دوستان خوبم سلام، راستش وقتی موضوعم رو توی انجمن " اختلاف بین زن و شوهر" مطرح کردم، بعد از گذشت مدتی به این نتیجه رسیدم که من باید اول خودم رو اصلاح کنم تا بتونم همسرم رو هم اصلاح کنم، می دونید مشکل من اینه که خیلی حساسم و زود از هر چیزی ناراحت میشم و شروع می کنم به گریه کردن، اون قدر گریه کردم که خودمم از اشک هام حالم بهم میخوره، سر هر چیزی ناراحت میشم و به دل میگیرم، تا در مورد اون موضوع صحبت نکنم انگار یه چیزی توی دلم هست، می دونید وقتی همسرم یه حرفی بهم میزه و یا رفتاری نشون میده که مثلا یا ظاهرا خیلی درست نیست من احساس می کنم که تحقیر شدم، بهم توهین شده یا دارم مثلا توی یه جمعی شکسته میشم و ضایع میشم، نمی دونم چرا این همه نظرات دیگرون و احساسات اونها برام مهمه، شاید هم به خاطر اینکه وقتی ما نامزد بودیم همسرم اون قدر پیش خانواده اش و خانواده ام باهام بدرفتاری می کرد و بی احترامی بهم میکرد که حد نداشت! همیشه یه چیزی من رو آزار میداد و احساس تحقیر شدن می کردم، درسته که بعدا توی خلوت مون بابت اون رفتارش ازم عذرخواهی می کرد اما فایده ای نداشت! چون غرور من شکسته بود.
در ضمن من دانشجو هستم و همچنین شاغل و اعتماد به نفس بالایی هم دارم، همیشه توی یه جمعی تحویلم گرفتن و شاید باور نکنید که کل فامیل همسرم، چه مرد چه زن همه من رو دوست دارن و برام ارزش و احترام قائلند.
وقتی خوب فکرش رو می کنم می بینم شاید مثلا اگر حرفی بشه و دامادمون به خواهرم بزنه یا شوهر، خواهرشوهرم بهش اون حرف رو بزنه هیچ کدوم ناراحت نشدن و اصلا به روی خودشون هم نیارن، اما من زود می رنجم و ناراحت میشم و احساس بدی بهم دست میده، نمی دونم چیکار کنم تو رو خدا کمکم کنید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)