آرامش زندگي:
گروهي از فارغ التحصيلان قديمي يک دانشگاه که همگي در حرفه خود آدم هاي موفقي شده بودند، با همديگر به ملاقات يکي از استادان قديمي خود رفتند. پس از خوش و بش اوليه، هر کدام از آنها در مورد کار خود توضيح مي داد و همگي از استرس زياد در کار و زندگي شکايت مي کردند. استاد به آشپزخانه رفت و با يک کتري بزرگ چاي و انواع و اقسام فنجان هاي جوراجور، از پلاستيکي و بلور و کريستال گرفته تا سفالي و چيني و کاغذي (يکبار مصرف) بازگشت و مهمانانش را به چاي دعوت کرد و از آنها خواست که خودشان زحمت چاي ريختن براي خودشان را بکشند.
پس از آن که تمام دانشجويان قديمي استاد براي خودشان چاي ريختند و صحبت ها از سر گرفته شد، استاد گفت: «اگر توجه کرده باشيد، تمام فنجان هاي قشنگ و گران قيمت برداشته شده و فنجان هاي دم دستي و ارزان قيمت، داخل سيني برجاي مانده اند. شما هر کدام بهترين چيزها را براي خودتان مي خواهيد و اين از نظر شما امري کاملاً طبيعي است، امّا منشاء مشکلات و استرس هاي شما هم همين است. مطمئن باشيد که فنجان به خودي خود تاثيري بر کيفيت چاي ندارد. بلکه برعکس، در بعضي موارد يک فنجان گران قيمت و لوکس ممکن است کيفيت چايي که در آن است را از ديد ما پنهان کند.
چيزي که همه شما واقعاً مي خواستيد يک چاي خوش عطر و خوش طعم بود، نه فنجان. امّا شما ناخودآگاه به سراغ بهترين فنجان ها رفتيد و سپس به فنجان هاي يکديگر نگاه مي کرديد. زندگي هم مثل همين چاي است. کار، خانه، ماشين، پول، موقعيت اجتماعي و .... در حکم فنجان ها هستند. مورد مصرف آنها، نگهداري و دربرگرفتن زندگي است. نوع فنجاني که ما داشته باشيم، نه کيفيت چاي را مشخص مي کند و نه آن را تغيير مي دهد. امّا ما گاهي با صرفاً تمرکز بر روي فنجان، از چايي که خداوند براي ما در طبيعت فراهم کرده است لذت نمي بريم.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)