[align=justify]
ممكن است بعضي از خانمها در هنگام ازدواج به شغلي اشتغال داشته باشند،و ممكن است دانشجو باشند و تصميم داشته باشند بعداً شغلي را انتخاب نمايند.
شغل خانمهاي شاغل غالباً عبارتست از:
دبيري، آموزگاري، استادي، پرستاري، مامايي،پزشكي،كارمند اداري،دفتر داري،تايپيست و ديگر مشاغلي كه مناسب بانوان مي باشد.
خانم شاغل اين مزيت را دارد كه هم به اجتماع خدمت مي كند و هم درآمدي دارد كه مي تواند كمك خرج زندگي خانواده باشد. ليكن اين عيب را هم دارد كه نمي تواند مانند ساير خانمها به امور خانه داري و پرورش فرزندان كاملاًرسيدگي كند.و اين مشكل لازمه شغل آنهاست.به همين جهت اكثر شوهران اين گونه خانمها اظهار عدم رضايت مي كنند،زيرا مردها دوست دارند كه منزل مرتبي داشته باشند و غذاهاي متنوعي بخورند ،واين موضوع با شاغل بودن خانمها سازگار نيست،به همين جهت اگر مرد نيازي به حقوق همسرش نداشته باشد با اصرار از او مي خواهد كه شغلش را ترك كند و به امور خانه داري و بچه داري برسد.ولي خانمها هم غالباً حاضر نيستند به اين سادگيها دست از شغلشان بردارند و خانه نشين شوند.گاهي همين موضوع موجب كشمكش و نزاع و حتي طلاق مي شود.
بنابراين،مرد نمي تواند نسبت به شغل همسرش بي تفاوت باشد،بايد در هنگام خواستگاري درباره شغل او و همه آثار و لازم خوب يا بد آن بينديشيد بعد از آن تصميم بگيريد.اگر ديد مي تواند خودش را با آثار و لوازم شغل او تطبيق دهد اقدام به ازدواج نمايد والاّ نه.
در صورتي كه با چنين خانمي ازدواج نمود بايد به اين نكته مهم توجه داشته باشد كه همسرش نيز مانند خودش در خارج منزل به كاراشتغال دارد و نياز دارد كه در منزل استراحت نمايد.مرد نبايد از چنين همسراني انتظار داشته باشد كه وقتي از كارهاي خارج منزل فراغت يافت و به خانه آمد فوراً به امور خانه داري و بچه داري بپردازد و مرد در گوشه اي بنشيند و دست به هيچ كاري نزند.به اين بهانه كه امور خانه داري و بچه داري وظيفه بانوان است.اين رسم انصاف و مردانگي نيست.بلكه زن و مرد بايد با كمال انصاف كارهاي خانه داري و بچه داري را در بين خودشان تقسيم نمايند.هر كسي وظيفه اش را انجام دهد،بعداً با هم بنشينند و از نعمت انس و محبت و آسايش و خوشي بهره مند گردند.بنابراين،شاغل بودن زن نمي تواند يك عيب محسوب شود بلكه چنانكه قبلاً گفته شد داراي مزايايي نيز خواهد بود،زن و شوهر شاغل مي توانند خودشان را با شرايط موجود تطبيق دهند و زندگي خوش و آرامي داشته باشند.
ليكن اگر مرد احساس كرد كه نمي تواند خودش را با لوازم شغل همسرش تطبيق دهد بهتر است هنگام خواستگاري موضوع را رسماً با او در ميان بگذارد و پيشنهاد كند كه دست از شغلش بردارد و فقط به امور خانه داري بپردازد. اگر قبول كرد،با او ازدواج كند و اگر حاضر نشد شغلش را ترك كند، چه بهتر كه با چنين خانمي ازدواج نكند و اسباب دردسر و ناراحتي خودش و او را فراهم نسازد.
[/align]
علاقه مندی ها (Bookmarks)