نـــقــاب

[آرمان 26]

سلام دوستان امروز چند تا سئوال ذهنم رو درگير خودش كرد كه دوست دارم نظر شما رو هم بدونم ، ما آدم ها تو دنیای واقعی چقدر نقاب به چهره می زنیم ؟ چقدر خودمون رو اسیر قید و بندهای اجتماعی می کنیم .... توی زندگی واقعی ، چقدر خودمون هستیم ؟ خود واقعی . بدون هیچ نقابی ... چقدر پیش آمده تو زندگیت ، توی یک جمع دوست داشتنی قرار بگیری که خود خودت باشی ، اون جوری که دلت می خواد ، اون جوری که هستی.... نقش بازی نکنی ... بخندی از ته دل .... با تمام وجودت احساس راحتی کنی و لذت ببری . چرا ما آدم ها خودمون رو اینقدر مقید می کنیم ؟ چرا ازخودمون فاصله میگیریم ؟ تا کی باید برامون مهم باشه قضاوت دیگران ؟ اصلا آيا مقيد بودن خوبه يا نه ؟

خود من تا حالا مواردی بوده که خلاف جهت جریان آب حرکت کردم . شاید ، گهگاهی سد ها رو شکسته باشم ، سنت ها رو ، کاری کردم که عقلم و شعورم تشخیص داده درست ترین کار ممکنه و " بی عیبه "، هر چند از دید عموم اون کار خلاف عرف و قانون پذیرفته شده و نانوشته ی مردم بوده باشه ، البته تو يك مورد هم ضربشو خوردم ولي به هر حال .... امیدوارم تونسته باشم درست منظورم رو برسونم . خواه نا خواه ما مجبوریم کمی هم همسو با عرف عمل کنیم ، نمی شه از کل جامعه و قوانین موجود در اون برید . اما ممکنه تو زندگیت در شرایطی قرار بگیری که بهترین انتخاب برات ، انتخابیست که باعث می شه کمی هم از عرف فاصله بگیری ، باعث می شه خلاف جریان آب شنا کنی ...بارها تو شرایطی قرار گرفتم که قضاوت شدم . اما این قضاوت ها که اکثراً بی مورد و گاهی هم از روی تعصب هست چه اثری در زندگی شخصی شما داره ؟ گرچه تو هم "جزئی " از این " کل " هستی .... عضوی از این جامعه هستی ، اما غیر ممکن هم نیست که تو زندگیت شرایطی پیش بیاد که مجبور باشی کمی دور از عرف عمل کنی .... کاری که در نوع خودش "عیب" محسوب نمی شه ، اما جامعه عادت کرده که مطابق اون قانون نوشته شده ی قبلی عمل کنه ....
به من بگید ، شمایی که همين الان اين نوشته رو می خونین . تو زندگی واقعیت چقدر خودت هستی ؟ حرف و قضاوت دیگران چقدر برات اهمیت داره ؟ مطابق عرف عمل کردن ، چه جایگاهی در زندگیت داره ؟ ترجیح می دی در جهت جریان آب حرکت کنی یا گاهی هم مطابق میلت ، هرچند خلاف جریان آب حرکت کنی ؟ واقعاً دلم می خواد بدونم آدم ها چقدر علاقمند هستند که سد ها رو بشکنند ، نقاب رو بردارند و اونی باشند که دلشون می خواد .... حتی اگرنگران قضاوت شدنید و راحت نیستید نظرواقعیتون رو در اين تاپيك بنويسيد .

[keyvan]

سلام,
نه مثل اینکه یکی پیدا شد؛!

سوال زیاد پرسیدی من هم میخوام به همه جواب بدم.

تو زندگی واقعیت چقدر خودت هستی ؟
یادم میاد چند سال پیش از اینکه خودم نبودم از اینکه نمیتونستم خودم باشم ؛نفرت داشتم, همیشه میخواستم دیگران رو از خودم رازی نگه دارم بدون اینکه به خودم توجه کنم,بدون اینکه نظری از خودم داشته باشم؛
اما به لطف خودشناسی و خودآگاهی ،و اینکه خودم رو دوست داشتم و دارم؛ هر روزم بیشتر از دیروز به خود خودم نزدیک میشوم؛ همیشه سعی میکنم خودم باشم؛چون نهایت لذت و نهایت ؛نهایت است
حرف و قضاوت دیگران چقدر برات اهمیت داره ؟
حرف و قضاوت دیگران برای من مثل قلقلک هستش!:D اگر ببینم حرفشون حسابیه؛ برای بهتر شدنم استفاده میکنم؛ولی غیر از این باشه؛برام اهمیتی نداره, منظورم بی احترامی نیست,برای نظر و عقیده هر فردی احترام قائلم ,اما نمیتونم,هر قضاوت و یا حرف و حدیثی رو بپذیرم,و به ساز مردم برقصم.
مطابق عرف عمل کردن ، چه جایگاهی در زندگیت داره ؟
بیشتر اوقات فقط به خاطر اجتماعی بودنم برای عرف مقداری اهمیت قائل میشم؛ والا با خودم که باشم بیشتر نه!کاری هم به کار کسی ندارم
خلاف عرف بی بندوباری نیست
ترجیح می دی در جهت جریان آب حرکت کنی یا گاهی هم مطابق میلت ، هرچند خلاف جریان آب حرکت کنی ؟
دوست ندارم عقیده و مرام و... زندگیم مثل سایر انسانها باشه! گاهی اوقات میزنم به جاده خاکی؛گاهی وقتها هم از بی راهه میرم, یا به قول شما خلاف جهت اما حساب شده .

و همین الان باز هم به خودم ثابت کردم ,که خودم هستم,

[baran.68]

واقعا چرا ؟

چرا بعضی ها تا این حد از اصل خودشون دور میشن ؟

خلاف عرف!
واقعا چه چیزهایی خلاف عرف هستند و چرا ؟

اگر عملی عنوان خلاف عرف رو گرفته پس حتما دلیلی داشته .
کسی که به دلایل این خلاف عرف ها دقت نکنه و فقط صرف اینکه خلاف عرف هستند ازشون خودداری کنه ، اگر در شرایطی قرار بگیره همین خلاف عرف ها رو زیر پا میگذاره چون دلیلش رو نمی دونه .

اگر این دلیل ها رو بدونیم بسته به عقایدمون یا اونها رو می پذیریم و قبولش می کنیم و میشه جزء باورهای ما و یا نه به هیچ وجه نمی پذیریمشون .

اگر پذیرفتیم و بهش معتقد شدیم دیگه بحث خلاف عرف نیست ، بحث اعتقاده . هیچ کس نمی تونه به راحتی پا روی عقایدش بذاره ، مگر اینکه عقیده نباشه بلکه تنها یک سری شعار بی معنی باشه .

اگر کسی دلایل خلاف عرف بودن رو نپذیرفت و خیلی از هنجار ها رو زیر پا گذاشت پس باز هم باید شجاعانه پای عقایدش بایسته و تظاهر نکنه و نقاب به چهره نزنه و واقعیت خودش و عقایدش رو نشون بده .
اگر از این که خلاف عرف عمل کرده پشیمون یا ناراحت نیسد دیگه نقش بازی نکنه و واقعیت خودش و باورهاش رو به نمایش بگذاره.

اگر کسی به غلط بودن چیزی که در عرف مطرح هست معتقده پس چرا می ترسه از آشکار شدن عمل خلاف عرفش ؟

اگر وقتی عمل خلاف عرفی انجام داد و معتقده که کارش درسته پس چرا در اکثر موارد دست به توجیه میزنه ؟

چنین افرادی در واقعیت امر خودشون هم به خلاف عرف بودن معتقدند .

متاسفانه امروزه زیاد شدن آدم هایی که شعارهای خوبی میدن اما بهش عمل نمی کنند.

زیاد شدن آدم هایی که نقاب به چهره می زنند تا کسی به شخصیت واقعیشون پی نبره .

[حسین پور]

سلام بر آرمان گرامی...

بگذار خود ""نقاب"" صحبت کند...:D

به اعتقاد بنده همه یک ""نقاب"" دارند هیچ استثنایی هم وجود ندارد...تنها زمانی تفاوت و اختلاف حاصل می شود ما کاربرد "نقاب" را درک نکرده باشیم.. همین نقاب است که رفتارهای ما را در موقعیت های متفاوت تغییر می دهد.

اما همان گونه که اشاره کردم باید کاربرد نقاب را دانست..

یک نقاب وجود دارد که ما آن را هنگامی استفاده می نماییم که موقعیت و محیط ناایمن باشد.... اغلب افرادی که در محیط نا امن و محیطی که بدور از شادی و هیجان است زندگی می کنند در ارتباطات روزمره خود برای رهایی از حس بد و ترس از از دست دادن موقعیت به ""نقاب"" روی می آورند.
استفاده از دروغ نمونه بارز نقاب 1 هست.

مورد بالای موقعیتی را نشان میداد که فرد مجبور میشد تا از نقاب استفاده کند اما مورد دیگری(2) که بیان می کنم خود انسان نقاب داره..

2>انسان نقاب دار>>انسانی هست که توانایی تمیز و تفاوت بین شخصیت را ندارد یعنی با همسر خویشتن طوری برخورد می نمایید که با مادرش.
در واقع او هنوز نتوانسته مرزی میان شخصیت خصوصی و شخصیت اجتماعی پیدا کند.

3> انسان بدون نقاب> این انسان از نقاب در جای مناسب خود استفاده می کنه.... یعنی فرد از خویشتن و خود واقعی غافل نیست.
چنین فردی هم در موقعیت اجتماعی رفتار مناسبی دارد و هم در موقعیت خصوصی.. میداند در موقعیت اجتماعی باید دارای منش اجتماعی بوده و در موقعیت خصوصی پایبند به روابط آزاد.

ویژگی بسیار مهم این چنین فردی که من هم همواره بر آن تاکید می کنم ""انعطاف پذیری"" است که همین انعطاف پذیری نقش بسیار مهمی را در زندگی فرد بخصوص روابط زناشویی او دارد.

نمونه بارز انسان بدون نقاب(البته از نظر من هیچ فردی بی نقاب نیست در واقع تاکید بر این است که نقاب را در جای مناسب خود بکار ببرد)...در مثال زیر خلاصه میشود::

>>پدری را مجسم کنید که در محل کار خود که مدیریت را برعهده دارد با جدیت دستور می دهد و نظم خاصی بر حکم فرماست...همین پدر هنکامی که به خانه میرسد با فرزندش کشتی می گیرد یا از باطن کودک درون با سخن می گوید...همین پدر بعد از بازی کردن با فرزندش در پاسخ به سوال های همسرش نیشخند نزده و همواره با توجه به حرف هایش گوش میدهد.



البته درست هست که من می گویم انسان ها هواره از نقاب بهره می برند اما اگر فردی تنها در یک "نقاب" درجازده و در نقش یک نقاب تثبیت شود....از شکوفایی باز می ماند.

اسوالات آرمان گرامی قدری هم به ""سایه های یونگ"" ربط داشت و حتی تحلیل "جنسیتی فروید" که فعلا در آن مورد بحثی نمی کنیم.(اگر خواهان باشید بر روی چشم)
امیدوارم توانسته باشم با توضیحات پاسخگویی آرمان 26 گرامی باشم.
.................................................. .....................

یاد بگیرید از هر نقابی در مکان و موقعیت مناسب خود بهره برید(نظر شخصی)

[فرشته مهربان]

و اما ...

من آنچه برادر گرامی جناب آرمان 26 مطرح کرد را بیشتر یک درد فردی می دانم ، یعنی کسی که با ادله قوی یک قاعده عرفی را غلط بداند و جرأت نشان دادن نظرش را نداشته باشد .... بیشتر از هر کسی به خودش و روان خودش آسیب می زند . و این آسیبش کمتر از آنهایی است که من به واقع از مشاهده آنها و اعمالشان دلم به شدت به درد میاد چون اینان به دیگران بیشتر آسیب می زنند و می شوند مصداق کسانی که ظلم می کنند .

و اون هم کسانی هستند که در نقاب نفاق هستند ، خود سانسوری دارند . یعنی چند چهره یا به عبارتی ملون هستند .

آفتی که به شهامت عرض می کنم امروز جامعه ما را فرا گرفته و شناخت را سخت نموده متأسفانه آسیب های اجتماعی زیادی را به بار آورده و زمینه کمرنگ شدن بسیاری از اخلاقیات پسندیده از جمله اعتماد و تعاون را از بین برده .

بنده همینجا با جرأت و شهامت به عنوان یک فرد مذهبی میگم مدتهاست رنجی به دوش می کشم از هم کیشانی که مذهب را در حد شعار و ادعا یدک می کشند و پای عمل که می رسه حسابی پایمال می کنند .
و این یعنی نفاق ، چیزی که پیامبر صلوات الله علیه و آله هشدارش را داد و گفت از آن بیشتر از کفر برای امتش می ترسد .


درد امروز جامعه ما در روابط بین فردی و اجتماعی از همینه ، عدم روراستی ، دروغ و فریب ، کلاهبرداری و...... .
ارزشهای انسانی به شدت در روابط و سلوک افرادر با هم نادیده گرفته میشه .
و در میان بسیار ی از کسانی که چون من نوعی خود را مذهبی می دانند ، گرفتاری اطمینان به خود که نتیجه آن توجیه اعمال زشت و ناپسند ی که خشم خدا را در پی دارد است ، دامنگیر شده و من به وضوح و به تجربه دیده ام این گونه افراد را و به واقع رنج جانکاهی بر قلبم است اما درسی هم در پس آن و آن هم این که تا مطمئن به ثبات در عمل در عقیده ای درست ، نباشم از آن دم نزنم که به واقع دم زدن و عمل نکردن گناه کبیره است به نص صریح قرآن آنجا که می فرماید :
... لِمَ تقولونَ مالا تفعلون ، کَبُرَ مقتاً عندالله ... چرا می گویید آنچه را عمل نمی کنید ، آن گناه بزرگی است نزد خدا .
نفاق دروغ آگاهانه است و دروغ گناهیست که کلید همه پلیدیهاست بنا به سخن معصوم علیه السلام ( اگر همه گناهان را در یک اتاق قرار دهید و در آن را قفل کنید ، کلید این در دروغ است )
و کسی که به آنچه می گوید عمل نمی کند چه بداند و چه نداند دروغ می گوید و این یعنی آسیب پذیریش را برای ابتلا به دیگر رذائل اخلاقی بالا برده .
آری به اعتقاد من درد امروز ما پای بندی به عرفیات غلط نیست ، بلکه نقاب نفاق را به چهره زدن است .
دوستان به خدا ، نفاق شاخ و دم ندارد و مال همسایه نیست ، خوب که اعمالمون رو بررسی کنیم همین خود ما در درصدهای مختلف گرفتار آن هستیم .
معاینه کنیم خود را تا بیابیم این درد را ، چگونه ؟؟ حرفهایی که می زنیم و یا زده ایم را دقیق شویم و با عملمون بسنجیم ، خواهیم دید ای وای خیلی جاها به آنچه گفتیم عمل نکردیم !!!!

حتی از این فراتر به تناقض عمل کرده ایم ، یعنی دیروز طوری گفته ایم و عمل کرده ایم و ... امروز درست عکس آن را در پیش گرفته ایم و اگر شیر پاک خورده ای شهامت به خرج دهد و ما را در مقابل خودمان قرار دهد و تناقضات رفتاریمان را به ما نشان دهد .... به جای پذیرفتن این که آری این اشکال هست ، و در پی علت باشیم و درمان ، توجیه و سفسطه را در پیش می گیریم و..... خود را تبرئه می کنیم و کارمان را از خطا بدور می دانیم یا همین که اشاره شده از نظر عرف خطایش می دانیم ..... ، اما حاصل چیست ؟؟ درسته ممکنه دیگری را توجیه کرده و حتی به خطا بیاندازیم ، اما نهایتاً خود را نقض کرده ایم و....درد خانمانسوز آن گرفتار شخصیتهای متعدد شدن است که حداقل به دو تا می رسد و تعارضات روحی ناشی از آن (که عمده ترین نشان بروز این تعارضات خشم سرکش است ) ، و این باعث می شود راه ظلم بر دیگران راحت به روی ما گشوده شود و مثل آب خوردن ظلم کنیم . این است که آسیب نفاق نه فقط به خود فرد که به اطرافیان حتی جامعه هم می رسد و از اینجاست که در می یابیم چرا پیامبر اکرم (ص) می فرمایند من از نفاق بیشتر از کفر برامتم می ترسم .
من در مواجهه با افراد ، با موارد متعددی از این گرفتاران ( چند شخصیتی ها ) رسیده ام که ریشه اصلی مشکلشان همینه که خودشان نیستند ، یعنی ظاهر و باطنشان یکی نیست و به آنچه می گویند عامل نیستند یا ثبات در عمل ندارند .

در ادامه ، در پست بعدی برای روشن تر کردن مطلب مثال خواهم آورد .

ادامه دارد.......

[m.mouod]

سلام

من با این جمله آقای صابر ( برای اینکه با این نقاب اشتباه نشه :D) موافقم که :

« یک نقاب وجود دارد که ما آن را هنگامی استفاده می نماییم که موقعیت و محیط ناایمن باشد »

البته نه برای از دست ندادن موقعیت بلکه فقط برای .......با یک مثال میگم .....ببینید زمان جنگ رو در نظر بگیرید ، هر نیروی جنگی که اسیر میشد اگه برای دوری از دروغ و و نقاب راست حسینی کل اطلاعات نظامی کشورش رو لو میداد و مثلا" میخواست راستگو باشه ، که خدا میدونه چی میشد !؟ پس تو این شرایط به نظر من باید بنا به مصلحت از چنین نقابی استفاده کرد . یا حتی تو دستورات دینی دایم که « دروغ جایز نیست مگر برای ایجاد صلح و آشتی میان زن و شوهرش »

اما اینکه این رویه و مار هرورز انسان بشه نه این یک خصوصیت ناپسند و نکوهیده ست.

من اگه به چیزی اعتقاد داشته باشم حتی اگه دیگران منو به خاطرش سرزنش و انتقاد کنن ، محاله بپذیرم چون اعتقاد چیزی نیست که با هر سرزنش فراموشش کنی و عوضش کنی.

در مورد عرف هم ........باید ببینیم عرف در اون مقطع از زمان چی هست ؟ اگر عمل خلاف عرف مطابق با حقیقت باشه من عمل میکنم و عرف رو میذارم زیر پا و اینجا دیگه این ضرب المثل که میگه :

« خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو » برام اهمیتی نداره چون در اون شرایط همرنگ جماعت شدن بر خلاف حقیقت و به ضرر منه .پس عرف بی عرف ! ......
اما اگه عرف مطابق با حقیقت و فطرت و اعتقاداتم باشه ، بله طبق عرف جامعه عمل میکنم

اگه کسی ازم بخواد کاری بکنم که دوست ندارم ، اگه اون کار مطابق با حقیقت و عرف د رکنار هم نه عرف به تنهایی باشه اما من شخصا" خوشم نیاد باز به خاطر حق بودنش انجام میدم اما اگه حق نباشه
و صرفا" به خاطر رضایت و خوشنودی دیگران و عرف بودنش ،کاری که خودم صلاح ندونم بنا به اعتقاداتم ، هیچوقت انجام نمیدم حالا هر کی میخواد برنجه ، برنجه مهم نیست.

[گفتار نیک]

امروز نقاب چهره یک انسان به ظاهر خوب چنان برایم کنار رفت که نگو و نپرس . چه بگویم ؟!

اما در مورد اینکه هر کسی فایلهای شخصی برای خودش دارد که لزومی ندارد آنها را برای کسی با زکند و اسیب رسان به غیر نیست یک بحث دیگر است و نباید روی آن حساسیت بد نشان داد و به نظر قابل احترام هم هست.

اما وای به روزی که فردی نقاب بر چهره می زند و شناخت ساختگی آسیب رسان و مخرب بر چهره می زندو من و شما ساده باید چندین سال زمان از دست بدهیم بدهیم تا مگر خدا توسط جریانی خاص بعد از متحمل شدن میزان زیادی آسیب طرف را بشناسیم و نقابها کنار برود و چهره ی حقیقی نمایان شود .


من چه درسی گرفتم از این نقاب بر چهره و فهمیدم چه انسان ساده و شفافی هستم . من چی می گفتم و توی چه فازی بودم آن بنده خدا چه دامی می خواست پهن کنه و البته کرده بود . خدارا شکر با این میزان از ضرر او را شناختم .

[حسین پور]

سلامی دیگر.

با شنیدن نظرات اعضای محترم تالار لازم دانستم در روشن سازی مطالبی که به اشتباه آن را به ""نقاب"" نسبت دادند توضیحی عرض کنم.

اصولا "نقاب" یک نوع شخصیت فردی و اجتماعی است که اولین بار آن را "یونگ" مطرح کرد ...
نباید نقاب در در بعد ""معنویت"""مذهب"" و غیره... مورد بررسی قرار داد.

نقاب یک شخصیت است و یک امر ضروری و گریزناپذیر است که اگر نخواهیم در مناسبات گوناگون ..به درستی آن را بکار گیریم در ایفای نقش های اجتماعی همچون..دانشگاه..محله...رابطه های روزمره....ناتوان می شویم.

که عواقب این استفاده نابجا>>>طرد شدن از جامعه و متقابلا آسیب روانیست.

ما چندین نوع ""نقاب"" داریم که اتفاقا(قابل توجه اعضای محترم) کاربرد آنان جز ضروری ترین نیازهای فرد بشمار می رود. ازجمله::

1>نقاب اظطراری>>::این نقاب هنگامی بکار میرود که فرد وارد تعامل فعال با دیگران می شود . این نقاب نقش مهمی در در روابط دارد و کمک و یاری رسان فرد محسوب می شود.
تمام افراد در آغاز اجتماعی شدن به این مهم پی میبرند که اگر بخواهند یک زندگی ارام و موفقی داشته باشند باید بر جنبه های از غرایز خودخواهانه خود پرده(نقاب) بپوشند و ان را به نفع دیگران کنار گذارند.

2>نقاب اجباری>>:این نقاب بر خلاف نقاب اظطراری یاری رسان نیست بلکه تحمیلی است که فرد بر فرض مثال برای قرار گرفتن در یک تیم ورزشی باید تمام خصوصیات و قوانین انان را رعایت نماید

3>نقاب نازک>>»:این نقاب نیز توسط فرد بکار گرفته می شود و اتفاقا آنقدر ساده و توری شکل است که براحتی می توان چهره اصلی فرد را دید

4>نقاب ضخیم>>::این نقاب مخرب ترین نقاب است که توسط فرد برای گریز از ترس یا کسب مقام بکار میرورد...که علاوه بر ایجاد مشکلات روانی در فرد او را از دنیای واقی بدور می سازد.
..............................................

دوستان بار دیگر تکرار می کنم واژه نقاب و خود نقاب مربوط به بعد "شخصیت"" آدمیست. و در این مقوله به هیچ عنوان مذهب وعرف و.... دخالت ندارند.

نکته بسیار مهم::: نقاب هم فواید بسیاری دارد و هم مخرب است.

اگر نقاب در شخصیت خصوصی انسان نفوذ کند ""مخرب"" است.

اما لازمه برخورد و رابطه اجتماعی و شخصیت اجتماعی بکاربردن ""نقاب"" است... همه در روابط اجتماعی از نوعی ""نقاب"" استفاده می نمایند...و بطور قطع هرکس به غیر این نظری دارد خود را فریب داده است..

با سپاس از شما اعضای محترم

[فرشته مهربان]

اتفاقاً در تایید نظر شما صابر عزیز بنده تصمیم داشتم اینجا بگم که اونچه مد نظر جناب آرمانه ، عنوان نقاب را به خود نمی گیره ، چون نقاب ایفای یک نقشه بنا به اقتضائات که یا درست به کار گرفته میشه یا غلط ، و اونچه مد نظر آرمانه این عنوان را نمی گیره و لذا به نظر من شاید بهتره عنوان تاپیک به چیزی که عرفیات را مطرح می کند تغییر داد .

لذا همینجا بنده اعلام می کنم که آنچه مد نظر دارم و بخشی از آن را بیان کرده ام و مثالش را وعده داده بودم را در تاپیکی که مستقل برای بیان آن محتوا باز خواهم کرد ارائه می کنم و به محض این که اقدام کردم لینکش را در اینجا قرار داده و دوستان را مطلع خواهم ساخت که در بحث آن شرکت فرمایند .