موضوع: بهترین شکل تصمیم گیری

قسمت نهم

منظور از توهم چیست ؟

**« توهم خیالی است که یه علت خواستن به آن معتقد شده ایم . یا آنکه بعداًمعلوم می شود خطایی بیش نبوده است » .

تصمیمی که بر اساس یک خیال که به آن معتقدیم گرفته شود مانند ساختن خانه ای زیباست که روی ماسه های نرم بنا شده باشد و چیزی نخواهد گذشت که بنا فرو خواهد ریخت .

در تمام مدت شخص احساس ناراحتی می کند اگر چه ممکن است آنرا ( ناراحتی را ) به اعماق تاریک ذهنش پس براند .

زندگی در توهم در واقع زندگی با درد مدام است . ما می دانیم اشکالی وجود دارد اما نمی خواهیم بدانیم آن چیست . منکر آن می شویم و امیدواریم خود به خود از بین برود ولی چنین نمی شود . درست مثل یک سر درد مضمن که زمانی می دانستیم دردناک است ولی سر انجام آنرا پذیرفته و به آن عادت
کرده ایم . ما درد تیره پشت را به عنوان چیزی تحمل پذیر پذیرفته ایم . ولی توهم مانند درد موجب فرسودگی ما می شود ، چه از آن آگاه باشیم چه نباشیم .

خب ، شاید میل داشته باشید بدانید:

در نیمه دوم به کجا می رویم ؟

می دانید که همه ما تصمیماتت را بر اساس « منشمان » ، یعنی آنچه در درون ماست می گیریم چه متوجه این موضوع باشیم چه نباشیم . لازم است که روی پلی که بین دو نیمه وجودمان است رفت و آمد کنیم ، یک نیمه با فکر کردن به وسیله عقل و نیمه دیگر احساس کردن به وسیله دل ( سروش قلبی ) ، اگر می خواهی همواره تصمیما ت بهتر بگیری . **

توجه :
من ترجیح می دهم آنچه جان اسپنسر در بخش سئوالات قلبی ، به عنوان احساس به آن اشاره دارد را سروش قلبی بنامم . بنا بر این خوانندگان عزیز دقت داشته باشید که هر جا « سروش قلبی » یا « پیام دل » به کار رفت اصطلاح من است . (ن.ش)

** پل ( بین دو نیمه وجود یعنی عقل و قلب هم ) در واقع همان آگاهی مورد نیاز شماست تا دو نیمه وجودت را یه هم ارتیاط دهی ، به زودی ( در ادامه ) انجام این کار را فرا خو اهی گرفت . فقط برای خودت آن دسته از سئوالات خصوصی را مطرح کن که بعداً یاد خواهی گرفت . سپس وقتی به قسمت
خصوصی درونت نگاه کردی دوباره سئوال عملی را بپرس . وقتی چنین کردی به احتمال زیاد به تصمیم بهتر می رسی .

« ما اغلب نمی دانیم روش رسیدن به نتایج بهتر ، برطرف کردن موانع سر راه یعنی هوای نفس مکتوم ماست » .

چطور می توانیم این موانع را از سر راه خود بر داریم ؟

با منش و رفتار متطقی خود !**

قسمت دهم

منظور از منش چیست ؟

منش >>> مجموعه ای از اعتقادات شخصی و عمل بر اساس آنهاست .

تصمیم گیری افراد >>> بستگی زیادی به اعتقادات آنها دارد .

اعتقادات ما >>> انتخابهای فراموش شده ، در گذشته های دور و نزدیک است که هنوز از طریق ناخودآگاه بر تصمیمات ما نفوذ دارند .

اعتقادات از جمله مسائل شخصی است . شاید شما مایل نباشید هر کسی از اعتقاداتتان با خبر شود ولی شاید لازم باشد خوتان آنها را با دقت بیشتر بیازمایید .

شاید بپرسید :

اعتقادات شخصی من چه ربطی به تصمیمات عملی دارند ؟

باید بگویم شما آن بخش هایی از منشتان را مورد استفاده قرار می دهید که برای شما دارای ارزش هستند و این ممکن است تأثیر زیادی بر تصمیمات شما داشته باشد .

تصمیمات عملی >>> آمیزه ای از تفکرات ، احساسات و اعتقادات شما را برای دیگران آشکار می سازند . این آمیزه به وضوح شیوه نگرش شما را به جهان و به زندگی و خودتان نشان می دهد .

با نگرش به تصمیمات دیگران >>> می توان پی به اعتقادات آنها برد . همانطور که هر شخص آگاه می تواند با نگریستن به الگوی تصمیم گیری گذشته شما ، به معتقداتتان واقف شود .

نتیجه این که :

پس تصمیمات من اعتقاداتم را آشکار می سازد .

قسمت یازدهم

شما سئوال عملی یا سئوال عقلی را در مورد موقعیت خود مطرح کردید حال می توانید سئوال دوم را که سئوال خصوصی یا سئوال قلبی است را در مورد خودِ تصمیم گیرندتان بپرسید . سئوال خصوصی در مورد اعتقادات شخصی شامل مسائلی از این قبیل می شود :

1 – دوستی

2 – فراست

3 – بصیرت نسبت به ارزش خودتان

نگاه کردنِ دقیق به منش خود بسیاری از ما را ناراحت می کند . ولی نگران نباشید آنرا بسیار یاری بخش خواهید یافت .

چرا ؟

زیرا هر چه بیشتر از منش خود آگاه شوید می توانید تصمیمات بیشتری بگیرید . بنا براین همانطور که سئوال عملی شما را نسبت به موقعیتتان آگاه می ساز سئوال خصوصی نیز نسبت به منشتان آگاهتان می سازد .

وقتی شما از روی آگاهی منش خود را در موقعیتی که در آن قرار دارید به کار گیرید بهتر تصمیم می گیرید .

بدانید که اعتقادات ما مانند چراغی راه ما را روشن می کند وما به سوی تصمیمات راهنمایی می شویم . مسئله این است که ما از اعتقادات خود آگاه نیستیم .

همه ما ندانم کاریهایی داریم که می توانیم به آنها بخندیم . .... به هر حال همچنانکه تصمیمات خود را می آزماییم وضوح آنها بیشتر می شود و زودتر به تصمیمات بهتر می رسیم .

در بیشتر موارد شخصی که دارای منش مناسب است بهتر تصمیم می گیرد ، مخصوصاً اگر از خصوصیات راستی ، درستی ، فراست ( زیرکی و دانایی ) و بصیرت نیز برخوردار باشد .

قسمت دوازدهم

چرا این سه خصوصیت ؟

راستی و درستی ، به این خاطر که اشخاص واجد آن ، خود را در باره یک موقعیت خاص گول نمی زنند . از آنچه بیهوده است میگذرند ، و به سرعت به حقیقت چیزها پی می برند .

فراست ، به این خاطر که کسی که به فراست خود اعتماد پیدا کرده ، برای اتخاذ تصمیمات مهم به دیگران نگاه نمی کند ( وابسته به دیگران نیست ) بلکه به

خود متکی است .

بصیرت ، به این خاطر که اشخاص ندانسته حاصل کار خود را خراب ننمایند . ( وقتی شخصی را با این خصوصیات منشی و شخصیتی پیدا کردی می توانی به او اعتماد کنی)

اکنون وقت پرداختن به سئوال خصوصی در مورد منش فرا رسیده است .

سئوال خصوصی که می توانی برای خودت طرح کنی این است :


آیا تصمیمات من نشانگر صادق بودن با خود ، اعتماد به فراست ( زیرکی و دانایی ) ، و شایستگی بیشتر هستند ؟

قسمت سیزدهم

راستی و درستی من

اول بهتر است بدانیم :

واقعیت تمام آنچیزی است که واقعاً هست . حقیقت توصیفی از واقعیت ( وجودی ) من یا هر کس دیگر است . دوستی و درستی ، گفتن حقیقت به خودم است ، صداقت ، گفتن حقیقت به اشخاص دیگر است .

حال با نگاه کردن به افکار و کردار و قرار دادن آنها کنار هم نتیجه می گیرم که واقعاً بر من چه می گذرد . به گزینش و نتایج واقعی آنها می نگرم ، این کار به من کمک می کند که خود را گول نزنم و به دیگران درونم را بگویم .

مردم اغلب از گفتن حقیقت به خود پرهیز می کنند و این امر چقدر رایج است ! و خیلی دیر متوجه می شوند که خود را گول زده اند !به نظر می رسد بسیاری از ما از حقیقت می ترسیم ، فکر می کنیم اگر از حقیقت فرار کنیم امنیت بیشتری داریم و یا حداقل راحت تریم . به عبارتی وقتی از حقیقت می گریزیم که از آن می ترسیم ، وقتی کسی سعی می کند حقیقت را به ما بگوید خشمگین می شویم و نمی خواهیم بشنویم ، بخصوص اگر از طرف والدین باشد .چون احساس ترس می کنیم به گوینده می پریم ، یعنی این خشم از روی ترس از حقیقت است . اما نمی دانیم راستی و درستی و گفتن حقیقت به خود می تواند نقش پرورش دهنده برای ما داشته باشد . فکر می کنیم فقط چیزی است که باید به گردن بگیریم و لذا وقت شنیدن حقیقت در باره خود ،نوعی احبار برای پذیرش را حس می کنیم و ما اغلب نمی خواهیم آنچه را که مجبور به انجام آن هستیم را انجام دهیم بلکه کاری را می کنیم که می خواهیم .

به درون خود نگاه کنیم و ببینیم می خواهیم چه کار محرمانه ای انجام دهیم ، آیا مایلیم دوستان و خانواده ما راجع به آن در روزنامه بخوانند ؟

وقتی به خود حقیقت را بگوییم صداقت با دیگران برایمان راحت تر خواهد بود .

قسمت چهاردهم

چگونه می توان به حقیقت دست یافت ؟

سریع ترین روش آن است که به جستجوی تصوری که به آن معتقد شده ای بپردازی ، تصوری که می خواهی حقیقت بودنش را باور کنی ، به این علت که معتقدشدن به آن برایتان راحت و آسانتر است . بهتره بگیم گاهی خیال از حقیقت درخشانتر است ، می توانی آنرا از حقیقت آسانتر ببینی با دیدن خیال به سراغ متضاد آن برو ، همان حقیقت است . بنا براین حقیقت متضاد خیالات است .

مثلاً مردم قدیم معتقد بودند ، زمین مسطح است ، در حالی که حقیقت چیز دیگری بود و اعتقاد آنها زمین را مسطح نکرد ( حقیقت را از بین نبرد ) . بنا براین اعتقادداشتن به یک توهم آنرا به حقیقت تبدیل نمی کند ، فقط می تواند باعث بدتر شدن همه چیز شود . به این ترتیب برای شما اساس تمام تصمیمات بهتر ، دیدن حقیقت و صادق بودن با خود است .

چگونه می توانیم هنگام تصمصم گیری توهم را بشناسیم ؟

اگر موضوع را از اشخاصی که به شما اهمیت می دهند بپرسید ممکن است آنهامتوجه توهم شما بشوند . بپذیرید اشخاص دیگر معمولاً آسان تر از خودمان اشتباهات ما را می بینند . و اغلب شما هم می توانید خطاهای آنها را ببینید . بنابراین اگر متوجه توهم خود نیستید چه کسی می تواند به شما کمک
کند تا آنرا دریابید ؟

اشخاصی که به شما اهمیت می دهند

قسمت پانزدهم

فکر می کنید چه بخش از وجود شما به توهمی که به آن معتقد شده اید می چسبد ؟


آری درست فهمیده اید ، « خود » شما ، ( خود من است که به توهماتم می چسبد )

حال با دانستن اینکه « خود » شما به توهماتتان می چسبد :

چطور می توانید تصمیمات بهتر یا واقع بینانه تر بگیرید ؟

خود را کنار بزن و از دیگران بپرس که چه می بینند . اینگونه می توانی تصمیم بهتر بگیری .

چگونه می توانی بفهمی که آنچه دیگران دیده اند از نظر شما حقیقت دارد ؟

ابتدا واقعاً به آنها گوش بسپار ، بعد خواهی دید که دریافت های آنها چگونه می تواند به شما کمک کند که خود حقیقت را ببینی .

مثال :

تا چند سال پیش یکی از شرکتهای پیشرو فکر می کرد چون قبلاً بهترین ماشین های فتوکپی را می ساخته است هنوز هم چنین است . ولی هر روز بیشتر و بیشتر سهم بازار را از دست می داد .

وقتی که ceo خردمند شرکت از مهندسانش خواست که یک آزمایش مقا یسه ای با ماشین های فتوکپی دیگر بعمل آورند ، آنها دریافتند که رقبا ماشین های فتوکپی مرغوب تر با قیمت کمتر به بازار عرضه کرده اند .

به محض آنکه آنها حقیقت را دیدند مشغول طراحی دوباره ماشین هایشان شدند تا به مشتریان خود ماشین هایی با قیمت خوب ارائه دهند بعد از آن فروش بیشتری کردند و سهم بازار بیشتری بدست آوردند . شرکت از لحاظ اقتصادی سلامت بیشتری می یافت . کارمندان از نظر شغلی امنیت بیشتری کسب کردند . مانند آنها ما نیز باید در جستجوی کشف حقیقت باشیم . یکبار که حقیقت را دیدیم ، چگونگی تصمیم گیری روشن می شود .

پس هر چه واقع بین تر باشیم ، بهتر می توانیم تصمیم مناسب بگیریم .



چطور ممکن است اشخاص فکر کنند وضعشان بهتر شده است و همان موقع خوب عمل نکنند ؟

وقتی توهم خوب بودن وضعشان را باور کرده باشند .

چه ما بخواهیم این واقعیت را ببینیم یا نه ، نتایج اعتقاد به یک توهم سرانجام همه چیز را مشکل می سازد .

هر یک از ما باید بیاموزیم که هر چه زودنر تصمیمات بهتر بگیریم ، زمان مسئله ای حیاتی است .

اینکه چه وقت تصمیمات خود را می گیریم همانقدر مهم است که چه تصمیمی می گیریم . در این روزگار و در این عصر همه باید زودتر تصمیمات بهتر بگیریم .

وقتی ما در توهم زندگی می کنیم مانند کبکی هستیم که سرش را در برف فرو کرده است . فکر می کنیم اگر چشمانمان را ببندیم و حقیقت را نبینیم حقیقت دیگر در مقابل ما وجود نخواهد داشت .

هر چه زودتر بتوانیم حقیقت را ببنیم زود تر می توانیم تصمیم بهتر بگیریم .

هدف از پرسیدن سئوالات

هدف از پرسیدن سئوالات آری یا نه در واقع کشف حقیقت بود.

ما باید از خود بپرسیم که آیا داریم به سوی دیدن حقیقت می رویم یا در حال گریز از آن هستیم؟

بیایید با آن روبرو شویم ، چه خوشایند باشد چه نا خوشایند ، چه با آن موافق باشیم چه نباشیم ، اساس تمام تصمیمات بهتر ما اعمالی هستند که براساس حقیقت صورت می گیرند. زیرا هر چیز دیگری دیر یا زود دشمن ما می شود.

راستی ودرستی جوهر همه موفقیتهاست.

قسمت شانزدهم

خلاصه


1 . تصمیمات ضعیف من براساس توهماتی که در زمان تصمیم گیری به آنها معتقد بوده ام گرفته شده اند.تصمیمات بهتر من براساس واقعیاتی که در زمان تصمیم گیری شناخته ام گرفته می شوند.

2. هر چه زودتر حقیقت را ببینیم زودتر می توانم یک تصمیم بهتر بگیرم. برای یافتن حقیقت به جستجوی آن می پردازم.

3.تصمیم بهتر براساس جواب ساده ای گرفته می شود که سرانجام جواب مسلم خواهد شد.

4.برای کشف حقیقت به جستجوی خیالی می پردازم که معتقد شده ام حقیقت است ولی واقعا نمی توانم روی آن حساب کنم.

5 . ما اشتباهات یکدیگر را آسان تر می بینیم بنابراین خود را بکناری می زنم واز دیگران سوال می کنم که چه می بینند وسپس آنچه را که فکر می کنم برای من حقیقت است مورد توجه قرار می دهم.

6. آیا به انداره کافی بهترین تصمیماتم را نگریسته ام تا از آنها درس بگیرم؟

آیا یک بررسی واقعبینانه از آنچه در اطرافم می گذرد وآنچه در درونم می گذرد بعمل آورده ام ؟

آیا آنچه را که مسلم است دریافته ام؟

آیا حقیقت را دیده ام ؟

آیا با خود صادقم ؟

7.با دلم مشورت می کنم ویک سوال خصوصی از خود می پرسم :

آیا تصمیمات من نشانگر صداقت من با خودم ، اعتماد به فراستم وشایستگی بیشترم هستند ؟

آری ، یا نه

.

قسمت هفدهم

منظورشما از اینکه وقتی در حال گرفتن این تصمیم هستم چه احساسی دارم، چیست؟ احساس از چه نظر؟


اینکه مثلا از خود بپرسم : آیا احساس آرامش می کنم یا نگرانی؟ احساس ناتوانی می گنم یا اعتماد بنفس، احساس تهی بودن می کنم یا انرژی

زیاد؟

"اگر احساسی که در مورد چگونگی تصمیم گیری می کنید، بنظرتان یک احساس درست نیست شاید لازم باشد تصمیمتان را به یک تصمیم بهتر

عوض کنید"

وقتی تصمیم می گیرید ، از خود بپرسید که :

آیا به نظر دیگران متکی هستید و یا به احساس خود ، به فراست خود یا حتی به فراست بهتر خود ؟


شاید بگویید:

منظورتان را از فراست خود ، درست متوجه نمی شوم چه رسد به فراست بهتر. بیایید ابتدا با فراست شما شروع کنیم وبعد به فراست بهتر

شما بپردازیم.