[/align][/font]سلام
از اينكه اينجا رو پيدا كردم خوشحالم. ممنون كه به نوشته و سئوالم توجه مي كنيد.
من و همسرم شونزده ساله كه ازدواج كرديم و از سال چهارم ازدواج صاحب يك دختر شديم. از يكي دو سال بعد از تولد دخترمون به دلايل مختلفي بينمون اختلاف نظر پيش اومد و راهمون تقريبا از هم جدا شد ولي فقط بخاطر بچه هردو صلاح ديديم كه تا بزرگ شدنش از هم جدا نشيم.
در حال حاضر (حدود چهار ساله) فقط مثل همخونه با هم زندگي ميكنيم و مادر همسرم هم با ما زندگي مي كنند (از چهار سال پيش به شكل دائمي و قبل از اون در مقاطع زماني چند ماه).
من شاغلم و از اول زندگي در مخارج خونه سهيم بودم و هرگز نتونستم درآمدم رو پس انداز كنم. الان بيشتر از سه ساله كه همسرم تقريبا بيكاره و پراكنده كار ميكنه و اگه هم پول قابل توجهي به دست بياره براي خودش و مادرش خرج ميكنه. يعني در عمل من خرج كش خودم و دخترم هستم و اون خرج كش خودش و مادرش.
سئوال من اينه كه آيا چون ارتباط زناشويي بين ما نيست ايشون حق داره مخارج اون بچه رو هم به گردن من بيندازه و حتي اعتراض كنه كه چرا براي خونه و خودش و مادرش پولي خرج نمي كنم؟ ميخوام بدونم كساني كه شرايطي مثل ما دارند (و اگه اشتباه نكنم اصطلاحا" طلاق عاطفي بينشون بوجود اومده) حق و حقوقشون چه از نظر حقوقي و چه از نظر شرعي مشخص و تعريف شده هست يا خير؟
ممنون ميشم راهنمايي ام كنيد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)