یکی از مشکلات رفتاری کودکان ، کمرویی است که بر خلاف سایر مشکلات ظاهرآ رفتاری آزار دهنده نیست و نه برای خانواده و نه محیط مدرسه مشکل ساز نیست وگاهی نیز به عنوان یک حسن از آن یاد می شود. اما متاسفانه استمرار یک اختلال رفتاری است که در بسیاری از مواقع مانعی برای شکوفایی ، قابلیتها ، خلاقیتها وایفای مسئولیت های کودک در آینده می شود.
در کمرویی ، کودک فقط به خود توجه داشته و از مواجه با دیگران دچار ترس و نگرانی می شود.
این حالت گاهی به طع ارتباط و گاهی به ارتباط ناقص تبدیل شده و موجب آزار فرد کمرو می شود و کم کم اعتماد به نفس وی کاهش یافته ودچار مشکلات دیگر رفتاری نیز خواهد شد.
پیشگیری ، شناسایی و درمان کمرویی امری بسیار مهم است، چون این اختلال با گذشت زمان پیچیده تر و درمان آن مشکل تر می شود. لذا اگر شناسایی زودتر انجام گیرد، درمان نیز سریع تر خواهد بود.
درمان
در درمان کودکان و افراد کمرو اجازه دادن برای اظهار نظر ، دادن فرصتی برای گفتگو و صحبت ودفاع از خود بسیار مهم است و در محیط خانواده ، پذیرش بی قید وشرط فرد و ایجاد فضای گرم و صمیمی می تواند زمینه را برای ابراز وجود وی یه وجود بیاورد.
به خاطر داشته باشید این اختلال را با مطرح کردن های زیاد آن با دیگران تقویت نکنید.
عنوان کردن خجالتی بودن کودک نزد دیگران موجب به وجود آمدن یک باور غیر منطقی و افزایش این مشکل می شود در عوض باید این مشکل را نزد کودک بسیار کوچک و معمولی نشان داد و آرام آرام و به طو غیر مستقیم او را به میان جمع برد.
واگذاری مسولیتهای کوچک و در حد توان در بین جمع ، مقایسه نکردن کودک ، عدم ترحم و پشتیبانی زیاد از او و …می تواند هر چه سریع تر کودک یا فرد کمرو را در کاهش این اختلال یاری دهد.
برای درمان بهتر ، بایدبه کودک روش های برخورد صحیح با شرایط و موقعیت های مختلف را آموزش داد و کوشید موقعیت های آزمایشی جهت تمرین آموخته هایش فراهم شود.
توانمندیهای جسمانی واستعداد های کودک را باید تقویت و از آن توانمندی ها در جمع استفاده کرد . هنگام صحبت کردن و ارتباط کلامی با فرزندان ، ارتباط چشمی را نباید نادیده گرفت و باید از او خواست با پدر و مادر ودیگران ارتباط چشمی برقرار کند.
همچنین باید کودک را در کلاس های مهارتی یا هنری یا ورزشی و... شرکت داد و زمینه فعالیت او را در کرهای گروهی و اجتماعی فراهم ساخت.
خریدهای ساده ، پاسخگویی به تلفن ، افزایش ارتباط کلامی در جمع از جمله عوامل بهبود بخشیدن به این اختلال است.
منبع: مجله خانواده 394، 15 خرداد ماه 88
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)