چکار کنم

[shidsa]

من و شوهرم هر دو دبیر هستیم و یک بچه چند ماهه هم داریم . من در طول روز تمام کارهای معمولی خانه و بچه داری که البته بسیار طاقت فرساست را انجام می دهم و سر کار هم می روم
ایشان در منزل هیچ کمکی به من نمی کنند حتی وقتی تقاضا می کنم بچه را سرگرم کنه تا من به کارها برسم می گه بچه برای مادر است در کار خانه کمک می خواهم می گه وظیفه زن خانه است می گم که وقتی بچه گریه می کند من چطور هم او را نگه دارم هم به کارها برسم می گه برو از زنهای دیگه بپرس و دائم در حال قر زدن است که به من نمی رسی در حالی که وقتی به منزل می آد خانه تمیزه چای حاضر ه غذا حاضر ه . میخوام غذا بیارم بچه گریه می کنه اگر سر او را گرم کنه چند دقیقه بعد شروع می کنه : از این زندگی خسته شدم حالم به هم می خوره و . . . خلاصه خیلی پر توقعه فکر می کند هدف از ازدواج این است که مرد به راحتی برسد و حق زن ؟ دیگر مشکل خودشه . می گه من به تو می رسم اما تو به من نمی رسی مثلا گفتی نوشابه خریدم . می گم خوب من هم تو می آیی بهت چایی می دم میوه برات می آرم لباساتو اتو می کنم غذا می پزم می گه اینا وظیفته . لازم به ذکره که من درآمدم را در خانه صرف می کنم از نظر مالی هم مشکل چندانی نداریم .

[honarmand]

سلام عزيزم
يك سوال شما مي تونيد سر كار نريد يعني از نظر مالي مشكلي نداريد ؟

[honarmand]

چند ساله ازدواج كرده ايد ؟
چند سال سابقه كار داريد ؟
اين مشكلات را از اول داشته ايد ؟

[shidsa]

با سلام ممنون از توجه تان :
منظورم ازنداشتن مشکل مالی اینست که در حد معمولی هستیم و مشکل غیر قابل حلی در این ارتباط نداریم اما در حدی که من سر کار نرم نیستیم . تقریبا 2 ساله ازدواج کرده ایم و این مشکلات را تا قبل از به دنیا آمدن بچه مان نداشتیم چون من وقت آزاد بیشتری داشتم البته نه اینکه اصلا نداشتیم اما به این حد نبود .

[hamed]

سلام
به نظر من رضایت همسر از همه چیز مهمتره . چرا گاهی گرفتاریهای زندگی مارا باید سردرگم کنه؟ شما ازدواج کردید که هردو در آسایش باشید نه؟همیشه با پول بیشتر آسایش می آید؟
ره حل من این است که مثلا 6 ماه یا یک سال مرخصی بدون حقوق بگیرید . اگر آن مدت درجه رضایتمندی از همدیگر بالا رفت به هدفتان رسیده اید .
اگه اینطور نشد مرحله بعدی که شمابه کار بروید برای ایشان مورد قبول تر خواهد بود و کمتان میکند.

[honarmand]

سلام SHIDSA
من هم با نظر اقا حامد موفق هستم اگه مي توني يك چند ماهي مرخصي بگير ببين اوضاع چطوره راستش من هم مثل شما كار مي كنم و حدود يك سال است كه ازدواج كردم و بايد بگم شرايط من از شما خيلي سخت تره به خاطر اينكه من از يك راه دور مي يام به سر كارم و از صبح زود افتاب نزده مي يام بيرون و بعد اذان مغرب مي رسم خونه . وقتي مجرد بودم زياد احساس اين دوري راه و خستگي كارو نمي كردم ولي اولاي ازدواجم خيلي اذيت مي شدم يعني چند ماه اول حساب كن هم بايد خونه رو تميز مي كردم هم غذا درست مي كردم هم به خودم مي رسيدم هم بايد شاد و خندون مي بودم خلاصه خيلي سخت بود به خصوص كه شوهر من عادت داشت مثلا ساعت 7 غروب شام بخوره يعني توي تمام زندگيش ساعت 7 شام مي خورده حالا اگه تو جاي من بودي چي كار مي كردي . خلاصه اقا كلي با شوهره جروبحث كرديم كه توهم بايد وقتي من مي يام خونه به من كمك كني مي دوني بعد از اين همه صحبت به كجا رسيديم هيچي اقا فقط لطف مي كنن و به جاي ساعت 7 ساعت 8 شام مي خورن و در پهن كردن و جمع كردن سفره به من كمك مي كنند همين
مي بيني پس از اين موردها زياده
اقايون يك خانم مي خوان كارمند و حقوق بگير ، حقوق خانومه را هم كه مي خوان ،يعني اگه بهشون ندي و بگي مال خودمه يا مي گن سر كار نرو يا بهشون بر مي خوره و مي گن چرا من و تو مي كنيم ما كه من و تو نداريم .از طرفي تو زندگي درون خونه هم همه چي رو سر جاش مي خوان شامشون ، نهارشون ، نظافت ، سرحالي خودت ، حوصله خودت و .... وقتي هم كه ازشون كمك ميخواي مي گن بابا من از اين كارها بلد نيستم ، من نمي تونم اين كارو انجام بدم ، من نمي دونم خستم و چه مي دونم از اينجور حرفها
خلاصه اينكه نه حاظرن از اون پوله بگذرن نه حاظرن يك كم از خود گذشتگي نشون بدن . حالا شكر خدا اشكال نداره همين كه سالمند و اهل زندگي ما هم راضي هستيم و گلكي نمي كنيم و راضي هستيم . ولي من اگه بچه دار بشم سر كار نمي يام يعني نمي تونم ديگه بيام . سهم خودم از زندگي چي مي شه ؟ فقط دوييدن و جون كندن اين كه نمي شه زندگي . نه من نمي يام سر كار اگه بچه دار شدم هر چند كه كارمو خيلي دوست دارم و اگه بيام خوب ممكنه راحتتر زندگي كنيم ولي كم مي خوريم عوضش راحت مي خوريم يعني من راحت مي خورم . مگه چند بار به دنيا مي يام و مي خوام زندگي كنم كه اينقدر سختي بكشم ..
حالا به نظر من شما هم بد نيست با شوهرتون اساسي تر صحبت كنيد و متقاعدش كنيد كه اگه بهتون كمك نكنه مجبوريد ديگه كار نكنيد و بهش بگين كه خيلي در سختي هستين

[hamed]

سلام
واقعا هنرمندانه جواب دادید.
نمیدونم چرا من از حرفاتون خندم میگرفت خیلی جالب بود .
نه اینکه بگم جدی نبود نه بر عکس همه واقعیت و دید ما مردهارو گفته بودین همه درسته .
حالا شیدسا خانم مرخصی بدون حقوق بگیر از من میشنوی به همسرت بگو استعفا دادی که اون بفهمه یا باید به طور جدی با درآمد کمتر خودش زندگی بگردونه یا با رفتن شما به کار کمکتون کنه .
موفق باشید

[honarmand]

اره حامد اقا ممكنه به نظر شنا خنده دار باشه ولي نظر خانومها هميشه با نظر اقايون فرق مي كنه مهم اينه كه ديد ما خانومها نسبت به اقايون چه جوريه

[مدیرهمدردی]

سلام shidsa
ضمن تشکر از پاسخی که دوستان داده اند، باید اشاره کنم، به نظرم یک لایه عمیق تر مورد غفلت قرار گرفته است. رفتار و گفتار همسر شما ظاهر کار را نشون میده.
اینکه می گه به من نمی رسی، .....، این نیست که چایی یا میوه بدهی، لباس اتو کنی یا ....
باید احساس شوهرت را بفهمی و درک کنی... نیازهای احساسی شوهرت مهم هستند. واقعا چرا این احساس برایش پیش می آید. و این مسئله به باورها و افکارش بر می گردد. انتظارات او از شما بیشتر از اینکه به رفتار خاصی از طرف شما نیاز داشته باشد به این بستگی دارد که شما احساس و افکار او را بفهمی و در نهایتا نیازهای شخصیتی او را درک کنید.
یک مردی نیاز به بذل محبت کلامی دارد.
شاید یک بوسه و نوازش و یک نگاه محبت آمیز از هر کار دیگری تاثیرش بیشتر باشد.
نیاز اساسی همسران در این گونه موارد حس دوست داشته شدن و تعلق و عشق هست. بقیه همه ظواهر کارست. او بهانه نمی گیرد که شما جوابش را بدهید یا چایی بهش بدهید. او به روش ناصحیح ( غر غر کردن)، می خواهد آژیری بکشد که شما متوجه شوید به ابراز محبت نیاز دارد. خالصانه دوست داشتن و همدلی در این جا بهترین گزینه هست.
می توانی در موقعیتی که آرام هستید و در کنار هم هستید، از او بخواهید که چه انتظاراتی دارد و بر اساس انتظارات می توانید نیازهای شخصیتی او را دریابید و از همان روش ارتباط خود را قوی کنید.
فراموش نکنید وقتی شما این مسیر را شروع کنید ، خود بخود منجر به تغییراتی در همسرتان خواهید شد که نتیجه آن به شما هم بر می گردد. و از زندگی لذت خواهید برد.

[گرد آفرید]

مشکل شیدسا با سرکار نرفتن حل نمی شود،باید همسر ایشان مسئولیت پذیر باشد و تنبلی نکند.خیلی جالب است:ایشان هنگامی که به شوهرشان می گوید این کار را انجام بده(نه آنکه دستور دهد،فقط خواهش می کند چون ده تا دست ندارد که هم غذا را بپاید که سر نرود و نسوزد و باید مراقب بچه باشد!!) همسرشان از کمک شانه خالی می کند!!!
نمی فهمم چرا ما همه چیز را از خانمها می خواهیم؟؟چرا باید همواره آنها فداکاری کنند؟؟؟محبت کنند؟؟؟؟حرف شوهرانشان را بفهمند؟؟؟
مگر زن در زندگی خود بدهکار شوهرش است!!؟آیا مردان وظیفه ای ندارند؟؟؟؟؟؟زنان نجیب و متحمل ما که به هرحال صبر و تحمل دارند.این دیگر چه صیغه ایست که بخواهیم کارشان را ترک کنند یا احساس شوهر را فهمیده و درک کنند!!!!!!!
چرا آن طرف ماجرا را نمی بینیم.
به پیر به پیغمبر اگر زنان از آنچه حق آنهاست کوتاه بیایند،اوضاع بدتر می شود . . . . . آخر جان من!مگر وقتی یکی دارد به آدم فحش می دهد یا از آدم سواری می گیرد،می توان به گفت:عزیزم!بر گونه اش بوسه زد یا به او گفت:شما درست می گویی یا آره تو بازم فحش بده،اصلاً من حقمه!!!!