خوش است خلوت اگر یار یار من باشد.....

[سارا بانو]

دوش پنهان گفت با من کاردانی تیزهوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش
گفت آسان گیر برخود کارها کز روی طبع
سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش
با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش

سلام:
همیشه با خودم فکر می کردم چقدر این سلام ها و خداحافظی های هر روز تکراری هستند......ولی امروز می فهمم وسعتی دارند باور نکردنی.....
همیشه در خلوت خودم وقتی اشتباهی رخ می داد با خودم می گفتم :
کاش می شد سرنوشت از سر نوشت..ولی امروز دیگه این سخن تکراری رو قبول ندارم.
حالا خوب می فهمم که باید با شجاعت و قدرت و توکل به ذات او جلو رفت نه عقب.....همه چیز در درس گرفتن از اشتباهات ..اقرار به انها با شجاعت و صبر است......
اینگونه نیازی به نوشتن مجدد نیست....خداوند هر انسانی را به گونه ای خلق کرده است ..سرشار از خوبی ها و بدی ها و هرکس خود در این جهان ارزش وجودی بالایی دارد...
نمی دانم شاید احترام کلمه غریبی است و یا شاید نه.....
ولی کینه برای من همیشه غریب بوده است .....و هیچ گاه نتوانستم شبی آرام بخوابم اگر دلی مکدر شده باشد....
هم تالاری های گرامی:
گاهی قبول اشتباه سخت است ولی درس های اموختنی از این اشتباهات فراوان..من بارها با خودم تکرار کردم کاش 1 هفته قبل بود ولی الان خوشحالم که نیست چون درس بزرگی اموختم از صبر...
من پیام ها و نکات زیبای بسیاری از شما دوستان را خواندم ...به خصوص متن مدیر در ادامه خداحافظی من که بسیار سخن ها داشت و مرا بارها به فکر واداشت....من امروز فهمیدم که تالاری که من با کمک ان توانستم دوباره به زندگی لبخند بزنم آنقدر ارزشمند است که نباید از آن بگذرم...مگر من که بارها در شغلم گاهی به هر علتی مورد باز خواست بودم رشته ام را رها کردم..پس اینجا نیز این چنین است....و من اهل عقب رفتن نیستم..همیشه عیب ها را پذیرفتم و سعی در حل آن داشتم..نمی گویم بی عیبم ولی از اشتباهاتم درس ها می گیرم....عجولی هم خود ایرادی است که من خود به ان اذعان دارم و می دانم در ادامه راه می توانم بر این عیب فایق آیم..
من بنا به احترام به مدیر محترم و توصیه های پدرانه اشان که نه تنها در تالار در کارم هم به من کمک کرده و همین طور دوستانم که بسیار در این روزها مایه مباهات من بودند و احساس تنهایی را از من دور کردند تصمیم گرفتم بر گردم و این بار با سعه صدر به اطرافم نگاه کنم....
من از اقرار به اشتباهم برای خود اینده روشنی را در تالار تصور می کنم و به امید ان روز می تازم...
و در آخر:
اگر در این وادی به هم تالاری محترم که حق بزرگی بر تالار دارند از جانب اینجانب توهینی شد برای بار دوم معذرت می خواهم و امید دارم که روزی با کمک همه ما لیست سیاه همه ما سفید باشد....

بر سر آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سر آید
خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته درآید

[keyvan]

سلام.
احسنت خواهر گرامی ,
خوشحالم هم از بازگشت و هم از اعتماد به نفس بالای شما

این هم به مناسبت بازگشت و آغاز خودسازی من و شما و...

بیاید تا جبران محبتهای نا کرده کنیم.
بیاید آغاز کنیم..
همدیگر رادوست داشته باشیم
به عقاید همدیگر احترام بگذاریم
با عشق با هم برخورد کنیم.
فرصتی گران را به دشمن خوئی از کف داده ایم.
و کسی نمیداند که چقدر فرصت باقیست تا جبران گذشته کنیم.
اينجا خانه مهر من و توست . دستم را بگير .........


و یک نوشته برای همه اعضاء محترم همدردی

خدایا! مرا همواره، آگاه و هوشیار دار، تا پیش از شناختن “درست” و “کامل” کسی یا فکری، -مثبت یا منفی- قضاوت نکنم.
و اگر سخن از دهان کسی در میرود تا آنجا که احتمال درستی و نیکی آن میرود حمل بر خطا نکنم .

[THEN]

سلام دوست عزیزم

خیلی خوشحالم که تصمیم گرفتی بمونی.

ببخشید من شعر بلد نیستم برات بنویسم (البته یکی بلدم، ولی هرچی حساب کتاب می کنم می بینم به درد این تاپیک نمی خوره)، اما یه معمای قدیمی هست، که شاید به عنوان هدیه بازگشتت جالب باشه.


1- در خياباني، 5 خانه در 5 رنگ متفاوت وجود دارد.
2- در هر يك از اين خانه ها يك نفر با مليتي متفاوت از ديگران زندگي مي كند.
3- اين 5 صاحبخانه هر كدام نوشيدني متفاوت مي نوشند، سيگار متفاوت مي كشند و حيوان خانگي متفاوت نگهداري مي كنند.

معما: كداميك از آنها در خانه ماهي نگه مي دارد؟

راهنمايي:
1 كبوتر در خانه قرمز زندگي مي كند.
2 مرد سوئدي، يك سگ دارد.
3 مرد دانماركي چاي مينوشد.
4 خانه سبزرنگ، در سمت چپ خانه سفيد قرار دارد.
5 صاحب خانه سبز، قهوه مي نوشد.
6 شخصي كه سيگار pall mall مي كشد، پرنده پرورش مي دهد.
7 صاحب خانه زرد، سيگار dunhill مي كشد.
8 مردي كه در خانه وسطي زندگي مي كند، شير مي نوشد.
9 مرد نروژي در اولين خانه زندگي مي كند.
10 مردي كه سيگار blends مي كشد، در كنار مردي كه گربه نگهداري مي كند، زندگي مي كند.
11 مردي كه اسب نگهداري مي كند، كنار مردي كه سيگار dunhill مي كشد زندگي مي كند.
12 مردي كه سيگار blue master مي كشد، آبجو مي نوشد.
13 مرد آلماني سيگار prince مي كشد.
14 مرد نروژي كنار خانه آبي زندگي مي كند.
15 مردي كه سيگار blends مي كشد، همسايه اي دارد كه آب مي نوشد.

آلبرت اينشتين اين معما را در قرن نوزدهم ميلادي نوشت. به گفته وي 98 درصد از مردم جهان نميتوانند اين معما را حل كنند.

[gole maryam]

به به ،خانم دکتر گل مهربون تالار برگشته
عزیزم به خونه خودت خوش اومدی ،امیدوارم این برگشتن دیگه رفتنی نداشته باشه

[sayehhaye_mah]

سلام

شنيدم كه تازه برگشتين خوب ميخوام ببينم چرا واسه برگشتن اين دوست جشن نميگيرين، راستي چقدر قشنگه كه اگر كسي ميره براش دعا كنيم و وقتي برميگرده به يمن برگشتنش براش يه جشن كوچولو بگيريم تا نشون بديم كه از بودنش خوشحاليم

من كه تازه اومدم اينجا ولي خوش اومدي و پاينده باشي

[حسین پور]

سلام بر rsrs" عزیز و گرامی..خواهر بزرگوارم یادتان هست در پاسخ به تاپیک "خداحافظی" شما نوشتم::

>>>""همیشه در این فکر هستم و خواهم بود و تصور قاطعم این است که تک تک اعضا تالار قلبی دارند به وسعت تمام "سلام ها و خداحافظی ها"" ......به اندازه سلام ها امیدوارند و یکدیگر را به عنوان خواهر و برادر دوست می دارند.....و به اندازه خداحافظی ها.. زود تصمیم می گیرند و کم طاغت هستند...

حال دوست خوبم تو از کدام هستی ؟؟؟
مطمئن هستم به سلام ها دل نمی بندی و از خداحافظی ها غمگین نمی شوی!!! """


دوست عزیز و هم تالاری مهربان و پزشک فهیم بنده چون می دانستم بازخواهید گشت در آخر جمله نوشتم >>""به سلام ها دل نمی بندی و خداحافظی ها غمگین نمی شوی""

حالا هم بسیار خوشحال هستم و سرخوش که حضور سازنده و روحیه متعادل دوباره شما را در تالار حس خواهیم کرد....

دوستان هر یک سخنان زیبایی گفتند...
من هم باید بگوییم::

وسعت "عشق" به همین دقایق کوتاه است و گرمی "عشق" به همین روحیه های متعادل.

[صبا_2009]

با عرض خوش آمد گویی به rsrs1380 عزیز

philosara عزیز فقط خانم rsrs1380 به معما فکر کنند و جواب بدن یا ما هم میتونیم در معمای ورود مجدد ایشون شریک باشیم؟

[محمدابراهیمی]

سلام واحترام دوست خوب مهربان دلسوز به تالار بر گشتی خیلی خیلی خوشحال هستم به تالار خوش امدید تالار و اعضا تالار به شما نیاز داریم من می خواهم در تالار از شما تجربه دانش علم یا د بگیرم پزشک خوب عالی هستی دوست خوب سخنان شما زییا قشنگ است خواهر خوب گرامی امیدوارم در پزشک موفق باشیددوباره به تالار بر گشتی از خوشحالی گریه گرفته خانم دکتر دیگه حرف رفتن نزن به زودی من برای شما جشن می گیرم خوشحالم از باز گشت

[سارا بانو]

سلام:

ممنون از تمام شما دوستان عزیز .
امیدوارم لیاقت تمام این محبت های شما رو داشته باشم...
امروز در حال چرخ زدن تو ایمیلم بودم که دوستی مطلب زیبایی فرستاده بود...ابتدا قصد داشتم در تاپیک حکیمانه قرار دهم ولی احساس کردم دوست دارم در این تاپیک باشد چون بی ارتباط با مفهوم این تاپیک نبود و معنای وسیعی در بر داشت که من ان را الان با عشق تمام به همه دوستان همدردی تقدیم می کنم باشد که همه تفکر کنیم:

دستان دعا کننده




اين داستان واقعي است و به اواخر قرن 15 بر مي گردد.

در يك دهكده كوچك نزديك نورنبرگ خانواده اي با 18 فرزند زندگي مي كردند. براي امرار معاش اين خانواده بزرگ، پدر مي بايستي 18 ساعت در روز به هر كار سختي كه در آن حوالي پيدا مي شد تن مي داد.
در همان وضعيت اسفباك آلبرشت دورر و برادرش آلبرت (دو تا از 18 فرزند) رويايي را در سر مي پروراندند. هر دوشان آرزو مي كردند نقاش چيره دستي شوند، اما خيلي خوب مي دانستند كه پدرشان هرگز نمي تواند آن ها را براي ادامه تحصيل به نورنبرگ بفرستد.

يك شب پس از مدت زمان درازي بحث در رختخواب، دو برادر تصميمي گرفتند. با سكه قرعه انداختند و بازنده مي بايست براي كار در معدن به جنوب مي رفت و برادر ديگرش را حمايت مالي مي كرد تا در آكادمي به فراگيري هنر بپردازد، و پس از آن برادري كه تحصيلش تمام شد بايد در چهار سال بعد برادرش را از طريق فروختن نقاشي هايش حمايت مالي مي كرد تا او هم به تحصيل در دانشگاه ادامه دهد...

آن ها در صبح روز يك شنبه در يك كليسا سكه انداختند. آلبرشت دورر برنده شد و به نورنبرگ رفت و آلبرت به معدن هاي خطرناك جنوب رفت و براي 4 سال به طور شبانه روزي كار كرد تا برادرش را كه در آكادمي تحصيل مي كرد و جزء بهترين هنرجويان بود حمايت كند. نقاشي هاي آلبرشت حتي بهتر از اكثر استادانش بود. در زمان فارغ التحصيلي او درآمد زيادي از نقاشي هاي حرفه اي خودش به دست آورده بود.

وقتي هنرمند جوان به دهكده اش برگشت، خانواده دورر براي موفقيت هاي آلبرشت و برگشت او به كانون خانواده پس از 4 سال يك ضيافت شام برپا كردند. بعد از صرف شام آلبرشت ايستاد و يك نوشيدني به برادر دوست داشتني اش براي قدرداني از سال هايي كه او را حمايت مالي كرده بود تا آرزويش برآورده شود، تعارف كرد و چنين گفت: آلبرت، برادر بزرگوارم حالا نوبت توست، تو حالا مي تواني به نورنبرگ بروي و آرزويت را تحقق بخشي و من از تو حمايت ميكنم.

تمام سرها به انتهاي ميز كه آلبرت نشسته بود برگشت. اشك از چشمان او سرازير شد. سرش را پايين انداخت و به آرامي گفت: نه! از جا برخاست و در حالي كه اشك هايش را پاك مي كرد به انتهاي ميز و به چهره هايي كه دوستشان داشت، خيره شد و به آرامي گفت: نه برادر، من نمي توانم به نورنبرگ بروم، ديگر خيلي دير شده، ‌ببين چهار سال كار در معدن چه بر سر دستانم آورده، استخوان انگشتانم چندين بار شكسته و در دست راستم درد شديدي را حس مي كنم، به طوري كه حتي نمي توانم يك ليوان را در دستم نگه دارم. من نمي توانم با مداد يا قلم مو كار كنم، نه برادر، براي من ديگر خيلي دير شده...

بيش از 450 سال از آن قضيه مي گذرد. هم اكنون صدها نقاشي ماهرانه آلبرشت دورر قلمكاري ها و آبرنگ ها و كنده كاري هاي چوبي او در هر موزه بزرگي در سراسر جهان نگهداري ميشود.

يك روز آلبرشت دورر براي قدرداني از همه سختي هايي كه برادرش به خاطر او متحمل شده بود، دستان پينه بسته برادرش را كه به هم چسبيده و انگشتان لاغرش به سمت آسمان بود، به تصوير كشيد. او نقاشي استادانه اش را صرفاً دست ها نام گذاري كرد اما جهانيان احساساتش را متوجه اين شاهكار كردند و كار بزرگ هنرمندانه او را "دستان دعا كننده" ناميدند.


اين اثر خارق العاده را مشاهده كنيد
انديشه كنيد و به خاطر بسپاريد كه مسلما روياهاي ما با حمايت ديگران تحقق مي يابند.