اعتماد به نفس یا احترام به نفس!

[keyvan]

افتخار و احساس خوب از خود یعنی اعتماد به نفس .اعتماد به نفس در حالت چهره، رفتار، صحبت و حرکت افراد مشخص می شود. ویژگیهای افراد دارای اعتماد به نفس برخورد باز و گشوده، انتقادپذیر بودن، راحت در پذیرش اشتباهات خود و باور به توانائیها و احساس ارزشمندی نسبت به خود و دیگران.

اراده و پشتکار در اعتماد به نفس نقش بسیار مهمی بعهده دارند. اراده و اختیار هر انسان به خود او بستگی دارد یعنی هر چه در زندگی روزانه، فعالیتهای خود را واقع بینانه مورد ارزیابی قرار داده و خودگوئی مثبت داشته باشیم اراده ما محکم تر و اشتباهات ما کمتر خواهد شد، در نتیجه با اعتماد به نفس بیشتری، جهت دهی فعالیتهایمان بهتر خواهد شد.

درشکل گیری اعتماد به نفس دو دسته مانع وجود دارد:

۱) موانع بیرونی
۲) موانع درونی

ـ موانع بیرونی مثل: شرایط محیط خانواده، مدرسه و اجتماع که تغییر در آنها برای شخص آسان نیست.

ـ موانع درونی: موانعی هستند که در باورها و طرز فکر هر شخص وجود دارد و کاملا قابل تغییر به دست خود شخص هستند. اگر چنانچه دائما فردی خود خوری داشته باشد و احساسات خود را آرام و بدون ابهام ابراز نکند در واقع مانع درونی برای اعتماد به نفس خود ایجاد می کند.


شش رکن مهم در اعتماد به نفس و در نتیجه احساس ارزشمندی عبارتند از:

ـ آگاهانه زندگی کردن
ـ خود پذیری
ـ مسئولیت پذیری
ـ قاطعیت داشتن با خود و دیگران و ابراز وجود
ـ با هدف و برنامه مشخص زندگی کردن
ـ یکپارچگی و هماهنگی در رفتار و عمل


▪ زندگی آگاهانه:

یعنی درک این نکته که هوش انسانها به یک انداره نیست و هر کدام از افراد هوش متفاوت از دیگری دارد اما اگر چنانچه توان و استعداد خود را در نظر گرفته و با توجه به آنچه می دانیم و می بینیم رفتار کنیم، زندگی آگاهانه را دنبال کرده ایم. یکی از غفلتها یا فرار از موقعیتهای زندگی آگاهانه طفره رفتن و فرار از واقعیتها است مثلا گفتن این جمللات به خود که:
«می دانم که همه تلاشم را نمی کنم، اما ترجیح می دهم به آن فکر نکنم»
«می دانم که دارم اشتباه می کنم اما ......»
«می دانم که دارم زیاده روی دراین کار می کنم اما .......»

زندگی آگاهانه چیزی بیش از دیدن و دانستن است. یعنی هدف و ارزشهای خود را علاوه بر تعیین و مشخص کردن, دنبال کنیم و با یک برنامه تدریجی، مشخص و روزانه انتخابهای خود را به موفقیت نزدیک نمائیم. زندگی آگاهانه و ویژگیهای آن
ـ ذهن پویا و فعال
ـ توجه به واقعیت ها و دوری کردن از انکار اشتباهات
ـ شرایط را با توجه به مشکلات درک کردن
ـ اشتباهات خود رادیدن و سعی در هماهنگ کردن آنها با میزانها و معیارهای سالم ومتعادل بیرون.


▪ بخشیدن خود و خودپذیری:

دومین رکن از اعتماد به نفس خودپذیری است یعنی جنسیت، اسم و شرایط زندگی خانوادگی خود را بپذیریم و خود را کمتر از دیگران نبینیم. تکمیل جملات زیر به خودپذیری بهتر کمک می نماید.

ـ تمرینات:
هفته اول صبح ها اگر خودم را بپذیرم یعنی...
اگر بدنم را بیشتر بپذیرم...
اگر افکار و احساسات خودم را بپذیرم...

هفته دوم و سوم: اگر جنسیت خود را بپذیرم... اگر شادیهایم را بپذیرم...


▪ مسئولیت پذیری:

برای آن که احساس شایستگی در زندگی داشته باشید باید بتوانید بر زندگی خود مسلط باشید. قبول مسئولیت یعنی:
- مسئول برآوردن خواسته های خودتان هستید.
- مسئول انتخاب و اعمال خود هستید.
- مسئول روابط خود با دیگران هستید.
- مسئول کیفیت بخشیدن به زندگی خود و خوشبختی خود هستید.
- مشارکت دیگران کمک خوبی است ولی هیچکس برای دستیابی به خواسته هایتان به شما مدیون نیست.
- مسئول اولویت بندی زمان خودتان هستید.


▪ ابراز وجود و قاطعیت داشتن:

به معنای احترام به خودمان و دیگران در تمامی زمینه ها. کسانی که وابسته هراسناک هستند نمی توانند به بی برنامه گی ها، به فشارهای دیگران و نمونه هائی از این قبیل نه بگویند.
کسانی که مستقل و با اغتماد به نفس هستند به راحتی در مقابل تردیدها و فشارها نه می گویند و با قاطعیت و احترام به خود و دیگران این نه را تکرار می کنند.

▪ زندگی هدفمند و برنامه مشخص:

یعنی اگر می خواهی موفق شوی باید مصمم، هدفدارباشی و رفتاری قاطعانه داشته باشی. باید مصمم باشی. نظم و انضباط شخصی یعنی به خود فرصت استراحت دادن، تفریح کردن، شاد بودن اما در چهارچوب مشخص و متعادل.


▪ یکپارچگی و هماهنگی:

یعنی رفتارهای ما با هدفهایمان و آرزوهایمان باهم هماهنگ باشد و در تضاد نباشد چون تضاد در رفتار و هدفمان آبرویمان را پیش خودمان از بین می برد و کمتر به خودمان اعتماد می کنیم. بنابراین کلام و گفتارمان را با نیت و هدفهایمان همخوان نمائیم.
اعتماد به نفس خریدنی نیست از دیگران گرفتنی نیست بلکه هدیه ای است در وجودمان که خودمان با دستهای اندیشه مان این هدیه را می یابیم و آن را با برنامه و هدف واقع بینانه پرورش می دهیم

--------------------------
منبع

[keyvan]

۱) شما هرگز در موقعیت های اجتماعی از خود مطمئن نیستید، قبل از ابراز نظر خود به دیگران، آن ها را نگاه می کنید یا حتی فکر می کنید بهتر است بگویید هیچ نظری ندارید، ترجیح می دهید توسط دیگران هدایت شوید و همیشه از ابراز افکار و نظرات خود می ترسید.
از اشتباهات لپی در هنگام صحبت کردن می ترسید یا فکر می کنید اگر حرف بزنید نظرات شما به گونه ای است که دیگران شما را احمق فرض می کنند اگر این طور است پس شما اعتماد به نفس پایینی دارید.

۲) درمحیط های اجتماعی احساس راحتی نمی کنید، چون همیشه نگران این موضوع هستید که دیگران درمورد شما چه فکری می کنند، خیلی زود ناراحت می شوید، خجالتی هستید و ماندن در خانه یا کار در محیطی را ترجیح می دهید که تعداد محدودی از دوستان در آنجا کار می کنند و هیچ انتقادی از شما نباشد.

۳) شما همیشه در درون خود مشغول انتقاد از حرکت و رفتار خودتان هستید.
نظرات منفی را در مورد خودتان قبول می کنید نه نظرات مثبت را.
همیشه به کمبودهایتان فکر می کنید و هرگز هیچ نکته مثبت و قوتی را در خودتان نمی بینید.

۴) اعتماد به نفس پایین باعث می شود که شما برای اثبات، راهنمایی و تشویق ... به دیگران متکی باشید، به تنهایی نمی توانید هیچ کاری را به راحتی انجام دهید و همیشه احساس می کنید به کسی نیاز دارید، این احساس ممکن است باعث شود شما به طور کلی برای انجام همه امور زندگی به یک فرد خاص وابسته شوید.
فردی که ممکن است بعدها شما را دچار مشکلاتی کند.

۵) احترام به نفس با اعتماد به نفس فرق می کند! شما ممکن است در برخی زمینه ها متخصص باشید اما باز هم ارزش خود را ندانید بسیاری از افرادی که در زمینه های خاص به موفقیت چشمگیری رسیده اند از کمبود احترام به نفس رنج می برند شما ممکن است افراد موفقی را بشناسید که از اضطراب، افسردگی یا دیگر اختلالات شخصیتی رنج می برند.
این آدم ها اگر چه در زمینه های خاصی موفق هستند اما اغلب در زندگی خصوصی شان با شکست مواجه می شوند و در آخر بدون هیچ دوست، همسر، فرزند و گاهی اوقات بدون آبرو و پول از دنیا می روند.
این افراد یادگرفته اند فقط برای اثبات وجود خود به این موقعیت ها برسند و گاهی برای رسیدن به آن ها خانواده و دیگر ارزش های زندگی را زیر پا می گذارند.

۶-برعکس این افراد موفق و با اعتماد به نفس پایین گروه دیگری از افراد با اعتماد به نفس پایین وجود دارند که به دلیل کم دیدن خود و مطمئن نبودن به توانایی هایشان و ترس از شکست هرگز به جایی نمی رسند.
این افراد آن قدر به توانایی هایشان ایمان ندارند که در شرایط غیر قابل پیش بینی بتوانند به درستی تصمیم بگیرند آن ها از به عهده گرفتن مسئولیت های بزرگتر می ترسند چون مجبور به رهبری دیگران می شوند و این کار احساس خوشایندی به آن ها نمی دهد.
------------------------------
aftab.ir

[del]

به نظر من هم حرف نداشت، بیست بیست!
امیدوارم که هرجایی که هستید همیشه شاد و خندان و پر از انرژی مثبت باشید!
موفق باشید

[keyvan]

تبدیل انتقاد به نفس به اعتماد به نفس

اعتماد به نفس مقوله ای است که برای تک تک انسان ها از ارزش و اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشد. زمانیکه صحبت از استرس و تنش های فراوان به میان میآید، اعتماد به نفس معمولاً یکی از خصوصیات افراد حرفه ای به شمار می رود. گرچه اعتماد به نفس از اهمیت فراوانی برخودار می باشد، اما مسئله ای که مطرح می شود، این است که چگونه می توان به طور واقعی اعتماد به نفس را ایجاد کرد و آنرا زنده نگه داشت؟
یکی از جنبه هایی که می توان از آن منظر به اعتماد به نفس نگاه کرد، این است که هر فرد در خلوت و تنهایی، با خودش چگونه صحبت می کند. به طور تقریبی هر فرد به طور روزانه در حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ مرتبه کارهای فردی اش را ارزشیابی می کند. متاسفانه برای بیشتر افراد این ارزیابی ها با آنچه از خودشان انتظار دارند، فاصله بسیار زیادی دارد و بیشتر ارزشیابی ها شکل انتقاد به خود می گیرند. تحقیقات گویای این مطلب هستند که در یک فرد معمولی، ۸۰% از این ارزیابی ها جنبه منفی دارند، و تنها ۲۰% از آنها مثبت می باشند.
اگر یک اشتباه معمولی کرده باشید، حداقل ۴۵ دقیقه در مورد آن خودتان را سرزنش میکنید: "واقعاً احمقانه بود، نمی توانم باور کنم که این حرف از دهان من درآمده باشد، همه آنها داشتند مرا نگاه می کردند، احتمالاً وقتی امشب به خانه بروند، همه شان در مورد من صحبت خواهند کرد!" اگر هم کارتان در این حد، بد نبوده باشد، باز هم یک منشی مخصوص پرونده های کارهای اشتباه دارید که در قسمت ذهن، مشغول به فعالیت می باشد. در این مواقع او دست به کار می شود و فایل های قبلی را چک میکند: "اجازه بدهید که موارد قبلی را بررسی کنم، بله فکر می کنم شما احمق هستید! در حقیقت هر روز بدتر از روز گذشته عمل می کنید، آن روزی را به یاد می آورم که...." بیشتر ما تبحر خاصی در خار شمردن خودمان داریم و کمتر قادریم که احساس خوبی در خودمان ایجاد نماییم.
حتی اگر زمانی از راه برسد که خودتان را به خاطر کار خوبی که انجام داده اید مورد تشویق قرار دهید، باز هم این امر برای مدت زمان زیادی به طول نمی انجامد. ما معمولاً عادت کرده ایم که ارزش موفقیت هایمان را دست کم بگیریم: "من خوش شانس بودم!" و یا "همه چیز به زمان مربوط می شود، من باید این کار را یک هفته پیش انجام می دادم!" و "شاید فرد دیگری می توانست این کار را خیلی بهتر از من انجام دهد." آخرین باری که کار خوبی انجام دیادد و از شدت خوشحالی نتوانستید پلک بر روی هم بگذارید به چه زمانی باز می گردد؟ هیچ وقت!
البته هر چند از درون، خودمان را انتقاد می کنیم، اما در عین حال سعی می کنیم که در پیش روی دیگران خود را به بهترین نحو جلوه دهیم. معمولاً طوری خودمان را نشان می دهیم که دیگران احساس کنند ما در حدود ۹۰% در کارهایمان به صورت مفید و مؤثر عمل می کنیم، و در پیش روی آنها قبول می کنیم که انجام اشتباه های گاه و بی گاه، از خصوصیات انسان ها به شمار می رود. شاید بتوانید دیگران را گول بزنید، اما نمی توانید خودتان را فریب دهید. زمانیکه شما چیزهایی را که از خودتان می دانید با چیزی که دیگران در جمع از شما می دانند، مقایسه می کنید، درست در آن زمان است که احساس شکست عمیقی به شما دست می دهد. زمانیکه به سمت انتقاد فردی روی می آورید، نهایتاً به دنبال عزیزان، شرکا، دوستان و رئوسایی می گردید که خاطر شما را از خودتان جمع کنند و حس اعتماد به نفسی را که ندارید به شما هدیه کنند. متاسفانه در شرایطی که شما اعتماد به نفس خودتان را در گرو سخنان دیگران بگذارید، آنوقت کنترل شخصی از دست شما خارج شده و دیگران آنرا کنترل خواهند کرد. اگر آنها از تایید کردن شما دست بردارند، آنگاه به شما احساس بی فایدگی دست خواهد داد، اعتماد به نفستان از هم پاشیده شده و احساس وابستگی بیشتری میکنید.
شما نباید آنطوری که با دیگران صحبت می کنید با خودتان هم به همان طریق صحبت کنید! شاید اینطور بگویید که : "تو این کار را انجام دادی؟ تو احمقی! آیا کسی تو را دید؟ بله تو را دیدند! آیا آنها می دانند که من تو را می شناسم؟ منظورم اینه که یاد آن زمانی افتادم که......" چه کسی یک همچین دوستی می خواهد؟ اگر یک مدیر با کارمندش آنطوری که شما با خودتان صحبت میکنید، حرف بزند، کارمند می تواند به راحتی از مدیرش شکایت کرده و پیروز شود. درون شما هم این استحقاق را دارد که به خوبی با آن رفتار کنید. یاد بگیرید که فضایی را به اشتباهاتان نیز اختصاص دهید و آنها را به عنوان تجربه در مراحل بعدی زندگی به کار بندید.
هر چند اشتباه، جزئی از زندگی است، اما ما باید راههای را پیدا کنیم که بدون ضربه زدن به استعدادهایمان تنها از انتقادهای سازنده بهره بگیریم. طوری به انتقاد کردن نگاه کنید که گویی قصد دارید به عنوان اطلاعاتی در زمنیه بهبود و به موفقیت رساندن خودتان استفاده کنید. هدف شما محکوم کردن و یا سرزنش نفستان نیست؛ بلکه باید به وسیله انتقاد، برای آینده خودتان یک پشتیبان محکم درست کنید که به شما اجازه دهد که فردا خیلی موثر تر از امروز عمل کنید!
"اسکات ادم" نقاش فیلم کارتونی "دیلبرت"، با توجه به این دیدگاه، با هم گروهی ناشی تنیس خود برخورد کرد، ماجرا را از زبان خودش بشنویم: "در یکی از تورنومنت ها تنیس با خانمی هم گروهی شده بودم که به تازگی بازی تنیس را یاد گرفته بود. هر بار که یکی از توپ را خراب می کرد، رو به من می کرد و انتظار داشت که من ناراحت و نا امید شوم و با عصبانیت با او برخورد کنم؛ اما من به جای خشم و ناراحتی، نقشه بعدی را با او در میان می گذاشتم و حرکات مفیدتر را به وی آموزش می دادم. با انجام چنین کاری من یک پیغام مهم را به او یاد می دادم: گذشته مهم نیست. من به هیچ وجه قصد نداشتم که او را با تشویق های توخالی و بزرگ کردن های بی مورد بالا ببرم، چرا که این کار راه به جایی نمی برد و اغلب نتیجه خاصی در بر ندارد. اما می دانستم که اگر او بخواهد بیش از اندازه به اشتباهاتش فکر کند، امکان بروز مجدد اشتباه چند برابر می شود به همین دلیل اغلب بر روی اهداف آینده توجه داشتم و حرکات بعد را با او تمرین می کردم. خود او نیز تمایل بیشتری به انجام این کار نشان می داد. پس از گذشت چند روز توانایی های او به طور باور نکردی افزایش پیدا کرد و در نهایت توانستیم برنده تورنومنت شویم."
شما هم با خودتان باید همینطوری رفتار کنید. مانند اتومبیلی که در حال پیشروی به جلو است و در آن هیچ گونه ترمزی وجود ندارد. اگر شما وقت زیادی را صرف نگاه کردن به آینه عقب بکنید، ممکن است به درختی که در مقابلتان وجود دارد برخودر نمایید. در حقیقت به همین دلیل است که آینه عقب خیلی کوچک تر از آینه جلو می باشد. تمرکزتان را از آینه عقب بردارید و بیشتر بر روی آینده رانندگی خود تمرکز کنید؛ سعی کنید به هر نحوی که شده خودتان را از حمله های شخصی شایع دور کنید. از یک پشتیبانی مطمئن درونی بهره بگیرید. چرا کاری را انجام دادید که کنترل کافی بر روی آن نداشتید؟
قبول اینکه یکبار در زندگی اشتباه کردید، خیلی راحت تر و بهتر از این است که قبول کنید خودتان یک اشتباه هستید. من قصد جسارت ندارم، اما برای خودم هم این امر پیش آمده که مشغول رانندگی در بزرگراههای تهران بودم و احساس خوبی نسبت به خودم نداشتم. مطمئنم که برخی از رانندگان دیگر نیز یک چنین احساسی، درست شبیه به من داشتند؛ آنها حتی توان نداشتند که برای دوستانشان هنگام خداحافظی تمام انگشت های دستشان را تکان دهند.
پس از اینکه مشکل بخصوصی را شناسایی کردید، می توانید با مطرح کردن ۲ پرسش از خودتان بیش از پیش بر روی آینده تان تمرکز کنید: اول چه کاری می توانید برای تصحیح مشکل انجام دهید؟ اگر هر گونه عمل سازنده و یا عذر خواهی می تواند مشکل شما را حل کند، زمانی را فقط به این کار اختصاص دهید؛ و پرسش دوم که مهمتر هم هست: اگر قرار است که در آینده مجدداً چنین مشکل مشابهی برایتان رخ دهد، چگونه قصد دارید آنرا کنترل نمایید؟ اگر شما یک دوست و یا همکار با معرفت و ارزشمند دارید، می توانید از او کمک گرفته و مشورت بخواهید. اگر هم ندارید، عقاید خود را بر روی یک کاغذ بنویسید و این سؤالات را از خودتان بپرسید و حتی الامکان از انتقادهای شخصی خودداری کنید. زمانیکه از گذشته خود چیزهایی یاد بگیرید و بر روی استراتژی های جدید تمرکز کنید، می توانید به راحتی در بازی زندگی موفق شوید.
اعتماد به نفس زمانی در شما ایجاد می شود که بتوانید از اشتباهات خود درس بگیرید و آنها را کنار بگذارید تا به موفقیت دست پیدا کنید. به چالشی که در مورد یاد گرفتن از اشتباهات فردی مطرح می شود، خوش آمد بگویید چرا که آنها مانند شن ریزه هایی هستند که شما را آماده تغییر می کنند و سبب میشوند تا قدم های بعدی را محکم تر بردارید. سعی کنید در پایان هر روز خودتان را ارزیابی کرده و میزان کارایی خودتان را تخمین بزنید. از تقویم شخصی برای ضبط موفقیت های خود استفاده کنید، ممکن است شما برنده باشید و خودتان هم متوجه نشوید و یا به زودی از یادتان برود بنابراین یادداشت کردن را از خاطر فراموش نکنید .

-----------------
aftab.ir

[کنجکاو]

از مطالبتون لذت بردم

به نظر من کسی که به نفس خود احترام بزاره نمیزاره به گناه الوده شه نفسم

به خودش اعتماد پیدا میکنه و هیچوقت گناه نمیکنه در نتیجه همشه احترامش حفظ میشه.

هر گاه کاری کردی که احساس گناه بهت دست داد بدون که هنوز تو تحت فرمان نفس اماره نیستی ومیتونی کنترلش کنی در غیر این صورت...

خوب دیگه اینم یه دیدگاه جالبیه دیگه نه.؟؟