تا کجا

[اتنا]

تا کجا یه زن باید تحمل کنه و تحقیر ها و توهین ها رو بشنوه و دم برنیاره ؟؟؟؟
تا کجا یه زن باید به خاطر مشکلات مالی شوهرش روی نیازهای خودش سرپوش بذاره ؟؟؟
تا کجا یه زن باید به خاطر بچه اش ناملایمات رو تحمل کنه ؟؟؟
تا کجا یه زن باید به خاطر اینکه برچسب مطلقه روش زده نشه سکوت کنه ؟؟؟
تا کجا یه زن باید خواهر شوهر و مادر شوهرش رو تحمل کنه ؟؟؟
تا کجا یه زن باید بغض ش را غورت بده و جلوی گریه هایش رو بگیره ؟؟؟
براستی چه کسی مسئول خرد شدن به ناحق شخصیت زن توی جامعه ما هست
دختری که سبک بال و با هزاران امید و ارزو به خانه همسرش می اد چرا بعد از چند سال
باید احساس کنه که کوله باری از غم و غصه رو به دوش می کشه ؟
چه چیزی می تونه این اسیب ها رو ترمیم کنه ؟؟؟؟؟

[THEN]

[align=justify]سلام آتنا

اگر کلمه "زن" رو از این سوالات برداری و "من" یا "انسان" رو جاش بگذاری خیلی مفیدتر می تونی پاسخشون بدی. چون این مشکلات برای هر انسانی پیش میاد. و وقتی اون شخص این سوالات رو از خودش می پرسه، دو راه داره:

1:: در احساس دلسوزی برای خود بمونه، و این وضعیت تا آخر عمرش ادامه داشته باشه.

2:: در پی تغییر این وضعیت، بوسیله جستجوی ریشه های مشکلش باشه، و با ایجاد تغییرات، و کسب مهارت های لازم اون حالت رو برطرف کنه.

گاهی ما دلمون می خواد مسئولیت وضعیت بدی که گرفتارش هستیم رو نپذیریم. منظورم این نیست که جامعه یا دیگران دخیل نیستند، اما به هرحال این زندگی منه! و هدف خلقت من هم اینه که "این زندگی" رو با همه شرایطش، طی کنم، و در این مسیر به انسانیتم تحقق ببخشم.

شرایط زندگی ما به 2 دسته تقسیم می شن:

1:: اونهایی که می تونیم تغییرشون بدیم.
::::::::: و در طی زندگیمون باید به فکر کسب مهارت ها و آگاهی هایی باشیم که ما رو در تغییر این شرایط توانا می کنند.

2:: اونهایی که نمی تونیم تغییر بدیم.
:::::::: و در طی زندگیمون باید در پی کسب "نبوغ" و "انعطاف" ی باشیم که با این شرایط هماهنگ بشیم. مثل اینکه اگر من در یک منطقه سردسیر بدنیا اومدم، باید یاد بگیرم که چطور دراین سرما به زندگیم ادامه بدم و اجازه ندم این شرایط من رو از رسیدن به آرزوهام محروم کنه.

پس حتی "اگر" شرایط رو دیگران خلق کنند، من همچنان می تونم این شرایط رو تغییر بدم، یا در جهت آسایش خودم ازشون استفاده کنم. چرا که شاید "شرایط" در دست دیگران باشه، اما "قدرت" های من هم در دست خودم هستند. (البته قسمت اعظم شرایط یک شخص رو خودش تایین می کنه.)

حالا بپردازم به پاسخ سوالاتت. البته سوالات شما کلیه، بنابراین جواب های من هم کلی خواهد بود و ممکنه با شرایط مد نظرت جور در نیاد.

تبصره:: من به تفکیک "زن" و "مرد" پاسخ ندادم. چرا که این تفکیک رو فقط برای حموم عمومی می پذیرم!

تا کجا یه زن باید تحمل کنه و تحقیر ها و توهین ها رو بشنوه و دم برنیاره ؟؟؟؟

تا اونجایی که هنوز یاد نگرفته چطور احترام دیگران رو جلب کنه.

تا کجا یه زن باید به خاطر مشکلات مالی شوهرش روی نیازهای خودش سرپوش بذاره ؟؟؟

تا اونجایی که از بزرگترین ثروت، یعنی "قناعت" محرومه. یک انسان یا باید یاد بگیره که نیازهاش رو با داشته هاش وفق بده، و یا باید یاد بگیره که چطور پول مورد نیازش رو مستقلا کسب کنه.

تا کجا یه زن باید به خاطر بچه اش ناملایمات رو تحمل کنه ؟؟؟

تا اونجایی که یاد نگرفته خوشبختی خودش و فرزندش رو تواما تامین کنه. و البته این انسان یاد نگرفته که قبل از برطرف کردن ناملایمات زندگیش نباید بچه دار بشه!!

تا کجا یه زن باید به خاطر اینکه برچسب مطلقه روش زده نشه سکوت کنه ؟؟؟

تا اونجایی که "مجبور" به جدایی بشه!

البته من اینطور فرض کردم که از نظر این شخص، زندگیش به شکست نهایی رسیده و دیگه هیچ راهی وجود نداره. بنابراین طلاق روانی رخ داده و ایشون صرفا بخاطر ترس از عواقب طلاق داره به زندگی ادامه می ده. در این صورت این شخص دل به زندگی نمی ده، و روزی می رسه که یا اون طرف این زندگی (همسر) با مرامه و درخواست طلاق می کنه، یا بی مرامه و خیانت می کنه. (البته اگر اون طرف هم از طلاق بترسه، این زندگی بی روح تا آخر عمر ادامه پیدا می کنه.)

تا کجا یه زن باید خواهر شوهر و مادر شوهرش رو تحمل کنه ؟؟؟

اصولا انسان تا وقتی یاد نگیره "رابطه درست" و متعادل با اطرافیانش برقرار کنه، مجبوره تحملشون کنه. یک رابطه اگه کمرنگ باشه مشکلی پیش نمیاد، اما اگه ناسالم باشه، شخص رو از خیلی از لذت ها محروم می کنه.

تا کجا یه زن باید بغض ش را غورت بده و جلوی گریه هایش رو بگیره ؟؟؟

تا زمانیکه سرکوب باشه، بغض هم هست.

این انتخاب خود اون شخصه که به جای اینکه اولا احساسات خودش رو بپذیره، و ثانیا در پی تغییر باشه، سرکوب احساساتش رو انتخاب کرده.

براستی چه کسی مسئول خرد شدن به ناحق شخصیت زن توی جامعه ما هست

خیلی ها مسئولن. که اکثریتشون زن بودند. چرا که هیچ کس نمی تونه شخصیت شخص دیگری رو خرد کنه. این رو بهتون اطمینان می دم.

دختری که سبک بال و با هزاران امید و ارزو به خانه همسرش می اد چرا بعد از چند سال باید احساس کنه که کوله باری از غم و غصه رو به دوش می کشه ؟

چون مهارت لازم برای زندگی مشترک رو نداشته.

در کل ما وقتی اسیر کوله باری از غم و غصه می شیم که نتونسته باشیم زندگیمون رو به سمت تحقق خواسته هامون سوق بدیم.

البته برای پاسخگویی دقیق به این سوال لازمه که وضعیت شخص بطور دقیق بررسی بشه. اما بطور کلی اگر ما می خوایم به خواسته هامون برسیم، اولین قدم اینه که بستر مناسب رو فراهم کنیم. به این منظور باید به خودآگاهی برسیم، و طرفمون رو هم خیلی خوب بشناسیم، تا موفق بشیم خونواده ای تشکیل بدیم که بستر مناسبی برای تحقق خواسته های مادی و معنوی طرفین باشه.

چه چیزی می تونه این اسیب ها رو ترمیم کنه ؟؟؟؟؟

اراده قوی انسانی که عزمش رو جزم کرده تا این آسیب ها رو ترمیم کنه.

قدرتی که در "انسان" نهفته ست می تونه کوه ها رو در هم بشکنه، چه برسه به مشکلات زندگی رو.


خوب آتنا جان، دیگه امتحان گرفتن بسه. بگو ببینم به جای کدوم یکی از این "زن" ها باید بنویسم "آتنا" و با شناخت وضعیت خاصش سعی در پاسخ به سوال مطرح شده کنم؟ [/align]

[اتنا]

فیلو سارای عزیز من فک می کنم شما هم داری در حق زن قصه ما کم لطفی می کنی
همه تقصیر ها را گذاشتی به حساب کم تجربگی و جوونی زن قصه ما
پس از نظر شما شرایط جامعه ما ایده ال ایده ال هستش فقط زن قصه ما بی تجربه هستش

[THEN]

نه! من فکر می کنم از قدرت هاش استفاده درست و کافی رو نکرده!

[del]

آتنا خانوم خوب و مهربون حالا حاضری دفتر زندگیت رو ورق بزنی و یه کم برامون بخونی تا هم خودت و هم ما متوجه املای زندگیت که خودت نوشتی باشی؟ و به دنبال غلط املایی ها باشی تا درستشون کنی؟

[اتنا]

من قبلا مشکلم رو در تاپیک زیر گفته ام
http://www.hamdardi.net/thread-8040.html
دوستان خوبم مثل فرشته مهربان فیلو سارای عزیز و نقاب ارجمند راهنمایی هایی به من کردند که من سعی کردم انها رو به کار بگیرم ولی متاسفانه شوهرم تا بگم کشمش دم داره قهر می کنه و با من بد رفتاری می کنه و می گه باید از هم جدا شیم به من توهین می کند ( به من می گه برو دیگه )
خیلی از مشکلات ما مربوط به خانواده همسرم هست و مربوط به رفتارهای اونها که منو واقعا ازار می ده
راستش همسرم هیچ تلاشی برای بهبود زندگی نمی کنه و همیشه تقصیرات رو به گردن من می اندازه

[THEN]

[align=justify]آتنای عزیزم

از وقتی پست قبلی رو گذاشتی، فکرم مشغولته. ای کاش مشاور خانواده یا روانشناس بودم تا می تونستم مشکلت رو از این فاصله ریشه یابی کنم و راهکار مناسب رو پیدا کنم.

اما علی رغم اینکه می دونم می تونی همه چی رو تغییر بدی، راه ارتباط برقرار کردن باهات رو نمی دونم.

فعلا همین رو بگم که ایمان دارم اگه بخوای می تونی این وضعیت رو تغییر بدی. فقط باید از با همه وجودت اراده کنی.

برای هر مسئله ای حداقل یک راه حل وجود داره. باید پیداشت کنی آتنا، باید. وقتش امروزه، فردا ممکنه دیر باشه.

و مطمئن باش حداقل %80 راهی که در پیش داری، درون خودته.

اگر آتنا تغییر کنه، زندگی آتنا هم تغییر می کنه.

عزیزم بهترین کار اینه که به مشاور مراجعه کنی. اما اگر می خوای از تالار بهترین استفاده رو بکنی، اول مشکلات زندگیت رو لیست کن.

بعد سعی کن ریشه های هر کدوم رو پیدا کنی. و بیشتر تمرکزت روی اون ریشه هایی باشه که در تو و اخلاقیات تو هستند.

در مرحله بعدی اینها رو در تالار مطرح کن تا راجع بهشون همفکری کنیم.

دوستت دارم هانی. منتظر روزیم که بهم بگی زندگیت شیرین و رویایی شده.
[/align]

[اتنا]

فیلو سارای عزیز من وقتی راهنمایی های شما رو می خونم احساس می کنم که یه مشاور داره منو راهنمایی می کنه چند وقت پیش با خودم می گفتم این فیلو سارای عزیز حتما رشته روانشناسی خونده که اینقدر عالمانه دوستان رو راهنمایی می کنه
متاسفانه من در حال حاضر ایران نیستم و دسترسی به مشاور ندارم
فیلو سارای عزیز چشم چند روزی درباره مشکلاتم و ریشه اونها فکر می کنم و حتما شما رو در جریان می گذارم
امیدوارم یه روز بیام اینجا و بگم زندگی ام شیرین و رویایی شده

[اتنا]

سلام
من همون طور که قبلا هم قول دادم لیستی از مشکلاتم رو می نویشم
1- عدم اطمینان به همسرم : حقیقتش اینه که من نمی دونم توی سر همسرم چی می گذره اصلا منو دوست داره یا نه چون همسرم خیلی کم حرف ه و بعضی وقت ها هم دروغ می گه و بعضی وقت ها هم تهدید می کنه به خاطر همین من نمی دونم که اصلا این زندگی رو دوست داره یا نه
2- گذشت یک طرفه از طرف من : من از برخوردهای خانواده همسرم که در اوایل ازدواجم پیش اومده به واقع ناراحت شدم اولش خیلی سعی کردم به همسرم بفهمونم که اونا در حق من بدی کردن تا همسرم از من حمایت کنه و همچنین برخوردهای اونها کم بشه ولی با این کارم نه تنها همسرم از من حمایت نکرد و روز به روز از من دورتر شد برای همین تصمیم گرفتم دیگه راجع به اون مسائل با همسرم صحبت نکنم ولی اون مسائل هنوز ازارم می ده
از طرفی این گذشت من باعث شده شوهرم همه مسائل رو به گردن من بندازه و توی هر بحثی که بشه من مقصر شناخته می شم و اون کسی که باید رفتارش رو اصلاح کنه من هستم نه همسرم یا خانواده اش
3- من قبل از اینکه ازدواج کنم اصلا و ابدا فکر نمی کردم که همسرم یا خانواده همسرم به من توهین کنند شاید به خاطر این بود که من خواستگارهای بسیار زیادی داشتم محال بود جایی برم و برای من خواستگار پیدا نشه برای همین فک می کردم که زن هر کسی بشم محاله منو اذیت کنه ( یعنی می خوام بگم از نظر ذهنی اصلا امادگی رویارویی با مشکلات رو نداشتم و تا تونستم با این مساله کنار بیام یه 8 سالی طول کشید )
4- من با تمام وجودم و صادقانه برای این زندگی زحمت کشیدم ( این مورد نظر همسرم هم هست )
من فک می کنم اینها مهمترین مشکلات من هستند

[THEN]

[align=justify]سلام آتنا

من اینطور دسته بندی می کنم: مواردی که باعث عدم رضایت آتنا از زندگیش شده:

1:: عدم اطمینان به عشق همسر.
2:: عدم موفقیت در برقراری رابطه سالم با خانواده همسر.
3:: عدم موفقیت در یکدل کردن همسر با خود.
4:: عدم رضایت همسر از زندگی در کنار آتنا.

تمرین 1 :: باز هم فکر کن ببین مورد دیگری نیست؟ یعنی اگر موفق بشی این کاستی ها رو از زندگیت برطرف کنی، کاملا احساس خوشبختی خواهی کرد؟

تمرین 2 :: زندگیت رو در حالی تجسم کن که این مسائل برطرف شده باشن. یعنی:

"1:: به علاقه همسرت اطمینان پیدا کنی.
"2:: با خانواده همسرت تنش نداشته باشی.
"3:: حمایت قلبی همسرت رو بدست بیاری.
"4:: همسرت از زندگی در کنار تو رضایت داشته باشه.

هر روز دقایقی رو صرف تداعی این حالت کن. مخصوصا شبها قبل از خواب، آتنای امروز نباش، بلکه آتنایی باش که در این شرایط داره زندگی می کنه. با نفس های عمیق این حالت رو در خودت تثبیت و باور کن.

حسن اول این تمرین اینه که بهت انگیزه می ده. هرچه ما بیشتر شیرینی هدفمون رو بچشیم، بیشتر می خوایمش!

و حسن دوم اینکه خیلی از واکنش های منفیت رو از بین می بره. و موانع دستیابی به هدف رو برطرف می کنه.

* یادت باشه لازمه این تمرین اینه که باور کنی همه چیز تغییر خواهد کرد. یک بازیگر تا نقشش رو باور نکنه، نمی تونه بازیش کنه.

>>> حداقل دو روز برای این تمرین ها زمان بگذار. (البته تمرین دوم ادامه داره) می خوام وقتی به این تاپیک برگشتی هم فکرت روی مسائلت متمرکز باشه، و هم پر از انگیزه برای تغییر زندگیت باشی.

و

سوال 1 :: نگرش من به زندگی و مسائلت، با نگرش خودت متفاوته. هر دو نگرش رو توضیح بده.

سوال 2 :: حداقل 2 حسن برای نگرش من، و 2 حسن برای نگرش خودت نام ببر و توضیح بده.

سوال 3 :: حداقل 2 تا از مضرات نگرش من، و 2 تا از مضرات نگرش خودت رو نام ببر و توضیح بده.

>>> می خوام در پست بعدیت طوری مفصل و دقیق پاسخ این سوالات رو بدی که مطمئن بشم کاملا بهشون فکر کردی. (محدودیت زمانی وجود نداره)

خوب! پست بعدیت حداقل 3 روز بعد از خوندن پست من خواهد بود. البته اگه دیرتر هم اومدی هیچ مشکلی نیست. فقط کم کاری نکن.

دوستت دارم.
[/align]