دختر 6 ساله ای دارم. دخترم از سن خیلی پایین بسیار زودجوش و اجتماعی بود و هنوز هم هست. دوستانش را بسیار دوست دارد و دلش نمی خواهد کاری کند که آن ها ناراحت بشوند، این موضوع باعث می شود که غالبا از حق و خواسته های خودش به خاطرشان بگذرد و تن به چیزی بدهد که خودش دوست ندارد، مثلا اسباب بازی هایی که خودش دوست دارد با آن ها بازی کند به آن ها بدهد و خودش با وسیله ای بازی کند که دوستش ندارد. یا بازی هایی که آن ها دوست دارند انجام بدهد. قابل ذکر است که من خودم کتاب های تربیتی زیادی خوانده ام (بین 15-20 کتاب، به ویزه کتاب های انتشارات صابرین) و تا حدی که در توانم بوده به نکات مربوط عمل کرده ام، از جمله دوست داشتن بی قید و شرط، دادن حق انتخاب، دادن استقلال عمل در حدی که در توان بچه است و ... . در ضمن او خجالتی محسوب نیم شود چون در برخورد با بچه ها و بزرگ ترها راحت صحبت می کند و جواب میدهد. در این مورد خاص هم بارها با او صحبت کرده ام که نباید به خاطر خوشایند دیگران از خواسته اش بگذرد، و در مواقعی هم که درست رفتار کرده با ذکر مورد تشویقش کرده ام. اما او هنوز تغییر فاحشی نکرده. لطفا راهنمایی کنید چه باید بکنم. اگر کتابی در این زمینه هست معرفی کنید. اگر در مورد این حالت او چند کلیدواژه ی انگلیسی هم معرفی کنید می توانم با سرچ و ... مطالبی پیدا کنم و بخوانم، اما واقعا نمی دانم این چه حالتی است!؟ به نظرم به کم رویی و خجالت ربطی ندارد. فکر می کنم با مهارت نه گفتن و رفتار جرات مندانه مرتبط باشد، اما نمی دانم به کودک چگونه باید آن را آموزش داد.