موضوع: نعمت شمار: تاپیک شاکرین ، خدایا تو را شکر می گویم

بیائید از زبان سید الساجدین ، مولا علی بن الحسین (ع) زبان به شکر خالقمون باز کنیم و با مناجات الشاکرین او همنوا شویم :

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اِلهى اَذْهَلَنى عَنْ اِقامَةِ شُكْرِكَ تَتابُعُ طَوْلِكَ،وَاَعْجَزَنى عَنْ اِحْصآءِثَنآئِكَ
خدايا بخشش پى درپى تو انجام دادن سپاسگزاريت را از ياد من برد و ريزش فضل و احسانت مرا ازشمردن ثنا و ستايشت
فَيْضُ فَضْلِكَ، وَشَغَلَنى عَنْ ذِكْرِ مَحامِدِكَ تَرادُفُ عَوآئِدِكَ، وَاَعْيانى عَنْ
عاجز كرد و پشت سر هم آمدن نيكيهايت مرا از ذكر ستودنيهايت بازداشت و پياپى رسيدن نعمتهايت مرا از نشر دادن
نَشْرِ عَوارِفِكَ تَوالى اَياديكَ، وَ هذا مَقامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمآءِ،
نيكوييهايت درمانده كرد و اين جا كه هستم جاى كسى است كه اعتراف به وفور نعمتهاى تو و
وَقابَلَها بِالتَّقْصيرِ، وَشَهِدَ عَلى نَفْسِهِ بِالاِْهْمالِ وَالتَّضْييعِ، وَ اَنْتَ الرَّؤُفُ
در مقابل آنها به كوتاهى كردن خود دارد و به اهمال كارى و تلف كردن عمر خويش گواهى دهد و تو اى خداى با عطوفت
الرَّحيمُ الْبَّرُ الْكَريمُ، اَلَّذى لا يُخَيِّبُ قاصِديهِ، وَلا يَطْرُدُ عَنْ فِنآئِهِ امِليهِ،
و مهربان و نيكوكار و بزرگوارى كه روآورندگان بسويت رانوميد نسازى و آرزومندانت را از درگاهت نرانى،
بِساحَتِكَ تَحُطُّ رِحالُ الرّاجينَ، وَ بِعَرْصَتِكَ تَقِفُ امالُ الْمُسْتَرْفِدينَ، فَلا
اميدواران به آستانه تو بار اميد خود را بيندازند و آرزوهاى عطاخواهان به ميدان وسيع كرم تو توقف كنند پس
تُقابِلْ امالَنا بِالتَّخْييبِ وَالاِْياسِ، وَ لا تُلْبِسْنا سِرْبالَ الْقُنُوطِ وَالاِْبْلاسِ،
اى خدا تو آرزوهاى ما را با نوميدى و يأس روبه رو مگردان و جامه نااميدى و دل شكستگى بر ما مپوشان
اِلـهى تَصاغَرَ عِنْدَ تَعاظُمِ آلائِكَ شُكْرى، وَ تَضآئَلَ فى جَنْبِ اِكْرامِكَ
خدايا در برابر نعمتهاى بزرگت سپاسگزارى من كوچك است و در جنب اكرام و بزرگوارى تو
اِيّاىَ ثَنآئى وَنَشْرى، جَلَّلَتْنى نِعَمُكَ مِنْ اَنْوارِ الاِْيمانِ حُلَلاً، وَضَرَبَتْ
ثنا وستايش من خُرد و ناقابل است نعمتهاى تو زيورهايى از انوار ايمان بر من پوشانده و ريزه كاريهاى
عَلَىَّ لَطآئِفُ بِرِّكَ مِنَ الْعِزِّ كِلَلاً، وَقَلَّدَتْنى مِنَنُكَ قَلائِدَ لا تُحَلُّ، وَ
نيكيت خيمه هايى از عزت برسرم زده و احسانهايت گردن بندهايى به گردنم انداخته كه باز نشود و
طَوَّقَتْنى اَطْواقاً لاتُفَلُّ، فَآلائُكَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسانى عَنْ اِحْصآئِها،
طوقهايى بدان آويخته كه نگسلد، نعمتهاى بسيار تو زبان مرا از شمردنش ناتوان كرده
وَنَعْمآئُكَ كَثيرَةٌ قَصُرَ فَهْمى عَنْ اِدْراكِها فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصآئِها، فَكَيْفَ لى
و بخششهاى فراوانت فهم مرا از ادراكش كوتاه كرده تا چه رسد به پى بردن به پايانش و با اين ترتيب من چگونه مى توانم
بِتَحْصيلِ الشُّكْرِ، وَشُكْرى اِيّاكَ يَفْتَقِرُ اِلى شُكْر، فَكُلَّما قُلْتُ لَكَ الْحَمْدُ،
تو را سپاسگزارى كنم و سپاسگزارى من احتياج به سپاسگزارى ديگرى دارد و هرگاه بگويم ستايش مخصوص توست
وَجَبَ عَلَىَّ لِذلِكَ اَنْ اَقُولَ لَكَ الْحَمْدُ، اِلهى فَكَما غَذَّيْتَنا بِلُطْفِكَ، وَ
براى اين جمله لازم است دوباره بگويم ستايش مخصوص توست خدايا چنانچه به لطف خويش ما را خوراك دادى
رَبَّيْتَنا بِصُنْعِكَ، فَتَمِّمْ عَلَيْنا سَوابِغَ النِّعَمِ، وَادْفَعْ عَنّا مَكارِهَ النِّقَمِ، وَآتِنا
و به پرورش خود پروريدى پس نعمتهاى فراوانت را بر ما كامل كن و ناگواريهاى سخت و بد را از ما دور كن و عطا كن به ما
مِنْ حُظُوظِ الدّارَيْنِ اَرْفَعَها وَاَجَلَّها، عاجِلاً وَآجِلاً، وَلَكَ الْحَمْدُ عَلى
از بهره هاى دو جهان برتر و بهترش را چه اكنون و چه در آينده و ستايش تو راست
حُسْنِ بَلائِكَ، وَسُبُوغِ نَعْمآئِكَ، حَمْداً يُوافِقُ رِضاكَ، وَيَمْتَرِى الْعَظيمَ
براى آزمايش نيكويت و نعمتهاى فراوانت ستايشى كه برابر خشنوديت باشد و احسان و بخشش بزرگ تو
مِنْ بِرِّكَ وَ نَداكَ، يا عَظيمُ يا كَريمُ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.
را به سوى ما جلب كند اى بزرگ و اى بزرگوار به رحمتت اى مهربانترين مهربانان.

مفاتیح الجنان _ مناجات خمسه عشر - مناجات الشاكرين