ســلــام
«صداقت» در گفتار و رفتار، نيت و عمل ، دوستي و ارتباط با ديگران و در همه شئون زندگي يک ارزش اخلاقي و انساني مهم به شمار مي رود ، و دروغ ، نيرنگ ، شيادي ، گندم نمايي و جو فروشي و خلاف وعده عمل کردن از مظاهر «عدم صداقت» است که بنيان جامعه را فرومي پاشد که دروغ سرآغاز زشتي است.
قرآن کريم روز قيامت را روزي مي داند که راستي و صدق به فرياد راست گويان و راست کرداران مي رسد: (هذا يوم ينفع الصادقين صدقهم ) آن روز ــ قيامت ــ روزي است که راستان از راستي خود نفع مي برند.
«صــدق» تنها در گفتار نيست ؛ بلکه در تمام کردار و اعمال ، انسان بايد صادق باشد در ايمان و دين داري ، در وعده دادن به ديگران و عمل به آن ، در دوستي و رفاقت و ابراز محبت ، در کار و فعاليت اجتماعي و حتي در امور حکومت و سياست ورزي و تمام معاملات با ديگران ــ و حتي خود ــ به قول بايزيد بسطامي :
« يا چنان نماي که هستي ، يا چنان باش که مي نمايي »
باور کنيم که گل روحمان با دروغ پژمرده مي شود و نهال ايمانمان به خزان ريا و نفاق مي نشيند ، کام دوستي ها و محبت ها به تلخي دورويي مي گرايد و فضاي دل پذير اعتماد جاي خود را به آلودگي ترديد و کينه مي دهد.
زيبا ترين و پسنديده ترين شکل عبادت خدا هم آن است که با اخلاص و راستي همراه باشد که اساس اســــــــــلام بر «صداقت» است . به قول سعدي:
طاعت آن نيست که بر خاک نهي پيشاني صدق پيش آر، که اخـــــلاص به پيشاني نيست
خدايا ما را از دروغ و ريــا و نفاق و خلف وعده و ظاهر فريبي و از هر چه ناراستي است نجات بخش ، و به بهشت «صداقت» رهنمون ساز.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)