+افسردگی ناشی از شکست در عشق

[یاران]

شخصی را می شناسم که چجدی پیش علی رغم تلاش فراوان موفق به ازد.اج با دختر مورد علاقه اش نشدبنابراین دچاره افسردگی شدیدی شد. مخواستم بدانم آیا می توانم کمکش کنم؟ لطفا درخصوص کمک به او راهنمایم فرمایید با تشکر

[آرزو]

به قول شاعر وای بازم یک عشق دیگه !

بهش بگو صبر کن یک روز میبینی که دوباره عاشق یک دختر از هر نظر مناسب خودت شدی که چند برابر بهتر از اونه .

بگو کار دنیا تکمیل کردن انسانهاست ، بگو هنوز کامل نشدی باید دوباره بگردی تا یار واقعی خودتو پیدا کنی، بگو اون اگه یار تو بود تو رو تنها نمیگذاشت باور کن

[مدیرهمدردی]

سلام اینجاست که صبر وسیله برای رسیدن به درمان نیست.
اینجا صبر عین درمان است....
به ما گفتند صبوری کن ، صبوری
صبوری .....
اساس کمک به چنین فردی اینست که از تکنیک تمرکز زدایی استفاده شود.
یعنی باید فرد به جای تمرکز روی آن دختر، یاد بگیرد که از بی نهایت چیز و کسی که در اطرافش هست لذت ببرد و روی آنها تمرکز کند.
اولی گام تهیه فهرستی از چیزهای جالب اطرافش
دومین گام تهیه لیستی از علاقمندیهایش هست....
...
...

[یاران]

سلام
ممنونم از راهنمایتون راستش اون شخص به نوعی وابستگی شدیدی به من داره یعنی بعد اتفاقی که براش افتاد تنها کسی که تونست کمکی بهش کنه من بودم . واسه همین برای من دردو دل می کنه اما از این جا به بعدشو نمی دونم چه طوری کمکش کنم . به نظر من خودش باید بخواد که زندگیش روال عادی بگیره و قطعا باید صبر داشته باشه . اون افسرده شده و براش مهم نیست دیگه به چی علاقه علاقه داره حتی گاهی اوقات به منم میگه که علاقه ای بهت ندارم اما در عمل وابسته است به نظر شما این آدم می تونه دوباره به زندگی مناسب برگرده؟

[مدیرهمدردی]

سلام یاران
برای کمک موثر نیاز است که شما شفاف بگوئید رابطه اتان با این فرد به چه صورت است؟
چرا در قبال او اینقدر خود را مسئول می بینید؟
هدف او از این روش که پیش گرفته است( عدم کنار آمدن با موضوع مذکور)، در قبال شما چیست؟ و چه مزایایی برای او به همراه خواهد آْورد. اگر او دست از این روش برداری با چه مشکلی روبرو می شود.
شما شخصا چقدر با در گیر روابط عاطفی هستید؟
در واقع اینجا ما بشتر نیازمند اطلاعات روابط شما دونفر هستیم، تا رابطه آن آقا با خانم مورد نظر؟!

[king]

الــهــی دلی ده که شـوق طاعـت افـزون کنـد و تـوفیق طاعـتی ده کـه ببهشـت رهنمون کند.
الــهــی دلـی ده کـه در کــار تــو جــان بــازیـم و جــانـی ده کـه کــار آن جـهــان بـسـازیـم.
الــهــی نفسـی ده کـه حلقـه بنـدگـی تـو گـوش کند . جـانی ده کـه زهر حکمـت تـو نـوش کند.
الــهــی دانـــایــی ده کـــه در راه نـیـفـتـیـم و بـیـنـــایــی ده کـــه در چــــاه نـیـفـتـیـم.
الــهــی پـایی ده کـه با آن کـوی مهـر تـو پوئیم و زبانی ده کـه با آن شکـر آلای تـو گـوئیم.
ای عزیز نیکـویی نمـودن بدلـهـا ره یافتن است و دلنـوازی کردن بخشنـودی شتـافتن است
ایــن امــریــسـت خـجـسـتـه کــه بـجـز صـاحــبـدلان مـقـبـل درآن قـــدم نــزنـنـد
ای جـمـلـه بـیکـسـان عـالـم را کـس
یـک جـو کرمـت تـمـام عـالـم را بـس
مـن بـیکـسـم و کـسی نـدارم جز تـو
یا رب به فریاد من بی کس رس
مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری

[یاران]

سلام آقای سنگ تراشان
داستان من و اون آقا مفصله و بر می گرده به 14 سال پیش . راهنمایی بودم که فهمیدم به من علاقه داره خواستم جلو علاقشو بگیرم چون معتقد بودم فقط احساس بچگانه هست و نباید حسابی روش باز کرد اما دست بردار نبود کاری با من نداشت اما می دیدم که می سوزه چون ارتباط تقریبا فامیلی داریم در جریان کارهاش قرار می گرفتم به جرات می تونم بگم که دیوانه وار دوسم داشت منم علاقمند بودم اما به حساب گذرا بودن موضوع و اینکه بچه بودیم و آینده معلوم نبود جلوی احساسمو گرفتم و خواستم با بدرفتاری دلسردش کنم (حلا می فهمه اشتباه بود) اما اون به قول خودش توی دلش احساسی داشت که نمی تونست فراموشش کنه (همین احساساتش ضربه بزرگی به زندگیش زد) تا اینکه ما بزرگ شدیم رفتیم دانشگاه چون منم بهش علاه داشتم وقتی دیدم هنوزم رو حرفش هست و خوب آیندمون تقریبا شکل گرفته بود و می شد تصمیم برای اینده گرفت واسه همین چراغ سبزی نشونش دادم اما به دلیل ذهنیت غلطی که از من داشت فکر کرد از ته دلم نمی گم و اطمینان نکرد گفت علاقه تو تو دل من هست اما تو منو دوست نداری یعنی باور نمی کرد منم دوسش دارم منم وقتی دیدم اینجوریه غرورم اجازه نداد حرفی بزنم و رفتم دانشگاه هر کدوم توی یه شهر درس خوندیم تا اینکه سال اخر دانشگاه هردو به شهر خودمون انتقالی گرفتیم و باعث شد دوباره همو ببینیم اما اون موقع من دیگه امیدی به اون نداشتم یعنی نمی دونستم که هنوزم دوسم داره تا اینکه یه بار دوباره از علاقش حرف زد فهمیدم اما من عوض شده بودم این بار من جواب رد دادم چون خسته شده بودم فکر می کردم همش یه بار من رد کنم یه بار اون زندگیه ما شده بود گرو کشی هردو همو دوست داشتیم اما هیچ کس حرف نمی زد (بعدها متوجه شدم که همه مدت حتی لحظه ای از فکرش نرفته بودم ولی خوب دیر فهمیدم) در واقع من مقصر بودم اون واقعا پایبند بود کارش درسش همه زندگیشو جوری تنظیم کرده بود که بتونه زندگیه راحتی برام بسازه اما من نفهمیدم . بالاخره خسته شد و برای فراموش کردن من به دنبال کس دیگه رفت تمام عقده های محبت ندیدن از منو با اون از بین برد به قول خودش من باعث شدم اون به یه /ادم دیگه رو بیاره بالاخره گذشت و مسائلی پیش اومد که به او دختر نتونست ازدواج کنه اونم یه جور بی وفایی کرد حال موند آدمی که از دو جا شکست خورد و کاملا اعتمادش ازبین رفت از دنیا بیزار شد شد یه موجود بی احساس . تنهایی باعث شد به من فکر کنه نمی دونم چرا به خودش متکی نبود البته مشکلات زیادی تو خانوادش داشت همه بار زندگی روی دوش اون بودشاید واسه همین نیاز به کسی داشت که آرامش کنه و در واقع دنبال پناهگاه می گشت تا به آرامش برسه این شد که دوباره به طرف من اومد این دفعه من پذیرفتمش شاید فکر کنید به خاطر ترحم و دلسوزی اما حقیقت امر علاقه خودم بود و اینکه می خواستم بهش ثابت کنم تمام این سالها غرورم اجازه نداد محبتمو بروز بدم به خاطر اینه که احساس مسئولیت می کنم حالا وابستگیه شدیدی به من داره اما نمی تونه احساساتشو بروز بده حقم داره دیگه به دنیا اعتماد نداره می ترسه دوباره منم ازدست بده اما از طرف دیگه بهم احتیاج داره . اون از نظر روحی افسرده شده البته اینم بگم تو کار و درس موفقه ضمن کار ئانشجوی کارشناسی ارشد . در واقع در محیط بیرون مشکلی نداره اما از درون شکسته شده . من نمی دونم می تونم کمکش کنم ؟ اصلا درست هست من کمکش کنم؟