تشخیص شخصیت واقعی همسر آینده"

[THEN]

[align=justify]سلام دوستان

می دونم که ما سه تا خود داریم: خود واقعی، خود تصوری، و خود ایده آلی.

و می دونم که موقع آشنایی برای ازدواج بیشتر خود تصوری و ایده آلی مون رو به طرف نشون می دیم، و کمتر خود واقعیمون رو.

و خیلی وقتها خودمون هم متوجه نیستیم این شخصیتی که ادعاشو می کنیم، اون چیزیه که فکر می کنیم هستیم، یا آرزو داریم باشیم، نه اون چیزی که واقعا هستیم.

حالا حساب اونهاییکه به قصد فریب طرف مقابل اینکار رو می کنند، به کنار!!

نمی خوام روی یک شخص خاص تاکید کنم، بنابراین سوالم رو بصورت کلی مطرح می کنم:

وقتی با مردی در حال آشنایی به قصد ازدواج هستم، چطور خود واقعی، خود تصوری، و خود ایده آلیش رو از هم تشخیص بدم؟ مواردی که مایلم در طرف مقابل محک بزنم اینها هستند:

درستکاری، تعهد، سلامت روان، مقید بودن به همسر و خانواده، صداقت، وقار و نجابت.
و کلا شخصیت، اخلاق، نگرش و اعتقاداتی که از خودش ترسیم می کنه.

از اینکه راهنمایی هاتون رو در اختیارم قرار می دید، سپاسگزارم.[/align]

[shad]

فیلوسارای عزیز، شناختی که شما به دنبالش هستین، معمولا خیلی سخت به دست میاد. معمولا به مرور زمان، در اثر برخوردهای مکرر میشه روی افراد شناخت نسبی پیدا کرد. اما چیزی که میتونه به شما کمک کنه بررسی خانواده فرد هست. اعتقاداتشون، نحوه برخورد اونها با هم، عکس العملها و واکنشهاشون و ... که این هم باز به زمان نیاز داره.
از اونجایی که حتی خود ما نمی تونیم به واقع خود واقعیمون رو بشناسیم، شناخت خود واقعی دیگران بسیار دشوار هست مخصوصا در امر ازدواج، برای همین تنها راهی که به ذهنم میرسه، بررسی خانواده فرد و زمان هست.

[چشم بارانی]

سلام ...
به نظر من هم همونطور که شاد عزیز گفتن دست یابی به چنین شناختی درشرایط خواستگاری خیلی سخته ...اما مشاوره ازدواجی که با حضور دختر وپسر انجام بشه میتونه کمک زیادی بکنه
موفق باشی

[THEN]

[align=justify]مرسی شاد عزیزم از راهنمایی و تاکیدت.

خانواده برای من هم معیار مهمیه. و خیلی به شخصیت اعضاء خانواده، تعهدشون و ... دقت می کنم. اما از طرفی می دونم که این معیار هرچند تا حدودی نمایش دهنده شخصیت افراده، ولی کامل نیست.

مثلا مادر من خیلی مودب و مهربونه، اما دلیل نمی شه که من هم اینطور باشم. یا اگه شخصی در خانواده من مرتکب خطایی شده باشه، معلوم نیست که من هم همونطور باشم.

بنابراین اگه مورد خاصی در خانواده یا اطرافیان طرف مقابلم وجود داشته باشه، سعی می کنم تشخیص بدم که احساس قلبی این شخص نسبت به اون مسئله چیه. مثلا اگه دوستی داشته باشه که رفتار خاصی رو انجام می ده، من سعی می کنم احساس و نگرش ایشون رو نسبت به اینکار دوستش تشخیص بدم. و ببینم این مسئله چه تاثیری روی رفتار و سطح روابط این شخص با دوستش گذاشته.

یا از مثال های غیر مستقیم استفاده می کنم. مثلا می گم شوهر دوستم فلان کار رو انجام داده، و سعی می کنم واکنشش رو به این موضوع بسنجم.

اما حقیقت اینه که در این موارد همه حواسشون هست که چی بگن و چه قیافه ای بگیرن!! و گذشته از احتمال فریب، ما خیلی وقتها بدیها رو در دیگران تشخیص می دیم، اما خودمون هم در اون شرایط همون کار رو انجام می دیم!!

برای همین خواهش کردم روش هایی رو بهم بگید که در این تشخیص ها موفق تر باشم.


چشم بارانی عزیزم

مشاوره ازدواج هم قطعا انجام می شه، اما فکر می کنم خودم باید قسمت اعظم مسیر رو طی کنم.[/align]

[digitalman]

سلام
موضوع بسیار مهم و حیاتی رو مطرح کردید . درتالار هم در این مورد بحثهای خوب و زیادی شده که اگر بشه اونها رو گردآوری کرد ، میتونیم به یک منبع غنی در مورد این موضوع دست پیدا کنیم .
اما نکاتی که در این مورد میتونم بگم :
اولین قدم برای شناخت طرف مقابل شناخت خود و خواسته های خود هست . اگر شما شناخت کمی از خودتون داشته بشید همیشه در انتخابهاتون مردد میمونید . چون انتخاب همسر انتخاب شریک و نیمه دیگر زندگی هست . کسی که خودشو نشناسه نمیتونه نیمه دیگر خودشو هم بشناسه و انتخاب کنه .
وقتی کسی از خواسته های خودش شناخت کافی داشته باشه بطور خودکار میتونه طرف مقابل رو از نقطه نظر معیارهای مهمش بسنجه . مثلا کسی که براش چهره مهمه در همون برخورد اول بطور خودکار به چهره طرف و جزئیاتش دقیق میشه و متوجه میشه که آیا اون طرف از حداقل های قابل قبول برخوردار هست یا نه . و یا مثلا کسی که خیلی اهل ادبیات و هنر هست و دوست داره طرفش هم همینطور باشه میتونه با یکی دوجلسه صحبت کردن کاملا طرفش رو محک بزنه .
نکته بعدی انتخاب معیار های سنجش و سنگ محکهای مناسب هست . بنظر من برای شناخت نفر مقابل ، حرفهای طرف مقابل فقط 10% تاثیر داشته باشه و 90% شناخت از روی اعمال و رفتار طرف مقابل در موقعیتهای مختلف و خانواده و دوستان و گذشته و ... صورت بگیره .
نکته بعدی هم زمان هست که دوستان اهمیت اونو توضیح دادند . حداقل این زمان شش ماه هست . البته ممکنه شما کمتر از این مدت بتونید بفهمید که طرف مقابل شخص مناسبی نیست ولی انتخاب یکنفر در مدتی کمتر از 6 ماه بنظرم درست نیست .
ضمنا توی امضای من لینک یک تاپیک ( دلایل شکست در عشق ) هست که مطالعه اش میتونه در این زمینه به شما کمک کنه .همچنین مطالعه تاپیک وقتی مردی شما را بخواهد را به شما و دیگر خانمهای محترم توصیه میکنم .
موفق باشید

[حسین پور]

با سلام خدمت دوستان عزیز.

فلیوسارا گرامی سوال کنکوری هم داشتیم:D:D
دوستان توضیحات مناسبی را ارائم نمودند... اما بنده هم می خواهم در این بحث شرکت کنم.

اصولا به نظر بنده هیچ یک از افراد قبل از وارد شدن به زندگی مشترک "شناخت" مناسبی را از خود ندارند چه برسد به اینکه دیگران را به طور کامل و با توجه به ملاک هایی که شما فرمودید مورد ارزیابی قرار دهند.

فلیوسارای عزیز چرا افراد قبل ازدواج حتی شناخت کاملی از خود ندارند؟؟
زیرا تا قبل از ازدواج....خود بودند و موقعیت خودشان....ولی بعد از ازدواج ما خوددیگری را هم در کنار خود می پذیرم و بنابراین گاهی تطبیق دادن بسیار دشوار است.
بسیاری از افراد تازه بعد از ازدواج و با گذشت زمان متوجه اخلاقیات و اعتقادات خود می شوند که گویی تا قبل از ان حتی چنین اعتقادی در انان وجود نداشت.

تازه پس از ازدواج و بر عهده گرفتن مسئولیت است که فرد توانش را در مقابله با مشکلات می سنجند.جالب هست حتی بعضی از افراد تا حال متوجه واکنش های خود نبودند. یعنی اگر می پنداشتند فردی صبوری هستند ...حال بعد از ازدواج و قرار گرفتن در موقعیت جدید ...این ویژگی را در خود نمی یابند و شاید هم برعکس این ویژگی در آنان باشد یعنی عجولی و زودرنجی.

برای همین است که بسیاری از روان شناسان و مشاوران خانواده ...... شناخت "خود" را مقدم بر "شناخت" دیگری می دانند.
و برای همین است اعضایی که به شما پاسخ دادند در نوشته هایشان به این مورد اشاره نمودند که تا خود را نشناسی..دیگری را نمی توانی تجزیه و تحلیل کنی.

البته بنده یک لینک هم در این مورد قرار می دهم::>> چگونه همسر آینده مان را بشناسیم؟؟

موفق باشید

[keyvan]

با سلام.
دوستان عزیز بسیار فعال هستند و آنچه که لازم بوده را تا کنون بیان کرده اند ؛بنده نیز در ادامه آن مواردی را ذکر میکنم,که بیشتر نظر شخصی بنده است ؛امیدوارم در آخر نتیجه گیری مفیدی داشته باشید.

برای شناخت :فرد را باید در شرایط مختلف سنجید؛ و در آخر جمعبندی از خصوصایت اخلاقی و رفتاری او داشته باشید؛مثلا" یک مورد را در نظر میگیریم؛ مانند طرز فکر؛ که خود شامل زیر مجموعه های است ؛و این زیر مجموعه ها نیز فاکتورهای مهمی هستند,مانند قدرت درک؛

شما در تمام برخوردها و رفتارها ؛و در هر شرایطی طرز فکر را در نظر داشته باشید؛ در آخر جمعبندی؛که میشود نتیجه؛
بنده شخصا" اگر شرایط ازدواج را داشته باشم ؛ و تمایل به آن
یکی از مواردی که در آن قصد شناخت دارم؛ گفتگوی خانوادگی است؛
خارج از اینکه دختر و پسر جداگانه برای شناخت هم با هم صحبت میکنند؛ مورد بالا را به کار میگیرم,
چون در صحبت های دو طرفه تعارف خیلی زیاده, و فقط یک خصوصیت رفتاری در مشخص است چون مخاطب یک است؛اما اگر دو یا سه جلسه, به عنوان مهمانی ؛دور هم جمع شوند؛ و یک تبادل نظری راه انداخته شود ؛هم میشود؛خیلی بهتر خانواده طرف مقابل را شناخت و هم خود شریک انتخابی ؛

بنده در شناخت هیچ گاه کلی گویی را قبول ندارم ؛اینکه از همسایه ها سوال کنی،از فامیل یا هر آشنایی که در این میان باشه,و آنها در پاسخ بگویند خانواده خوبی هستند دختر یا پسر هم همینطور،باید جزئیات را در نظر گرفت,آن هم در شرایط مختلف,

در مورد شخصیت هم در یک مقاله به نکته جالبی اشاره کرده بود,
3مرحله شخصیت داریم,در ازدواج ,فرض بر اینکه به خواستگاری یک دختر میرویم

1- شخصیتی که ما میشناسیم؛ هنگامی که قصد داریم به خواستگاری برویم آنچه از اطرافیان شنیده ایم؛ و پای صحبت جهت شناخت مینشینیم,یک نتیجه گیری داریم
2-شخصیت دوران نامزدی، این دوره نسبت به دوره قبل متفاوت است؛ یعین امکان دارد ؛طرف غیر از آنچه باشد که ما می اندیشیم, و یا همان باشد ؛یا تظاهر باشد
3- شخصیت،زیر یک سقف؛که با هر دوی انها متفاوت است؛دلیل آن هم ؛تغییر در زندگی است؛ به نظر بنده ؛یک فرد تا زمانی که رسما" زیر یک سقف با شریک زندگیش نرود مجرد است حتی اگر نامزد داشته باشد, پس خصوصیات اخلاقی و رفتاری او مختص به یک مجرد است ؛اما هنگامی که زیر سک سقف رفتند؛ به دلیل شراط خاص آن تغییر در رفتار و سایر موارد مشاهده میشود؛ و این بستگی به فرد دارد که میزان تغییر چقدر باشد ,سرعت تغییر در برخی بالا و برخی دیگر پایین است،

پس میتوان نتیجه گرفت که امکان دست یابی به خود واقعی در حد پایینی است,

به نظر بنده که نظر شخصی است ؛
مهمترین مورد:طرز تفکر است؛ چون خیلی دیر تغییر میکند و درصد بالای را از خصوصیات فرد مشخص میسازد

موفق باشید

[keyvan]

در ادامه پست قبلی

.... برای شناخت شخصی که به طور متناوب و نه پیوسته او را می بیند، هیچ راهی بهتر از اینکه عملاً با او زندگی کنید، وجود ندارد.
در دیدارهای کوتاه افراد اغلب بهترین رفتارشان را نشان می دهند، اما واقعیت در زمان طولانی تر آن هم هنگامی که با هم زیر یک سقف زندگی کنید، آشکار می شود.

هنگامی که با کسی زندگی می کنید، عادتها، نگرش ها و رفتارهائی را از او می بینید که هرگز از او سراغ نداشتید. چرا که او را در محل زندگی دائم و یا به عبارتی «منطقه ی امن» او که همانا خانه اش باشد، می بینید.

او را هنگامی که خسته، مریض، عصبانی و مأیوس است، می بینید. زندگی مشترک قدرت و خویشتن داری می طلبد و ایجاب می کند که طرفین، سازش و انعطاف پذیری هائی از خود نشان دهند. تنها با زندگی مشترک است که طیف کامل تری از عکس العمل های احساسی و روحی شریک زندگیتان بر شما فاش می شود.

ویژگی هائی که باعث می شوند، عاشق کسی شوید و یا از دیدن او لذت ببرید، ممکن است کافی نباشد تا هماهنگی همیشگی شما را بعد از شروع زندگی مشترک تضمین کند. ممکن است، دریابید که سبک زندگی شما و همسرتان با یکدیگر هماهنگی و همخوانی ندارند و این چیزی است که هرگز نمی توانستید بفهمید مگر آنکه همخانه بودید.

در این دامنه زمانی در می یابید که قالبیت و توانائی همسرتان در خلق ارتباط حقیقی و کانونی گرم، به چه میزان است.

همانگونه که قبلاً نیز گفتم، زندگی مشترک، قدرت و خویشتن داری می طلبد و ایجاب می کند که طرفین سازشکار و انعطاف پذیر باشند. به این دلیل که عادات و خواسته های دو انسان متفاوت و منحصر به فرد، حال با یکدیگر ادغام می شوند. تنها وقتی که مجبورید با هم راجع به امور اقتصادی، غذا، مسئولیت های خانه، تملکات و... تصمیم بگیرید، می توانید از اینکه آیا همسرتان همراه خوبی است، مطمئن شوید.

http://www.hamdardi.net/thread-7545.html

[gole maryam]

اگه اینجا ایران نبود و این فرهنگو سنت رایج نبود بنده مطمئنا روش زندگی زیر یک سقف قبل از ازدواج رو پیشنهاد میدادم
ولی اینجا ایران هست و این روش رو اصلا نمیشه اجرا کرد
ولی به نظر من اشنایی دو خانواده و اطلاع از روند زندگی شخص مقابل تا به اکنون روشموثری میباشد هر چند کامل نیست
مسافرت چند روزه هم راه خوبی برای شناخت است ،البته با رعایت ضوابط
چون یه ضرب المثل میگه رفیق خوب رو در سفر میشه شناخت
البته با تایید کامل نظرات دوستان اینو گفتم

[m.mouod]

سلام دوستان

خواهر خوبم موضوع خوبی رو مطرح کردی برای من هم خیلی سوال بوده و هست .
تا وقتی که برادران خوب و روانشناسی مثل آقای نقاب و کیوان و بقیه داریم ...من زیاد نمی تون چیزی بگم اما چون خودتون خواستید چشم .

اما ما هیچوقت نمی تونیم کسی رو کامل بشناسیم اون طوری که می خوایم .ما فقط می تونیم شناخت نسبی از اطرافیان مون به دست بیاریم . اولا" که شما باید قبل از ازدواج رسمی بعد از نامزدی یه صیغه محرمیت بخونید تا بتونید شرعا" با همدیگه صحبت کنید و بیرون برید و رفت و آمد داشته باشید بعد اگه شما می خوای تعهد و مثلا" رازداری فرد مورد نظرتون رو بسنجید ، میتونید یه نکته ای رو آزمایشی بهش بگید اما بدون تاکید بر اینکه جایی نگه ! ببینید رازتون رو فاش میکنه یا نه ؟ مرحله بعد تاکید کنید که صحبت شما رو جایی بیان نکنه ! ببینید اینبار چطور برخورد میکنه ؟
بیان صحبت شما در مرحله اول زیاد مهم نیست به نظر من چون شما عادی بیان کردید و اون هم ممنکنه عادی جایی از دهانش بیرون بپره اما در مورد دوم خییلی مهمه که رازتون رو نگه داره ! پس اگه جایی درز کرد قابل اعتماد نیست .
در مورد اینکه ببینید ایشون اهل عبادت و نماز هستن یا نه ؟ میشه چند بار عمدا" وقتی بیرون از منزل برید که به وقت نماز نزدیک باشه ! و شما اون موقع تو خیابون باشید و نکته مهم اینکه شما مسیر رو طوری انتخاب کنید کهبه یه مسجد نزدیک باشید .خب وقت نماز اذان پخش میشه اول ببینید ایشون خودشون عکس العملی نشون میدن راجع به اینکه برید مسجد نماز بخونید یا نه ؟ اگه نشون نداد فورا" قضاوت نکنید که اهلش نیست چون ممکنه فکر کنه اگه بیان کنه ریا میشه باز هم مثلا" ! اما شما بگید الان وقت نمازه و ما تو خیابون هستیم مسجد هم که هست پس چه خوبه که بریم نمازمون رو بخونیم اونم به جماعت اگه بشه که بهتره .ببینید چی میگه ؟
البته اینو بگم که اینا حتما" دلیل بر خوب یا بد بودن کسی نیست چون ممکنه اون موقعه نمایش بازی کنه شما رو گول بزنه ! اما خی با شناخت نسبی ای که از سایر مسایل به دست آوردید ، با این مثالها میشه تا حدی طرف رو محک زد
اگه کارمنده از همکاراش بپرسید ببینید اصلا" نماز می خونه یا نه چون وقت نماز ظهر کل اداره ها باز هستن و کارمند در محل کار !
از مسولین اداره در مورد وجدان کاری و رعایت بیت المال و تکریم ارباب رجوع و نجابتش بپرسید.چون تو هر اداره ای هم کارمند زن هست و هم مرد .پس جای خییل خوبیه برای محک زدن نجابت و وقار و مودب بودن شخص.

دوست من اینا چیزهایی بود که به نظر من رسید امیدوارم به کارتون بیاد .امیدوارم به یاری خداوند منان راه درست رو انتخاب کنید و موفق باشید