موضوع: نامه اي به همسر(دوستان لطفا نظر بدهيد)

می می جان

موفقیتهای بزرگی به دست آورده ای . آفرین خانم . انشالله سالگرد ازدواجتان مبارک باشه و سالهای سال با دل خوش در کنار هم زندگی را تجربه کنید و از آن لذت ببرید .
به واقع خوشحالم که دیدگاهت به زندگی عوض شده و قشنگی های آن را می توانی ببینی و این قشنگی ها را لمس کنی .

روزت مبارک زن نازنین و توانا - روزت مبارک مامان آینده - روزت مبارک همسر خوب و مهربان . روزت مبارک دختر مامان و بابا - روزت مبارک- سالگرد ازدواجت مبارک -

آني عزيزم به واقع شما هم مثل يه مادر مهربون راه درست رو نشون هم من هم خيلي هاي ديگه ميديد از لطفتون ممنون،راستش خيلي خيلي سخته آدم راه درست رو پيدا کنه و بدونه چيکار بکنه و خيلي موقع ها واقعا سخت تر که آدم تو شرايطي که اکثر آدمها عصباني ميشن و کنترلشون رو از دست ميدن براي اينکه زندگيت بهتر بشه و کنترل زندگيت از دستت نره هم بايد خودت رو کنترل کني و هم دنبال راه و شيوه اي براي بهبود وضع بگردي و اين به نظرم اگه زني بتونه به اون مرحله برسه که بتونه به راحتي اوضاع رو بدست بگيره و تدبير کنه و بتونه کنترل اوضاع رو دستش بگيره ميشه گفت يک زن با سياست وزيرک که با سياست زنانه اش خوب زندگي زناشويشو دستش داره و خيلي دلم ميخواد به اون مرحله برسم

می رسی عزیزم .
زندگی اول همیشه ارزش تلاش کردن را دارد و هر تلاشی برای حفظ زندگی و هدایت آن به سمت قشنگی و رضایت از بکنی باز هم کم است . این را از جایگاه تجربه و نظر شخصی عرض می کنم ولی بدان که بیراه نمی گویم .


اما اگر قرار شد در زندگی بمانیم باید تلاش کنیم تا گندیده نشویم و زمانی هم که حضور ما علی رغم تمام تلاشها بی معنا شد باید راهمان را بگیریم و برویم .

می می عزیزم، خوشحالم! هم به خاطر موفقیتی که امیدوارم بتدریج بیشتر و بیشتر بشه توی زندگی زناشوئیت و هم به دلیل روز زن!!!!
راستی سالگرد ازدواج تون رو هم به خودت و هم به همسر مهربونت هم تبریک میگم!
امیدوارم که 120 سال با خوبی و خوشی کنار هم زندگی کنید!
فقط یه نکته! تمام سعیت رو بکن که گذشته ی رو فراموش کنی، البته بدی هایی رو که فکر می کردی بدی هست و از طرف همسرت به تو میرسه! این جوری فکر کنم بتونی راحت تر بهش نزدیک بشی!

سالگرد ازدواجت مبارک باشه خانومی
امیدوارم از این پس بتونی خوشبخت تر باشی

سلام مي مي و دوستان
روزمون مبارك بجه ها همسر من مسافرته دلم براش يه زره !!! شده
مي مي
سالكرد ازدواج مبارك
مي مي حونم
خانمي ميدوني جقدر فن بيانت بيشرفت كرده؟
خيلي روان تر صحبت ميكني
در ضمن نقل قولهات نشون ميده با همسرت هم همينطور شدي و همين باعث شده تو رفتار اونم تاثير بزاره!!!
برات ارزوي خوشبختي روز افزون دارم
واي خيلي خوشحال شدم
بجه ها به من روحيه بدين
خيلي دلتنكم و بي تابي ميكنم
نياز دارم به كمكتون

http://www.hamdardi.net/thread-11506-post-108235.html#pid108235

سلام دوستان خيلي دلم ميخواد براتون بنويسم ولي ميترسم نوشته هام باز پر از نقاط منفي باشه،سعي ميکنم سکوت کنم و وقت مشاور که رسيد براي اون تعريف کنم نه اينکه شما دوستان کمکم نميکنيد نه،راستش ميترسم دوباره تو دور ناله زدن و منفي ديدن بيفتم،اين مدت که براتون از اتفاقاتي که بين من و شوهرم افتاده حرف نزدم دليلش اين نيست که روابطمون اونطوريه که منو راضي کرده شايد بعضي مواقع کاري کرده که واقعا فکر کردم دارم در جا ميزنم و تو خودم خيلي ناراحت شدم ولي سعي ميکنم ببينم آخر اين مشاوره چي ميشه،همونطور که بهتون گفتم سالگرد ازدواجمون با روز زن يکي شد، من چهارشنبه با اينکه سرم شلوغ بود و تا عصر کلاس داشتم ولي ماشين دستم بود، بعد ازظهر از کلاس که داشتم ميومدم رفتم گل فروشي و يه شاخ گل رز با يه کارت تبريک و يه متن زيبا که کلي روش زحمت کشيده بودم آماده کردم و وقتي همسرم رو ديدم و ميخواست سوار ماشين بشه بهش دادم اولش ناراحت شد و گفت تو که ميدوني من از اين جور چيزها خوشم نمياد و بعد دير اومدن منو بهانه کرد و گفت:من اينجا منتظرتم اونوقت رفتي گل خريدي،خلاصه چون ميخواست بره سر کلاس حرفامون همونجا تموم شد و بهش گفتم شرمنده اگه دير رسيدم خوب ميخواستم برات گل بخرم براي سالگرد ازدواجمون،من خونه مامانم اينا بودم آخه منم کلاس داشتم و چون زود تموم شد و کلاسمون نزديک خونه مامانم اينا بود به همسرم اس.ام.اس زدم با اين مضمون که:سلام عزيزم من کلاسم زود تموم شد دارم ميرم خونه مامانم اينا که اون هم با تک زنگ جوابم رو داد که يعني :باشه(آخه نسبت به استفاده از موبايل هم خيلي حساسه که يه وقت خدايي ناکرده پول موبال من يا خودش بيشتر از 2000 تومن نشه!!!)و قرار بود بعد از کلاس بياد دنبالم و منو برداره،بعداينکه اومد باهاش با سردي برخورد نکردم اون هم با سردي برخورد نکرد و خلاصه تو راه گفت:خوب کجا بريم؟ چيکار کنيم؟گفتم: بريم خونه مامانت اينا ديگه، هديه اونها رو هم بديم،گفت: نه امروز نه باشه فردا،گفتم:چرا؟ گفت:امروز وقت نميشه،گفت:خوب چي بگيريم براي شام؟گفتم:فرقي نداره،گفت:من ميگم بگيريم و بريم خونه بخوريم که من گفتم:نه بگيريم و ببريم بيرون تو پارک... بخوريم قبول کرد و رفتيم بيرون،آره اون روز خوب تموم شد ولي هديه روز زن و سالگرد ازدواجمون فقط براي من يه شام بيرون خوردن شد والسلام،من ناراحت بودم از اينکه بجاي اينکه اون کاري رو که اون بايد براي من ميکرد من براش کردم و ميخواستم با اين کارم ياد بگيره ولي فايده اي نداشت،تازه براي مادر من که اونهمه سر شيريني خريدن لج ميکرد و ميگفت نخريم فرداش که من تنهايي رفتم خونه مامانش اينا و اون نيومد(البته کلي باهش حرف زدم ولي ديدم ديگه داره اعصابش خورد ميشه ولش کردم)هيچ بحثي براي شيريني خريدن نکرد و وقتي من دستم رو شيريني گرونتر گذاشتم قبول کرد و خريد و من ناراحت ازاينکه چرا از اول حقوقم رو دستش دادم که اينجوري مثل عاجزها بايد براي هر چي براي خودم و خانوادم ميخواستم زجر بکشم،فرداش که روز زن بود و پنجشنبه و بهم گفت با ماشين خودمون برم اداره تا به قول خودش پيش همکارام پز بدم که من با ماشين اومدم ولي وقت برگشتن چون هنوز خوب به ماشين مسلط نيستم(که اون رو هم همش باعثش شوهرم ميدونم که همه اعتمادم به نفسم رو ازم گرفته)تو محوطه خونه نتونستم خوب پارک دوبل بکنم و چندين بار ماشين رو خاموش کردم و به همين خاطرخيلي حالم بد بود و نگو همسرم از بالا قشنگ مراقب منه و چند بار بهم زنگ زد که اينجور بکن و اونجور بکن ولي نشد ،اومد پايين و مثل برج زهر مار بود اومد و ماشين رو پارک کرد، بعد با هم رفتيم بالا و من حرفي نزدم واون هم چيزي نگفت و من داغون بودم نه از بابت ماشين از اين بابت که دوباره ميخواد شروع کنه به چرت و پرت گفتن،سر ناهار سرم پايين بود و داغ کرده بودم که يهو تبسم کرد و من بهش گفتم: خوب چيکار کنم نتونستم، که برگشت سريع خنده اش رو جمع کرد و سه چهار تا فحش آب دار بهم داد که حالا طلب کار هم هستي؟ زدي موتور ماشين رو داغون کردي براي من چشم غره هم ميري؟ که بلند شد و چند تا چک حسابي رو سر و صورتم خوابوند،من به گريه افتادم و بعد بلند شدم رفتم دست و صورتم روشستم و اون هم داشت بد و بيراه ميگفت که آدم ... بلد نيستي ماشين سوار نشو،پدر ماشين رو که درآوردي و...، من اومدم جلوي تلويزيون دراز کشيدم اونهم اومد بعد از خوردن ناهارش اونطرفتر دراز کشيد يه کم که گذشت بلند شدم تا باهاش حرف بزنم آخه دلم نميخواست قهر بکنه، همش ميگفت:ماشين رو داغون کردي البته همراه با فحش دادن و مسخره کردن من ، خيلي ناراحت بودم از اينکه بر فرض اگه اينجوري هم باشه منم دارم براي اين خونه زحمت ميکشم و ارزش هيچي رو ندارم؟اون هم روز زن که بجاي هديه خريدن ببين چه بلايي داره سرم مياره،خلاصه مثلا با هم آشتي کرديم ولي من از دستش بي نهايت ناراحت و عصباني بودم ( کاش ميشد اينو نگم ولي باز ازش متنفر)،براش فحش دادن عادي شده،راحت مثل آب خوردن،سعي ميکنم با حرفهاي مشاور پيش برم ولي وقتي يه همچين اتفاقاتي ميفته خوب درسته نبايد باز منفي بافي کنم ولي چه جوري حس کنم منو دوست داره؟چه جوري بگم خود خواه نيست؟ميدونم منو دوست داره ولي رفتاراش دقيقا اينو ميرسونه که:منو نبايد ناراحت بکني و گرنه... و از طرفي برام مهم نيست که تو رو ناراحت بکنم يا نارحت باشي،اون روز خيلي سرم درد ميکرد که شب مثل ديوانه ها نميتونستم بخوابم سردرد وحشتناکي داشتم همبخاطر ضربه هايي که به سرم زده بود و هم بخاطر حرفايي که زده بود داغونم کرده بود،وقتي بهش بعدا ميگم چه جوري روت ميشه اون حرفا و اون کارا رو بکني تنها حرفش اينه که : تو ناراحتم ميکني و اعصابم رو به هم ميريزي که اينجور ميشه يا به شوخي ميگيره و ميگه: خوب دوست دارم ديگه و اينها همش براي تنبه توه و نه بخاطر اينکه بخوام ازت انتقام بگيرم،يا ميگه:دست خودم نيست ميبيني اينجوريه عصبانيم نکن،بهش ميگم:يعني چي نميشه بهت گفت بالاي چشمت ابروه ميزني همه چي رو داغون ميکني،نميدونم خدا بهم کمک کنه منکه دارم تلاشم رو ميکنم،نميخواستم اينا رو بنويسم ولي ديدم اگه بهتون نگم واقعا ميترکم چون منکه به غير شما کسي رو ندارم که حرفام رو بشنوه.

صبر داشته باش می می در طی زمان به معیارهای زندگی استاندارد خواهی رسید .

این مسائل هم نمک زندگی است . صبر کن .

آني عزيزممنونم،اين يه تعارف خشک و خالي نيست،باور کن دوست خوبم،به مانند يک مادر مهربان منو به راه درست سوق ميدي،عزيزم صبر رو قبول دارم و حاضرم برا زندگيم تا هر وقت شد صبر داشته باشم اما باز و باز مشکل پيش مياد و من ميترسم روزي برسه که بجاي اينکه مشکلاتم حل بشه و نتيجه بده فقط به آشتي کردن ختم بشه همون طور که آنوش تو تايپيک مباحثه زن و شوهر از ديار مريخ و ونوس نوشته بود،نميخوام اين ديگه عادي بشه که اون راحت بهم توهين بکنه و براي من عادي بشه و اين به اسم صبر باشه،دلم ميخواد اون هم تغيير بکنه يه کم به خودش بياد،هر چي رو راحت به زبون نياره،نميخوام بعد از چند سال زندگي وقتي به عقب نگاه ميکنم ببينم اين فقط صبر من بوده و بس که اگه اون نبود همسرم باز مثل قبل رفتار ميکرد و اين فقط منم که مراعات ميکنم و نميخوام يه روز مثل حرف آنوش بخاطر اينکه دعوا و بحثي نشه خودم رو بزنم به بي خيالي و با خودم بگم:بابا ولش کن بذار اون ميخواد اون جور بشه به دعوايي که پيش مياد يا ناراحتي که پيش مياره نمي ارزه،ولش کن باز ميخواد داد وبيداد به پا کنه حال و حوصله توهين هاشو ندارم.من از اين ها ميترسم که الان هم بعضي موقع ها همينطوره چون حال و حوصله دعوا و مرافعه شو ندارم کوتاه ميام و حساسيت نشون نميدم و اون موقع حس ميکنم يه جور دلم مرده و شور و شوق ديگه ندارم.

تو داری کمک حرفه ای از مشاور می گیری و کار زندگی ات به جاهای باریک نمی کشد و خوب وقتی شروع کردی نترس و خودت را بنده ی ترس نکن .