من قبلا مشکلمو تو تاپیک "می خوام کمکش کنم"مطرح کردم
الان چند وقته من ارتباطمو با دوستم قطع کردم ولی ایشون هنوز اس ام اس می ده و گاهی هم زنگ می زنه و...
می دونم این مشکلی که می خوام مطرح کنم خیلی ها تجربه کردن ولی واقعا من الان افسرده شدم
با اینکه تصمیم گرفتم باهاش قطع رابطه کنم ولی همش منتظرم یه خبری یا اس ام اسی یا زنگش از طرف اون بیاد
می دونم که قضیه ی ما کاملا بهم خورده حداقل در حال حاضر نمی شه به بهبودش فکر کرد ولی من همش امیدوارم و منتظرم یه تکونی بخوره
خواهش می کنم بهم نگین سرمو به کارای دیگه گرم کنم و خودمو مشغول کنم که یادش نیافتم چون جواب نمی ده من حتی لحظه ای که تو باشگاه دارم ورزش می کنم هم ذهنم درگیره اونه
دوستش دارم در حد مرگ با اینکه دوستش دارم ترکش کردم و از این کارم پشیمون نیستم چون می دونم رابطه مون خراب شده بود ولی من احساس می کنم همه چیزمو باختم
همه می گن این یه حس گذراست دوماه دیگه از یادت میره ولی من خودمو می شناسم وقتی یه چیزی تو ذهنم حک می شه دیگه بیرون نمی ره
نمی خوام با این افکارم زندگیه یه نفره دیگه رو خراب کنم
بعضی وقت ها پیشنهاد هایی بهم می شه ولی من خیلی سریع ردش می کنم و همه دوستام می گن چرا موقعیت هاتو از دست می دی
من 24 سالمه ولی متاسفانه فکر می کنم دیگه فرصتی برام نمونده و اشتیاقمو از دست دادم و احساس می کنم دیگه برای برقراری یه رابطه جدید دیر شده و
نمی تونم وارد یه رابطه جدید بشم
وقتی می بینم همه ی دخترای 20 -21 ساله شورو شوق داند احساس می کنم پیر شدم
شاید بهم بخندید ولی باور کنید احساس می کنم سنم خیلی رفته بالا و زندگی مال دخترای 18 19 ساله است
و برای من خیلی چیزها دیر شده
علاقه مندی ها (Bookmarks)