكس دلم ميخواهد بهت بگم بري تو محيط جديد و با يكسري آدمهاي جديد خودتو مشغول نگه داري.با زندگياشون هم خيلي كار نداشته باش اينقدر كه فايلهاي ذهنيتو با اطلاعات و آدمهاي جديد پر كني.برات مثال ميزنم يه كلاس شنا با خانمي كه مثلا دو تا هم بچه داره و همش درگير خريد خونه و بچه هاشه!(گريه نكني وياد چيزيائي كه ميتونستي داشته باشي بيفتي!)سعي كن از آدمهائي كه ماجراتو ميدونن ولي به اين خودباوري بچه هاي همدردي نرسيدن و هنوز تو چشماشون سواله نباشي يا با كساني كه از چشمهات عشقو ميخوندن و حالا با ترديد چشمهات به نوعي حال ميكنن.از گذشته خودت عبرت بگير نكات مثبت ومنفي ذهنت رو بنويس.يادمه تو جائي از ماجرامون به اين برخوردم كسي كه هميشه مدعي و شروع كننده اين بازي احساس بود به من ميگفت اين دختر روانيه كه مدعيه من دوستش داشتم!كسي كه خدا و همه مردم اين شهر وخانواده اش و حتي خانواده خود من شاهد عشقش بودنو وقتي تصميمش رو براي جدائي و فراموشي رسمي اعلام كرد:درست يك هفته بعد از اينكه بهم به نوعي پيغام داد كه همه چيز روشنه و درسته و اين موضوع اتفاق ميفته(ازدواج ما)هيچ كس نگفت اين تصميم منطقي كه گرفتي اشتباهه!(حالا منطق كجا بود به قول جناب مدير:حكم آنچه تو فرمائي)
پس اين انتخاب با خودته كه يه موجود ضعيف باشي و اين شخصيت له شده اي رو كه منطق /عقل يا هر چيز ديگه اي كه الان فرصتي براي له كردنش پيدا كرده وشايد اگه شما كمي مومنتر معتقدتر يا تسليمتر بودي اينطوري نمي تونست تورو بكوبونه يا اينكه مومن و شكرگذار باشي كه تو اين مرحله خدا بهت فهموند به هيچ چيز حتي شريك احتمالي زندگيت نبايد دل ببندي. اگه بدوني من به چه تجربه اي تو اين چند شب رسيدم.نمي دونم يادت مياد تو مسئله ضربت خوردن حضرت علي(ع)بعضيا وقتي شنيدن ايشون تو محراب ضربه خورده گفتن :مگه علي نماز هم ميخواند؟!!! ميخواهم بگم چيزي رو ديگران به راحتي زير سوال ميبرن و ميخوان باهاش تناضات خودشونو بپوشونن و يكي ديگرو زير سوال ببرن مهم نيست حتي اگه اونو عقل خودت بدوني.من هميشه دير يا زود بالاخره نمازامو ميخونم ولي از اونجائي كه همه خونه مارو يه ويروس عجيب كفرو نفاق فرا گرفته گاهي حتي برادرم بهم ميگه تو كه درست و حسابي نماز هم نميخوني(من ار تباط آنلاينم با خدا مثل يه گنج عظيم ميدونم وبه هيچ كس اجازه توهين به شعور و شعائر الهي ام رو نميدم.تو سجده هاي طولانيم ذكر يارب!رو خيلي تكرار ميكنم:تو اين دو شبي كه شيطون باعث تاخير تو نمازام ميشد تادم رفتن و من تند تند نمازم رو ميخوندم كه به مراسم عذاداري برسم ذكر يارب هام رو كنار گذاشته بودم كه موقع عذاداري متوجه شدم انگار خدا تشنه ياربهاي بنده اي روسياه مثل منه
اگه بدونيد كه خدا چقدر مشتاق شماست يك لحظه از شوق آرام نمي گرفتيد!
من از خدا كمك گرفتم و گفتم هيچ كس نميتونه بهم بگه قدرت تصميم گيري نداري يا رواني هستي ومن اون چيزي هستم كه خدا ميخواهد!از اون كمك بگيرو نگذار كهنه گي خاطراتت فرسوده ات كنه .گاهي يه كتاب خوب هم بايد مدتها تو نوبت بمونه تا چاپ وخونده بشه .پس به خدا اميدوار باش و عقلت رو محكوم كن تا بتوني راحتتر با واقعيت كنار بياي .كسي حق نداره تو رو محكوم بكنه حتي اگه اون عقل منطق گراي خودت باشه مگه چند درصد از اتفاقات پيرامونمون رو ميشه با عقل محدود بشري توضيح داد.به خدا و حكمت و مصلحتش اميدوار باش.
گفتم ذهنت رو از اتفاقات گذشته خالي كن /مثل اينكه اطلاعات اضافي رو از گوشيت يا پرفايلت پاك ميكني و جا رو باز بگذار براي اتفاقات جديد!ميدونم كمي سخته ولي :اگر امروز را به مرور خاطرات گذشته بگذراني ممكنه همين امروز را براي خاطره كردن از دست بدي!واينو بگم دوستاي از قديمي فقط اونائي رو با تجربه تر و ملايميتر و محكترن
رو كنار خودت نگه دار.گاهي آدم براي نفوذ به درون آدمها و نيتهاشون بايد يه چشم قوي خدائي داشته باشه و تو اين وضعيتي كه داري عقلت داره تو رو به سمت سرخوردگي و كمالگرائي هل ميده.پس نگذار مغلوبت كنه چه به اسم يه دوست چه باظاهر يه دوست!
موفق باشي واميدوارو اينوبدون هيچ كس نبوده كه تا با زخمي همراه نبوده بتونه مرهم خوبي باشه ،هميشه مرهم و مسكن رو از خود درد ميگيرن پس به فكر نتيجه اي باش كه قراره از اين وضعيت وقتي بيرون مياي بگيري!

بلوم عزیز
گاهی اوقات زمان همه چیز را حل می کند در مورد شما هم نباید انتظار داشته باشی که یهو بتونی همه چیز را فراموش کنی
فقط بلوم جان یادت باشه روزی که دوباره غرق از عشق ( البته این دفعه به همسرت ) شدی بیای توی تالار یه تاپیک بزنی و از احساسات زیبایت برای ما بگی
مطمئن ام ان روز نزدیک است

ممنون از همگی
نیلو فر و ستاره و فرشته ی مهربان عزیز پست هاتونو خوندم و تمام تلاشم اینه که به گفته های شما دوستان جامه عمل بپوشانم و
تمام جملات رو چند بار میخونم تا ملکه ذهنم بشه و هرجا که بشه ازش استفاده کنم
فقط می خواستم اینو بگم که یادتون نره که با یه آدم احساساتی طرف هستین و من میدونم که خیلی از ضربه هایی که تو زندگی خوردم بخاطر همین بوده
البته الان که دارم اینا رو مینویسم به نسبت خیلی آروم ترم ولی کاش میشد یک لحظه یکی از شما وارد روحم میشدین و احساساتم رو حس میکردین
می دونم خیلیها هستن که تجربه مشابه منو دارن و من اولین کسی نیستم که این مشکل برام بوجود اومده ولی نحوه برخورد با ابن مشکل در افراد مختلف متفاوته
مشکل من اینه که نحوه برخورد رو بلد نیستم و با افکاری که در ذهنمکه دارم خودمو آزار میدم
گاهی جملات آنی عزیز رو به زبان میآرم و آروم میشم
یعنی به خودت میگم
کار خوبی کردم عاشقی کردم و از عشقی که داشتم لذت بردم
ولی گاهی اوقات عقلم خیلی احساساتم رو سرزنش میکنه
ولی با تمام این حرفها میبینم هیچ تغییری در این احساسات لعنتی من حاصل نمیشه
یعنی کلا کور و کر شده و هیچ چیزی رو قبول نمی کنه
واقعیت زندگی من این چیزی هست که برام اتفاق افتاده و من میدونم که تغییر نمی کنه و عقلانی هم همینه که تغییر نکنه ولی این حرف دلم نیست
دلم میگه چرا؟؟؟
باور کنین وقتی صبح از خواب بلند میشم از دست خودم کلافه میشم چون چشمامو که باز میکنم بجای لذت بردن از زندگی همش ذهنم درگیر اینه که به
چیزهایی که از دست دادم فکر کنه به محبت هایی که بی پاسخ موند و به اینکه چرا باید اینطوری میشد
به اینکه من چیکار کردم و به اشتباهاتم فکر میکنم و هی میگم اگه اینجا این کارو نمی کردم بهتر بود اگه اینو میگفتم بهتر بود
کاش فلان حرف نمیزدم شاید الان شرایطم فرق میکرد
بعد عقلم بهم میگه تو نباید انقدر انرژی و عاطفه مصرف میکردی حالا حقته تنها بمونی تقصیر خودته
بعدش یکساعت گریه و بعدش آروم میشم
یعنی اگه این گریه نباشه داغون میشم
و بدون گریه هم اصلا آروم نمیشم
ولی تاکی ؟؟؟ تاکی باید اینطوری باشه
از دست خودم شاکیم خیلی شاکی
حتی الانم میدونم که راهی که دارم میرم اشتباهه وباید دیگه به این سوگواری خاتمه بدم ولی این دل لعنتی من روزی هزار بار همه چیزو به خاطرم میآرم
و بهم میگه تو چجوری میتونی همه ی این چیزها رو فراموش کنی

سلام عزيزم!
آدم احساساتي يا يه فرشته كه احساساتشو خلي راحت و مثل آب چشمه بي غرض بروز ميده !اين خيلي خوبه كه بين اينهمه آدمهاي سنگي شما اينقدر راحت از احساسات صحبت ميكني ولي زياديشم هم يه كمشوخي كردم!منم همه تلاشم رو كردم ولي تفاوت من با شما اين بود كه من ميدونستم داريم از زورگوئيهاي و بي رحمي و خودخواهي هاي يكسري خودي ميخوريم كه به جاي درك احساسات و منطق و و عقل كاربردي يا حتي لطف خدا فقط چشماشونو بسته بود و دستور صادر ميكردن!منم خيلي سختي كشيدم تا فهميدم كه نهال اميدي كه تو صحبتهاي خلوت بي حاصلشون ازش صحبت ميكردن و خودشون با دستهاي خودشون پر پر كردن حالا كه ما به هم خيلي نزديك شده بوديممنم به زانو افتادم ولي خيلي طول نكشيد كه فهميدم نتيجه همه تلاشهام تو بهترين موقعيت از بين رفته / فقط يه شب طول كشيد .مثل معتادي كه مثل بيد ميلرزه ميلرزيدم ولي حتي كسي نبود ازم بپرسه تو تو اين شب سرد زمستوني داري از چي اينطوري ميلرزي؟
منو مرده اي فرض كن كه خدا دوباره با بهار طبيعت متولدش كرد ولي ...
فكر نكن به اينكه كي مياد كي مياد(اين دوتا فرق ميكنه!)خودتو با چيزي مشغول كن تا اروم بگيري . وقتش كه بشه همه چيزو ميفهمي و اوضاع درست ميشه!
موفق باشيد!
(دوستان ببخشيد شايد من تو تاپيك رهائي جاي باز نداشته باشم ولي صبح تو خواب داشتم مشكلشو براي ... توضيح ميدادميهو يادم افتاد شايد معني اين حركت دخترش كه همش دنبال باز كردن در بسته ها ي خواركيه اينه كه شايد اون طفلك هم يه سوال مثل يه بسته تو ذهنش داره كه تو هيچ جعبه خوراكي جوابشو پيدا نميكنه :من پيشنهاد ميكنم اونو با رفتارا و نقاشياش پيش يه روانشناس متخصص كودك ببره(شايدم اينكارو كرده باشن!)
به هر حال به فكرتونم دوستان و دوستتون دارم!

بعضی وقتا یه اتفاقاتی می افته که باورشون نداریم
اتفاقی برام اتفاد که باور نمیکردم خدا جواب تمام این چرا ها رو بهم داده
سیلی محکمی که منو سرجام نشوند و بهم فهموند که بیدار بشم
دست پا زدن برای چیزی که نتیجه ای نداره و سوالاتی که پاسخی جزآنچه خدا بهم داد نداشت
فکر میکردم زنده نمی مونم ولی زنده موندم
فکر میکردم دیگه نمی تونم روی پاها بیاستام ولی باید بیاستم
منطق و احساس ؟؟؟ کدام احساس؟؟؟ احساسی که ...
بگذریم بهتر از هرچیز سکوته
فقط میخوام بگم دیگه دنبال هیچ کدوم از اون سوالات نیستم
دیگه نمی خوام جوابه هیچ سوالی رو بدونم
دیگه نمیخوام گذشته رو نبش قبر کنم
دیگه همه چیز تموم شد
برام مهم نیست که مرز بین منطق و احساس کجاست
گاهی بهتره اصلا به چیزی فکر نکنی
گاهی ندانستن بهتر از دانستنه
فقط می خواستم از همتون تشکر کنم بخاطر وقتی که برام گذاشتین
ممنونم از همه ی شما دوستای گلم

سلام
میدونم الان از چندین ماهه که این تاپیک به سر انجام رسیده خانوم بلوم براتون از خدا بهترین هارو می خوام
من اول فکر کردم مشکلات شما مسئله حد و مرز بین احساس و عقل توی زندگیه
و چه نام مناسبی هم انتخاب کردین واسه تاپیکتون
و در واقع فکر کردم شما قصدتون پژوهشیه و اینکه بخواین با ذکر حالت های مختلف بتونین با وارد کردن بهینه احساسات بتونین زندگیتونو مدیریت کنین به بهترین شکل
و بی دل و بیبی عزیز هم به بهترین شکل وارد عمل شدند و واسم آموزنده بود
ولی بواسطه چرخش ناگهانی شما موضوع تاپیک رو عوض کردید به سمت اینه نامزدتون جدا شه و ....... و همو طور که گفتید علتش خانوادش بود