سلام دوستان
من مدتي هست كه با يكژسر در حدود سن خودم (28 سال) به نيت ازدواج آشنا شدم. ايشان الان براي ادامه تحصيل به خارج از كشور رفتند واز همان ابتداي آشنايي مرا به گرفتن پذيرش تشويق مي كردند. مدتي كه ايشان در ايران بود من به او علاقمند شدم و همچنين به نظرم ايشان شخصيت موجه و منطقي داشتند و بسياري از ابعاد شخصيتي او دقيقا با معيارهاي من براي ازدواج سازگار بود.
حالا از زماني كه او از ايران رفته تماسها تنها از جانب من هست و همچنين من به ايشان ايميل ميزنم و ايشان جواب مي دهد و اگر مدت زيادي نه من ايميل بزنم و نه تلفن دريغ از اينكه ايشان ايميل وتلفن بزنند البته در مورد تلفن توجيهشان اين است كه چون تنها تلفن دانشگاه در اختيارشان است تماس تنها مي تواند يك طرفه باشد. و توجيه ايشان براي ايميل هم كمبود وقت و مشغله زياد كاري و درسي است. حتي زماني كه من به ايشان اعتراض مي كنم پاسخشان اين است كه "من حتي خودمو نمي بينم". حال سوال اينجاست كه اولا ايشان هنوز علاقه خود را حفظ كرده اند؟ و ثانيا به فرض سر گرفتن ازدواج اين امر مشغله زياد نمي تواند مشكل ساز باشد؟ لطفا مرا راهنمايي كنيد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)