عشق به پدر و مادر

[termeh]

۵- سوره: ۱۷ , آیه: ۲۳

و پروردگار تو مقرر كرد كه جز او را مپرستيد و به پدر و مادر [خود] احسان كنيد اگر يكى از آن دو يا هر دو در كنار تو به سالخوردگى رسيدند به آنها [حتى] اوف مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها سخنى شايسته بگوى

[termeh]

وقتي من...... ساله بودم ؛ به ديگران گفتم : پدرمن......

4ساله – پدر من هر كاري را مي تواند انجام دهد.

5ساله – پدر من خيلي چيزها ميداند .

6ساله – پدر من از تو باهوش تر است .

8ساله - پدر من همه چيز را دقيقا مي داند .

10ساله – در زمانهاي قديم كه پدر من زندگي ميكرد ؛ مطمئنا همه چيز فرق داشت .

12سالگي– اوه بله ؛ طبيعتا پدر همه چيز را در مورد آن نمي داند .

13 سالگي – پدر من پير تر از آن است كه كودكي اش را به خاطر بياورد .

14 سالگي – به پدر من زياد توجه نكن ؛ او خيلي كهنه پرست است .

21سالگي - اوه ببخشيد ! متاسفانه فكر او خيلي قديمي است .

25سالگي – پدرشايد يك چيزهائي راجب آن مي داند چونكه عمر زيادي از او گذشته .

30سالگي – شايد لازم باشد نظر پدر را سوال كنيم ؛ بالآخره او تجربيات زيادي دارد .

40 سالگي – من تعجب مي كنم پدر چگونه اين كار را انجام داده است ؛ او واقعا خيلي عاقل و با تجربه است .

پس از مرگ پدر – اگر پدر الآن اينجا بود هيچ غصه اي نداشتيم ؛ چون ميتوانستيم با او مشورت كنيم ؛ متاسفانه نفهميديم كه چقدر دانا است ؛ اگر قدر ميدانستيم و ميتوانستيم خيلي چيزها از او ياد بگيريم ...... و خدا بيامرزش ................................ چرا ؟ چرا ؟ چرا ؟

« برگرفته از كتاب غذاي روح به نويسندگي مارك ويكتور هانس و جك كنفيلد و به ترجمه عمران هاشمي »