موضوع: تجربه / توصیه های BABY به زوج های جوان

اگه هدف اصلی از زندگی "بندگی خدا" باشه که هست ، ازدواج و تشکیل خانواده جزئی از این هدف متعالی است ،
و نه برعکس هدف از خلقت ما این نبوده که زندگی زناشوئی تشکیل بدیم ، ما به دنیا نیامده ایم که با همسرمون هیچ مشکلی نداشته باشیم !!

ما ازدواج می کنیم که بیشتر و بهتر بتوانیم در مسیر خواست مولا حرکت کنیم.

گاهی جای این اهداف عوض میشه ، هدف اصلی ما این میشه که "همسرمون ما رو بیشتر دوس داشته باشه" دغدغه مون این میشه که "چه کنم همسرم به من بیشتر توجه کنه" - "چه کنم که محبتش همه و همه برای من باشه" و.....

می‌خوانیم علی علیه السلام در پاسخ پیامبر که سؤال کردند:« همسرت را چگونه یافتی؟» گفتند:

« بهترین یاور در راه اطاعت از خداوند.» ..... اندکی تامل

بحارالانوار/ ج۴۳/ ص ۱۱۷

کدام یک از ما موقع خواستگاری می پرسیم " آیا حاضری در راه بندگی و اطاعت فرامین الهی ، یاور و هم سر من باشی؟" !!
کدامین از ما بعد از ازدواج زندگیمان رو حول محور رضایت خداوند قرار می دهیم؟ قبل از اینکه کاری رو انجام بدیم ، رضا و سخط خداوند رو مد نظر قرار میدیم؟

اگه اینگونه هستیم که خوشا به حالمون.

امروز که وصیت مولامون رو مطالعه می کردم ، اینکه ببینم جان و نفس پیامبر در اون ایام ضربت خوردن چه توصیه ای برای ما داشته ، به این فراز برخوردم که:

كارهاى خير را به مدد يكديگر و به اتفاق هم انجام دهيد، از همكارى در مورد گناهان و چيزهايى كه موجب كدورت و دشمنى مى‎شود، بپرهيزيد. (گوشه ای از وصیت امیرالمونین)

به تجربه یافتم که همکاری در انجام امور خیر ، همکاری و قول و قرار در انجام ندادن عادات و رفتارهای بد (آنچه مورد غضب خداست) موجب حل و فصل گره های کور روابط همسران است، گره هائی که آدمی را مستاصل می کنه ، خصوصا وقتی که همه راهها رو رفته باشه ، انواع عکس العملها ، توصیه های روانشناسی ، انواع سیاستها ! رو به کار گرفته ، اما حاصلش فقط عدم انجام آنچه مورد انتظارمون بوده ،

آی همسرانی که با همدیگه مشکل دارید ، هر کاری هم می کنید نمی دونید و نمی تونید خرده دعواها و اصطکاکهای بین خودتون رو حل کنید ، بیائید به توصیه مولامون علی (ع) چند کار خیر رو مد نظر قرار بدید

مثلا عیادت بیماران ،
مثلا بردن ارزاق برای مستمندان ،
رفتن به خونه بزرگ فامیل ، افراد مسنی که کمتر به اونها توجه میشه ، رسیدگی به آنها
کمک مالی به فامیل ، درعین داشتن گرفتاری مالی خودمان
کمک مالی به موسسات خیریه ،
سرکشی به بهزیستی ،
و ... و....

و به اتفاق خانواده (زن و شوهر با هم) اونها رو انجام بدید.
بیائید کمی از پیله محدود زندگی های روزمره مون بیرون بیائیم و به فکر سایرین باشیم ، زندگی را محدود و محصور در چاردیواری خونه خودمون نبینیم و...


البته مراقب باشیم که همه اینها رو نه با هدف بهبود زندگی و بهبود روابطمون با همسر که واقعا برای طلب و جلب رضایت خالقمون انجام بدیم ، این را گوشه ای از شکر گذاری تمام نعمتهای بی حدو حصرش قرار بدیم.

به این ترتیب از این زندگی فاصله می گیریم (که گاهی آنچنان تیره س که نبودش رو از خدا طلب می کنیم) ،
از این دور باطل قهر و کدورت و تنفر خارج خواهیم شد
با این کار تمرکز رو از روی همسرمون و رفتارهاش برداشتیم ، در مسیر طاعت و بندگی و حرف شنوی از خدا قرار گرفتیم ، تنفر و کینه رو در قلبمون به صلح و دوستی تبدیل کردیم ، و....

و مطمئن باشیم که
به برکت انجام این امور خداوند مشکلات زندگی مون رو رفع می کنه
و آرامش رو به زندگیمون میاره انشالله

به اندازه

موضوعی که می خواستم باهاتون در میون بذارم ، اسمش رو میذارم "به اندازه ، نه بیشتر نه کمتر"

قبل از ازدواج و هنگام بررسی و انتخاب اگه بیشتر از حد مورد نیاز بررسی کنیم و بیشتر از اندازه عقلمون رو خرج کنیم ، اسمش میشه وسواس ، اگه از عقلمون کم استفاده کنیم ، تصمیم درستی نخواهیم گرفت.

در هنگام ازدواج : اگه خیلی زیاد خرج کنیم ، ولخرجی خواهد بود اگه خیلی کم میشه خساست ،
اگه خیلی اعتماد کنیم و نا بجا اسمش ساده گیه ، و تاوانش رو باید بدیم اگه شک داشته باشیم اسمش میشه سوء ظن ، هم در تصمیم گیری دچار مشکل میشیم و هم اینکه نافرمانی خدا رو کردیم (شریعت سوء ظن رو منع کرده)

بعد از ازدواج:
اگه در ارتباط با همسرمون و اشتباهاتش خیلی خیلی سخت گیری کنیم مشکلاتمون لا ینحل میشه ، اگه اصلا به رومون نیاریم آخر انفعاله.

زندگی نیاز به ترسیم خطوط قرمز نداره ، که احیانا همسرمون از این محدوده پاش رو فراتر بذاره ، ما مجبور به انجام واکنش سریع و بیش از اندازه اون اشتباه بشیم.

واکنش هامون باید به اندازه کنش ها باشه . مثلا نباید برا یه قهر کوچیک تهدید به طلاق و جدائی کنیم.
همینطور در ارتباط با تربیت فرزندانمون هم این نکته مهمی است که تنبیه باید به اندازه رفتار ناپسند فرد باشد.
و بالعکس هم در خصوص تشویق.
حتی در دادن هدیه / کادوی تولد / پول تو جیبی و...

در ارتباط با سایرین و خانواده ها هم (نقل به مضمون از یه حدیث) نه چندان سستی کن بر تو دلیر گردند و نه چندان درشتی که از تو سیر گردند.

یا در ارتباط با کنترل ، اگر بیش از اندازه کنترل کنیم ، هزینه (وقت و انرژی و پول) زیادی پرداخت خواهیم کرد و اگر کنترلی نداشته باشیم سیستم (زندگی) از هم خواهد پاشید.

تعادل در زندگی حرف اول و آخر رو می زنه ، نه بیشتر (افراط) و نه کمتر (تفریط)

در زندگی مشترک زمانهائی پیش میاد که محبت بین همسران کم میشه ، گاهی تنفر و انزجار جای خودش رو به عشق میده. با اینکه هر دو (زن و شوهر) هم انسانهای پاک و وارسته ای هستند!!!

وقتی که به زعم خودمون همه راهها رو رفتیم ، اما با این بلیه (آزمایش) مواجه میشیم.
چه باید بکنیم:

یکی از راهها رفتن به سمت خداست و درخواست از اوست که دوباره محبت و عشق رو بین ما قرار بده.

مگه نه اینکه خودش فرموده:

و جعل بينكم مودَّة و رحمة (سوره روم ، آيه 21)
خداوند در ميان شما مودت و رحمت قرار داد

اين خواست الهیه كه ميان زن و مرد مودت و مهربانى برقرار كرده.

خالق هستی به عناوین مختلف میخواد بنده اش به سمتش بره ،
گاهی با قرار دادن او در شادیها و موفقیتها که برود و شکر گذاری کند.
گاهی هم با قرار دادنش در رنجها و محنتها که بنده به سویش برود و درخواست کند.

میشه در اوج مشکلات زناشوئی ، جائی که همه درها رو بسته می دونیم و همه راهها رو رفته ، این راه رو هم امتحان کنیم و بریم به سمت خالق همه عشقها و از او این محبت رو بخوایم. بخواهیم که محبت همسرمون رو در دل ما بیشتر و بیشتر کنه.

سخن رو با روايتی از رسول اكرم صلى الله عليه وآله و سلم به پایان می برم كه حضرت مى فرمايند:

((مَن صَبَرَ على سوء خُلق امرَاءَتِه اءَعطاهُ اللَّه من الاجر ما اءَعطاهُ داود عليه السلام على بلائه ، و من صبَرَت على سوء خُلق زَوجها اءَعطاها مثل ثواب آسيه بنت مزاحم))

(اگر مردى بدخلقى و سوءرفتار همسر بداخلاقش را تحمل كند اجر صبر او مثل اجر داوود پيغمبر است .
همين طور اگر زنى سوءرفتار مردش را تحمل كند و پذيراى خلق و خوى ناپسند و رفتار نامناسب او باشد خداوند همان ثوابى را كه به آسيه همسر فرعون عنايت كرد، به او نيز خواهد داد)).
بحارالانوار، ج 100، ص 247، حديث 30

دوره های مختلف زندگی مشترک

همانطور که یک نهال کوچک تا به یک درخت کهنسال تبدیل بشه ، دوره های متفاوتی داره و بالطبع در هر دوره نیازهای متفاوت داره. طبیعیه این نهال در سالهای اول نیاز به رسیدگی و توجه بیشتر داره ، آب و نور کافی می خواد همینطور هم زندگی مشترک نیز در دوره های مختلف نیازها و شرایط خاص خودش رو داره.

از طرف دیگه آسیبهای وارده و شدت اونها هم به این نهال / درخت هم متفاوته. برای همین هم توصیه هائی که برای یک زندگی 20 ساله میشه شاید برای یک زندگی تازه شکل گرفته مفید نباشه.

در سالهای اول زندگی - سالهای 1تا 5- معمولا آسیبها ناشی از سوئ تفاهمات ، انتظارات بعضا نابه جا ، شناخت نادرست از تفاوتهای فرهنگی و اجتماعی خانواده دو طرف ، تمرکز بر ایده آلها بجای واقعیات و... ببوده و باعث بروز مسائلی می گردد. اینگونه آسیبها ، اسیبهای خیلی جدی نبوده و تنه نهال رو زخمی میکنه.

اما گفتگو از طلاق ، تهدید به طلاق برای تادیب همسر ، تهدید به طلاق برای جلب محبت بیشتر ، با بروز کوچکترین مسائل انجام کارهای ناپخته ای مثل رفتن به دادگاه و درخواست جدائی و... آسیبی جدی و بنظر من تیشه به ریشه درخت زدن است.

بنابراین ضمن هشدار درخصوص این موضوع - صحبت از طلاق بدون کمترین صبر و تحمل - ، راه حل رفع اکثر این قبیل کدورتها و آزردگیها چیزی جز صبر نبوده ، نیاز به رویه ای شامل سعه صدر همراه با جراتمندی و قاطعیت دارد.

جه خوب بود مدیر همدردی عزیز ، آمارهائی از بیشترین مخاطرات زندگی مشترک در دوره های مختلف زندگی (مثلا 5 سال اول ، 5 سال دوم ، دهه سوم و... ) ارائه می دادند.

نگرش امیدوارانه به زندگی:

وقتی که تعداد زیاد تاپیکهای با موضوع مشکلات ، دعواهای زندگی زناشوئی رو می بینیم.

وقتی دعوا و کتک کاری بین زوجهای با سطح بالای تحصیلات رو می خونیم.

وقتی قهرهای طولانی مدت همسران ، قهرهای بالاتر از یکسال و... رو مرور می کنیم.

وقتی دعواهای همسران حتی در بین کسانی که اصلا انتظارش رو نداریم رو مش نویم .

وقتی ...

درسته که با یه نگرش فرد کاملا نا امید میشه ، اما یه نگرش دیگه خط بطلانیه بر:

تمام حرفهای ناامید کننده ، تمام بن بستهای زندگی ، تمام فکر کردن ها به جدائی و طلاق

چرا که این نمونه ها ، قاعده ذهنی منو مبنی بر اینکه اگه در یه زندگی قهر - تنش - عدم تفاهم - زد وخورد - و... وجود داشته باشه ، این زندگی بدرد ادامه دادن نمی خوره و باید جدا شد، رو بر هم می زنه.


وقتی این خاطرات رو می خونیم ، یا با چنین زندگیهائی در عالم واقع روبرو میشیم که علیرغم دعواها و کتک کاریها ، قهرها و... بازهم زن و شوهری با هم ادامه میدن ، سعی بر حل مسائلشون می کنن. وقتی می بینیم که یه قهر بیش از یک سال ! سرانجام به آشتی و وصل رسیده ، می فهمیم که :
این امکان وجود داره که مسائل زندگی ما هم قابل حل خواهند بود. مسائلی که عمدتا کوچکتر از مسائل زندگیهای دیگران است. پس:
با واقعیتهای زندگی (زندگی روزهای خوشایند و ناخوشایند داره ) راحت تر کنار می ایم ،
روزهای خوش زندگی رو شکر گذار خدا هستم.
در روزهای ناخوش زندگی ، صبر پیشه کرده و از خدا می خوام حال و روزم رو خوش منه و آرامش رو به زندگیم برگردونه.