سو ء استفاده همسرم

[seda]

32 ساله هستم و در پست خوبي مشغول بكار ميباشم .به طبع درآمد خوبي هم دارم .در زمان ازدواج بدليل نبود كمبود امكان مالي شوهرم من خانه اي را اجاره كردم و بعد ازدواج تقربيا تمام كادوهاي عروسي رو براي پرداخت مخارج ازدواج فروختم .الان كه كمي از مشكلاتمون حل شده شوهرم بي توجه به آينده اقدام به خرج هاي اضافي و استفاده هاي شخصي (ماشين خريدن و 0000) ميكند .ضمنا از طرف خانواده شوهرم نيز به هيچ وجه حمايتي نميشويم .البته درآمد شوهرم نقريبا با من يكي هست اما براي هر پولي يه چاله اي ميكنه و نميگذاره چيزي بمونه .لطفا من رو راهنمايي كنيد كه بايد چكار كنم ؟من كه صادقانه همه چيز رو رو كردم حالا چه بايد بكنم كه از سوء استفاده هاي شوهرم جلوگيري كنم ؟

[honarmand]

سلام صدا جان ورودت را به سايت خوش امد مي گويم
اول از همه اينكه عزيزم منم زن هستم و كار ميكنم و از دوران نامزدي هم حقوق خود وتمام پس انداز خود را در اختيار شوهرم قرار دادم ولي اصلا ناراحت نيستم يعني ممكنه بعضي اوقات يك چيزايي بگم ولي هم خودم و هم خودش مي دونه كه از ته دل اينكارو مي كنم ما هم مثل شما تمام كادوييمون و فروختيم ولي باز هم از اين بابت احساس ناراحتي نمي كنيم الان هم كه حدود يك سال از عروسيمون مي گذره هي چرت و پرت مي خريم يعني مثل شوهر شما ولخرجي مي كنيم ولي جفتمون به اون چيز علاقه نشون مي ديم و دوست داريم كه بخريمش و اينكارو مي كنيم
حالا در مورد شما : اينطور كه معلومه من و شما مثل هم هستيم شايد خيلي ها ي ديگه هم باشن كه مثل ما باشن پس ناراحتي شما براي چيه چرا اسم اين مسئله رو مي زارين سو استفاده مگه شما با دل و جون اينكارو نمي كنيد ؟ مگه شما شوهرتون و دوست ندارين ؟ مگه نه اينكه ايشون براي اسايش شما ماشين مي خره ؟ ايا ماشين خريده كه خودش باهاش بره پي رفيق بازي ؟ مگه نه اينكه توي زندگي مشترك زن و مرد هر كاري كه مي كنند براي هم مي كنند و ديگه من و تو نداريم پس چرا اسم اينو گذاشتيين سواستفاده ؟ به نظر من اسم بدي براش انتخاب كردين . بايد اسمشو مي زاشتين ولخرجي اينجوري خيلي بهتره . بازم بگيد كه ديگه شوهرتون چه خرجهايي مي كنه كه شمارو ناراحت مي كنه ؟ خريدن ماشين در شرايطي كه پول ان مهيا باشه ولخرجي نيست مگر اينكه افق طولاني تري داشته باشيد و بخواهيد براي ان افق پس انداز كنيد . از خانواده شوهر هم نمي شه توقعي داشت شايد اونها هم نداشته باشن شايد هم داشته باشن ولي نمي شه انتظار داشت كه كمك كنند مگر شما با چشمداشت به كمك انها ايشون و انتخاب كردين ؟
در هر صورت به نظر من نبايد مشكلات و بزرگ كرد بايد اونهارو حل كرد هر چند كه بزرگ باشن شما با اين جمله بنديهاتون نشون مي ده كه نه تنها براي حل مشكلتون كاري نكردين بلكه دارين بزرگش هم مي كنيد و هي دنبال بهانه مي گرديد كه همين طور بزرگ و بزرگ تر بشه عزيزم ما خانومها بايد خيلي تحملمون از اين جور چيزها بيشتر باشه سعي كن مشكلات و حل كني نه كنار بياي . راستي كي سوال ديگه شوهر شما چند سالشه ؟
با ارزوي موفقيت

[seda]

سلام honermand عزيز
در جواب سئوالتون بايد بگم كه شوهرم 37 سال داره .شايد صحبت هاي شما در مورد روابطي كه بر آن منطق حاكم باشه دلالت داشته باشه اما اگر شما يك سري پنهانكاري و بقولي زرنگبازي ها رو ببينيد آيا ادامه ميدهيد و رو راست عمل ميكنيد ؟واقعا من نمي دونم بايد چكار بكنم؟ چرا در تمام ولخرجي ها تماما منافع شخصي خودشون رو در نظر ميگيرند؟چرا وقتي حرف خونه خريدم ميشه هزينه آن مربوط به 2 نفر ما ميشه اما مالكيت آن مربوط به شوهرمه؟ اگه فرقي نمي كنه چرا برعكس رفتار نمي كنه ؟

[seda]

آقاي سنگتراشان لطفا من رو راهنمايي كنيد .خواهش ميكنم

[گرد آفرید]

ببینید شما و همسر گرامیتان خیلی ریشه ای تر مشکل دارید و آنهم عدم صمیمیت و بردباری و تفاهم متقابل است،وگرنه چه معنی دارد که از ماشین خریدنش ناراحت شوید؟!!
از طرفی من تجربه ازدواج نداشته ام ولی بهتر است دو طرف همان اول مواضع خود را در زندگی روشن نمایند.شما به هر حال با توجه مبالغی که در اول ازدواج پرداخته اید،اکنون احساس می کنید که باید کنترل اقتصادی زندگی ذر ذست شما باشد و دلیل انهم همین انتقاد شما به مصرف پول از جانب شوهرتان است.
و مورد مهم دیگر شاغل بودن شماست که به هرحال باعث استقلال مالیتان شده است و نیز محق دانستن خودتان در چگونگی محارج زندگی.
یک موردی که همینجا باید به آن اشاره داشت این است که با توجه به درآمد بالای خوتان و همسرتان،چرا می گویید که خرید ماشین ولخرجی است؟؟؟
من یک پرسش اساسی دارم:آیا شما تا به حال با همسرتان نشسته اید و در این باره حرف زده اید؟؟؟اگر آره،بگویید که نظراتش در یان باره چیست؟؟؟

[کیمیا]

سلام صدا جان
من هم مانند شما شاغل هستم و از دوران نامزدی ، خرج خودم و شوهرم با من بود و الان هم همچنان خرج با من است ، ولی تابحال سوءاستفاده ندیده ام ، گرچه ماشین هم خریدیم و به نام شوهرم است ،
من در موضوع وظایف زن و مرد چیست ؟ روش خودم را نوشته ام ،
کاش دقیق تر می گفتی چه پنهان کاری هایی ناراحتت کرده است ؟
دقیقا دوران نامزدی و قبل از اشتغال شوهرت چطور برخورد می کردی ؟
حرف های شما برای ما هم مفید خواهد بود .

شاید خیلی جدی می گیری ، من اعتقاد دارم در عین رفاقت ، شاید لازم باشه چیزی هایی هم پنهان باشه .
اگه واقعا شوهرت ازت چیز هایی را پنهان می کنه به نظرم با هم رفیق نیستید ،پس بهتر است با او دوست و همراه شوی .

[honarmand]

من همانند كيميا فكر مي كنم من هم كار مي كنم و حقوق خود را به شوهرم مي دهم و تا به حال هر چه خريده ايم به اسم او شده است وقتي شكايت مي كنم مثل شوهر شما مي گويد من و تو كه نداريم و من هم هميشه به او مي گويم كه پس اگه من و تو نداريم پس چرا برعكسش اينجوري نمي شه ؟ البته تا حالا دو يا سه بار صحبت شده كه فكر مي كنم ديگه ترجيح مي دم اين صحبتها نشه به خاطر اينكه الكي خودمو پيشش خراب مي كنم و راهي پيش نمي برم ته دلمم فكر مي كنم كه واقعا فرق نمي كنه ازشم راضي هستم و دوسشم دارم به خاطر همين زياد سخت نمي گيرم

[samanins_62]

سلام seda جون .خوبي عزيزم؟ ببين خانومي منم شاغلم و شوهرم قبل از ازدواج وام گرفته بود كه الان همه درآمدش ميشه قسط هاش و مقدار خيلي كمي ميمونه كه طبعاًمخارج زندگي رو كفاف نميده اما حقوق من خرج زندگيمون ميشه حتي الان كه باردارم كمي پس انداز دارم كه ميخوام پول زايمان رو خودم بدم .همه اين مشكلاتو دارن اما يه جور قشنگتر به زندگي نگاه كن .ماجراي خودمو گفتم تا بدوني كه اين حرفام شعار نيست. عزيزم اگه همش به اين موضوع فكر كني حساستر ميشي و بيشتر از همه خودت داغون ميشي.مگه زندگي چند روزه؟؟؟ من هميشه فكر ميكنم كه امروز آخرين روز عمرمه پس سعي ميكنم بهترين رفتارو داشته باشم اگه تو هم اين فكرو بكني بهت قول ميدم موفق ميشي.با خودت فكر كن خداي نكرده يه روز بدون شوهرت بموني ميتوني؟؟خيلي سخته درسته؟ پس پول كه چيزي نيست.پس پول فداي يه بار نگاه مهربون همسرت.مبدونم انقدر عاقلي كه خودت تصميم بهتري ميگيري من فقط حرفا و نظر خودمو گفتم خانومي. موفق باشيد.

[seda]

سلام به همه دوستان
خيلي متشكرم از توجه همه شما عزيزان .بهتره راجع به اين موضوع روشن تر صحبت كنم .قبل از ازدواج نيز شوهرم مشغول بكار بوده ولي چون از ابتدا دنبال كسب علم بوده از ثروت بهره اي نجسته است .به همين دليل در شروع ازدواج من سعي كردم كه به نحوي او را حمايت كنم و در مورد پرداخت پول پيش خانه من پيش قدم شدم تا با پرداخت رهن خانه اجاره كمتري بدهيم .با توجه به اينكه من دختري بودم كه به راحتي خواسته هايم رو برآورده ميكردم حداقل سالي 1-2 بار به مسافرت خارج از كشور ميرفتم .شوهرم هم از اين موضوع با اطلاع بود اما با توجه و علم به اين مسئله بعد از ازدواج با تمام بدهي ها كه بخشي از آن از كادوهاي ازدواج تامين شد و بخشي توسط پدرم بدون توجه به هيچ چيز ديگر در ابتدا اقدام به خريد كامپيوتر كرد كه خب من هم رضايت دادم چون خيلي علاقه مند بود.بعد اقدام به كاشت مو كرده و الان ميخواد در شركتي سرمايه گذاري كنه و بعد ماشين بخره و بعد اگر شد به سفري بعد 1 سال برويم آن هم اگر شد.من مشكل سفر رفتن يا نرفتن را ندارم مشكل من عدم توجه شوهرم به خواسته هاي من ميباشد و همه چيز را براي خودش ميخواهد .من از ابتداي زندگي خيلي رو راست برخورد كردم هر آنچه داشتم و نداشتم رو به راحتي و با جون و دل مكفتم و ميآوردم .يادمه وقتي شوهرم ميخواشت مو بكاره رفته بوديم خونه مادش .مادر شوهرم گفت چرا موهاتو درست نمي كني؟شوهرم گفت پول نداريم .مادر شوهرم گفت خوب از خانومت قرض بگير ! اين حرف براي من جالب بود جلوي من راه حل پيشنهاد ميكنه پس پشت سرم چيكار ميكنه ؟نميدونم افكارم درسته يا نه ؟ما وقتي صاحيخانه اقدام به افزايش اجاره كرد ماميخواستيم پول پيش بديم چون نداشتيم من پيشنهاد دادم از مادرم بگيريم و قبول كرد.حالا نمي دونم چرا فكر زندگي نيست ؟چرا همش دنبال منافع خودشه ؟چرا؟ ضمنا من متوجه نميشم در زندگي مشترك همه چيز مشترك بايد باشه چرا براي كار بيرون بهشون بر نمي خوره ؟موقعي كه حرف خريدن و به نام زدن ميشه بهشون بر ميخوره ؟پس نتيجه زحمات ما چي ميشه؟اگر فرقي نميكنه چرا برعكس رفتار نميكنند؟

[laleh]

سلام دوست خوب وهمدرد من
این موضوع یکی از موضوعات مورد علاقه من ویکی از مشکلات من هم هست. دقیقا" من هم مثل شما فکر می کنم و احساس می کنم که نظرات سایر دوستان (ببخشید که اینجوری می گم) یه جور به بیخیالی زدن و جدی نگرفتن قضیه هست یعنی یه جور خودشون را وفق دادن وبه قول معروف سخت نگرفتن هست انگار که قبول کردن جای وظایف مرد و مسوولیت فطری مردانه که همان وظیفه او در تامین معاش خانواده بدون چشم داشت به زن هست رو بگیرن و این ظلم بسیار بزرگی در حق خانمها هست که شاید خودشان خبر ندارند من با دوستی ویکدلی با همسر بسیار موافقم ولی به شرطیکه اونم مثل من باشه نه اینکه به قول صداخانم فقط موقع گرفتن مهربان ومظلوم و همراه!! باشند ولی موقع چیزی به نام کردن تنها و مرد!! باشند. و باید این را قبول کنیم که همیشه باید منتظر تغییرات انسانها درآینده باشیم که خدای نکرده احساس پشیمانی و سوئ استفاده نکنیم طوریکه مردان با استفاده از زنها صاحب همه چیز شوند وبعد خانم بعد از عمری زحمت تنها و بی چیز رها شود پس عمر و زیبایی وسلامتیش را که در این راه گذاشته چه می شود؟ من که نمی تونم مثل بعضی از دوستان بگم "مگه من چند سال عمر میکنم بی خیال".