بهترين لحظه را هديه بديم

[sayehhaye_mah]

[img][/img]

سلام به دوستاي گلم

راستش خيلي وقت هست كه در فكر ايجاد اين تاپيك بودم از اينكه آيا تابه حال كسي اقدام به ايجادش كرده باشه يا نه نميدونم . مدتها دردو دلهاتونو خوندم صفحاتي كه براي صحبتهاي دوستانه ، خبر از احوال هم يا درد و دلهاي سوزناك ديدم اما نديدم كه بخوايم شادترين و زيباترين لحظه زندگي مون را به هم هديه بديم ، اون شادي كه در اون لحظه وصف ناپذير احساس مي كنيم ... اون احساسي كه ما رو از خود بيخود ميكنه و شده براي لحظاتي هر چند كوتاه اما بسيار رنگين و دلپذيره ... حالا ميخوام هر كدوم از دوستان لايق دونستن به اينجا سر بزنن و هر لحظه اي هر چند كوتاه ولي شاد و زيبا خواه ديدن لبخند يك نوزاد باشه كه به روي اين دنيا لبخند ميزنه ، پريدن يه گنجشك باشه از شاخه اي به شاخه اي ،‌ ديدن بچه هاي دبستاني زماني كه با كيف و كفش و شور و شعف روز اول مهر ميرن مدرسه ، ديدن يه رنگين كمان زيبا كه باعث ميشه اون لحظه فقط معطوف زيبايي رنگهاي اون باشي هر چند دور و هر چند كم رنگ از ديد ما باشه ... ولي رويايي گويي كه مخملي رنگين در آسمان كشيده باشن و برقي داره كه شده براي لحظه اي به اون خيره ميشي و همه چيز را از ياد ميبري و بهش لبخند ميزني و اون لحظه چقدر زيباست ... لحظه شكفتن يك گل در هنگام طلوع آفتاب با ناز و تمنا و رايحه خوشش كه كم كم فضا را پر ميكنه و به زيبايي عشوه گري ميكنه در مقابل نور آفتاب و بهت ميگه زندگي يعني شكفتن يعني تازه بودن يعني همه زيبايي ها رو تقديم كساني بكني كه به تماشاي تو هستن و براي خودت هيچ نخواي !

آره عزيزانم من تمام اون لحظات شاد رو در زندگي ام نثار شما ميكنم كه لايق بهترين ها هستيد و اميدوارم كه خداوند رحمتش رابر ما نازل كنه و اون كه بهترين هست را تقديمتون كنه

با عشق و زيبايي

خودم اولين و زيباترين لحظه ام رو تقديمتون ميكنم اميدوارم كه دلتون هميشه شاد و غمهاتون چون خاكستري بر باد باشه

يكي از شادترين لحظه هايم زماني بود كه كنار يك پارك زيبا در كنار رودخانه ايستاده بودم ، درختان زيبا و سر سبز و چمنهاي يكدست و مخملي با نوازش نسيم و عطر گلهاي رز در هم پيچيده و صحنه اي رويا گونه را ساخته بود كه اختيار از كف دادم و همان لحظه كفشهايم را در آوردم و دوان دوان روي چمنها گام برداشتم ، روي چمنها دراز كشيدم و در لابلاي درختها غلطيدم تا اينكه تمام لباسهايم بوي چمنهاي پارك را گرفته بود و نم مطبوعي رو روي تنم احساس ميكردم اون زمان از صميم قلب خنديدم ، اينقدر شاد كه هر چه آنروز بر من گذشته بود را فراموش كردم غرق در شعف و شادي ... آنقدر بيخيال و رويا گونه بود كه فراموش كردم كفشهايم را كجا گذاشته بودم اون لحظه بعد از سالهاي دراز هنوز عطر و زيبايي خودش را در گوشه ذهنم داره و اون را با تمام عشقي الهي كه در وجودمون هست به همه شما تقديم ميكنم اميدوارم روزهايتان عطر آگين باشه

[shad]

ممنون سایه های ماه عزیز
همه ما لحظات خوش زیادی توی زندگیمون داشتیم اما بعضی از اونها یه طعم دیگه داشته. یکی از لحظاتی که من هیچ وقت فراموش نمی کنم مربوط میشه به یک روز گرم تابستانی. وقتی توی همدان بودم و ترم آخر دانشگاه، آخرین روزهایی بود که مهمون اون شهر زیبا بودم.
با چند تا از بهترین دوستام رفته بودیم گنجنامه خیلی هوا گرم بود، فکر کردم تا کی میتونم به خاطر نگاه دیگران خودم رو محدود کنم و بزرگترین لذت رو نبرم، برای همین رفتم توی آب تا لب آبشار رفتم دستم رو زیر آبی گرفتم که داشت از اون بالا میومد، جرأتم بیشتر شد و رفتم زیر آبشار، قطره های خنک آب روی بدنم می ریخت، هیچی جز آب نمی دیدم.. خیلی ایستادم یادم نیست.. اما یک دفعه متوجه شدم کسی کنارم ایستاده، اون هم مثل من خوشحال بود و قطرات آب رو می گرفت...
از زیر آبشار اومدم بیرون، تازه فهمیدم خیلیها بودن که مثل من دوست داشتن این کار رو بکنن اما خودشون رو محدود می دیدن و با جلو رفتن من به خودشون این فرصت رو داده بودن که امتحان کنن. مثل بچه ای که جز خندیدن چیزی براش مهم نیست....

[sayehhaye_mah]

[img][/img]
shad عزيزم

ممنون ، واقعا لذت بردم ... مطمئنا شادي برازنده توست و برازنده هر آنكه در جستجوي اون و هديه كردنش به ديگران باشه حتي اگر يه لبخند باشه بدون ريا از صميم قلب حتي اگر گفتن يك كلمه باشه (دوست دارم ) خيلي ساده است ولي از صميم قلب باشه و شادت كنه

يادم هست كه مدتها پيش به باغ پرندگان رفته بودم اونجا توي مسير رودخانه زاينده رود نزديك باغ پرنده ها قسمتي هست كه آب با هجم زياد و پر سر وصدا در جريانه يادم هست كه توي گرماي تابستان لحظه اي شد كه چشمم به اين رودخانه نقره اي خيره شدم اينقدر در زيبايي اش فرو رفتم كه هيچ چيزي نميشنيدم بجز صداي آب و انگار از اين راه دور تنها قطرات ريز آب رو كه به هوا مي پاشيد مي ديدم لحظاتي بود كه فقط لبخند ميزدم از ديدن اين زيبايي از شنيدنش فقط خودم بودم و اين همه لطف من اون لحظه را هرگز با هيچ لحظه ديگري عوض نخواهم كرد زماني كه تنها انگار در اين كره خاكي بودم با رودخانه و خدا و صداشو ميشنيدم در تلاطم رودخانه كه دعوتم ميكرد به سكوت و شنيدن و نوش كردن و وجودم را مثل يك پرنده آزاد به آسمان بلند كرده بود