انتـخاب و آرامـش

[baran.68]

انتـخاب و آرامـش

ما خیلی وقت های به دنبال آرامش گشته ایم ، ولی نیافته ایم. در این یادداشت سعی بر این است که به کمک هم ، آرامش را بیشتر از طریق انتخاب هایمان بشناسیم و در آغوش بگیریم.
لازمه اینکه همسفر شویم اینست که در کنار هم حرکت کنیم. لذا اگر شما در مورد سئوال های ذیل بیشتر تعمق کنید و افکار خود را روی آنها متمرکز نمائید،زمینه های بحث در یادداشت بعدی هموارتر می گردد.
شاید پیش آمدن سئوالات ذیل و جواب شما به آنها ، خود به خود به نتیجه مطلوب منجر شود و شما را از مطالعه یادداشت بعدی بی نیاز گرداند. چرا که اگر موضوعی برای آدمی سئوال شود، بزودی جوابهای آنها را نیز کشف خواهد کرد.
پس قلم و کاغذی بردار و با تفکر و تعمق و با دقت و ظرافت جواب سئوالات ذیل را در مورد خودت یادداشت کن . تا در یادداشت بعد، با زمینه لازم و به کمک هم ، بیشتر به مسئله انتخاب و آرامش بپردازیم.

آرامش:
آرامش چیست؟ و افراد آرام چگونه اند؟
آیا کسب آرامش ضرورت دارد؟
واقعا در کجا ، چه وقت و چگونه به دنبال آرامش بگردیم؟
آیا اصولا آرامشی وجود دارد. راه یا راههای رسیدن به آرامش کدامند؟
آیا آرامش انسان نسبی هست یا کلی؟ آیا کسب آرامش برای آدمی ممکن است؟
برای رسیدن به آرامش از کجا شروع کنیم؟ کسب آرامش چه میزان انرژی می طلبد؟
آیا رسیدن به آرامش عملی هست؟

و اما انتخاب:
انتخاب چیست؟
ارزش مقوله انتخاب از کجا ناشی می شود؟
آیا ما می توانیم در زندگی دست به انتخاب بزنیم؟ حدود انتخابهای ما کدامند؟
انتخاب چه سهمی در زندگی ما دارد؟ و تا چه اندازه روی کیفیت زندگی ما تاثیر می گذارد؟
چه عواملی روی انتخاب های ما موثرند؟
انتخاب های مهم زندگی ما کدامند؟
به چه میزان در زندگی انتخاب می کنید؟
چه کسانی برای ما انتخاب می کنند؟
چه میزان به دیگران اجازه می دهیم که برای ما انتخاب کنند؟
به چه میزان انتخابهای دیگران را تائید یا رد می کنیم؟
چه مقدار برای دیگران انتخاب می کنیم؟
آیا بیشتر اجازه می دهیم که برایمان انتخاب کنند ؟ یا بیشتر سعی می کنیم ، خود دست به انتخاب بزنیم؟

رابطه انتخاب و آرامش:
نقطه تلاقی انتخاب و آرامش کجاست؟
آیا انتخاب های ما، چگونگی آرامش ما را تعیین می کنند؟
آیا ما با تنظیم و کنترل انتخابهایمان در دامان آرامش خواهیم افتاد؟
آیا ما به دنبال انتخابهای منتهی به آرامش هستیم؟


الف) هر انتخابی هزینه هایی دارد که انسان ناگزیر به پرداخت آنهاست.
اگر نخواهیم که هزینه های متناسب با انتخاب خود را بپردازیم ، بناچار مستاصل و درمانده می شویم و یا اینکه می بایست با انتخابی که دیگران برایمان می کنند، بسازیم.
فرض کنید شما نیاز به انتخاب شغل دارید. مثلاً دوست دارید یک متخصص یا یک تاجر شوید. پس باید دست به انتخاب بزنید ؛ ولی خیلی زود متوجه خواهید شد که هر انتخابی زمینه و هزینه های خاص خودش را دارد. برای متخصص شدن نیاز به سالها زمان ، سخت کوشی ، آموزش، مطالعه و تجربه هست. این هزینه آنقدر سنگین است که بسیاری از افراد، از زیر آن شانه خالی می کنند. اگرچه در اطراف خود همه نوع شغلی می بینیم، اما افراد متخصص و حرفه ای کمتر هستند و مشتریان و خواهان بسیاری نیز دارند.
اگر بخواهید تاجر شوید ، علاوه بر آموزش و مشاوره با افراد خبره ، نیاز است که با برنامه ریزی ، تحمل اشتراک با دیگران و طی زمان طولانی ، کسب سرمایه کنید و با زحمت بسیار اعتبار به دست آورید. همه اینها هزینه هایی هست که برای انتخاب خود می پردازیم.
اگر هزینه لازم جهت انتخاب خود را نپردازیم، نمی توانیم به انتخاب مطلوب خود دست پیدا کنیم.
هر ساله صدها هزار نفر ، بصورت نیم بند، نصف و نیمه و سرسری ، برای کنکور درس می خوانند. آنها یا به درستی از میزان زحمت لازم برای قبولی ( انتخاب تحصیل در دانشگاه) آگاه نیستند و یا اینکه می دانند، ولی زحمت پرداخت هزینه مورد نیاز ( زحمت مشاوره تحصیلی، برنامه ریزی ، سخت کوشی و مطالعه) را به خود نمی دهند. تمام این افراد برای موفق نشدن خود دلایلی می تراشند که هیچ سودی به حال آنها ندارد و نتیجه قطعی اینست که آنها به انتخاب خود دست نمی یابند.
دانش آموزانی که برای تمام روزهای سال برنامه داشته و زیر نظر مشاوران، اوقات فراغت خود را تبدیل به اوقات مطالعه و سخت کوشی می کنند از میزان هزینه انتخابهایشان آگاهند و می دانند ادامه تحصیل ، دانشگاه و پیدا کردن شغل دلخواه را، به رایگان به کسی نمی دهند.
پس افرادی که پس از برنامه ریزی و زحمت کشیدن ، انتخاب درستی نیز انجام می دهند به آرامش دست می یابند. یعنی آرامش انسان در پی برنامه ای دقیق، زحمتی مستمر و مداوم ، مشاورانی همدرد و دلسوز که منجر به انتخاب سنجیده می شود ، حاصل می گردد.
نتیجه:
هر انتخابی مانند: انتخاب همسر، انتخاب شغل، انتخاب دوست ، انتخاب مسیر ، انتخاب هدف ، انتخاب شیوه زندگی ، انتخاب مذهب، انتخاب رشته تحصیلی ، انتخاب محل زندگی، انتخاب روش برخورد با دیگران، و هزاران هزار انتخاب دیگر، همه و همه، نیازمند صرف هزینه های خاص خود (ایجاد بستر و زمینه لازم، برنامه ریزی ، مشاوره با متخصص، سخت کوشی، استمرار ، زمانبندی و ... ) هستند . تا در پی چنین انتخابی آرامش انسان تامین گردد.



ب) هر انتخابی عواقبی دارد که انسان باید مسئولیت انتخاب خود را پذیرا باشد
اگر شما زحمت زیادی برای انتخاب صحیح بکشید، مسئولیت عواقب انتخاب خود را نیز می پذیرید. وقتی موفق می شوید از اینکه بگوئید« من موفق کسب کردم» خوشحال می شوید ؛ یعنی خود را صاحب اختیار و متعهد به انتخابی خود می دانید ، ولی اگر زحمتی نکشید ، انتخابهایتان محدود شده و تن به انتخابی می دهید که حاضر نیستید خود را مسئول آن بدانید . از همین جا بحث مسئولیت پذیری آدمها شروع می شود.
آرامش انسان از پذیرش مسئولیتی حاصل می شود که آن هم به نوبه خود در پی انتخاب صحیح و زحمت ها و هزینه های قبل از آن به وجود آمده است.
پس سخت کوشی و پرداخت هزینه های لازم

$

$

$

انتخاب صحیح

$

$

$

پذیرش مسئولیت

$

$

$

آرامش انسان




بطور خلاصه:
سخت کوشی و پرداخت هزینه های لازم ، منجر به انتخاب صحیح و انتخاب صحیح نیز موجب پذیرش مسئولیت می شود و در نهایت آرامش انسان به جهت احساس آزادی به وجود می آید.


ج) وقتی از انتخاب کردن طفره می رویم چه بهانه هایی می آوریم
1 – دیگران مقصرند:
وقتی تلاش لازم و برنامه صحیح نداریم ، ناگزیر انتخابهایی گریبانگیرمان می شود که ما را راضی نمی کند. حالا دیگران را مسبب وضع می دانیم. یا پدر و مادرمان سخت گیر بوده اند؛ یا همسرمان بد اخلاقی کرده ؛ یا دوستانمان ناباب بودند یا فرزند ناخلف داشته ایم؛ یا آزمون و مصاحبه مشکل بوده، یا کارفرما با تبعیض و ظلم با ما رفتار کرده است؛ یا افرد سود جو تقلب کرده و سر ما کلاه گذاشته اند؛ یا دولت بی عدالتی را گسترش داده است؛ به نظر این دسته از افراد همه دست به دست هم داده اند تا آنها را شکست دهند. (یعنی اینکه فقط من که زحمتی برای انتخاب صحیح و درست نکشیده ام ، بی تقصیرم!!!)
2 – زمین و زمان مقصرند:
وقتی فعالیت های لازم و مشاوره های ضروری برای انتخابهایمان نداشته ایم. نتایج و مسئولیت های انتخابمان را به همه اشیاء نسبت می دهیم. ترافیک بود، سر قرار نرسیدم! زمانه بد شده و همه بدبختند! فرهنگ ما ، بد فرهنگی هست! کشورما اینطوره! قانون ما خرابه!
3 – شانس من بد هست(بدشانسی)
بعضی هم متوجه می شوند ، مشکل خودشان هستند، ولی اگر اشاره کنند که کم زحمت کشیده اند ، بی برنامه بوده اند و ...، مجبور می شوند که خود را اصلاح کنند، پس بهتر است تقصیر را گردن شانس بیندازند تا خود را رها کرده و لذت های آنی را کسب کنند. « خرِ ما از کرّگی دم نداشت» ، « دریا هم به ما میرسه خشک میشه»
4 – هیچ فایده ای نداره:
این افراد مانند درمانده ای هستند که برای انتخاب بعدی خود نیز، همان نسخه بی فایده قبلی را اجرا می کنند. اینها با سیاه نمایی افراطی و بی نتیجه خواندن هر تلاشی ، به همه می گویند که قصد ندارند در آینده مسیر خود را عوض کنند، از قبل می گویند که تصمیم زحمت و پرداخت هزینه ندارند. نمی خواهند که برای عوض شدن اوضاع زحمتی بکشند. اینها چون کودکی دست خود را در آتش می کنند و دست خود را می سوزانند و گریه می کنند لیکن دوباره همان کار را تکرار می کنند ولی نمی خواهند که روش خود را تغییر دهند. اینها « انسان بدبخت» را به جای «انسان زحمت کش یا آرامش انسان» انتخاب کرده اند.
بطور خلاصه:
هر یک از بهانه های بالا، برای صاحبش احساس بدبختی ، بیچارگی ، مستاصل بودن ، نگرانی، اضطراب، رنج ، غم ، غصه، اشک و گریه، افسرده بودن، بی تفاوتی، ناامیدی، احساس گناه، حسادت، خیالبافی و ...، می آورد. لذا قبل از اینکه مجبور باشیم به خاطر فرار از انتخاب، دچار بهانه تراشی و مشکلات ناشی از آن شویم بیاییم برای انتخابهایمان برنامه ریزی کنیم. مشورت کنیم و شروع به تکاپو و فعالیت نمائیم.


کاریزما مشاور